Ροβέρτος Α΄ της Βουργουνδίας
Ο Ροβέρτος Α΄ της Βουργουνδίας ή Ροβέρτος ο Γηραιός (Robert Ier de Bourgogne, 1011 - 21 Μαρτίου 1076) ήταν γενάρχης του Οίκου της Βουργουνδίας και Δούκας της Βουργουνδίας (1032 - 1076). Ο Ροβέρτος Α΄ της Βουργουνδίας ήταν τρίτος γιος του Ροβέρτου Β΄ της Γαλλίας και της τρίτης συζύγου του Κωνσταντίας του Άρλ, μικρότερος αδελφός του Ερρίκου Α΄ της Γαλλίας. [6]
| Ροβέρτος Α΄ της Βουργουνδίας | |
|---|---|
 Επιγρ.: ROTBERTVS DVX BVRGVNDIAE | |
| Γενικές πληροφορίες | |
| Όνομα στη μητρική γλώσσα | Robert I le Vieux (Γαλλικά) |
| Γέννηση | 1011 Παρίσι |
| Θάνατος | 21 Μαρτίου 1076[1][2][3] Φλερέ-συρ-Ους |
| Τόπος ταφής | Σαιν-Σεν-λ'Αμπαιγί |
| Χώρα πολιτογράφησης | Βασίλειο της Γαλλίας |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Ομιλούμενες γλώσσες | Παλαιά Γαλλικά λατινική γλώσσα |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | μονάρχης |
| Οικογένεια | |
| Σύζυγος | Ερμενγάρδη του Ανζού (από 1055)[4] Helena of Semur (από 1038)[4] |
| Τέκνα | Χίλντεγκαρντ της Βουργουνδίας Κωνσταντία της Βουργουνδίας Ερρίκος της Βουργουνδίας Hugues de Bourgogne[5] Robert de Bourgogne[5] Simon de Bourgogne[5] |
| Γονείς | Ροβέρτος Β΄ της Γαλλίας και Κωνσταντία της Αρλ |
| Αδέλφια | Αδελαΐδα της Γαλλίας Χέντβιχ της Γαλλίας, κόμισσα του Νεβέρ Ούγος Μάγνος Ερρίκος Α΄ της Γαλλίας |
| Οικογένεια | Οίκος της Βουργουνδίας |
| Θυρεός | |
 | |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Απώλεια του θρόνου, του παραχωρήθηκε η Βουργουνδία
Με το θάνατο του μεγαλύτερου αδελφού του Ούγου Μάγνου η μητέρα τους υποστήριξε τον ίδιο τον Ροβέρτο σαν διάδοχο του θρόνου, ο πατέρας τους αντίθετα όρισε σαν διάδοχο τον δεύτερο αδελφό του Ερρίκο. Με την υποστήριξη της μητέρας τους ο ίδιος και ο αδελφός του Ερρίκος επαναστάτησαν εναντίον του πατέρα τους Ροβέρτου Β΄ αναγκάζοντάς τον βασιλιά να οπισθοχωρήσει στο Παρίσι. Μετά το θάνατο του πατέρα τους (1031) έκανε νέα επανάσταση ενάντια στον αδελφό του Ερρίκο Α΄ ξανά με την υποκίνηση της Κωνσταντίας του Αρλ, μετά τον θάνατο και της μητέρας τους επήλθε ειρήνη, ο Ροβέρτος συμβιβάστηκε αφού του παραχωρήθηκε η Βουργουνδία (1032).
Ληστρικές δραστηριότητες
Ο Ροβέρτος δεν είχε έλεγχο επάνω στους υποτελείς του, διότι έμεινε γνωστός σαν βαρόνος ληστής, αφού λεηλατούσε συνεχώς τους υποτελείς του και ιδιαίτερα τις εκκλησίες, με πιο χαρακτηριστική περίπτωση η διάρρηξη στο αββαείο του Αγίου Γερμανού στην Οσέρ. Έδιωξε τη σύζυγό του Ηλί του Σεμούρ· ακολούθησε η δολοφονία του αδελφού της Ζοκεράν και ο φόνος του πατέρα της Νταλμάς Α΄ του Σεμύρ: ο Ροβέρτος Α΄ σκότωσε τον πεθερό του με τα ίδια του τα χέρια (1048). Την ίδια χρονιά ο Αρντουάν επίσκοπος του Λανγκρ αρνήθηκε να εγκαινιάσει την εκκλησία του Σεννεσί, επειδή -όπως αναφέρει- φοβήθηκε την βιαιότητα του δούκα.
Ο μεγαλύτερος γιος του Ούγος σκοτώθηκε σε μάχη σε νεαρή ηλικία (1059) και ο δεύτερος γιος του Ερρίκος, γενάρχης του Πορτογαλικού Οίκου της Βουργουνδίας, απεβίωσε πριν από τον ίδιο (1074). Τον διαδέχθηκε ο εγγονός του Ούγος Α΄ ως δούκας της Βοργουνδίας. [7]
Οικογένεια
Με την πρώτη σύζυγό του Ηλί του Σεμούρ (1033) απέκτησε:[8]
- Ούγος 1034-1059, σκοτώθηκε σε μάχη.
- Ερρίκος 1035-π.1074, διάδοχος της Βουργουνδίας, απεβίωσε πριν από τον πατέρα του. Οι γιοί του:
- Ούγος Α΄ και
- Εύδης Α΄ έγιναν δούκες της Βουργουνδίας, ενώ ο μικρότερος γιος του
- Ερρίκος έγινε ο γενάρχης του Πορτογαλικού Οίκου της Βουργουνδίας.
- Ροβέρτος 1040-1113, νυμφεύτηκε τη Βιολάντη των Ωτβίλ, κόρη του Ρογήρου Α΄ κόμη της Σικελίας και απεβίωσε δηλητηριασμένος.
- Σίμων 1045-1087.
- Κωνσταντία 1046-1093, παντρεύτηκε τον Αλφόνσο ΣΤ΄ των Χιμένεθ βασιλιά της Καστίλης, Λεόν, Γαλικίας, Πορτογαλίας.
Με τη δεύτερη σύζυγο του Ερμενγάρδη των Ινζελζέ, κόρη του Φούλκωνα Γ΄ κόμη του Ανζού, απέκτησε:[9]
- Χίλντεγκαρντ π.1056-1104, παντρεύτηκε τον Γουλιέλμο Η΄ των Πουατιέ δούκα της Ακουιτανίας.
Πρόγονοι
Παραπομπές
Πηγές
- Gwatking, H. M., Whitney, J. P., et al. Cambridge Medieval History: Volume III—Germany and the Western Empire. Cambridge University Press: London, 1930.
- Kings, Rulers, and Statesmen, ed. Mark Hillary Hansen, (Sterling Publishing Co., 2005)
- Elizabeth Hallam, Capetian France:987-1328, (Longman Group Ltd., 1980)
- Burgundy, Constance B. Bouchard, Medieval France:An Encyclopedia, ed. William W. Kibler and Grover A. Zinn, (Routledge, 1995)
- Georges Duby, The Knight, the Lady and the Priest, (University of Chicago Press, 1981)