Ομοαίματος γάμος

Σε παγκόσμιο επίπεδο, το 8,5% των παιδιών έχει γονείς που είναι συγγενείς και το 20% του ανθρώπινου πληθυσμού ζει σε κοινότητες που ασκείται ενδογαμία.^[3][4] Οι θεωρίες σχετικά με τις εξελίξεις του ομοαίματου γάμου ως ταμπού μπορούν να υποστηριχθούν ως κοινωνικές και βιολογικές εξελίξεις. ^[2]

Από κοινωνική οπτική, η παρατηρούμενη τάση να ασκείται αιμομιξία οφείλεται στα πλεονεκτήματα της κοινωνικής και οικονομικής κατάστασης. Η υποστήριξη της οικογενειακής δομής και των περιουσιακών στοιχείων και η ευκολία των συζυγικών σχέσεων αποτιμώνται μεταξύ των γάμων συγγενών.^[4][5] Η μικρή ηλικία και η έλλειψη συνειδητοποίησης σχετικά με τις συνέπειες της αναπαραγωγής συνηθίζονται στους γάμους συγγενών.^[2]

Ο ομοαίματος γάμος υπάρχει σε κάθε θρησκεία και δεν μπορεί να αναγνωριστεί σε καμία θρησκευτική εντολή.^[4] Ο ομοαίματος γάμος ασκείται ανεξάρτητα από τις θρησκευτικές επιρροές και είναι αποτέλεσμα πολιτιστικών, ιστορικών, περιφερειακών και κοινωνικοοικονομικών παραγόντων.^[2][6] Ένας μεγαλύτερος αριθμός ομοαίματων γάμων παρατηρείται στις αγροτικές περιοχές σε σύγκριση με τις αστικές περιοχές της ίδιας περιοχής. Αυτό οφείλεται στην τάση των ατόμων στις αγροτικές περιοχές να παντρεύονται σε νεότερες ηλικίες, να έχουν χαμηλότερη κοινωνικοοικονομική κατάσταση και εκπαίδευση από εκείνους που ζουν σε αστικές περιοχές.^[7][8] Το είδος εργασίας του γονέα έχει επίσης αναγνωριστεί ως παράγοντας.^[5]

Σε περιπτώσεις αιμομιξίας που αφορούν ένα παιδί και έναν ενήλικα, η νομοθεσία συνήθως την θεωρεί ως μορφή παιδικής σεξουαλικής κακοποίησης.^[9]

Πολλές μελέτες έχουν αποδείξει την αιμομιξία ως υψηλή αιτία γενετικών ελαττωμάτων και ανωμαλιών. Ο κίνδυνος αυτοσωμικών υποτελών διαταραχών αυξάνεται στους απογόνους που προέρχονται από ομοαίματους γάμους λόγω της αυξημένης πιθανότητας λήψης υπολειπόμενων γονιδίων από συγγενείς γονείς.^[2] Σύμφωνα με μελέτες ελέγχου περίπτωσης με βάση τον πληθυσμό, ένας υψηλότερος κίνδυνος θνησιγένειας σχετίζεται με γάμους μεταξύ συγγενών.^[10]

Η αναπαραγωγή σχετίζεται με μειωμένες γνωστικές ικανότητες στα παιδιά.^[11]

Οι νεότερες ηλικίες γάμου παρατηρούνται συνήθως σε ομοαίματους γάμους, οι οποίοι μπορεί να ευθύνονται για την αύξηση της γονιμότητας που παρατηρείται σε αυτές τις ενώσεις. Οι πιθανότητες μεταγεννητικής θνησιμότητας είναι υψηλότερες στους απογόνους. Στο πρώτο έτος υπάρχει η μεγαλύτερη πιθανότητα θανάτου λόγω του κινδύνου αυτοσωματικών υποτελών γονιδίων. Αυτή είναι επίσης η αιτία επιπλοκών στην υγεία καθώς τα παιδιά που γεννιούνται από αιμομιξία μπαίνουν στην ενηλικίωση.^[12]

• Άρνερ, Τζορτζ Μο. Λούις (1908). Consanguineous Marriages in the American Population. Studies in History, Economics, and Public Law. XXXI. Νέα Υόρκη, Πανεπιστήμιο Κολούμπια: Longmans, Green & Co. OCLC 1981218. 
• Ότενχαϊμερ, Μάρτιν (1996). Forbidden Relatives: The American Myth of Cousin Marriage . Ουρμπάνα: Πανεπιστήμιο του Ιλινόις. ISBN 978-0252022395. OCLC 33408080. 

• Μπιτλς, Άλαν· Μπλακ, Μάικλ. «Consanguinity/Endogamy Resource». consang.net. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2 Νοεμβρίου 2020. Ανακτήθηκε στις 16 Δεκεμβρίου 2020. 
• Ντόουερτι, Τζον (2005). «Forbidden Fruit». phoenixnewtimes.com. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 3 Νοεμβρίου 2012. Ανακτήθηκε στις 16 Δεκεμβρίου 2020. 
• Κέρσο, Σάρα (2009). «Shaking Off the Shame». The New York Times. https://www.nytimes.com/2009/11/26/garden/26cousins.html. 
• «consanguineous». law.academic.ru. 
• «consanguineous». merriam-webster.com.