Ντιμιτάρ Μπλαγκόεφ

Γεννήθηκε στις 14 Ιουνίου του 1856 στο χωριό Ζαγορίτσανη (σημερινό όνομα Βασιλειάδα) της Καστοριάς, την εποχή εκείνη τμήμα της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. ^[8]. Στη νεότητά του επηρεάσθηκε από την ατμόσφαιρα της Βουλγαρικής Εθνικής Αναγέννησης. Στα απομνημονεύματά του, γραμμένα το 1922, ο Μπλαγκόεφ αναφέρει ότι γεννήθηκε σε ένα καθαρά Βουλγαρικό χωριό, σχηματίζοντας την εθνική του ιδέα από Βούλγαρους αγκιτάτορες και κατά συνέπεια εκπαιδεύτηκε σε εθνικιστικό πνεύμα. Πήρε μαθήματα επομένως σε σχολεία της Βουλγαρικής Εξαρχίας στην Κωνσταντινούπολη (1873 - 1874), στην Αδριανούπολη (1874 - 1875), στο Γκάμπροβο (1875 - 1876) και στη Στάρα Ζαγόρα (1876 - 1877)και δάσκαλός του ήταν ο Πέτκο Ρ. Σλαβέικοφ (ποιητής και δημοσιολόγος). Ως σπουδαστής στο Γκάμπροβο υποστήριξε την υπόθεση της εξέγερσης του Απριλίου και συμμετείχε στην προετοιμασία της. Κατά το Ρωσοτουρκικό Πόλεμο, που ακολούθησε, υποστήριξε τη δράση των οπάλτσεντσι (Βούλγαρων εθελοντών) και του Ρωσικού Στρατού. Κατόπιν φοίτησε στη Ρεαλσούλε της Οδησσού από το 1878 ως το 1880. Ως φοιτητής στο Πανεπιστήμιο της Αγίας Πετρούπολης (1883-1884) αναμείχθηκε στα δημόσια πράγματα. Στη Ρωσική πρωτεύουσα ωρίμασε με το Μαρξ, όντας ακόμη και υπό την επιρροή λαϊκιστικών ιδεών και εκείνων του Προυντόν και του Λασσάλ. Ο Μπλαγκόεφ ήταν μέλος της Ρωσικού Επαναστατικού Κινήματος και ίδρυσε την πρώτη Σοσιολδημοκρατική ομάδα στη Ρωσία, που ονομάστηκε κόμμα, το 1883, με το έντυπο όργανό του, την εφημερίδα ΄΄Ραμπότσιι΄΄ (εργάτης). Στα άρθρα του έγραφε για την ιδέα της οργάνωσης της εργατικής τάξης και για την απόδοση πολιτικού χαρακτήρα στους αγώνες της.

Το 1885 συνελήφθη από την τσαρική αστυνομία και απελάθηκε στη Βουλγαρία, εγκαταστάθηκε στη Βουλγαρία και άρχισε να προπαγανδίζει τις σοσιαλιστικές ιδέες. Στο βιβλίο του "Τι είναι Σοσιαλισμός; Υπάρχει πρόσφορο έδαφος γι' αυτόν στη χώρα μας;" υποστηρίζει την εφαρμογή του σοσιαλισμού στη Βουλγαρία. ^[8] Τον Ιούλιο του 1891 με πρωτοβουλία του Μπλαγκόεφ οι σοσιαλδημοκρατικοί κύκλοι των Βέλικο Τάρνοβο, Γκάμπροβο, Σλίβεν, Στάρα Ζαγόρα, Καζανλούκ και άλλων πόλεων συναντήθηκαν μυστικά στο βουνό Μπουζλούντζα για να ιδρύσουν το Βουλγάρικο Σοσιαλιστικό Δημοκρατικό Κόμμα (ΒΣΔΚ). Η συνάντηση αυτή αναφέρεται ως το "Συνέδριο του Μπουζλούντζα" ^[9]. Ως τιμή στο κίνημα του Ντιμιτάρ Μπλαγκόεφ το 1981 χτίστηκε σε βουνοκορφή του βουνού αυτού το "Μνημείο/συνεδριακός χώρος Μπουζλούντζα" ^[10]. Στο μαρξιστικό πυρήνας του ΒΣΔΚ αντιτάχθηκε μια ομάδα, που ουσιαστικά ήταν αντίθετη στη μετατροπή του σοσιαλδημοκρατικού κινήματος σε κόμμα. Το 1893 η ομάδα αυτή υπό το Γιάνκο Σακάζωφ ίδρυσε μια ρεφορμιστική οργάνωση, τη Βουλγαρική Σοσιαλιστική Δημοκρατική Ένωση. Το 1894 οι υποστηρικτές του Μπλαγκόεφ συμφώνησαν να ενωθούν με τους Ενωσίτες για το συμφέρον της ενότητας της εργατικής τάξης με το όνομα Βουλγαρικό Σοσιαλιστικό Δημοκρατικό Εργατικό κόμμα. Ήταν ιδρυτής και έγινε αρχηγός της αριστερής πτέρυγας του, που αποσχίσθηκε από το ΒΣΔΕΚ ΤΟ 1903 για να ιδρύσει το Βουλγαρικό Σοσιαλιστικό Δημοκρατικό Εργατικό Κόμμα (Σοσιαλιστές). Ο Μπλαγκόεφ δραστηριοποιήθηκε επίσης στη Μακεδονική-Αδριανουπολίτικη Επιτροπή της Φιλιππούπολης και ήταν πρόεδρός της από το 1897. Το 1898 0 Γκότσε Ντέλτσεφ προσπάθησε να τον πείσει να ηγηθεί της Ανώτατης Μακεδονικής-Αδριανουπολίτικης Επιτροπής, αλλά εκείνος αρνήθηκε. Υπό την καθοδήγησή του το 1904 τέθηκαν τα θεμέλια του ταξικού συνδικαλιστικού κινήματος. Από το 1897 ως το 1923 ο Μπλαγκόεφ διηύθυνε την έκδοση του θεωρητικού οργάνου του κόμματος, του περιοδικού ΄΄Νόβο βρέμε΄΄, που δημοσίευσε πάνω από 500 άρθρα του. Στο μεταξύ εργαζόταν ως δάσκαλος σε διάφορες πόλεις της Βουλγαρίας. Το 1905 ο Μπλαγκόεφ μετέφρασε στα Βουλγαρικά τον πρώτο τόμο του ΄΄Το Κεφάλαιο΄΄ και μερικά άλλα έργα του Μαρξ. Το 1906 εκδόθηκε το βιβλίο του Μπλαγκόεφ ΄΄Από την Ιστορία του Σοσιαλισμού στη Βουλγαρία΄΄, που εγκαινίασε τη Βουλγαρική Μαρξιστική ιστοριογραφία. Ηγήθηκε της συμμετοχής των σοσιαλιστών του κόμματός του στις Βαλκανικές σοσιαλιστικές συνδιασκέψεις στο Βελιγράδι (1910) και στο Βουκουρέστι (1915).

Ηταν κατά της ξένης επέμβασης των Μεγάλων Δυνάμεων στη Νοτιοανατολική Ευρώπη, πίστευε σε μια Βαλκανική Ομοσπονδιακή Δημοκρατία και αντιτάχθηκε στη στρατιωτική εμπλοκή της Βουλγαρίας στους Β΄ Βαλκανικό και Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο. Αντιπρόσωπος στην Εθνοσυνέλευση της Βουλγαρίας, ο Μπλαγκόεφ τον Οκτώβριο του 1914 ψήφισε, μαζί με τους υπόλοιπους του κόμματός του κατά των πολεμικών πιστώσεων. Κατά τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο ως αντιπρόσωπος ο Μπλαγκόεφ κατήγγειλε την ιμπεριαλιστική φύση του πολέμου και τον ΄΄προδοτικό΄΄ ρόλο της Δεύτερης Διεθνούς. Ο Μπλαγκόεφ χαιρέτισε τη Ρωσική Οκτωβριανή Σοσιαλιστική Επανάσταση και προπαγάνδιζε τις ιδέες των Μπολσεβίκων. Υπό την ηγεσία του το Σοσιαλιστικό κόμμα του αποχώρησε από τη Δεύτερη Διεθνή. Σε ομιλία στη Βουλγαρική Εθνοσυνέλευση το 1917 αποκάλεσε τον εαυτό του ΄΄Σλαβομακεδόνα΄΄. Σε μια Διακήρυξη κατά της Συνθήκη του Νειγύ, που διαβάσθηκε από το Ντιμιτάρ Μπλαγκόεφ στη Βουλγαρική Εθνοσυνέλευση το 1919, διαμαρτυρήθηκε κατά του διαμελισμού της χώρας και του έθνους της Βουλγαρίας και υποστήριξε την ιδέα της ΄΄Βουλγαρικής Σοβιετικής Σοσιαλιστικής Δημοκρατίας΄, ως τμήμα της ΄΄Βαλκανικής Ομοσπονδιακής Σοβιετικής Σοσιαλιστικής Δημοκρατίας΄΄, ως τη μόνη πολιτική λύση ικανή να διασφαλίσει την ελευθερία της Μακεδονίας, της Θράκης και της Δοβρουτσάς και ως αντίβαρο στο Βουλγαρικό εθνικισμό.

Ο Μπλαγκόεφ ενέταξε τους Σοσιαλιστές στην Κομμουνιστική Διεθνή το 1919 και το κόμμα άλλαξε το όνομά του σε Κομμουνιστικό Κόμμα Βουλγαρίας. Εντούτοις την περίοδο αυτή ο Μπλαγκόεφ και το κόμμα συνολικά δεν υιοθέτησε πλήρως τις θέσεις των Μπολσεβίκων σε βασικά ζητήματα. Αυτό καθόρισε την πολιτική του κόμματος κατά την εξέγερση των στρατιωτών της Βλαντάγια το 1918 και κατά το στρατιωτικό πραξικόπημα της 9 Ιουνίου 1923, όταν το κόμμα υιοθέτησε στάση ουδετερότητας. Ηταν επίσης αντίθετος στην αποτυχημένη Σεπτεμβριανή Εξέγερση και πίστευε ότι δεν υπήρχαν ακόμη συνθήκες ώριμες για επανάσταση στη Βουλγαρία. Πέθανε στις 7 Μαΐου του 1924 στη Σόφια. Προς τιμήν του η Άνω (Γκόρνα) Τζουμαγιά μετονομάστηκε σε Μπλαγκόεβγκραντ