Πρεδνιζόνη

Η πρεδνιζόνη χρησιμοποιείται για πολλές διαφορετικές αυτοάνοσες ασθένειες και φλεγμονώδεις καταστάσεις, όπως άσθμα, ουρική αρθρίτιδα, ΧΑΠ, χρόνια φλεγμονώδη απομυελωτική πολυνευροπάθεια, ρευματικές διαταραχές, αλλεργικές διαταραχές, ελκώδης κολίτιδα και νόσος του Crohn, κοκκιομάτωση με πολυαγγειίτιδα, επινεφριδιακή ανεπάρκεια, υπερασβεστιαιμία λόγω καρκίνου, θυρεοειδίτιδα, λαρυγγίτιδα, σοβαρή φυματίωση, κνίδωση, λιπδιακή πνευμονίτιδα, περικαρδίτιδα, σκλήρυνση κατά πλάκας, νεφρωσικό σύνδρομο, σαρκοείδωση, για την ανακούφιση των επιπτώσεων του έρπητα ζωστήρα, του λύκου, της μυασθένειας gravis, της έκθεσης σε δρυς δηλητηρίου, της νόσου του Ménière, της αυτοάνοσης ηπατίτιδας, της γιγαντοκυτταρικής αρτηρίτιδας, της αντίδρασης Ερξχάιμερ η οποία είναι κοινη κατά τη διάρκεια της θεραπείας της σύφιλης, της μυϊκής δυστροφίας του Duchenne, της ραγοειδίτιδας και ως μέρος μιας φαρμακευτικής αγωγής για την πρόληψη της απόρριψης οργάνων μετά από μεταμόσχευση.^[10][11][12]

Η πρεδνιζόνη έχει επίσης χρησιμοποιηθεί για τη θεραπεία ημικρανίας και πονοκεφάλων και για σοβαρό έλκος.^[13] Η πρεδνιζόνη χρησιμοποιείται ως αντικαρκινικό φάρμακο.^[14] Είναι σημαντικό στη θεραπεία της οξείας λεμφοβλαστικής λευχαιμίας, των μη-Hodgkin λεμφωμάτων, του λεμφώματος Hodgkin, του πολλαπλού μυελώματος και άλλων ευαίσθητων σε ορμόνες όγκων, σε συνδυασμό με άλλα αντικαρκινικά φάρμακα.

Η πρεδνιζόνη μπορεί να χρησιμοποιηθεί στη θεραπεία της μη αντιρροπούμενης καρδιακής ανεπάρκειας μέσω της αύξησης της νεφρικής απόκρισης στα διουρητικά, ειδικά σε ασθενείς με καρδιακή ανεπάρκεια ανθεκτική στα διουρητικά με μεγάλες δόσεις διουρητικών της αγκύλης.^{[15][16][17][18][19][20]} Όσον αφορά τον μηχανισμό δράσης για το σκοπό αυτό: η πρεδνιζόνη, ένα γλυκοκορτικοειδές, μπορεί να βελτιώσει τη νεφρική ανταπόκριση στο κολπικό νατριουρητικό πεπτίδιο αυξάνοντας την πυκνότητα του υποδοχέα νατριουρητικού πεπτιδίου τύπου Α στον νεφρικό εγγύς σωληνάριο, προκαλώντας έτσι μια ισχυρή διούρηση.^[21]

Σε υψηλές δόσεις μπορεί να χρησιμοποιηθεί για την πρόληψη της απόρριψης οργάνου μετά από μεταμόσχευση.^[2]

Οι βραχυπρόθεσμες ανεπιθύμητες ενέργειες, όπως με όλα τα γλυκοκορτικοειδή, περιλαμβάνουν υψηλά επίπεδα γλυκόζης στο αίμα (ειδικά σε ασθενείς με σακχαρώδη διαβήτη ή σε άλλα φάρμακα που αυξάνουν τη γλυκόζη στο αίμα, όπως το τακρόλιμους) και τις επιδράσεις των αλατοκορτικοειδών όπως η κατακράτηση υγρών.^[22] Οι επιδράσεις της πρεδνιζόνης στα αλατοκορτικοειδή είναι μικρές, γι 'αυτό δεν χρησιμοποιείται στη διαχείριση της ανεπάρκειας των επινεφριδίων, εκτός εάν χορηγείται ταυτόχρονα ένα πιο ισχυρό αλατοκορτικοειδές.

Μπορεί επίσης να προκαλέσει κατάθλιψη ή καταθλιπτικά συμπτώματα και άγχος σε ορισμένα άτομα.^[23][24]

Μακροπρόθεσμες παρενέργειες περιλαμβάνουν το σύνδρομο του Cushing, σύνδρομο άνοιας από στεροειδή,^[25] κεντρική αύξηση του σωματικού βάρους, οστεοπόρωση, γλαύκωμα και καταρράκτη, σακχαρώδη διαβήτη τύπου 2 και κατάθλιψη μετά από μείωση της δόσης ή διακοπή.^[26] Η πρεδνιζόνη οδηγεί επίσης σε λευκοκυττάρωση.^[27]

Η καταστολή των επινεφριδίων θα αρχίσει να συμβαίνει εάν η πρεδνιζόνη λαμβάνεται για περισσότερο από επτά ημέρες. Τελικά, αυτό μπορεί να αναγκάσει το σώμα να χάσει προσωρινά την ικανότητα παραγωγής φυσικών κορτικοστεροειδών (ειδικά κορτιζόλης), με αποτέλεσμα την εξάρτηση από την πρεδνιζόνη. Για αυτόν τον λόγο, η πρεδνιζόνη δεν πρέπει να διακόπτεται απότομα εάν ληφθεί για περισσότερο από επτά ημέρες. Αντ 'αυτού, η δοσολογία πρέπει να μειωθεί σταδιακά. Αυτή η διαδικασία απογαλακτισμού μπορεί να διαρκέσει μερικές ημέρες εάν η θεραπεία της πρεδνιζόνης ήταν σύντομη, αλλά μπορεί να διαρκέσει εβδομάδες ή μήνες^[28] εάν ο ασθενής είχε λάβει μακροχρόνια θεραπεία. Η απότομη απόσυρση μπορεί να οδηγήσει σε κρίση του Addison. Για όσους υποβάλλονται σε χρόνια θεραπεία, η εναλλασσόμενη ημερήσια δόση μπορεί να διατηρήσει τη λειτουργία των επινεφριδίων και έτσι να μειώσει τις παρενέργειες.^[29]

Η πρεδνιζόνη είναι ένα συνθετικό γλυκοκορτικοειδές που χρησιμοποιείται για τις αντιφλεγμονώδεις και ανοσοκατασταλτικές του ιδιότητες.^[30][31] Η πρεδνιζόνη είναι ένα προφάρμακο. Μεταβολίζεται στο ήπαρ από το 11-β-HSD σε πρεδνιζολόνη, το δραστικό φάρμακο. Η πρεδνιζόνη δεν έχει ουσιαστικά βιολογικά αποτελέσματα έως ότου μετατραπεί μέσω ηπατικού μεταβολισμού σε πρεδνιζολόνη.^[32]

Η πρεδνιζόνη απορροφάται στο γαστρεντερικό σωλήνα και έχει χρόνο ημιζωής 2-3 ώρες.^[31] Έχει όγκο διανομής 0,4-1 L / kg.^[33] Το φάρμακο απομακρύνεται με ηπατικό μεταβολισμό χρησιμοποιώντας ένζυμα κυτοχρώματος P450. Οι μεταβολίτες απεκκρίνονται στη χολή και στα ούρα.

Η πρώτη απομόνωση και αναγνώριση της δομής της πρεδνιζόνης και της πρεδνιζολόνης έγινε το 1950 από τον Άρθουρ Νόμπιλ.^[34][35][36] Η πρώτη εμπορικά εφικτή σύνθεση πρεδνιζόνης πραγματοποιήθηκε το 1955 στα εργαστήρια της Schering Corporation, η οποία αργότερα έγινε Schering-Plough Corporation, από τον Άρθουρ Νόμπιλ και συνεργάτες του.^[37] Ανακάλυψαν ότι η κορτιζόνη θα μπορούσε να οξειδωθεί μικροβιολογικά σε πρεδνιζόνη από το βακτήριο Corynebacterium simplex. Η ίδια μέθοδος χρησιμοποιήθηκε για την παρασκευή πρεδνιζολόνης από υδροκορτιζόνης.^[38]

Η πρεδνιζόνη και η πρεδνιζολόνη εισήχθησαν το 1955 από την Schering and Upjohn, με τα εμπορικά σήματα Meticorten^[39] και Delta-Cortef,^[40] αντίστοιχα. Αυτά τα συνταγογραφούμενα φάρμακα διατίθενται τώρα από έναν αριθμό κατασκευαστών ως γενόσημα φάρμακα.