Μελιάδες

Στην ελληνική μυθολογία με το συλλογικό όνομα Μελιάδες (ή Μελίες ^[1]), είναι γνωστές οι χαριτόβρυτες Νύμφες - προστάτριες των δένδρων της φλαμουριάς που γεννήθηκαν, μαζί με τις Ερινύες και τους Γίγαντες, όταν έπεσαν στη Γαία οι σταγόνες του αίματος από τα ακρωτηριασμένα γεννητικά όργανα του Ουρανού.^[2] Το ξύλο του δέντρου Μελία ή φράξος (Φράξινος ο όρνος) χρησιμοποιούνταν στην αρχαία Ελλάδα για να κατασκευάζουν δόρατα. Από τον φλοιό του συγκεκριμένου δέντρου φλαμουριάς εκκρίνεται ένα γλυκό και θρεπτικό κόμμι, ή σακχαρώδες "μάννα", από το οποίο πήρε το όνομα του το γλυκαντικό μαννιτόλη^[3]. Από τις Μελιάδες καταγόταν το πολεμοχαρές «χαλκούν γένος» (= χάλκινο γένος).