Νεφέλωμα της Ροζέτας

Το νεφέλωμα της Ροζέτας ή του Ρόδακα (γνωστό και ως Caldwell 49) είναι μεγάλη περιοχή ΗΙΙ (μορφή νεφελώματος) στον αστερισμό Μονόκερως. Απέχει από τη Γη περίπου 5.000 - 5.200 έτη φωτός^[1] και έχει διάμετρο περίπου 130 έτη φωτός. Η μάζα του υπολογίζεται σε περίπου 10.000 ηλιακές μάζες. Το ανοικτό σμήνος NGC 2244 σχετίζεται με το νεφέλωμα. Η ακτινοβολία από τα μέλη του σμήνους απορροφάται από τα αέρια του, τα οποία στη συνέχεια ιονίζονται και εκπέμπουν την επιπλέον ενέργεια με τη μορφή ακτινοβολίας. Οι ισχυροί αστρικοί άνεμοι του μελών του σμήνους έχουν σχηματίσει μια κοιλότητα στο κέντρο του νεφελώματος. Το νεφέλωμα έχει τους ακόλουθους αριθμούς NGC: 2237 (ο οποίος συχνά χρησιμοποιείται για όλο το νεφέλωμα), 2238, 2239 και 2246, ο καθένας αντιστοιχεί σε διαφορετικό τμήμα του νεφελώματος^[2].

Το κεντρικό σμήνος ανακάλυψε ο Τζον Φλάμστηντ το 1690, και στη συνέχεια ξανά από τον Ουίλιαμ Χέρσελ. Η νεφελότητα ανακαλύφθηκε από τους Τζον Χέρσελ, Μαρθ και Λιούις.^[2] Ο Έντουαρντ Έμερσον Μπάρναρντ το φωτογράφησε τη δεκαετία του 1890. Το νεφέλωμα έχει φαινόμενη διάμετρο τρεις φορές μεγαλύτερη από τη Πανσέληνο και σε ουρανούς με φωτορύπανση απαιτείται η χρήση φίλτου UHC για να γίνει ορατό. Είναι δημοφιλής στόχος για αστροφωτογράφηση, καθώς φαίνεται πολύ πιο εντυπωσιακό απ'ότι με το μάτι.^[3]