Νικολάγιεφσκ επί του Αμούρ

Η πόλη βρίσκεται στην αριστερή όχθη του ποταμού Αμούρ, 80 χιλιόμετρα από τις εκβολές του, 977 χιλιόμετρα βόρεια του Χαμπαρόφσκ και 582 χιλιόμετρα από το Κομσομόλσκ επί του Αμούρ. Είναι ο πλησιέστερος σημαντικός οικισμός στο στενό του Ταρτάρι που χωρίζει την ηπειρωτική χώρα από τη Σαχαλίνη.

Στα τέλη του Μεσαίωνα, οι αυτόχθονες τουρκο-μογγολικές ημι-νομαδικές φυλές των Νιβχ, Ορότς, Εβένκι, κ.α., μοιράζονταν τα εδάφη γύρω από τις που εκβολές του Αμούρ. Οι Κινέζοι τους γνώριζαν με το όνομα οι «Άγριοι Τζουρτσέν». Η δυναστεία των Μογγόλων Γιουάν έστειλε αποστολές σε αυτήν την περιοχή με στόχο να χρησιμοποιήσει την περιοχή ως βάση για επίθεση στην Ιαπωνία ή για υπεράσπιση κατά των Αϊνού της Σαχαλίνης. Σύμφωνα με την ιστορία των Γιουάν, το 1264 οι Νιβχ αναγνώρισαν τη Μογγολική κυριαρχία. Το 1263, οι Μογγόλοι δημιούργησαν το "Διοικητικό Μέγαρο του στρατάρχη της Ανατολικής Εκστρατείας" κοντά στον σύγχρονο οικισμό του Τιρ, περίπου 100 χιλιόμετρα από το σημερινό Νικολάγιεφσκ επί του Αμούρ. Την ίδια περίπου περίοδο κατασκευάστηκε ένα ιερό στο Βράχο Τιρ.^[2][3]

Από το 1411 έως το 1433, ο ευνούχος των Μινγκ Γισίχα, ένας άνθρωπος καταγωγής των Χαϊσί Τζουρτσέν, οδήγησε τέσσερις μεγάλες αποστολές για να κερδίσει την υπακοή των φυλών "Τζουρτσέν" κατά μήκος των ποταμών Σουνγκαρί και Αμούρ. Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, ο ναός Γιονγκμίνγκ κατασκευάστηκε στο Τιρ, και ανεγέρθηκαν επιγραφές.^[2]

Ο ρωσικός οικισμός, ο πιθανώς προηγήθηκε από το χωριό Φουγιόρι των Μαντσού,^[4]ιδρύθηκε ως φυλάκιο Νικολαγιέφσκι από τον Γκενάντι Νεβέλσκοϊ στις 13 Αυγούστου 1850 και ονομάστηκε προς τιμήν του Τσάρου Νικολάου Α΄.^[5]

Ο οικισμός έγινε γρήγορα ένα από τα κυριότερα οικονομικά κέντρα στην ακτή του Ειρηνικού της Ρωσικής Αυτοκρατορίας. Το 1855 έγινε το κύριο λιμάνι του Ειρηνικού της Ρωσίας (αντικαθιστώντας το Πετροπαβλόφσκ) μετά την άλωση του Πετροπαβλόφσκ του 1854. Χορηγήθηκε καθεστώς πόλης και μετονομάστηκε σε Νικολάγιεφσκ επί του Αμούρ το 1856, όταν ιδρύθηκε η Περιφέρεια Πριμόρσκαγια. Ο ναύαρχος Βασίλι Ζαβόικο επέβλεψε την κατασκευή ναυτικής βάσης στο Νικολάγιεφσκ επί του Αμούρ.

Η πόλη εμφανίστηκε ως ένα σημαντικό εμπορικό λιμάνι. Ωστόσο, λόγω των δυσχερειών στη ναυσιπλοΐα που προκαλούσαν οι αμμόλοφοι στις εκβολές του Αμούρ και επειδή ο πάγος της θάλασσας καταστούσε το λιμάνι αχρησιμοποίητο για πέντε μήνες κάθε χρόνο, οι κυριότερες ρωσικές ναυτιλιακές δραστηριότητες στον Ειρηνικό μεταφέρθηκαν στο καλύτερα ευρισκόμενο Βλαδιβοστόκ στις αρχές της δεκαετίας του 1870. Η πόλη παρέμεινε το διοικητικό κέντρο αυτής της περιφέρειας μέχρι το 1880, όταν ο κυβερνήτης μεταφέρθηκε στο Χαμπαρόφσκ. Ο Αντόν Τσέχοφ, επισκέπτοντας την πόλη στο ταξίδι του προς την Σαχαλίνη το 1890, σημείωσε τον ταχύ αποπληθυσμό του, αν και αυτή η τάση επιβραδύνθηκε κάπως στα τέλη του 1890 με την ανακάλυψη χρυσού και την αρχή της αλιείας σολομού.

Κατά τη διάρκεια του ρωσικού εμφύλιου πολέμου του 1917-1922, ο πληθυσμός της πόλης έπεσε από 15.000 σε 2.000 κατοίκους, καθώς ένας τοπικός παρτιζάνος αρχηγός, που αργότερα εκτελέστηκε από τους ίδιους μπολσεβίκους με τους οποίους υποτίθεται ότι είχε ευθυγραμμιστεί, είχε ως αποτέλεσμα ολόκληρη η πόλη να καταστραφεί και να σφαγιαστεί ο μειονοτικός Ιαπωνικός πληθυσμός μαζί με το μεγαλύτερο μέρος του ρωσικού πληθυσμού.

Περί το 1940 ένα στρατόπεδο συγκέντρωσης του συστήματος των γκουλάγκ βρισκόταν στην πόλη.^[6]

Όπως και σε πολλά άλλα μέρη της Ρωσικής Άπω Ανατολής, έχει υπάρξει πτώση του πληθυσμού μετά τη διάλυση της Σοβιετικής Ένωσης, καθώς ο πληθυσμός της πόλης έχει μειωθεί από τους 36.296 κατοίκους στην απογραφή του 1989, σε 22.772 κατοίκους το 2010.

Στο πλαίσιο των διοικητικών διαιρέσεων, το Νικολάγιεφσκ επί του Αμούρ εξυπηρετεί ως διοικητικό κέντρο της επαρχίας Νικολαγιέφσκι,^[7] παρόλο που δεν αποτελεί μέρος της. Ως διοικητική διαίρεση, ενσωματώνεται ξεχωριστά ως η πόλη κραϊικής σημασίας του Νικολάγιεφσκ επί του Αμούρ, έχοντας διοικητικό καθεστώς ίσο με αυτό των επαρχιών. Ως δημοτική διαίρεση, η πόλη του Νικολάγιεφσκ επί του Αμούρ ενσωματώνεται στη Δημοτική Περιφέρεια Νικολάγιεφσκι ως Αστικός Οικισμός Νικολαγιέφσκι-να-Αμούρε.

Η αλιεία και η επεξεργασία των ψαριών είναι οι κύριες βιομηχανίες της πόλης, μαζί με τη συντήρηση πλοίων και κάποια γεωργική παραγωγή στη γύρω περιοχή.

Το Νικολάγιεφσκ επί του Αμούρ δεν έχει χερσαίες οδικές συνδέσεις. Η κυκλοφορία από και προς την πόλη μπαίνει μέσω του λιμανιού στον Αμούρ, ή στο μικρό αεροδρόμιο, το Αεροδρόμιο του Νικολάγιεφσκ επί του Αμούρ (NLI), που είναι η έδρα της Αεροπορικής Εταιρείας του Νικολάγιεφσκ επί του Αμούρ.

Το Νικολάγιεφσκ επί του Αμούρ έχει ένα οριακό υγρό ηπειρωτικό κλίμα (τύπος Dfb της κλιματικής ταξινόμησης Κέππεν), σχεδόν αρκετά κρύο για να ταξινομηθεί ως υποαρκτικό κλίμα (Dfc). Η βροχόπτωση δεν είναι τόσο χαμηλή το χειμώνα όσο στη περισσότερη Σιβηρία, καθώς η ακτή είναι στο περιθώριο επιρροής από το Αλεουτικό Χαμηλό. Η σχεδόν θαλάσσια τοποθεσία μόνο οριακά, μετριάζει κατά 5 °C τους χειμώνες σε σύγκριση με την εσωτερική Σιβηρία, αλλά κάνει τα καλοκαίρια αξιοσημείωτα δροσερά (ειδικά τον Μάιο και τον Ιούνιο), αν και οι ομίχλες Ογιάσιο επηρεάζουν λιγότερο την περιοχή σε σύγκριση με τη Σαχαλίνη και οι ώρες ηλιοφάνειας είναι μάλλον μακρύτερες.

•  «Nikolayevsk, a town of East Siberia» Εγκυκλοπαίδεια Μπριτάννικα (11η έκδοση) 1911