Παιώνια η ροδία

Η παιώνια παίρνει το όνομά της από τον πολυφάρμακο Παιώνα μαθητή του Ασκληπιού, θεού της θεραπείας. Όταν ο Ασκληπιός ζήλεψε τον μαθητή του, ο Δίας έσωσε τον Παίωνα από τον θυμό του, μεταμορφώνοντάς τον στο γνωστό άνθος^[4].

Το φυτό απαντά σε ορισμένα σημεία της Ρόδου, ήτοι: στις πλαγιές του υψώματος «Προφήτης Ηλίας» (υψόμ. περίπου 1000 μ.), στην περιοχή "Γαιμαχί", Αγία Μαρίνα του οικισμού του Αρχαγγέλου, στο Μοναστήρι του Ταξιάρχη Μιχαήλ του Θαρρενού στο Θάρρι, στην ΄Ιγκο, στα Λάερμα κ.λπ. Προτιμά μέρη υγρά και κείμενα σε μέτριο υψόμετρο.

Ο κορμός και οι βλαστοί του φυτού αυτού είναι σαρκώδεις και έχουν χρώμα ερυθρωπό, τα φύλλα είναι βαθυπράσινα, τα μπουμπούκια σφαιροειδή και μοιάζουν με μικρές μπαλίτσες, γι΄ αυτό και στη νότια Ρόδο οι Παιώνιες ονομάζονται "φουσκίτσες" και τα άνθη είναι χρώματος λευκού και πολύ εντυπωσιακά. Στο κέντρο του άνθους φύονται περισσότεροι κίτρινοι στήμονες. Τα σπέρματα είναι σφαιρικά, στο μέγεθος των κόκκων του πιπεριού^[2].

Το φθινόπωρο και ύστερα από τις πρώτες βροχές αρχίζει το φυτό να αναζωογονείται. Αυξάνεται βαθμιαία και φθάνει περίπου στο ύψος των 0.60-0,80 μ. Η ανθοφορία αρχίζει από τα τέλη Μαρτίου και διαρκεί μέχρι τέλη Απριλίου. κατά τους θερινούς μήνες οι βλαστοί αποξηραίνονται και το φυτό ησυχάζει μέχρι την αρχή του φθινόπωρου, οπότε και πάλι αναζωογονείται και αρχίζει να αναγεννάται. Η Παιώνια ανήκει στα φαρμακευτικά φυτά και χρησιμοποιείται ευρύτατα, ιδιαίτερα από την λαϊκή ιατρική.

• Gordon Cheers, ΒΟΤΑΝΙΚΑ, Das Abc der Pflanzen. 10.000 Arten in Text und Bild, Koenemann, Koeln 1998, S. 631-633.
• Εκπαιδευτική Ελληνική Εγκυκλοπαίδεια, Φυτολογία, Εκδοτική Αθηνών, Αθήνα 1990.
• Helmut Baumann, Die griechische Pflanzenwelt, Hirmer Verlag, Muenchen 1999, S. 100, Bild. 168-170.

• Θεοδωρίδης, Νίκος (2006). «Παιωνία της Ρόδου». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 8 Σεπτεμβρίου 2011. Ανακτήθηκε στις 18 Απριλίου 2018. .
• Φωτογραφίες