Κιθ Φλιντ
O Κιθ Τσαρλς Φλιντ (αγγλικά: Keith Charles Flint, 17 Σεπτεμβρίου 1969 – 4 Μαρτίου 2019) ήταν Άγγλος τραγουδιστής, μουσικός και χορευτής. Ήταν ο βασικός τραγουδιστής και χορευτής της μπάντας ηλεκτρονικής μουσικής The Prodigy, ενώ πρόσφερε τα φωνητικά του και στα δύο τραγούδια της μπάντας που έφτασαν στο Νο1 του Ηνωμένου Βασιλείου το 1996 – Firestarter και Breathe. Ήταν επίσης ο βασικός τραγουδιστής της δικής του μπάντας Flint. Κατείχε μια ομάδα αγωνιστικών μοτοσικλετών, την Team Traction Control, η οποία κέρδισε τρεις αγώνες Isle of Man TT το 2015, ενώ ο ίδιος αγωνίστηκε στο βρετανικό πρωτάθλημα Supersport με Yamaha YZF-R6 μοτοσικλέτες.
| Κιθ Φλιντ | |
|---|---|
 Ο Φλιντ το 2011 | |
| Γενικές πληροφορίες | |
| Όνομα στη μητρική γλώσσα | Keith Flint (Αγγλικά) |
| Γέννηση | 17 Σεπτεμβρίου 1969 Ρέντμπριτζ[1] |
| Θάνατος | 4 Μαρτίου 2019[2] North End[3] |
| Χώρα πολιτογράφησης | Ηνωμένο Βασίλειο |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Ομιλούμενες γλώσσες | Αγγλικά[4] |
| Σπουδές | Boswells School |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | τραγουδιστής χορευτής μοτοσικλετιστής αγώνων καινοτόμος επιχειρηματίας τραγουδοποιός[5] μουσικός[6][7] |
| Περίοδος ακμής | 1990 - 2018 |
| Οικογένεια | |
| Σύζυγος | Mayumi Kai |
| Υπογραφή | |
 | |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Πρώιμα χρόνια
Ο Φλιντ γεννήθηκε στο Ρέντμπριτζ στο Λονδίνο της Αγγλίας, από τους Κλιβ και στο Υβόν Φλιντ, στις 17 Σεπτεμβρίου 1969[8][9] και μεγάλωσε αρχικά στο Ανατολικό Λονδίνο. Στα μέσα της δεκαετίας του 1970 οι γονείς του μετακόμισαν στο Σπρίνγκφιλντ του Έσσεξ. Πήγε στο σχολείο Boswells του Chelmsford και αφού το παράτησε μετακόμισε στο Μπρέιντρι.[9] Είχε περιγράφει ως "ένα έξυπνο αγόρι με δυσλεξία"[10] που διέκοπτε την παράδοση, ενώ στην ηλικία των 15 ετών τον απέβαλλαν από το σχολείο. Έπειτα εργάστηκε ως οικοδόμος οροφών.[11] Πέρασε δύσκολα παιδικά χρόνια, καθώς οι γονείς του χώρισαν όταν ο ίδιος ήταν σε μικρή ηλικία[11] και ο πατέρας του ήταν βίαιος.[12]
Μουσική καριέρα
Στα τέλη της δεκαετίας του 1980, ο Φλιντ γνώρισε τον DJ Λίαμ Χάουλετ στο τοπικό rave club του Μπρέιντρι, ονόματι The Barn και εξέφρασε την εκτίμησή του για το μουσικό γούστο του Χάουλετ.[13] Αφού παρέλαβε ένα mixtape από τον Χάουλετ, ο Φλιντ επέστρεψε με πολύ ενθουσιασμό, επιμένοντας ότι ο Χάουλετ έπρεπε να παίζει τα τραγούδια του επί σκηνής και ότι ο Φλιντ, μαζί με τον φίλο του, Λίροϊ Θόρνχιλ, θα χορεύουν ταυτόχρονα.[14]
Αρχικά ο Φλιντ ήταν ο χορευτής της μπάντας, αλλά το 1996 εμφανίστηκε ως τραγουδιστής στο hit single Firestarter, με το συνοδευτικό βίντεο να παρουσιάζει τη νέα punk εμφάνιση του Φλιντ.[15] Αυτή η τάση συνεχίστηκε στο επόμενο τραγούδι της μπάντας με τίτλο Breathe, στο οποίο ο Φλιντ έκανε πάλι τα φωνητικά, ενώ ο Maxim Reality εκτελούσε τα δεύτερα φωνητικά.[16]
Το The Fat of the Land (1997) περιείχε φωνητικά του Φλιντ σε διάφορα κομμάτια, όπως τα Breathe, Serial Thrilla, Fuel My Fire και Firestarter.[17] Το 2002 κυκλοφόρησε το single Baby's Got a Temper.[18] Στο επόμενο άλμπουμ των Prodigy, Always Outnumbered, Never Outgunned (2004), ο Φλιντ δεν προσέφερε φωνητικά, ωστόσο εμφανίστηκε σε μια διασκευή του single Hotride.[19] Το Invaders Must Die (2009) και περιείχε φωνητικά του Φλιντ σε πολλά κομμάτια.[20] Το 2012, ο Φλιντ κυκλοφόρησε ένα τραγούδι με τίτλο War σε συνεργασία με τον καλλιτέχνη της dubstep Caspa.[21] Πειραματίστηκε με αρκετά solo/side εγχειρήματα, συμπεριλαμβανομένων των συγκροτημάτων Flint και Clever Brains Fryin'.[22] Μόνο ένα single του Φλιντ κυκλοφόρησε, το Aim4, ενώ το ντεμπούτο άλμπουμ του με τίτλο Device #1 ακυρώθηκε πριν από την κυκλοφορία του.[23]
Ο Φλιντ έχει χαρακτηριστεί ως είδωλο της ηλεκτρονικής και της rave μουσικής αλλά και γενικότερα της δεκαετίας του 1990.[24][25][26] Χαρακτηριστικά του ήταν τα άγρια φωνητικά στις live εμφανίσεις των Prodigy,[27] το εκκεντρικό μακιγιάζ, τα πολλά τατουάζ και σκουλαρίκια του, το ύφος του ντυσίματος και των μαλλιών του.[28][29][30][31][32] Σχετικά με αυτό, ο ίδιος είχε δηλώσει ότι η εκκεντρική περσόνα που παρουσίαζε στις ζωντανές εμφανίσεις, ήταν ο εαυτός του και όχι ένας χαρακτήρας, και ότι "παρακινείται από την αδρεναλίνη και την υπέροχη μουσική". Επίσης, πρόσθεσε "Απολαμβάνω το να μπορώ να εκφράζομαι απόλυτα... Δεν είναι τόσο το τραγούδι ως φωνητική έκφραση".[33]
Αγώνες μοτοσικλέτας
Ο Φλιντ ήταν παθιασμένος μοτοσικλετιστής. Ταξίδεψε 1.500 μίλια, από την Αγγλία μέχρι τη νότια Ισπανία, για να παραστεί στο Grand Prix το 2007, ενώ αγωνίστηκε επίσης σε διαγωνισμούς συλλόγων. Αγωνίστηκε και με τον Λι Τόμσον της μπάντας Madness. Κατείχε τη δική του ομάδα μοτοσικλετιστών, την Team Traction Control,[34] η οποία διαγωνίστηκε στο βρετανικό πρωτάθλημα Supersport ως μέρος του βρετανικού Superbike Championship. Το 2015 οι μηχανές της Team Traction Control κέρδισαν δύο αγώνες του Isle of Man TT, με οδηγό τον Ίαν Χάτσινσον.[35]
Προσωπική ζωή
Ο Φλιντ έβγαινε με την τηλεοπτική παρουσιάστρια Γκέιλ Πόρτερ, η οποία τον χώρισε το 2000.[36] Τον Δεκέμβριο του 2006, ο Φλιντ νυμφεύτηκε την Γιαπωνέζα DJ Μαγιούμι Κάι,[37] την οποία ερωτεύτηκε κατά τη διάρκεια μιας περιοδείας.[38]
Το 2014, αγόρασε και ανακαίνισε την παμπ The Leather Bottle του Πλέσεϊ του Έσσεξ, η οποία βρισκόταν προηγουμένως σε οικονομική κατάρρευση.[39] Τελείωσε τη σύνδεσή του με την παμπ το 2017.[40]
Καταχρήσεις και θάνατος
Ο Φλιντ είχε προβλήματα με το αλκοόλ, τα ναρκωτικά και είχε κατάθλιψη.[41] Το 2009 δήλωσε στην Times ότι πάντα είχε νοητικά προβλήματα και ότι πάντα ήταν αυτοκαταστροφικός.[12] Η κατάστασή του βελτιώθηκε μετά το γάμο του με τη Μαγιούμι Κάι το 2006, την οποία ο ίδιος είχε περιγράψει ως "όμορφη, γ... κουλ"[42] και δήλωσε ότι τον "έσωσε".[43] Ωστόσο, το 2019 χώρισαν και η φάρμα που είχαν μαζί -την οποία ο ίδιος είχε περιγράψει ως το ησυχαστήριό του- μπήκε για πώληση, πράγμα που επανέφερε την κατάθλιψη στη ζωή του Φλιντ.[42][44]
Το πρωί της 4ης Μαρτίου του 2019, μετά από ανησυχίες για την κατάσταση της υγείας του, η αστυνομία κλήθηκε στο σπίτι του Φλιντ, στο Γκρέιτ Ντάνμοου του Έσσεξ, όπου βρέθηκε νεκρός λόγω απαγχονισμού.[45][46][47] Η αστυνομία δεν θεώρησε την γυναίκα του ως ύποπτο.[48] Την ημέρα θανάτου του, η Μαγιόυμι Κάι βρισκόταν στην Ιαπωνία για επαγγελματικούς λόγους.[38]
Αντίκτυπος
Αργότερα την μέρα της αυτοκτονίας του Φλιντ, ο φίλος και συνάδελφός του, Λίαμ Χάουλετ, δήλωσε μέσω Instagram ότι ο Φλιντ αφαίρεσε ο ίδιος τη ζωή του και ότι νιώθει "σοκαρισμένος, γ... θυμωμένος και έσπασε η καρδιά του".[49][45][50] Την ημέρα της αυτοκτονίας του, η επίσημη ιστοσελίδα του συγκροτήματος μαύρισε και περιλάμβανε την ανακοίνωση του θανάτου του.[51] Η ιστοσελίδα επανήλθε μερικές ώρες αργότερα, περιλαμβάνοντας μια γκαλερί με φωτογραφίες του Φλιντ. Η μπάντα έχει ακυρώσει όλες τις περιοδείες της, συμπεριλαμβανομένης της εμφάνισής τους στο Glastonbury Festival το 2019. Η επόμενη εμφάνισή τους θα γινόταν στο Welcome to Rockville στις 3 Μαΐου του ίδιου έτους.
Μετά το θάνατό του, πολλές διασημότητες από το χώρο της μουσική και μη, έδωσαν φόρο τιμής στον Φλιντ,[52][53][54] μεταξύ των οποίων οι Μπράιαν Μέι,[55][56] Τζίμι Πέιτζ,[57] Τζον Λίντον,[58] Λίροϊ Θόρνχιλ,[59] Κλιντ Μάνσελ,[60] Kasabian,[61] The Chemical Brothers,[62] Πολ Όκενφολντ,[63] Skrillex,[64] Άκιρα Γιαμαόκα,[65] Άστον Κούτσερ[66] και Μασαχίρο Ίτο.[67] Πολλές αναφορές έγιναν στην ευγενική του φύση, την καλοσύνη, και τη γενναιοδωρία του, στοιχεία τα οποία έρχονταν σε αντίθεση με την ενεργητική, και ενίοτε επιθετική επί σκηνής καλλιτεχνική του παρουσία.[68]
Δισκογραφία
- Experience (1992)
- Music for the Jilted Generation (1994)
- Electronic Punks (1995)
- The Fat of the Land (1997)
- Baby's Got a Temper (2002)
- Always Outnumbered, Never Outgunned (2004)
- Hotride (El Batori Mix) (2004)
- Their Law: The Singles 1990-2005 (2005)
- Invadors Must Die (2009)
- World's on Fire (2011)
- The Day Is My Enemy (2015)
- No Tourists (2018)
Flint
- Device #1 (2003)[69]
Παραπομπές
Βιβλία
- James, Martin (2002). The "Prodigy" (Paperback έκδοση). Sanctuary Publishing Ltd. ISBN 978-1-860-74356-6.
- Roach, Martin (2010). The Prodigy: The Official Story – Electronic Punks. John Blake Publishing. ISBN 978-1-784-18964-8.