Κουρτ Xάισμαγερ
Ο Κουρτ Χάισμαγερ (γερμανικά: Kurt Heissmeyer) (26 Δεκεμβρίου 1905 - 29 Αυγούστου 1967) ήταν Γερμανός γιατρός των SS[1] που συμμετείχε σε ιατρικά πειράματα σε κρατούμενους στρατοπέδων συγκέντρωσης, συμπεριλαμβανομένων παιδιών ,στη διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου.
| Κουρτ Xάισμαγερ | |
|---|---|
| Γενικές πληροφορίες | |
| Γέννηση | 26 Δεκεμβρίου 1905 Lamspringe |
| Θάνατος | 29 Αυγούστου 1967 (61 ετών) Μπάουτσεν |
| Αιτία θανάτου | έμφραγμα του μυοκαρδίου |
| Συνθήκες θανάτου | φυσικά αίτια |
| Χώρα πολιτογράφησης | Γερμανία Λαοκρατική Δημοκρατία της Γερμανίας |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Ομιλούμενες γλώσσες | Γερμανικά |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | στρατιωτικός ιατρός |
| Πολιτική τοποθέτηση | |
| Πολιτικό κόμμα/Κίνημα | Εθνικοσοσιαλιστικό Γερμανικό Εργατικό Κόμμα |
| Ποινική κατάσταση | |
| Κατηγορίες εγκλήματος | έγκλημα κατά της ανθρωπότητας |
| Στρατιωτική σταδιοδρομία | |
| Πόλεμοι/μάχες | Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος |
Ιατρικά πειράματα
Ο Χάισμαγερ ασκήθηκε ως γιατρός στο σανατόριο Χοχενλύχεν (Hohenlychen) και σχεδίαζε να γίνει καθηγητής. Για να γίνει αυτό, έπρεπε πρώτα να παρουσιάσει πρωτότυπη έρευνα. Αν και είχε προηγουμένως απορριφθεί, ο ίδιος ήθελε να αποδείξει ότι η έγχυση ζωντανών μυκοβακτηρίων της φυματίωσης σε άτομα θα λειτουργούσε ως εμβόλιο. Για το σκοπό αυτό πραγματοποίησε ιατρικά πειράματα. Ο ίδιος ήθελε να αποδείξει μέσω των ανθρώπινων πειραμάτων του ότι ήταν δυνατή η καταπολέμηση της φυματίωσης χρησιμοποιώντας τεχνητή δερματική φυματίωση και επίσης ότι οι «φυλετικά κατώτεροι» άνθρωποι (σύμφωνα με τη ναζιστική ιδεολογία οι Εβραίοι και οι Σλάβοι) ήταν πιο ευαίσθητοι στη φυματίωση.[2]
Ήταν σε θέση να διαθέτει τις εγκαταστάσεις για την πραγματοποίηση των πειραμάτων του ως αποτέλεσμα προσωπικών διασυνδέσεων: ο θείος του Αύγουστ Χάισμαγερ, ήταν αντιστράτηγος στα SS[3][4][5] και γνώριζε τον Όσβαλντ Πολ, βασικό στέλεχος στα SS.[6] Το πείραμά του πραγματοποιήθηκε σε 20 παιδιά Εβραίων στο στρατόπεδο συγκέντρωσης Νόιενγκαμμε. Έκανε ενέσεις στα παιδιά με μυκοβακτήρια και αφαίρεσε τους λεμφαδένες τους με χειρουργική επέμβαση. Τα παιδιά στη συνέχεια αρρώστησαν με υψηλό πυρετό και πόνους.[2]Τελικά, μαζί με τους τέσσερις ενήλικες επιστάτες τους, δολοφονήθηκαν αφού τους κρέμασαν στο υπόγειο της Σχολής Bullenhuser Damm στο Αμβούργο.
Ένα από αυτά τα παιδιά ήταν ο επτάχρονος Σέρτζιο ντι Σιμόνε (29 Νοεμβρίου 1937 - 20 Απριλίου 1945), Ιταλός Εβραϊκής καταγωγής.
Μετά τον πόλεμο, ο Χάισμαγερ μπόρεσε να ασκήσει το επάγγελμα του ως ειδικός πνευμονολόγος στη Λαϊκή Δημοκρατία της Γερμανίας (DDR) για 20 χρόνια.
Τελικά το 1959 αποκαλύφθηκε ότι είχε πραγματοποιήσει εγκληματικά πειράματα. Το 1966 καταδικάστηκε σε ισόβια κάθειρξη από το τοπικό δικαστήριο του Μαγδεμβούργου. Στη δίκη του δήλωσε: «Δεν νομίζω ότι οι τρόφιμοι ενός στρατοπέδου υπολογίζονταν ως ανθρώπινα όντα». Όταν ρωτήθηκε γιατί δεν χρησιμοποίησε ινδικά χοιρίδια για τα πειράματα, απάντησε: «Για μένα δεν υπήρχε βασική διαφορά μεταξύ ανθρώπων και ινδικών χοιριδίων». Στη συνέχεια διόρθωσε: «Εβραίων και ινδικών χοιριδίων».[7] Πέθανε στη φυλακή στις 29 Αυγούστου 1967.