Πεπόνι

Τα πεπόνια προήλθαν από την Αφρική ή από τις θερμές κοιλάδες της Νοτιοδυτικής Ασίας, ιδιαίτερα το Ιράν και την Ινδία, από όπου σταδιακά άρχισαν να εμφανίζονται στην Ευρώπη προς το τέλος της Δυτικής Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας. Είναι γνωστό ότι τα πεπόνια καλλιεργήθηκαν από τους αρχαίους Αιγυπτίους. Ωστόσο, οι πρόσφατες ανακαλύψεις σπόρων πεπονιού που χρονολογούνται μεταξύ 1350 και 1120 π.Χ. σε ιερά πηγάδια Νουραγικής έδειξαν ότι τα πεπόνια πρωτοεμφανίστηκαν στην Ευρώπη από τον Νουραγικό πολιτισμό της Σαρδηνίας κατά την Εποχή του Χαλκού. Τα πεπόνια ήταν από τα πρώτα φυτά που εξημερώθηκαν στον Παλαιό Κόσμο και από τα πρώτα είδη καλλιέργειας που έφεραν οι δυτικοί στον Νέο Κόσμο.^[1] Οι πρώτοι Ευρωπαίοι άποικοι στον Νέο Κόσμο καταγράφονται ως αναπτυσσόμενα μέλι και πεπόνια καζάμπα ήδη από το 1600. Πολλές φυλές ιθαγενών Αμερικανών στο Νέο Μεξικό, συμπεριλαμβανομένων των Acoma, Cochiti, Isleta, Navajo, Santo Domingo και San Felipe, διατηρούν μια παράδοση καλλιέργειας των δικών τους χαρακτηριστικών ποικιλιών πεπονιού, που προέρχονται από πεπόνια που εισήχθησαν αρχικά από τους Ισπανούς.

Έτσι έχουμε σχήμα στρογγυλό ή ωοειδές, φλούδα παχιά ή λεπτή, χρώμα κίτρινο ή πρασινωπό, επιφάνεια φλούδας λεία ή με γραμμώσεις, γεύση γλυκιά και αρωματική, σάρκα στερεή, χυμώδης, μαλακιά ή σκληρή που στο κέντρο της σχηματίζει κενό και εκεί βρίσκονται οι πολυάριθμοι σπόροι. Τα πεπόνια είναι από τα πιο διαδεδομένα καλοκαιρινά φρούτα.

Στην Ελλάδα οι μεγαλύτερες καλλιέργειες βρίσκονται στην Κρήτη και στην Πελοπόννησο, ενώ συνολικά καλλιεργούνται 65.000 στρέμματα με την ετήσια παραγωγή να φτάνει τους 20.000 τόνους. Η Κίνα έχει την μεγαλύτερη παραγωγή πεπονιών στον κόσμο. Ακολουθούν η Ισπανία, η Τουρκία το Ισραήλ και οι Η.Π.Α.

• Πεπονιά