Μάχη των Οχυρών

Αιτία της εκστρατείας ήταν η αποτυχημένη ιταλική εισβολή στην Ελλάδα στις 28 Οκτωβρίου 1940. Οι αλλεπάλληλες ήττες και υποχωρήσεις του Ιταλικού Στρατού στην Αλβανία ανάγκασαν τους Γερμανούς να παρέμβουν με την Επιχείρηση Μαρίτα.

Η Γερμανία προσπάθησε στην εισβολή να συμμετάσχουν και οι βόρειοι γείτονες της Ελλάδας. Έτσι η Βουλγαρία και η Γιουγκοσλαβία υπέγραψαν το Τριμερές Σύμφωνο συμμαχίας. Η Βουλγαρία συμφώνησε να επιτρέψει τη διέλευση των γερμανικών στρατευμάτων, αν και τα βουλγαρικά στρατεύματα δεν θα συμμετείχαν στον αγώνα. Η Γιουγκοσλαβία συμφώνησε επίσης, αλλά ένα πραξικόπημα ανέτρεψε τη γιουγκοσλαβική κυβέρνηση. Παρά το γεγονός ότι η νέα κυβέρνηση δεν κατήγγειλε το Τριμερές Σύμφωνο, ο Χίτλερ αποφάσισε να επιτεθεί και στη Γιουγκοσλαβία.

Η οχύρωση της περιοχής, ανεπίσημα γνωστή ως Γραμμή Μεταξά, σχεδιάστηκε ως αμυντικό μέτρο κατά της Βουλγαρίας καθώς η τελευταία είχε αρνηθεί να υπογράψει το Βαλκανικό Σύμφωνο (1934) με το οποίο η Ελλάδα, η Γιουγκοσλαβία, η Τουρκία και η Ρουμανία συμφώνησαν στη διατήρηση της υπάρχουσας γεωπολιτικής κατάστασης (στάτους κβο) στην περιοχή, μετά τον Πρώτο παγκόσμιο πόλεμο. Η Γραμμή Μεταξά ήταν σειρά από ανεξάρτητα οχυρά κατά μήκος των ελληνοβουλγαρικών συνόρων, τα οποία χτίστηκαν πάνω στις πιθανές διόδους εισβολής. Κάθε φρούριο ανήκε στη μεραρχία ή ταξιαρχία που έλεγχε τον αντίστοιχο τομέα των συνόρων. Οι οχυρώσεις χτίστηκαν με τα πενιχρά μέσα που μπορούσε να συγκεντρώσει η Ελλάδα, και αξιοποιούσαν στο έπακρο τη μορφολογία του εδάφους και τον υπάρχοντα οπλισμό: στα πολυβολεία και πυροβολεία προσαρμοζόταν κάθε διαθέσιμο είδος πολυβόλου και πυροβόλου πεδινού ή ορειβατικού αντίστοιχα. Ετσι, παρά τη σφοδρότητα των μαχών, οι απώλειες των ελληνικών δυνάμεων ήταν σχετικά χαμηλές: Συνολικά δεν ξεπέρασαν τους 1.000 αξιωματικούς και οπλίτες^[1]. Η κατασκευή άρχισε το 1936, ωστόσο το 1941 η γραμμή ήταν ακόμα ελλιπής.

Η γερμανική δύναμη που εισέβαλλε στην Ελλάδα ήταν η 12η Στρατιά υπό τον Στρατάρχη Βίλχελμ Λιστ, με συνολικά 18 μεραρχίες και άλλα τμήματα^[2]. Από αυτά, επρόκειτο να χρησιμοποιηθούν κατά της Γραμμής Μεταξά τα Σώματα Στρατού XVIII και XXX:

XVIII Ορεινό Σώμα Στρατού (Αντιστράτηγος Franz Böhme )

• 2η Μεραρχία Πάντσερ (Αντιστράτηγος Rudolf Veiel )
• 5η Ορεινή Μεραρχία (Υποστράτηγος Julius Ringel )
• 6η Ορεινή Μεραρχία (Υποστράτηγος Ferdinand Schörner )
• 72η Μεραρχία Πεζικού (Υποστράτηγος Philipp Müller-Gebhard )
• 125ο Σύνταγμα Πεζικού (Συνταγματάρχης Erich Petersen )

XXX Σώμα Στρατού (Αντιστράτηγος Otto Hartmann )

• 50η Μεραρχία Πεζικού (Υποστράτηγος Karl Adolf Hollidt )
• 164η Μεραρχία Πεζικού (Υποστράτηγος Josef Folttmann)

XL Τεθωρακισμένο Σώμα Στρατού(Αντιστράτηγος Στούμμε)

• 9η Τεθωρακισμένη Μεραρχία
• 73η Μεραρχία Πεζικού
• Ταξιαρχία SS "Σωματοφυλακή Αδόλφου Χίτλερ"

Οι ελληνικές μονάδες που ήταν υπεύθυνες για τη Γραμμή Μεταξά ήταν το Τμήμα Στρατιάς Ανατολικής Μακεδονίας υπό τον Αντιστράτηγο Κωνσταντίνο Μπακόπουλο και η ανεξάρτητη Ταξιαρχία του Έβρου υπό τον Υποστράτηγο Ιωάννη Ζήση:

Τμήμα Στρατιάς Ανατολικής Μακεδονίας (Αντιστράτηγος Κωνσταντίνος Θ. Μπακόπουλος)

• Ομάδα Μεραρχιών (Αντιστράτηγος Παναγιώτης Δέδες)
  • 18η Μεραρχία Πεζικού (Υποστράτηγος Λεωνίδας Στεργιόπουλος)
    • 70ο, 81ο, 91ο Συντάγματα Πεζικού (Σύνολο: έξι τάγματα, πέντε οχυρά, 52 πυροβόλα)
  • 14η Μεραρχία Πεζικού (Υποστράτηγος Κωνσταντίνος Παπακωνσταντίνου)
    • 41ο, 73ο Συντάγματα Πεζικού (Σύνολο: επτά τάγματα, οκτώ οχυρά, 90 πυροβόλα)
• 7η Μεραρχία Πεζικού (Υποστράτηγος Χρήστος Ζωιόπουλος)
  • 26ο, 71ο, 92ο Συντάγματα Πεζικού (10 τάγματα, έξι οχυρά, 76 πυροβόλα)
• Ταξιαρχία Πεζικού Νέστου (Συνταγματάρχης Αναστάσιος Καλής)
  • 37ο, 93ο Συντάγματα Πεζικού (Σύνολο: 5 τάγματα, ένα οχυρό, 16 πυροβόλα)
• Ταξιαρχία Πεζικού Έβρου (Υποστράτηγος Ιωάννης Ζήσης)
  • Συνοριακά Τάγματα Σουφλίου, Κομοτηνής και Πυθίου (Σύνολο: επτά τάγματα, ένα οχυρό)
• 19η Μηχανοκίνητη Μεραρχία Πεζικού στο Κιλκίς(Υποστράτηγος Νικόλαος Λιούμπας)
  • 191ο, 192ο, 193ο Μηχανοκίνητα Τάγματα, Απόσπασμα Κρουσίων (Σύνολο: τρία τάγματα μικρών βρετανικών τεθωρακισμένων με πολυβόλο και ιταλικών ελαφρών αρμάτων(λάφυρα της Αλβανίας) , τρία μηχανοκίνητα τάγματα, το 2ο Σύνταγμα Ιππικού, 36 πυροβόλα)
• Η γιουγκοσλαβική δύναμη που θα συνεργαζόταν με το Τμήμα Στρατιάς Ανατολικής Μακεδονίας ήταν η 20ή Μεραρχία Πεζικού «Bregalnička» (Αντιστράτηγος Dragutin Zivanovic)
  • 23ο, 28ο, 49ο Συντάγματα Πεζικού, 20ο Σύνταγμα Πυροβολικού.

Το οχυρό «Νυμφαία» υπερφαλαγγίσθηκε αλλά συνέχισε να αμύνεται. Η Ταξιαρχία Έβρου μαζί με 200 αξιωματικούς και υπαξιωματικούς της Χωροφυλακής, μετά την ανακωχή, πέρασε στην Τουρκία, βάσει προπολεμικών συμφωνιών, όπου αφοπλίσθηκε. Ο διοικητής αυτοκτόνησε και οι περισσότεροι άνδρες προωθήθηκαν μέ μέριμνα των Τούρκων στη Μέση Ανατολή, οι υπόλοιποι στα νησιά του Αιγαίου.^[3]. Οι τραυματίες από τη γερμανική επίθεση στον τομέα μεταφέρθηκαν για περίθαλψη στην Τουρκία^[4].