Οσφυαλγία

Η Οσφυαλγία μπορεί να χαρακτηριστεί από τη διάρκεια των συμπτωμάτων ως:

• Οξεία (Acute Low Back Pain, λιγότερο από 4 εβδομάδες),
• Υπoξεία (Subacute, 4-12 εβδομάδες),
• Χρόνια (Chronic, πάνω από 12 εβδομάδες).^[2]

Η πλειοψηφία των αιτίων της Οσφυαλγίας προέρχεται από καλοήθη μυοσκελετικά προβλήματα και αναφέρονται ως μη ειδική Οσφυαλγία. Αυτός ο τύπος μπορεί να οφείλεται σε διάστρεμμα ή τέντωμα μυός ή διάστρεμμα μαλακού ιστού ^[3], ιδίως σε περιπτώσεις όπου ο πόνος ξαφνικά προέκυψε κατά τη διάρκεια της σωματικής φόρτισης της σπονδυλικής στήλης, με τον πόνο πλευρικά προς τη σπονδυλική στήλη. Κατά μία άποψη, πάνω από το 90% των περιπτώσεων της Οσφυαλγίας ανήκουν στήν κατηγορία αυτή. Η πλήρης διαφορική διάγνωση περιλαμβάνει πολλές άλλες λιγότερο κοινές αιτίες.^[4] Μέχρι σήμερα έχουν περιγραφεί πάνω από 100 αίτια που προκαλούν μή ειδική αλλά και ειδική Οσφυαλγία. Ορισμένα από αυτά είναι συχνά και ορισμένα σπάνια. Τα συχνότερα από αυτά τα αίτια είναι η Κήλη δίσκου οσφύος, η εκφυλιστική δισκοπάθεια και η εκφυλιστική σπονδυλαρθρίτιδα (ή σπονδύλωση). Ωστόσο, ιδίως στα παιδιά και τους ηλικιωμένους, δεν αποκλείονται άλλα αίτια όπως η σκολίωση, η σπονδυλόλυση, οι όγκοι της σπονδυλικής στήλης, οι μικροβιακές σπονδυλοδισκίτιδες και, το σπουδαιότερο, ο λεγόμενος αντανακλώμενος πόνος (reffered pain). Για παράδειγμα, έχει δημοσιευθεί ότι ένα συχνό αίτιο οσφυαλγίας στις γυναίκες είναι τα γαστρεντερολογικά προβλήματα (π.χ. σύνδρομο του ευερέθιστου εντέρου, παλιά ονομαζόμενη «σπαστική κολίτις»).^[5] Πιό κάτω περιγράφονται σε πίνακα τα κυριότερα αίτια Οσφυαλγίας.

1. Αποφυσιακή οστεοαρθρίτιδα
2. Διάχυτη ιδιοπαθή σκελετική υπερόστωση (DISH)
3. Εκφυλισμένοι δίσκοι- Νόσος του Εκφυλισμένου Δίσκου (DDD)(«δισκοπάθεια»)
4. Κύφωση Νεανική(Νόσος Scheuermann)
5. Σπονδυλική Κήλη Δίσκου Οσφύος
6. Θωρακική ή οσφυϊκή σπονδυλική στένωση
7. Σπονδυλολίσθηση και άλλες συγγενείς ανωμαλίες
8. Κατάγματα σπονδύλων
9. Κοινή ιερολαγόνια δυσλειτουργία
10. Διαφορά μήκους των ποδιών - Ανισοσκελία
11. Περιορισμένη κίνηση του ισχίου - Δυσκινησία Ισχίου
12. Ευθυγραμμισμένα λεκάνη - πυελική λοξότητα, πρόσθια απόκλιση ή αναστροφή
13. Ανώμαλος πρηνισμός ποδιών

1. Σπονδυλαρθρίτιδα Οροαρνητική (π.χ. αγκυλοποιητική σπονδυλίτιδα)
2. Ρευματοειδής αρθρίτιδα
3. Μόλυνση - επισκληρίδιο απόστημα ή οστεομυελίτιδα σπονδύλου
4. Ψωριασική αρθρίτιδα

1. Όγκοι των οστών (πρωτογενής ή μεταστατικός)
2. Ενδοσκληρίδιοι όγκοι του νωτιαίου
3. Χονδροκαρκίνωμα
4. Καρκίνος του προστάτη
5. Καρκίνος Παχέος εντέρου
6. Οπισθοπεριτοναϊκή Ίνωση

1. Κατάγματα σπονδύλων από οστεοπόρωση
2. Οστεομαλακία

1. Ψυχοσωματικά αίτια
2. Σύνδρομο μυοσίτιδας
3. Νόσος του Paget
4. Αντανακλώμενα αίτια Οσφυαλγίας (Reffered pain)
5. Πυελική / κοιλιακή ασθένεια
6. Διαβρωτικό ανεύρυσμα της κοιλιακής αορτής
7. Κατάθλιψη ^[6]
8. Στέρηση οξυγόνου
9. Υποκρινόμενος ασθενής που ζητά αναρρωτική άδεια, ή αποζημίωση ατυχήματος, ή συνταξιοδότηση^[7]

Τα σπάνια αίτια της Οσφυαλγίας και Ισχιαλγίας είναι πιο δύσκολο να διαγνωστούν. Πολλές σπάνιες παθήσεις υποδύονται κλινική εικόνα Οσφυαλγίας Ισχιαλγίας. Μια από αυτές είναι η πολλαπλή σκλήρυνση (σκλήρυνση κατά πλάκας), ή η συριγγομυελία. Πιο σπάνια, έχουν διαγνωσθεί μεταστάσεις καρκίνου στο κάτω άκρο (μηρός + κνήμη) που υποδύονταν την ισχιαλγία, αλλά και ασθενής με Οσφυαλγία Ισχιαλγία οφειλόμενη σε μετάσταση καρκίνου του πνεύμονος στον εγκέφαλο (αντανακλώμενος πόνος). Επίσης έχουν παρατηρηθεί σπάνια περιπτώσεις οσφυαλγίας οφειλόμενες σε ιδιοπαθή οπισθοπεριτοναϊκή ίνωση^[8]Σπάνιο επίσης αίτιο Οσφυαλγίας είναι οι Ογκοι στην περιοχή της Σπονδυλικής Στήλης. Εχουν περιγραφεί Χόρδωμα, Νευρίνωμα, και Οστεοσάρκωμα της Οσφυϊκής Μοίρας ^[9]. Επίσης μιά παλιά εκδοχή, ότι η Κατάθλιψη προκαλεί Οσφυαλγία, επιβεβαιώθηκε πρόσφατα.^[10]

Ένα αρκετά σοβαρό θέμα τα τελευταία χρόνια είναι η διαρκώς αυξανόμενη συχνότητα της παιδική οσφυαλγίας, η οποία αποτελεί ξεχωριστό κεφάλαιο, και οφείλεται συνήθως σε μυοσυνδεσμικές ρήξεις, βλάβες δίσκων, κήλη δίσκου, μικροβιακές σπονδυλοδισκίτιδες, σπονδυλόλυση, σπονδυλολίσθηση, σκολίωση, ανισοσκελία, όγκους σπονδυλικής στήλης, κλπ. Η γενική γραμμή που πρέπει να ακολουθείται στα παιδιά είναι, ότι κάθε επίμονη οσφυαλγία -ισχιαλγία πέραν του ενός μηνός πρέπει να διερευνάται πλήρως όχι μόνο με απλές ακτινογραφίες αλλά και ιδίως με μαγνητική τομογραφία και εξετάσεις αίματος.

Το έτος 2007 παρουσιάσθηκε μια ασυνήθιστη επιδημία Οσφυαλγίας στη Ραβένα της Ιταλίας και τα γύρω χωριά, με 200 περίπου άτομα τα οποία εμφάνισαν οξεία οσφυαλγία με σύγκαμψη (σκύψιμο). Αποδείχθηκε ότι επρόκειτο για λοίμωξη του νευρικού συστήματος της σπονδυλικής στήλης από τον ιό Τσικουνγκούνια (Chikungunia), τον οποίο έφερε Ινδός μετανάστης και ο οποίος μεταδίδεται με τα κουνούπια (Οσφυαλγία της Ραβένας). Εμβόλιο ή φάρμακα ειδικά για τον ιό αυτό δεν είναι διαθέσιμα ακόμα και τα περιστατικά αντιμετωπίζονται με παυσίπονα μέχρις αυτοϊάσεως^[11][12]

Η οσφυϊκή περιοχή (ή κάτω πίσω περιοχή) αποτελείται από πέντε σπονδύλους (L1-L5). Μεταξύ αυτών των σπονδύλων υπάρχουν ινοχόνδρινοι δίσκοι (μεσοσπονδύλιοι δίσκοι), που δρουν ως μαξιλάρια, αποτρέποντας την μεταξύ τους τριβή, ενώ την ίδια στιγμή προστατεύει το νωτιαίο μυελό. Τα νεύρα τα οποία προέρχονται από το νωτιαίο μυελό και διέρχονται διαμέσου των τρημάτων των σπονδύλων, παρέχουν στους μυς μηνύματα που σχετίζονται με αισθήσεις και κινήσεις. Η σταθερότητα της σπονδυλικής στήλης παρέχεται από τους συνδέσμους και μυς της πλάτης, το κάτω μέρος της πλάτης και της κοιλιάς. Οι μικρές αρθρώσεις οι οποίες εμποδίζουν άμεσα την κίνηση της σπονδυλικής στήλης, ονομάζονται αρθρώσεις έκφανσης (zygapophysial αρθρώσεις).^[13] Οι αιτίες του χαμηλότερου πόνου στην πλάτη είναι ποικίλες. Οι περισσότερες περιπτώσεις πιστεύεται ότι οφείλονται σε ένα διάστρεμμα ή τάση των μύων και των μαλακών ιστών της πλάτης.^[3] Υπερδραστηριότητα των μυών της πλάτης μπορεί να οδηγήσει σε ένα τραυματισμό ή ρήξη συνδέσμου της πλάτης, που με τη σειρά του οδηγεί σε πόνο. Ένας τραυματισμός μπορεί επίσης να συμβεί σε ένα από τους μεσοσπονδύλιους δίσκους (σχίσιμο του δίσκου, κήλη μεσοσπονδύλιου δίσκου). Λόγω γήρανσης, οι δίσκοι αρχίσουν να υποχωρούν και να συρρικνώνονται σε μέγεθος, με αποτέλεσμα οι σπόνδυλοι και οι αρθρώσεις έκφανσης να τρίβονται ο ένας ενάντια στο άλλο. Η λειτουργικότητα των συνδέσμων και των συνδέσμων μειώνεται επίσης μέχρι μία ηλικία , γεγονός που οδηγεί σε σπονδυλολίσθηση, κατά την οποία οι σπόνδυλοι κινούνται πολύ περισσότερο από ό, τι θα έπρεπε. Ο πόνος παράγεται επίσης από οσφυϊκή σπονδυλική στένωση, ισχιαλγία και σκολίωση. Στο χαμηλότερο άκρο της σπονδυλικής στήλης, μερικοί ασθενείς μπορεί να αισθάνονται πόνο στον κόκκυγα (ονομάζεται επίσης κοκκυγοδυνία). Άλλοι μπορεί να αισθάνονται πόνο στην ιερολαγόνια άρθρωσή τους, όπου η σπονδυλική στήλη έρχεται σε επαφή με την πύελο και ονομάζεται δυσλειτουργία της ιερολαγόνιας όρθωσης που μπορεί να είναι υπεύθυνη για το 22,6% του χαμηλού πόνου στην πλάτη.^[14] Στις φυσικές αιτίες μπορεί να περιλαμβάνεται η οστεοαρθρίτιδα, η ρευματοειδή αρθρίτιδα, η εκφύλιση των δίσκων μεταξύ των σπονδύλων ή κήλη σπονδυλικού δίσκου, ένα σύστημα σπονδυλικού κατάγματος (όπως από οστεοπόρωση), ή σπάνια, μια μόλυνση ή όγκος.^[15]

Στη συντριπτική πλειοψηφία των περιπτώσεων, καμία αξιοσημείωτη ή σοβαρή αιτία δεν έχει ποτέ αναγνωριστεί. Αν ο πόνος υποχωρήσει μετά από μερικές εβδομάδες, τότε οι εντατικές εξετάσεις δεν ενδείκνυται.^[16]

Συνήθως οι άνθρωποι αντιμετωπίζονται συμπτωματικά χωρίς ακριβή προσδιορισμό της υποκείμενης αιτίας. Μόνο σε περιπτώσεις με ανησυχητικές ενδείξεις είναι απαραίτητη διαγνωστική απεικόνιση.

Ακτινογραφίες, αξονική ή μαγνητική τομογραφία δεν απαιτούνται στην Οσφυαλγία (Low back Pain), εκτός από τις περιπτώσεις κατά τις οποίες «κόκκινες σημαίες» (Σημεία κινδύνου) είναι παρόντες.^[17] Σε περίπτωση που ο πόνος είναι από μια μακράς διάρκεια ακτίνες Χ μπορεί να αυξήσει την ικανοποίηση των ασθενών.^[18] Ωστόσο, η απεικόνισης ρουτίνας μπορεί να είναι επιβλαβής για την υγεία ενός ατόμου καθώς η απεικόνιση συνδέεται με υψηλότερα ποσοστά χειρουργικής επέμβασης, χωρίς να προκύπτει όφελος.^[19] Από το 1994 έως το 2006 στις Ηνωμένες Πολιτείες, οι σαρώσεις της μαγνητικής τομογραφίας της οσφυϊκής περιοχής αυξήθηκαν περισσότερο από 300%.^[20]

• Πρόσφατο σημαντικό τραύμα
• Ηπιότερο τραύμα αν η ηλικία είναι μεγαλύτερη των 50 ετών
• Ανεξήγητη απώλεια βάρους
• Ανεξήγητος πυρετός
• Ανοσοκαταστολή
• Καρκίνος που θεραπεύτηκε ή που βρίσκεται σε εξέλιξη
• Ενδοφλέβια χρήση ναρκωτικών
• Οστεοπόρωση
• Χρόνια χρήση κορτικοστεροειδών
• Ηλικία μεγαλύτερη από 70 χρόνια
• Εστιακό νευρολογικό έλλειμμα
• Διάρκεια μεγαλύτερη από 6 εβδομάδες ^[21]

1. Παράπονα για Οσφυαλγία είναι ο 4ος κατά σειρά λόγος που οι άνθρωποι πάνε στό γιατρό.^[22] Αν και πολλοί ασθενείς και γιατροί προσπαθούν να βρουν την αιτία του πόνου με απεικονιστικές εξετάσεις, όπως ακτινογραφία, αξονική τομογραφία ή μαγνητική τομογραφία, στις περισσότερες περιπτώσεις αυτές οι δοκιμές δεν είναι απαραίτητες.^[22] Οι περισσότεροι άνθρωποι με χαμηλό πόνο στην πλάτη αισθάνονται καλύτερα μετά από ένα μήνα, ανεξάρτητα από το αν υπόκεινται σε απεικόνιση.^[22] Λιγότερο από το 1% των απεικονιστικών εξετάσεων εντοπίζουν την αιτία του προβλήματος.

Οι αρνητικές επιδράσεις της απεικόνισης περιλαμβάνουν τα ακόλουθα:

1. Οι εξετάσεις σπάνια οδηγούν σε ταχύτερη ή καλύτερη ανάρρωση ^[22]
2. Οι ακτίνες Χ και η αξονική τομογραφία εκθέτουν τον ασθενή σε επιβλαβή ακτινοβολία ^[23]. Μάλιστα έχει δημοσιευθεί στό περιοδικό Radiology ^[24] ότι μία αξονική τομογραφία ισοδυναμεί με ακτινοβολία 400 απλών ακτινογραφιών θώρακος!!!
3. Η απεικόνιση μπορεί να ανιχνεύσει ακίνδυνες ανωμαλίες οι οποίες ενθαρρύνουν τον ασθενή να ζητήσει περαιτέρω περιττές εξετάσεις ή να ανησυχήσει άσκοπα ^[22]
4. Εξερτάσεις για την Οσφυαλγία ενίοτε οδηγούν σε άσκοπη χειρουργική επέμβαση στη σπονδυλική στήλη ^[22]
5. Οι απεικονιστικές εξετάσεις είναι δαπανηρές ^[22]
6. Η Αμερικανική Ιατρική Ενωση και το Αμερικανικό Υπουργείο Υγείας, συνιστούν αναμονή ενός μηνός, πρίν συσταθούν ειδικές απεικονιστικές εξετάσεις σε μιά Οσφυαλγία, διότι ο πόνος είναι 90% πιθανό να υποχωρήσει εντός ενός μηνός.^[22]

Η άσκηση είναι αποτελεσματική στην πρόληψη της υποτροπής του μη-οξέος πόνου, ωστόσο, έχει δείξει μικτά αποτελέσματα στη θεραπεία των οξέων επεισοδίων.^[25] Κατάλληλες τεχνικές ανύψωσης μπορεί να είναι χρήσιμες.^[26]Το κάπνισμα επηρεάζει την επιτυχία και τη σωστή θεραπεία της σπονδυλοδεσίας σε ασθενείς που υποβάλλονται σε συγχώνευση του τραχήλου της μήτρας. Τα ποσοστά της ψευδάρθρωσης είναι σημαντικά μεγαλύτερα για τους καπνιστές από ό, τι για μη καπνιστές ^[27]. Ο καπνός και η νικοτίνη επιταχύνουν την επιδείνωση της σπονδυλικής στήλης, τη μείωση της ροής του αίματος στη χαμηλότερη σπονδυλική στήλη και γίνονται αιτία για να εκφυλιστούν οι μεσοσπονδύλιοι δίσκοι.^[28]

Γενικά για την πρόληψη της οσφυαλγίας, είναι ευρέως αποδεκτό ότι πρέπει να αποφεύγουμε την καθιστική ζωή και να εντάξουμε την άσκηση στην καθημερινότητά μας. Οι κύριες μυϊκές ομάδες που πρέπει να γυμνάζουμε είναι οι μύες της μέσης (κοιλιακοί, ραχιαίοι, ιερονωτιαίοι, γλουτιαίοι). Αθλήματα που γυμνάζουν συνολικά το σώμα, όπως η κολύμβηση, πρέπει να προτιμούνται. Επειδή όμως ο κάθε άνθρωπος είναι διαφορετικός, το σωστότερο είναι να ακολουθεί εξατομικευμένο πρόγραμμα άσκησης υπό παρακολούθηση ειδικών, ειδικά αν έχει ήδη πρόβλημα με τη μέση του και δεν είναι στο στάδιο της οξείας φάσης.Θα πρέπει επίσης να ελέγχουμε το βάρος του σώματός μας, προσέχοντας τη διατροφή μας. Οι υπέρβαροι με χαλαρούς μύες είναι πιο πιθανό να έχουν συχνά επεισόδια οσφυαλγίας.Στην καθημερινή μας ζωή υπάρχουν ορισμένα πράγματα τα οποία πρέπει να γνωρίζουμε, έτσι ώστε να μειώσουμε τον κίνδυνο εμφάνισης οσφυαλγίας:

Στην καθιστική εργασία θα πρέπει:

• Να αποφεύγετε η πολύωρη παραμονή στην ίδια θέση και να γίνονται συχνά διαλείμματα κάνοντας διατατικές ασκήσεις, επιτρέποντας στο σώμα να ξεμουδιάζει.
• Να τοποθετείτε ένα μικρό μαξιλάρι στην επιφάνεια της μέσης, ώστε να διατηρείται η φυσιολογική λόρδωση στην περιοχή.
• Να ρυθμίζεται το ύψος του γραφείου, ώστε να κρατάμε τη μέση σε ευθεία γραμμή.

Στην οδήγηση θα πρέπει:

• Να διατηρείτε το κάθισμα του αυτοκινήτου σε όρθια θέση και κοντά στα πετάλια, ώστε να διατηρείται η φυσιολογική λόρδωση της μέσης .
• Σε μακρινά ταξίδια πρέπει να διακόπτεται η καθιστή θέση κάθε μία ή δύο ώρες, να στεκόμαστε όρθιοι εκτείνοντας τον κορμό προς τα πίσω 6-7 φορές και να περπατάμε για λίγα λεπτά.
• Αν φυσικά βρίσκεστε στο οξύ στάδιο της πάθησης, να αποφεύγετε την οδήγηση.

Όταν είναι ανάγκη να σκύψουμε θα πρέπει:

• Στην περίπτωση που πρέπει να σηκώσουμε κάποιο αντικείμενο – ή άρση βαρέων αντικειμένων είναι απαγορευτική – στεκόμαστε κοντά στο αντικείμενο που θέλουμε να σηκώσουμε, κρατάμε τη μέση ίσια και λυγίζουμε τα γόνατα για να το πιάσουμε. Για να το σηκώσουμε, σφίγγουμε τους μύες της κοιλιάς και τεντώνουμε τα γόνατα. Για να μεταφέρουμε βαριά αντικείμενα, τα κρατάμε κοντά στο σώμα και χρησιμοποιούμε και τα δυο χέρια. Σε καμία περίπτωση, δε θα πρέπει να προβείτε σε απότομη στροφή της σπονδυλικής στήλης. Στην περίπτωση όπου βρίσκεστε στο οξύ στάδιο της νόσου, να αποφεύγετε οποιασδήποτε μορφής σκύψιμο.

Όταν κοιμόμαστε θα πρέπει:

• Να φροντίσουμε ώστε το στρώμα μας να είναι σε ευθεία θέση και να μη ‘βουλιάζει’ ή να είναι πολύ μαλακό. Προμηθευτείτε ένα ανατομικό στρώμα ή τοποθετήστε μερικές επίπεδες σανίδες κάτω από αυτό που ήδη έχετε, ώστε να το ενισχύσετε.

Όταν στεκόμαστε πολύ ώρα όρθιοι θα πρέπει:

• Να στεκόμαστε σε στάση ανάπαυσης βγάζοντας το ένα πόδι μπροστά κι έχοντας το ένα γόνατο ελαφρά λυγισμένο. Δε φοράμε παπούτσια με ψηλά τακούνια και προτιμάμε τις ανατομικές σόλες.

Όταν βήχουμε/φτερνιζόμαστε:

• Ο βήχας και το φτέρνισμα μπορούν να προκαλέσουν οξύ επεισόδιο οσφυαλγίας, ή και υποτροπή μιας υπάρχουσας κατάστασης. Για αυτό όταν πρόκειται να βήξουμε/φτερνιστούμε, σηκωνόμαστε όρθιοι και ελαφρώς γέρνουμε προς τα πίσω.

Γενικά πρέπει να θυμόμαστε ότι η αποφυγή της καθιστικής ζωής, η συχνή άσκηση, η ρύθμιση του σωματικού βάρους και η τήρηση ορισμένων οδηγιών ,όπως αυτές που αναφέραμε, αποτελούν την καλύτερη πρόληψη για την εμφάνιση επεισοδίων οσφυαλγίας.

Για τις οξείες περιπτώσεις που δεν είναι εξουθενωτική, ο χαμηλός πόνος στην πλάτη μπορεί να είναι καλύτερο να αντιμετωπίζονται με τρόπους αυτοσυντήρησης ^[29] όπως οι εξής: Εφαρμογή ζεστού ή κρύου αντικειμένου π.χ πάγο τυλιγμένο σε πετσέτα ,^[30][31] και τη συνέχιση της δραστηριότητας εντός των ορίων του πόνου ^[32][33]

Η συμμετοχή σε σωματική δραστηριότητα εντός των ορίων του πόνου βοηθά την αποκατάσταση. Η παρατεταμένη παραμονή στο κρεβάτι (περισσότερο από 2 ημέρες) θεωρείται αντιπαραγωγική.^[32][34] Ακόμη και με περιπτώσεις σοβαρού πόνου, κάποια δραστηριότητα προτιμάται σε παρατεταμένη καθιστή ή ξαπλωμένη στάση. Εκτός από κινήσεις που θα καταπονήσουν την πλάτη.^[16] Δομημένη άσκηση σε οξεία χαμηλός πόνος στη πλάτη έχει αποδειχθεί ούτε ευεργετική ούτε επιζημιά.^[25]

Φυσική θεραπεία μπορεί να περιλαμβάνει τη θερμότητα, ο πάγος, μασάζ, υπερηχογράφημα, και η ηλεκτρική διέγερση. Ενεργείς θεραπείες μπορεί να αποτελούν το τέντωμα και αερόβιες ασκήσεις. Η άσκηση για να αποκαταστήσουν την κίνηση και τη δύναμη στο κάτω μέρος της πλάτης σας μπορεί να είναι πολύ χρήσιμη στην ανακούφιση του πόνου και την πρόληψη μελλοντικών επεισοδίων χαμηλός πόνος στη πλάτης.^[35]

Η φυσικοθεραπευτική αγωγή ορίζεται κατόπιν κλινικής αξιολόγησης απο το φυσικοθεραπευτή με διάφορες διαγνωστικές τεχνικές. Σκοπός τους είναι η έρευση του μηχανισμού πρόκλησης του συμπτώματος έτσι ώστε να επιλεχθεί ο κατάλληλος συνδυασμός τεχνικών και ασκήσεων για να επιτευχθεί η βελτίωση των συμπτωμάτων και η όσο το δυνατό συντομότερη επιστροφή στις κανονικές καθημερινές δραστηριότητες. [1]

Μια απο τις εξειδιεκευμένες φυσικοθεραπευτικές μεθόσους αντιμετώπισης της οσφυαλγίας είναι το manual therapy [2]. Δεν πρέπει να συγχέεται το manual therapy με τη χειροπρακτική και δεν αφορά αποκλειστικά τα γνωστά "κρακ" που γίνονται, αν και δεν αποκλείει τη χρήση των τεχνικών αυτών όταν κρίνεται αναγκαίο. Υπάρχουν συγκεκριμένες και πιστοποιημένες διαδικασίες που ακολουθούνται με σκοπό την αξιολόγηση και θεραπεία της οσφυαλγίας. Οι προδιαγραφές καθορίζονται απο την παγκόσμια ομοσπονδία manual therapy [3] και έχουν σαν προτεραιότητα την ασφάλεια του ασθενή και την αποτελεσματικότερη θεραπευτική προσέγγιση.

Μέρος της θεραπείας είναι η σωστή πληροφόρηση των ασθενών με στόχο την αποφυγή παραπληροφόρησης η οποία οδηγεί σε αυξημένο κίνδυνο διασποράς ψευδών πληροφοριών στον πληθυσμό, αυξημένου ποσοστού φοβίας και κίνδυνο ανάπτυξης χρονίως πασχόντων ανρθώπων.

Βραχυχρόνια χρήση του παυσίπονων και αντι-φλεγμονωδών φάρμακων, όπως τα NSAIDs ή Ακεταμινοφαίνη μπορεί να βοηθήσει στην ανακούφιση των συμπτωμάτων της χαμηλός πόνος στη πλάτης.^[34][36] Τα NSAIDs είναι ελαφρώς αποτελεσματικά για βραχυπρόθεσμη συμπτωματική ανακούφιση σε ασθενείς με οξεία μικρής διάρκειας και χρόνια χαμηλός πόνος στη πλάτη χωρίς ισχιαλγία ^[37] Μυοχαλαρωτικά για οξείς ^[34] and chronic^[36] πόνους, έχουν κάποιο όφελος^[38], και είναι περισσότερο αποτελεσματικά στην ανακούφιση του πόνου και τον σπασμό, όταν χρησιμοποιούνται σε συνδυασμό με μη στεροειδή αντιφλεγμονώδη φάρμακα ^[39].

Δεν είναι γνωστό αν η χειροπρακτική φροντίδα βελτιώνει τα κλινικά αποτελέσματα σε άτομα με χαμηλό πόνο στην πλάτη περισσότερο ή λιγότερο από ό, τι άλλες πιθανές θεραπείες.^[40] Η αναθεώρηση το 2004 του Cochrane διαπίστωσε ότι ο χειρισμός (SM) της σπονδυλικής στήλης δεν ήταν περισσότερο ή λιγότερο αποτελεσματική από ό, τι άλλες θεραπείες που χρησιμοποιούνται συνήθως, όπως ως αναλγητικά φάρμακα, φυσικοθεραπεία, ασκήσεις, πίσω στο σχολείο ή την περίθαλψη που παρέχεται από τους γενικούς ιατρούς ^[41], η οποία υποστηρίχθηκε από την αναθεώρηση του 2006 και του 2008^[42][43] Η συστηματική ανασκόπηση του 2010 διαπίστωσε ότι οι περισσότερες μελέτες δείχνουν χειροπρακτική επιτυγχάνει ίση ή ανώτερη βελτίωση στον πόνο και τη λειτουργία σε σύγκριση με άλλες θεραπείες μικρής, μεσαίας και μεγάλης διάρκειας ^[44]. το 2007 το Αμερικανικό Κολέγιο Ιατρών και η Αμερικανική Εταιρεία Πόνου επισήμαναν από κοινού ότι πρέπει να συνιστάτε η χειροπρακτική στη σπονδυλική στήλη για τους ανθρώπους που δεν βελτιώνονται με την φροντίδα του εαυτού τους .^[45] Το 2007, από σύνθετη βιβλιογραφία βρέθηκαν στοιχεία που να υποστηρίζουν καλή τη χειροπρακτική στην σπονδυλική στήλη και την κινητοποίηση για το χαμηλό πόνο στην πλάτη.^[46]

Ο χαμηλός πόνος στην πλάτη είναι πιο πιθανό να είναι ανθεκτικός σε άτομα που προηγουμένως βρίσκονταν σε άδεια από την εργασία λόγω χαμηλού πόνου στην πλάτη, αυτούς που περιμένουν παθητικά θεραπείες, αυτούς που πιστεύουν ότι ο πόνος στην πλάτη είναι επιβλαβής ή αναπηρία ή φοβούνται ότι με οποιαδήποτε κίνηση θα αυξηθεί ο πόνος τους, και στους ανθρώπους που έχουν κατάθλιψη ή άγχος.^[16] Μια σειρά από παράγοντες προβλέπουν αναπηρία από πόνους στην πλάτη και περιλαμβάνουν αυτούς που έχουν κακή συμπεριφορά αντιμετώπισης και ή δραστηριότητα. Η πιθανότητα να έχουν κακή έκβαση σε ένα χρόνο είναι περίπου 2,5 φορές μεγαλύτερη.^[47]

Τα ακόλουθα μέτρα έχουν βρεθεί να είναι αποτελεσματικά για την αντιμετώπιση χρόνιων μη ειδικών πόνων στην πλάτη:

• Θεραπεία μέσω της άσκησης φαίνεται να είναι ελαφρώς αποτελεσματική στη μείωση του πόνου, τη βελτίωση της λειτουργίας και στη θεραπεία της χρόνιας χαμηλός πόνος στη πλάτης.^[48] Σε σύγκριση με τη συνήθη φροντίδα, η θεραπεία μέσω άσκησης βελτιώνει την ένταση του πόνου, μειώνει το βαθμό αναπηρίας και βελτιώνει τη μακροχρόνια λειτουργία.^[49] Προγράμματα άσκησης είναι αποτελεσματικά για την αντιμετώπιση χρόνιων οσφυαλγιών έως 6 μήνες μετά τη διακοπή της θεραπείας, και αποδεικνύεται από τη μείωση του πόνου και τα ποσοστά επανεμφάνισης.^[50] Δεν υπάρχει καμία απόδειξη ότι ένα συγκεκριμένο είδος θεραπείας άσκησης είναι σαφώς πιο αποτελεσματική από ό, τι άλλες.^[51] Η Schroth μέθοδος, μια εξειδικευμένη φυσική θεραπεία άσκησης για τη σκολίωση, κύφωση, σπονδυλο-ολίσθηση και για συναφείς διαταραχές της σπονδυλικής στήλης, έχει δείξει ότι μειώνει τη βαρύτητα και τη συχνότητα του πόνου στην πλάτη σε ενήλικες με σκολίωση.^[52]
• Τα τρικυκλικά αντικαταθλιπτικά συνιστάται σε μια κατευθυντήρια γραμμή του 2007 από το Αμερικανικό Κολέγιο Ιατρών και την Αμερικανική Εταιρεία Πόνου.^[53]
• Ο βελονισμός μπορεί να βοηθήσει ασθενείς με χρόνιο πόνο.^[36] Ωστόσο, μια πιο πρόσφατη, τυχαίου δείγματος, ελεγχόμενη μελέτη πρότεινε ασήμαντη διαφορά μεταξύ πραγματικού και εικονικού βελονισμού ^[54]
• Τα εντατικά διεπιστημονικά προγράμματα θεραπείας μπορεί να βοηθήσουν τον οξύ ^[34] ή χρόνιο ^[36] χαμηλό πόνο στην πλάτη.^[16]
• Η θεραπεία βασισμένη στη συμπεριφορά και τις συνήθειες ^[36]
• Η τεχνική Alexander δοκιμάστηκε σε βρετανική κλινική και υποστηρίζεται πως προσφέρει μακροπρόθεσμα οφέλη στους ασθενείς με χρόνιο πόνο στην πλάτη.^[55]
• Η χειροπρακτική στη σπονδυλική στήλη έχει μια κλινική επίδραση ίση προς εκείνη των άλλων θεραπειών που χρησιμοποιούνται συνήθως και θεωρήθηκε ασφαλές.^[56]
• Η θεραπεία σύμφωνα με τη μέθοδο McKenzie είναι κάπως αποτελεσματική για την οξεία χαμηλός πόνος στη πλάτη, αλλά τα στοιχεία δείχνουν ότι δεν είναι αποτελεσματικό για τη χρόνια χαμηλή χαμηλός πόνος στη πλάτη.^[57]
• Χειροπρακτική υπό αναισθησία, ή ιατρικώς υποβοηθούμενη χειροπρακτική συνιστάται προς το παρόν ^[58]
• Prolotherapy, ενέσεις στις σρθρώσεις και ενέσεις στεροειδών στους μεσοσπονδύλιους δίσκους δεν είναι αποτελεσματικές.^[59]

Επισκληρίδιος έγχυση κορτικοστεροειδών παρέχουν μικρή προσωρινή ανακούφιση της ισχιαλγίας, ωστόσο δεν έχουν κανένα μακροπρόθεσμο όφελος.^[60] Παραδοσιακή κινεζική ιατρική, ο βελονισμός έχει αποδειχθεί ότι είναι σχετικά αναποτελεσματικός για το χρόνιο πόνο στην πλάτη.^[61]

Χειρουργική επέμβαση μπορεί να ενδείκνυται όταν η συντηρητική θεραπεία δεν είναι αποτελεσματική στη μείωση του πόνου ή όταν ο ασθενής αναπτύσσει προοδευτικά λειτουργικό περιορισμό και νευρολογικά συμπτώματα, όπως η ακράτεια, αδυναμία κάτω άκρων, της ουροδόχου κύστης ή του εντέρου, η οποία μπορεί να συνδυαστεί με σοβαρή κεντρική οσφυϊκή δισκοκήλη που προκαλεί σύνδρομο της ιπουρίδας ή το νωτιαίο απόστημα.^{[εκκρεμεί παραπομπή]} Σπονδυλοδεσία δεν έχει δείξει βελτίωση σε άτομα με χρόνιο απλό χαμηλό πόνο στην πλάτη.^[62]

Οι πιο κοινοί τύποι των χαμηλών εγχειρήσεων στην πλάτη περιλαμβάνουν μικροδισκεκτομή, δισκεκτομή, πεταλεκτομή, foraminotomy, ή σπονδυλοδεσία. Μια άλλη λιγότερο επεμβατική χειρουργική τεχνική αποτελείται από εμφύτευση ενός διεγέρτη του νωτιαίου μυελού και τυπικά χρησιμοποιείται για συμπτώματα της χρόνιας ριζοπάθειας (ισχιαλγία). Οσφυϊκή τεχνητή αντικατάσταση δίσκου είναι νεότερη στη χειρουργική τεχνική για τη θεραπεία της νόσου και είναι μία διαδικασία που στοχεύει στη διατήρηση της κίνησης της σπονδυλικής στήλης. Σύμφωνα με μελέτες, τα οφέλη της χειρουργικής επέμβασης είναι περιορισμένα όταν ασχολείται με εκφυλισμένους δίσκους.^[63]

Μια ιατρική εξέταση Μάρτιο του 2009 διαπίστωσε τα εξής: Τέσσερις τυχαίου δείγματος μελέτες έδειξαν ότι τα οφέλη της χειρουργικής επέμβασης είναι περιορισμένα κατά τη θεραπεία εκφυλιστικών δίσκων με ραχιαίο άλγος (όχι ισχιαλγία). Μεταξύ 1990 και 2001 υπήρξε μια αύξηση 220% σε χειρουργική σπονδυλικής στήλης, παρά το γεγονός ότι κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου δεν υπήρξαν αλλαγές, διευκρινίσεις, ή βελτιώσεις στις ενδείξεις για τη χειρουργική επέμβαση ή νέα στοιχεία για τη βελτίωση της αποτελεσματικότητας της χειρουργική επέμβασης. Η αναθεώρηση, επίσης, διαπίστωσε ότι τα υψηλότερα ποσοστά της χειρουργικής επέμβασης μερικές φορές σχετίζονται με χειρότερα αποτελέσματα και ότι τα καλύτερα αποτελέσματα εμφανίστηκαν όπου τα ποσοστά της χειρουργικής επέμβασης ήταν χαμηλότερα. Διαπιστώθηκε επίσης ότι η χρήση των χειρουργικά εμφυτευμάτων αυξάνει τον κίνδυνο τραυματισμού των νεύρων, απώλεια αίματος, γενικών επιπλοκών ενώ μόνο ελαφρώς βελτιωμένη με σταθερούς ρυθμούς είναι σύντηξη των οστών. Δεν υπήρξε προστιθέμενη βελτίωση των επιπέδων του πόνου ή της λειτουργίας.^[64]

Η λογική πίσω από σπονδυλοδεσία είναι ότι με σύντηξη δύο σπονδύλων μαζί, θα ενεργεί και θα λειτουργεί ως ένα στερεό οστού. Δεδομένου ότι οσφυϊκό άλγος μπορεί να προκαλείται από την υπερβολική κίνηση του σπονδύλου ο στόχος της είναι να εξαλειφθεί αυτή η επιπλέον κίνηση μεταξύ των σπονδύλων και η ανακούφιση του πόνου. Αν σκολίωση ή η εκφύλιση δίσκων είναι το πρόβλημα, η διαδικασία της σύντηξης σπονδυλικής στήλης μπορεί να συνιστάται. Υπάρχουν αρκετοί διαφορετικοί τρόποι εκτέλεσης της διαδικασίας σπονδυλικής σύντηξης. Ωστόσο κανένας, δεν αποδείχθηκε ότι μειώνει τον πόνο καλύτερα από τους άλλους.^[35]

Επιπρόσθετες θεραπείες έχουν πιο πρόσφατα αξιολόγηση από το Cochrane Collaboration:

• Η θεραπεία μασάζ μπορεί να ωφελήσει ορισμένους ασθενείς.^[65]
• Εφαρμογή θερμότητας μπορεί να έχει ένα μέτριο όφελος. Τα αποδεικτικά στοιχεία για την ψυχρή θεραπεία είναι περιορισμένα.^[66]
• Η γιόγκα έχει βρεθεί επωφελής.^[67][68][69]
• Διόρθωση διαφορά μήκους στα πόδια μπορεί να βοηθήσει με την εισαγωγή ενός τακουνιού ή δημιουργώντας το παπούτσι.^[70]
• Ο ρόλος των ναρκωτικών για χρόνια χαμηλό πόνο στη πλάτη είναι αβέβαιος.^[71]
• Τα αντικαταθλιπτικά φαίνεται να είναι αναποτελεσματικά στην αντιμετώπιση του χρόνιου χαμηλού πόνου στην πλάτη ^[72] , ακόμη και αν ορισμένες προηγούμενες μελέτες αναφέρουν ότι είναι εξυπηρετικά.^[36]
• Διαδερμική ηλεκτρική νευρική διέγερση (TENS), δεν έχει βρεθεί να είναι αποτελεσματική σε χρόνιο χαμηλότερο πόνο στην πλάτη.^[73]

Οι περισσότεροι άνθρωποι με οξύ χαμηλό πόνο στην πλάτη αναρρώνουν πλήρως μέσα σε μερικές εβδομάδες, ανεξάρτητα από θεραπείες.^[74][75] Στις 6 εβδομάδες πλήρη ποσοστά ανάκτησης έχουν αναφερθεί σε ποσοστό μεταξύ 40-90%.^[76] Για εκείνους των οποίων ο χαμηλός πόνος στην πλάτη συνεχίζεται σε χρονιότητα, σπάνια είναι αυτοπεριορισμένος, καθώς λιγότερο από το 10% των ατόμων των οποίων η χαμηλή χαμηλός πόνος στη πλάτη γίνεται χρόνια έκθεση δεν αναφέρουν πόνο πέντε χρόνια αργότερα.^[77]

Κατά τη διάρκεια της ζωής 80% των ανθρώπων που έχουν χαμηλότερο πόνο στην πλάτη.^[75] Το 26% των Αμερικανών ενηλίκων αναφέρουν πόνο τουλάχιστον μία ημέρα στην διάρκεια κάθε τρεις μήνες.^[78] 41% των ενηλίκων ηλικίας μεταξύ 26 και 44 ετών ανέφεραν ότι πόνο στους προηγούμενους 6 μήνες. Στις Ηνωμένες Πολιτείες, οι εκτιμήσεις του κόστους του χαμηλού πόνου στην πλάτη έχουν εύρος μεταξύ $ 38 και $ 50 δισεκατομμυρίων το χρόνο και υπάρχουν 300.000 εγχειρήσεις ετησίως. Μαζί με τις εγχειρήσεις αυχένα, οι εγχειρήσεις πλάτης είναι η 3η πιο κοινή μορφή της χειρουργικής επέμβασης στις Ηνωμένες Πολιτείες.^[79]

Υπολογίζεται ότι το 50-70% των εγκύων γυναικών βιώνουν τον πόνο στην πλάτη.^[80]

Όσο προχωρά η εγκυμοσύνη, λόγω του επιπλέον βάρους του εμβρύου, το κέντρο βάρους θα μετατοπίζεται προς τα εμπρός και προκαλεί αλλαγή στη στάση του ατόμου. Αυτή η αλλαγή στη στάση οδηγεί σε αύξηση της έντασης του χαμηλότερου πόνου στην πλάτη.^[80][81]

Η αύξηση των ορμονών μαλακώνει τους συνδέσμους στην περιοχή της πυέλου και χαλαρώνει τις αρθρώσεις. Αυτή η αλλαγή στους συνδέσμους και τις αρθρώσεις μπορούν να τροποποιήσουν την υποστήριξη όπως μέχρι τότε έχει η γυναίκα συνηθίσει.^[82][83]

• Ανδρέας Μοράκης, "Οσφυαλγία"

Στο λήμμα αυτό έχει ενσωματωθεί κείμενο από το λήμμα Low back pain της Αγγλικής Βικιπαίδειας, η οποία διανέμεται υπό την GNU FDL και την CC-BY-SA 4.0. (ιστορικό/συντάκτες).

Στο λήμμα αυτό έχει ενσωματωθεί κείμενο από το λήμμα Κήλη Δίσκου Οσφύος της Ελληνικής Βικιπαίδειας, η οποία διανέμεται υπό την GNU FDL και την CC-BY-SA 4.0. (ιστορικό/συντάκτες).