Νίκος Αναστόπουλος
Ο Νίκος Αναστόπουλος (Δάφνη Αττικής, 22 Ιανουαρίου 1958) είναι Έλληνας διεθνής πρώην ποδοσφαιριστής και σήμερα προπονητής. Διακρίθηκε ως επιθετικός και με τον Ολυμπιακό Πειραιώς σημείωσε 197 τέρματα σε 351 επίσημους αγώνες, κατά τις τρεις του θητείες που συνολικά διήρκεσαν 10 χρόνια. Είναι κάτοχος του ρεκόρ τερμάτων με την Εθνική Ελλάδας με 29. Επίσης μέχρι και σήμερα θεωρείται ως ένας εκ των μεγαλύτερων σκόρερ στην ιστορία του ελληνικού ποδοσφαίρου.
.jpg) Ο Νίκος Αναστόπουλος το 1987 | |||
| Προσωπικές πληροφορίες | |||
|---|---|---|---|
| Ημερ. γέννησης | 22 Ιανουαρίου 1958 | ||
| Τόπος γέννησης | Δάφνη Αττικής, Ελλάδα | ||
| Θέση | Επιθετικός | ||
| Ομάδες νέων | |||
| -1976 | Α.Ο. Δάφνης | ||
| Επαγγελματική καριέρα* | |||
| Περίοδος | Ομάδα | Συμμ.† | (Γκ.)† |
| 1976-1980 | Πανιώνιος | 117 | (25) |
| 1980-1987 | Ολυμπιακός Πειραιώς | 187 | (114) |
| 1987-1988 | ΑΣ Αβελλίνο 1912 | 16 | (0) |
| 1988-1989 | Πανιώνιος | 11 | (5) |
| 1989-1992 | Ολυμπιακός Πειραιώς | 72 | (28) |
| 1992-1993 | Ιωνικός Νίκαιας | 19 | (7) |
| 1993 | Ολυμπιακός Πειραιώς | 3 | (0) |
| Σύνολο | 425 | (179) | |
| Εθνική ομάδα | |||
| Περίοδος | Ομάδα | Συμμ.† | (Γκ.)† |
| 1977-1988 | Ελλάδα | 74 | (35) |
| Προπονητική καριέρα | |||
| Περίοδος | Ομάδα | ||
| 1994–1995 | Ολυμπιακός Πειραιώς (βοηθός) | ||
| 1995–1996 | Πανελευσινιακός | ||
| 1997–1998 | Πανσερραϊκός | ||
| 2000–2001 | Παναιτωλικός | ||
| 2001–2002 | ΠΑΣ Γιάννινα | ||
| 2002 | Παναχαϊκή | ||
| 2003 | Καλλιθέα | ||
| 2003–2005 | Α.Ο. Κέρκυρα | ||
| 2005–2006 | Άρης Θεσσαλονίκης | ||
| 2008 | Ιωνικός Νίκαιας | ||
| 2008 | ΠΑΣ Γιάννινα | ||
| 2008–2009 | Καβάλα | ||
| 2010–2012 | ΟΦΗ | ||
| 2012–2013 | Ατρόμητος Αθηνών | ||
| 2013–2014 | Πλατανιάς | ||
| 2014 | Πανιώνιος | ||
| 2015 | ΟΦΗ | ||
| 2015–2017 | Άρης Θεσσαλονίκης | ||
| 2019 | Α.Ο.Κ. Κέρκυρα | ||
| 2020–2/2022 | Π.Σ. Καλαμάτα | ||
| 9/2022–2023 | Π.Σ. Καλαμάτα | ||
| 2024– | Π.Σ. Καλαμάτα | ||
| * Οι συμμετοχές και τα γκολ στις προηγούμενες ομάδες υπολογίζονται μόνο για τα εγχώρια πρωταθλήματα. † Συμμετοχές (Γκολ). | |||
Ποδοσφαιρική σταδιοδρομία
Σε συλλογικό επίπεδο
Η καταγωγή του είναι από τα Λεχαινά Ηλείας, όπου υπάρχει και ομώνυμο γήπεδο προς τιμήν του, του Ηλειακού Λεχαινών. Ξεκίνησε την καριέρα του από την ομάδα του ΑΟ Δάφνης και στη συνέχεια μεταγράφηκε στον Πανιώνιο, με τον οποίο κατέκτησε το κύπελλο Ελλάδας το 1979, ενώ στο κύπελλο Κυπελλούχων της περιόδου 1979-80 σκόραρε τρεις φορές απέναντι σε Τβέντε και Γκέτεμποργκ.
Το 1980 αποκτήθηκε από τον Ολυμπιακό, με τον οποίο καθιερώθηκε και κατέκτησε τέσσερα πρωταθλήματα (1981, 1982, 1983, 1987) και ένα κύπελλο (1981). Αναδείχθηκε τέσσερις φορές πρώτος σκόρερ Ελλάδας και μια φορά τρίτος σκόρερ Ευρώπης (χάλκινο παπούτσι).
Όλες αυτές οι διακρίσεις παρακίνησαν την ιταλική Αβελίνο να τον αποκτήσει. Αυτή η κίνηση προκάλεσε μεγάλη αίσθηση, σε μια εποχή που η μεταγραφή Έλληνα ποδοσφαιριστή στο εξωτερικό (πόσο μάλλον σε ένα κορυφαίο πρωτάθλημα όπως το ιταλικό) ήταν σχεδόν ανήκουστη. Στην Ιταλία αγωνίστηκε την περίοδο 1987-88 χωρίς να καταφέρει να προσαρμοστεί, αλλά εκείνη την περίοδο εμφάνισε τη διάσημη πλέον αδυναμία του για τα ακριβά ιταλικά κοστούμια και για όλα τα είδη ιταλικού καφέ.[1] Τότε πρωταγωνίστησε και σε διαφημίσεις διάφορων προϊόντων. Επέστρεψε στην Ελλάδα την επόμενη χρονιά για να αγωνιστεί στον Πανιώνιο.
Την αγωνιστική περίοδο 1989-90 επέστρεψε στον Ολυμπιακό για να κατακτήσει δύο ακόμα κύπελλα Ελλάδας (1990, 1992). Την περίοδο 1992-93 είχε μια καλή χρονιά με τον Ιωνικό, μετά από την οποία επέστρεψε για τρίτη φορά στον Ολυμπιακό, όπου και έκλεισε τη μεγάλη του καριέρα στο 5-2 του σταδίου Καραϊσκάκης επί του Απόλλωνα Καλαμαριάς για το κύπελλο στις 11 Νοεμβρίου 1993.[2]
Στις εθνικές ομάδες
Στις 21 Σεπτεμβρίου 1977 μετείχε για πρώτη φορά στην εθνική Ελλάδας με την οποία αγωνίστηκε έως το 1988 σε 74 αγώνες[σ 1] και σκόραρε 29 γκολ, επίδοση που τον κατατάσσει στην πρώτη θέση των σκόρερ όλων των εποχών. Αγωνίστηκε στο Ευρωπαϊκό πρωτάθλημα του 1980 στην Ιταλία σημειώνοντας το μοναδικό τέρμα της Ελλάδας στη διοργάνωση, απέναντι στην Τσεχοσλοβακία.
Προηγουμένως είχε αγωνιστεί με τις μικρότερες εθνικές ομάδες, με την Νέων στην προκριματική και στην τελική φάση του ευρωπαϊκού πρωταθλήματος 1977 σημειώνοντας πέντε γκολ (τα δύο πρώτα στη νίκη με 4-0 επί της Ουγγαρίας στην Κατερίνη την 6η Απριλίου 1977), καθώς και με την Ελπίδων πετυχαίνοντας στις 7 Φεβρουαρίου 1979 το πρώτο ελληνικό γκολ σε φιλικό αγώνα με τη Λιβύη, που έληξε ισόπαλος 2-2.
Ανά αγωνιστική περίοδο
| Σύλλογος | Περίοδος | Πρωτάθλημα | Κύπελλο | Λιγκ Καπ | Ευρώπη | Σύνολο | Τερμ./ συμμετ. | Θέση σε σκόρερ πρωταθλήματος | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| συμμετ. | τέρμ. | συμμετ. | τέρμ. | συμμ. | τέρμ. | συμμετ. | τέρμ. | συμμετ. | τέρμ. | ||||
| Πανιώνιος Σμύρνης | 1976-77 | 32 | 11 | – | – | 32 | 11 | ||||||
| 1977-78 | 27 | 3 | – | – | 27 | 3 | |||||||
| 1978-79 | 28 | 4 | – | – | 28 | 4 | |||||||
| 1979-80 | 30 | 7 | – | 4 | 3 | 34 | 10 | ||||||
| 1980-81 α΄ | 0 | 0 | – | – | 0 | 0 | |||||||
| 1976-1980 | 117 | 25 | – | 4 | 3 | 121 | 28 | ||||||
| Ολυμπιακός Πειραιώς | 1980-81 β΄ | 20 | 4 | 4 | 1 | – | – | 24 | 5 | ||||
| 1981-82 | 33[σ 2] | 14[σ 2] | 1 | 1 | – | 2 | 1 | 36 | 16 | ||||
| 1982-83 | 31 | 29 | 5 | 8 | – | 4 | 1 | 40 | 38 | 0,95 | 1η / σε ευρωπαϊκά 3η | ||
| 1983-84 | 30 | 18 | 5 | 2 | – | 4 | 3 | 39 | 23 | 0,59 | 1η | ||
| 1984-85 | 28 | 14 | 4 | 6 | – | 4 | 2 | 36 | 22 | 0,61 | |||
| 1985-86 | 24 | 19 | 10 | 5 | – | – | 34 | 24 | 0,71 | 1η | |||
| 1986-87 | 21 | 16 | 6 | 5 | – | 4 | 3 | 31 | 24 | 0,77 | 1η | ||
| 1980-1987 | 187 | 114 | 35 | 28 | – | 18 | 10 | 240 | 152 | 0,63 | |||
| ΑΣ Αβελίνο | 1987-88 | 16[8] | 0[8] | 2+[9] | 3[9] | – | – | 18+ | 3 | ||||
| Πανιώνιος | 1988-89 α΄ | 11 | 5 | – | – | 11 | 5 | ||||||
| Ολυμπιακός | 1989-90 | 22 | 7 | 6 | 3 | 3 | 0 | 6 | 2 | 34 | 12 | ||
| 1990-91 | 26 | 16[σ 3] | 4 | 5 | – | 4 | 2 | 34 | 23 | 0,68 | 3η | ||
| 1991-92 | 24 | 5 | 9 | 4 | – | – | 33 | 9 | |||||
| 1989-1992 | 72 | 28 | 19 | 12 | 3 | 0 | 10 | 4 | 101 | 44 | |||
| Ιωνικός Νίκαιας | 1992-93 | 19 | 7 | – | – | 19 | 7 | ||||||
| Ολυμπιακός | 1993-94 α΄ | 3 | 0 | 3 | 1 | – | 1 | 0 | 7 | 1 | |||
| Σύνολα 17χρονης πορείας | 425 | 179 | 59 | 44 | 3 | 0 | 33 | 17 | 520 | 240 | 0,46 | ||
| 5ετία στον Πανιώνιο | 128 | 30 | ; | ; | – | 4 | 3 | 132 | 33 | 0,25 | |||
| 10ετία στον Ολυμπιακό | 262 | 142 | 57 | 41 | 3 | 0 | 29 | 14 | 351 | 197 | 0,56 | ||
Τίτλοι-διακρίσεις
Με τον Πανιώνιο
Με τον Ολυμπιακό
- μία (1) χρονιά τρίτος σκόρερ ευρωπαϊκών πρωταθλημάτων (χάλκινο παπούτσι): 1983 (με 29 τέρματα)
- τέσσερις (4) χρονιές πρώτος σκόρερ πρωταθλήματος Ελλάδας: 1983 (29 τέρματα), 1984 (18 τέρματα), 1986 (19 τέρματα) και 1987 (16 τέρματα).
Προπονητική σταδιοδρομία
Μετά το τέλος της ποδοσφαιρικής του καριέρας ταξίδεψε στο εξωτερικό και παρακολούθησε μαθήματα προπονητικής δίπλα σε μεγάλους Ευρωπαίους προπονητές κυρίως στην Ιταλία και επέστρεψε στην Ελλάδα για να ακολουθήσει καριέρα προπονητή. Έχει δουλέψει σε αρκετές ομάδες, ενώ αξιοσημείωτο ήταν το έργο του το 2002 στον ΠΑΣ Γιάννινα, στον οποίο επέστρεψε ξανά τον Ιούνιο του 2008.[11]
Από το 2010 έως το 2012 εργάστηκε στον ΟΦΗ, ενώ στα τέλη του 2012 ανέλαβε προπονητής του Ατρόμητου Αθηνών, από τον οποίο απολύθηκε έπειτα από την ήττα 0-1 κατά τον εντός έδρας αγώνα με τον Άρη Θεσσαλονίκης στις 6 Απριλίου 2013.[12]
Τον Νοέμβριο του 2013 ανέλαβε προπονητής στον ΑΟ Πλατανιά, από τον οποίο αποχώρησε τον Φεβρουάριο του 2014 και μερικές ημέρες αργότερα ήρθε σε συμφωνία με τον Πανιώνιο,[13] στον οποίο παρέμεινε ως το τέλος της περιόδου, εξασφαλίζοντας την παραμονή του στην πρώτη κατηγορία. Τον Ιανουάριο του 2015 ανέλαβε για δεύτερη φορά στην καριέρα του (μετά την περίοδο 2010-12) την τεχνική ηγεσία του ΟΦΗ.[14]
Τον Σεπτέμβριο του 2015 ανέλαβε την τεχνική ηγεσία του Άρη Θεσσαλονίκης,[15] επιστρέφοντας έπειτα από 9 χρόνια, καθώς την περίοδο 2005-06 είχε συνεργαστεί με τον σύλλογο για πρώτη φορά, θέση από την οποία αποχώρησε τον Φεβρουάριο του 2017.[16]
Τον Φεβρουάριο του 2020 ανέλαβε την τεχνική ηγεσία της Καλαμάτας στην οποία την σεζόν 2020-2021 κατέκτησε το πρωτάθλημα του Νότιου Ομίλου της Φούτμπολ Λιγκ και την άνοδο στην νέα Σούπερ Λιγκ 2. Αποχώρησε από την Καλαμάτα τον Φεβρουάριο του 2022, επέστρεψε μετά από λίγους μήνες και εν τέλει αποχώρησε τον Ιανουάριο του 2023 [17].
Σημειώσεις
Παραπομπές
Πηγές
- Γιώργος Αλεξανδρής-Ηλίας Λέκκας, Η ιστορία του Ολυμπιακού • 71 χρόνια Ολυμπιακός, Εκδόσεις Γ.Χ Αλεξανδρή, Αθήνα 1996
- Γιώργος Παγιωτέλης, Το Έπος της Α΄ Εθνικής, σειρά αφιερωμάτων αθλητικού περιοδ. Οι ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΙ τχ. 26-46 (Ιαν 1996-Οκτ 1997)
- Στάθης Αρβανίτης, Η ιστορία του Ολυμπιακού, με πλήρη στοιχεία 1925-2000 • 75 χρόνια θρύλου, Εκδόσεις Καστανιώτη, Αθήνα 2000, ISBN 960-0329-45-1.
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
- Νίκος Αναστόπουλος στην UEFA (Αγγλικά)
- Νίκος Αναστόπουλος's προφίλ παίκτη στο National-Football-Teams.com
- Greece - Final Tables 1959-1999, Dinant Abbink-Αλέξανδρος Μαστρογιαννόπουλος, Rec.Sport.Soccer Statistics Foundation (RSSSF) (Αγγλικά)
