Ντεγκούτσι Ονισάμπουρο

Γεννήθηκε στις 22 Αυγούστου του 1871 στο χωριό Ανάο της περιφέρειας του Κιότο της Ιαπωνίας με το όνομα Ueda Kisaburō και ήταν ο μεγαλύτερος γιος του Ουέντα Κίχιματσου και της συζύγου του Γιόν^[7]. Απο μικρή ηλικία έδειξε ενδιαφέρον για τις ανατολικές πνευματιστικές πρακτικές και από την γιαγιά του μυείτε στην ιαπωνική μυστικιστική τεχνική του Kotodama (τέχνη που αναφέρεται στην μαγική δύναμη που θεωρείται ότι κρύβουν οι λέξεις) και συνεχίζει την ενασχόληση με την θρησκεία παρακολουθώντας μαθήματα φιλοσοφίας και φιλολογίας του αναμορφωτικού κινήματος Kokugaku ή αλλιώς kogaku ("αρχαίες σπουδές "), που είχε εμφανιστεί την περίοδο της τελευταίας φεουδαρχικής ιαπωνικής στρατιωτικής κυβέρνησης Σογκουνάτο Τοκουγκάβα^[8], καθώς και μαθήματα ποίησης από τον Okada Korehira.

Το 1898 μ.Χ. συναντά την Ντεγκούτσι Νάο (ιδρύτρια του Οομότο) η οποία εκείνη την εποχή είχε αφήσει το θρησκευτικό κίνημα Konkokyo και είχε ανεξαρτητοποιηθεί, έχοντας ιδρύσει ένα νέο θρησκευτικό κίνημα με το όνομα "Ōmoto-kyō". Παρά τις διαφορές τους στις ανατολικές θρησκευτικές πρακτικές , κατορθώνουν να συνεργαστούν και το 1899 ίδρυσαν το Kinmeikai σαν συνέχεια του "Ōmoto-kyō". Την 1η Ιανουαρίου του 1900, ο Κισαμπούρο παντρεύεται την νεότερη κόρη της Νάο την Σούμικο και αλλάζει το όνομά του σε Onisaburo Deguchi . Με το όνομα αυτό γίνεται γνωστός ως Seishi (ιερός δάσκαλος) της Οομότο^[9]. Οι θρησκευτικές αναζητήσεις συνεχίζονται με τον Ονισάμπουρο να μεταφράζει και να κατηγοριοποιεί τα αποτελέσματα της αυτόματης γραφής (γραφή που καθοδηγείται από κάποιο πνεύμα ) της ιδρύτριας του κινήματος^[10].Έτσι εκτός των άλλων, παρουσίασε στους οπαδούς του και το ιερό σύγγραμμα, αποτελούμενο από 83 βιβλία Reikai Monogatari (Παραμύθια του Πνευματικού Κόσμου).

Τον Δεκέμβριο του 1919 συναντά τυχαία στο τρένο τον Μοριχέι Ουεσίμπα (Morihei UESHIBA) πρώην στρατιωτικό και εκπαιδευτή πολεμικών τεχνών. Συζητά μαζί του παρουσιάζοντας τις θέσεις του θρησκευτικού του κινήματος (το οποίο από το 1916 έχει αλλάξει την ονομασία του σε Kōdō Ōmoto) και τον προσκαλεί να επισκεφτεί την έδρα του κινήματος στο Κιότο. Πράγματι ο ΜοριχέιΟυεσίμπα μετακομίζει με την οικογένειά του στην πόλη Αγιάμπε του Κιότο και δέχεται την πνευματική καθοδήγηση του Ντεγκούτσι Ονισάμπουρο, στην οποία βασίζει τη φιλοσοφία του νέου συστήματος πολεμικής τεχνικής που παρουσιάζει, ανοίγοντας ταυτόχρονα το δικό του ντότζο. Ιδρύεται τότε η πολεμική τεχνική Αϊκίντο^[11] .

Το 1923, έρχεται σε επαφή με το Εσπεραντικό κίνημα. Οι κοινές ιδέες της αλληλεγγύης και διεθνούς συνεργασίας που αντιπροσώπευαν τα δύο κινήματα τον έκαναν να υιοθετήσει τη διεθνή γλώσσα ως εργαλείο προπαγάνδας για την προώθηση της Οομότο. Ο ίδιος έγραψε και στίχους στην Εσπεράντο για να βοηθήσει τους οπαδούς του κινήματος στην εκμάθηση της γλώσσας^[12]. Για την ενέργειά του αυτή το Εσπεραντικό κίνημα τον τίμησε καθιερώνοντας το έτος 1987 το ετήσιο βραβείο Ντεγκούτσι « Premio Deguĉi» , βραβεύοντας άτομα των οποίων οι ενέργειες μέσω της Εσπεράντο προωθούν την παγκόσμια ειρήνη και ευτυχία^[13].

• Οι ιδέες του διεθνισμού που προωθούσε το κίνημα καθώς και οι ιδιαίτερες τελετουργικές πρακτικές που ασκούσε προκάλεσαν την προσοχή και ταυτόχρονα την εχθρότητα της ιαπωνικής αυτοκρατορικής αυλής. Ακολούθησε πογκρόμ το 1923 με φυλακίσεις όλων των ηγετικών στελεχών. Παρόλα αυτά ο Ντεγκούτσι μετά από λίγα χρόνια κατόρθωσε να επαναφέρει το κίνημα και οι οπαδοί του να φθάσουν τα 2.000.000 μέλη^[14].
• Ξανά όμως οι αντιμιλιταριστικές ιδέες της Οομότο προκάλεσαν την οργή της κυβέρνησης με αποτέλεσμα νέο πογκρόμ το 1935. Ο Ντεγκούτσι με τους ακόλουθους του οδηγήθηκαν ξανά στη φυλακή και ακολούθησαν οι καταστροφές των ναών. Μετά την ήττα της Ιαπωνίας κατά τον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο επιτυγχάνει την αναβίωση του κινήματος και το κάνει γνωστό παγκόσμια με το όνομα Οομότο. ^[15].
• Πέθανε στις 19 Ιανουαρίου του 1948.