Παλιρροιακό κύμα

Παλιρροιακό κύμα ονομάζεται το κύμα που δημιουργείται σε μεγάλη θαλάσσια κυρίως επιφάνεια από τις έλξεις Σελήνης και Ηλίου στην υδρόσφαιρα. Τα παλιρροιακά κύματα διαφέρουν ουσιωδώς από τα παραγόμενα από τους ανέμους κύματα.

Στα παραγόμενα από τον άνεμο θαλάσσια κύματα τα μόρια του ύδατος διαγράφουν κλειστές τροχιές μικρής σχετικά ακτίνας και η κίνησή τους ελαττώνεται γρήγορα από την επιφάνεια προς τον πυθμένα. Αντίθετα στα παλιρροιακά κύματα παρατηρείται μεγάλο μήκος και η κίνηση των μορίων είναι οριζόντια που εκτείνεται σχεδόν εφ΄ όλου του βάθους του υγρού. Επίσης τα παλιρροιακά χαρακτηρίζονται και από την περιοδικότητά της φοράς τους, που δεν υφίσταται στα προκαλούμενα από τους ανέμους.

Συνέπεια δε της περιστροφής της Γης, το παλιρροιακό κύμα μετατοπίζεται στην επιφάνεια της θάλασσας πάντα κατά διεύθυνση Ανατολής - Δύσης.

Γεγονός που θα πρέπει να μη λησμονείται ειδικά από τους πλοιάρχους και αξιωματικούς των πλοίων που επιφορτίζονται την ασφαλή αγκυροβολία, ιδιαίτερα σε θαλάσσιες περιοχές με έντονα παλιρροιακά φαινόμενα, ή κατά τον παράπλου ακτών προσκείμενων σε τέτοια φαινόμενα. Από τέτοιο παλιρροιακό κύμα καταστράφηκε το αμερικανικό θωρηκτό «Τέννεσσης» στις 29 Αυγούστου του 1916.

Δεν θα πρέπει να συγχέεται το παλιρροιακό κύμα με το τσουνάμι, που αφενός δεν παρουσιάζει περιοδικότητα και αφετέρου η αιτία δημιουργίας του είναι άλλη.