Κατάλογος των σπουδαιότερων έργων όπερας
κατάλογος εγχειρήματος Wikimedia
Ο κατάλογος αυτός περιέχει, με χρονολογική σειρά, τις σπουδαιότερες όπερες, από τις αρχές του 17ου αιώνα μέχρι το τέλος περίπου του 20ού.
1600-1699
Έτος | Τίτλος έργου | Συνθέτης | Σχόλια | Τα περιφημότερα μέρη |
---|---|---|---|---|
1594 | Dafne (Δάφνη) | Τζάκοπο Πέρι | Η πρώτη όπερα. Παρουσιάστηκε στη Φλωρεντία και η μουσική της δεν σώζεται.[1] | |
1600 | Euridice (Ευρυδίκη) | Τζάκοπο Πέρι | Η πρώτη όπερα της οποίας η μουσική σώζεται.[1] | Io, che d'alti sospir |
1607 | L’ Orfeo (Ορφέας) | Κλάουντιο Μοντεβέρντι | Η πρώτη όπερα που διακρίνεται για τη δεξιοτεχνία της.[2] | Prologue, Toccata & Ritornello # Vi ricorda ο bosch'ombrosi |
1639 | Le Nozze di Teti e di Peleo (Οι γάμοι της Θέτιδας και Πηλέα) | Francesco Cavalli (Φραντσέσκο Καβάλλι) | Η πρώτη όπερα του Καβάλλι. Θεωρείται η πρώτη βενετσιάνικη όπερα της οποίας σώζεται η μουσική. | |
1640 | Il ritorno d' Ulisse in patria (Η επιστροφή του Οδυσσέα στην πατρίδα) | Κλάουντιο Μοντεβέρντι | Η πρώτη βενετσιάνικη όπερα του Μοντεβέρντι. Εμφανής η ικανότητά του να αντιπαραθέτει γνήσιους χαρακτήρες σε στερεότυπα.[3] | Di misera regina # Illustratevi, ο Cieli! |
1643 | L’ incoronazione di Poppea (Η στέψη της Ποππαίας) | Κλάουντιο Μοντεβέρντι | Η τελευταία όπερα του Μοντεβέρντι. Παρουσιάζεται συχνά και σήμερα. | Or che Seneca è morto # Hoggi sarà Poppea # Pur ti miro |
1644 | Ormindo (Ορμίντο) | Francesco Cavalli (Φραντσέσκο Καβάλλι) | Από τα καλύτερα έργα του Καβάλλι. Αναβίωσε στον 20ο αιώνα.[3] | |
1649 | Il Giasone (Ιάσων) | Francesco Cavalli (Φραντσέσκο Καβάλλι) | Για πρώτη φορά γίνεται διαχωρισμός της άριας από το ρετσιτατίβο.[3] Ήταν η δημοφιλέστερη όπερα του 17ου αιώνα.[4] | Delizie Contente # Ecco il fatal castello |
1651 | La Calisto (Καλλιστώ) | Francesco Cavalli (Φραντσέσκο Καβάλλι) | Lucidissima face # Mio foco fatale...beata mi sento | |
1689 | Dido and Aeneas (Διδώ και Αινείας) | Χένρι Πέρσελ | Η πρώτη γνήσια οπερατική επιτυχία στην Αγγλική γλώσσα.[5] | Overture # When I am laid in earth |
1692 | The Fairy-Queen (Νεραϊδοβασίλισσα) | Χένρι Πέρσελ | Περισσότερο μία semi-opera, θεωρείται το καλύτερο σκηνικό έργο του Πέρσελ.[5] | Hark the echoing Air |
1700-1749
Έτος | Τίτλος έργου | Συνθέτης | Σχόλια | Τα περιφημότερα μέρη |
---|---|---|---|---|
1709 | Agrippina (Αγριππίνα) | Γκέοργκ Φρήντριχ Χαίντελ | Η τελευταία όπερα που συνέθεσε ο Χαίντελ στην Ιταλία.[6] Μια μεγάλη επιτυχία που εδραίωσε τη φήμη του ως συνθέτη της Ιταλικής όπερας.[7] | Coronato il crin d'alloro # Di timpani e trombe |
1711 | Rinaldo (Ρινάλντο) | Χαίντελ | Η πρώτη όπερα του Χαίντελ για τη σκηνή του Λονδίνου και η πρώτη εντελώς Ιταλική όπερα που ανέβηκε στο Λονδίνο.[8] Μεταξύ των δυσκολιών της όπερας, ρόλοι ανδρικοί που έπρεπε ν' αποδοθούν από φωνές γυναικείες. | Lascia ch'io pianga # Vo' far guerra |
1718 | Il trionfo dell' onore (Ο θρίαμβος της τιμής) | Αλεσσάντρο Σκαρλάττι | Η πρώτη ναπολιτάνικη όπερα μπούφα που σώζεται ολόκληρη.[9] | |
1724 | Giulio Cesare in Egitto (Ιούλιος Καίσαρ στην Αίγυπτο) | Χαίντελ | Διακρίνεται για την πλούσια ενορχήστρωσή της.[8] Από τις καλύτερες όπερες του Χαίντελ και του κλασσικού δραματολογίου και η συχνότερα παιζόμενη όπερα του συνθέτη κατά τον 20ο αιώνα.[10] | Svegliatevi nel core # Va tacito e nascosto # V'adoro, pupille # Da Tempeste |
1724 | Tamerlano (Ταμερλάνος) | Χαίντελ | Χαρακτηρίστηκε ως έργο με μεγάλη δραματική δύναμη.[8] | Bella Asteria # Par che mi nasca in seno |
1725 | Rodelinda (Ροντελίντα ) | Χαίντελ | Επαινέθηκε για τη μελωδική της πληρότητα.[8] | Dove sei, amato bene # Fra tempeste funeste |
1728 | The Beggar's Opera (Η Όπερα του ζητιάνου) | Johann Christoph Pepusch (Γιόχαν Κρίστοφ Πέπους) | Μπάλαντ όπερα, σάτιρα της ιταλικής όπερα σέρια, δημοφιλής μέχρι τις μέρες μας.[7] | When gold is at hand # 'In the days of my youth |
1718 | Acis and Galatea (Άκις και Γαλάτεια) | Χαίντελ | Από τα λίγα σκηνικά έργα του Χαίντελ με αγγλικό λιμπρέτο.[11] | Happy we # 'Heart, the seat of soft delight |
1733 | Orlando (Ορλάνδος) | Χαίντελ | Όπερα σε πολύ υψηλό επίπεδο επινοήσεων, με εντυπωσιακά δημιουργικά και σκηνικά εφέ.[12] | Fammi combattere |
1733 | La serva padrona (Η Υπηρέτρια Κυρά) | Τζιοβάννι Μπαττίστα Περγκολέζι | Το κλασσικό υπόδειγμα της όπερα μπούφα, υπόδειγμα και για τον Μότσαρτ.[13] | Sempre in contrasti # Stizzoso, mio stizzoso # Contento tu sarai |
1733 | Hippolyte et Aricie (Ιππόλυτος και Αρικία (Ραμώ)) | Ζαν Φιλίπ Ραμώ | Η πρώτη όπερα του Ραμώ. Η πρεμιέρα της προκάλεσε έντονες διαμάχες.[14] | |
1735 | Ariodante (Αριοδάντης) | Χαίντελ | Το έργο αυτό και το επόμενο χαίρουν μεγάλης εκτίμησης στις μέρες μας.[8] | Scherza Infida |
1735 | Alcina (Αλτσίνα) | Χαίντελ | Όπερα με πλούσια σκηνικά εφέ και με μερικές από τις συγκινητικότερες άριες του Χαίντελ.[12] | Torna mi a vagheggiar |
1735 | Les Indes galantes (Οι ερωτόληπτες Ινδίες) | Ζαν Φιλίπ Ραμώ | Στο έργο αυτό ο Ραμώ έδωσε συναισθηματικό βάθος και δύναμη στην παραδοσιακά ελαφρότερη μορφή της opera-ballet.[14] | rondeau-Forêt paisibles |
1737 | Castor et Pollux (Κάστωρ και Πολυδεύκης) | Ζαν Φιλίπ Ραμώ | Όταν ανέβηκε και πάλι το 1754 θεωρήθηκε το λαμπρότερο επίτευγμα του Ραμώ.[14] | Tristes apprêts # Fête de l'univers |
1738 | Serse (Ξέρξης) | Χαίντελ | Κατά παρέκκλισιν από τη συνήθη μορφή της όπερα σέρια, το έργο περιέχει πολλά κωμικά στοιχεία, ασυνήθιστα στα άλλα έργα του Χαίντελ.[8] Η άρια Ombra mai fu ίσως η πιο γνωστή του Χαίντελ.[15] | Ombra mai fu |
1744 | Semele (Σεμέλη) | Χαίντελ | Έργο ανεβασμένο αρχικά ως ορατόριο, αναβιώνει συχνά στις μέρες μας στις οπερατικές σκηνές χάρη στη δραματική του ένταση.[16] | Hence, Iris |
1745 | Platée (Πλαταία) | Ζαν Φιλίπ Ραμώ | Η διασημότερη κωμική όπερα του Ραμώ. Αρχικά μια παράσταση για την αυλική διασκέδαση, έγινε δημοφιλέστατη στο γαλλικό κοινό μετά το ξανανέβασμά της το 1754.[14] | Aux langueurs d' Apollon |
1750-1799
Έτος | Τίτλος έργου | Συνθέτης | Σχόλια | Τα περιφημότερα μέρη |
---|---|---|---|---|
1760 | La Cecchina, ossia La buona figliuola (Τσεκίνα ή Η καλή κόρη) | Niccolò Piccinni (Νικολό Πιτσίννι) | Τεράστια επιτυχία. Μέχρι το 1790 πάνω από 70 παραγωγές σε όλη την Ευρώπη.[17] | Una povera ragazza # Furie di donna irata |
1762 | Orfeo ed Euridice (Ορφέας και Ευρυδίκη) | Κρίστοφ Βίλιμπαλντ Γκλουκ | Η δημοφιλέστερη όπερα του Γκλουκ. Το πρώτο από τα έργα στα οποία ο συνθέτης προσπάθησε να περιορίσει τις υπερβολές της ιταλικής opera seria.[18] | Danza degli spiriti beati # Che faro senza Euridice |
1767 | Alceste (Άλκηστις) | Γκλουκ | Το δεύτερο «αναμορφωτικό» κατά τα ανωτέρω έργο του Γκλουκ.[19] | Divinites du Styx |
1768 | Bastien und Bastienne (Βαστιανός και Βαστιανή) | Βόλφγκανγκ Αμαντέους Μότσαρτ | Μονόπρακτο Singspiel του Μότσαρτ, παρωδία του Μάγου του χωριού του Ρουσσώ. Η «πρώτη» του δόθηκε το 1890.[20] | Diggi, daggi, shurry, murry |
1770 | Mitridate, Re di Ponto (Μιθριδάτης, βασιλιάς του Πόντου) | Μότσαρτ | Έξάωρη παραγωγή του δεκατετράχρονου Μότσαρτ.[20] | Va, l'error mio palesa |
1772 | Lucio Silla (Λεύκιος Σύλλας) | Μότσαρτ | Αυτή η όπερα του δεκαεξάχρονου Μότσαρτ πραγματοποίησε 25 παραστάσεις αρχικά και αναβίωσε μόλις το 1929.[20] | |
1774 | Iphigenie en Aulide (Ιφιγένεια εν Αυλίδι) | Γκλουκ | Η πρώτη όπερα του Γκλουκ για το Παρίσι, η κορύφωση του αναμορφωτικού του έργου.[21] | Au faite des grandeurs |
1775 | La Finta Giardiniera (Η ψευτοπεριβολάρισσα) | Μότσαρτ | Η πρώτη σημαντική όπερα μπούφα του Μότσαρτ.[20] | Che lieto giorno |
1775 | Il re pastore (Ο βασιλιάς βοσκός) | Μότσαρτ | Η τελευταία από τις εφηβικές όπερες του Μότσαρτ.[20] | L'amero saro costante |
1777 | Il Mondo della Luna (Ο κόσμος της Σελήνης) | Γιόζεφ Χάυντν | Μία από τις δεκαπέντε σωζόμενες -και παραμελημένες- όπερες του Χάυντν.[22] | Ο Luna lucente |
1777 | Armide (Αρμίντα) | Γκλουκ | Το έργο που προτιμούσε ο Γκλουκ απ' όλα τα δικά του.[23] | Overture |
1779 | Iphigenie en Tauride (Ιφιγένεια εν Ταύροις) | Γκλουκ | Το τελευταίο και ίσως καλύτερο έργο του Γκλουκ.[24] | O malheureuse Iphigenie ! |
1781 | Idomeneo (Ιδομενέας) | Μότσαρτ | Το πρώτο ώριμο έργο του Μότσαρτ.[25] | |
1782 | Die Entführung aus dem Serail (Απαγωγή από το σεράι) | Μότσαρτ | Θεωρείται το πρώτο από τα κωμικά αριστουργήματα του Μότσαρτ και αναβιώνει συχνά στις μέρες μας.[26] | Overture # Martern aller Arten # Nie werd' ich deine Huld verkennen |
1782 | Il barbiere di Siviglia ovvero La precauzione inutile (Ο κουρέας της Σεβίλλης ή Οι ανώφελες προφυλάξεις) | Giovanni Paisiello (Τζιοβάννι Παϊζιέλλο) | Η περιφημότερη κωμική όπερα του Παιζιέλλο, που επισκιάστηκε όμως από το ομώνυμο έργο του Ροσσίνι.[27] | Saper bramate # La calunnia, mio signore |
1786 | Der Schauspieldirektor (Ο καλλιτεχνικός διευθυντής) | Μότσαρτ | Ακόμη ένα Singspiel του Μότσαρτ. Το έργο αυτό και το Πρώτα η μουσική, μετά τα λόγια του Σαλιέρι, πρωτοπαίχτηκαν την ίδια ώρα[20] στις δυο άκρες της Ορανζερί του Σένμπρουν. | Ich bin die erste Sängerin |
1786 | Le nozze di Figaro (Οι Γάμοι του Φίγκαρο) | Μότσαρτ | Κατά πολλούς η δημοφιλέστερη όπερα του Μότσαρτ.[20] | Overture # Non piu andrai # Voi che sapete # Aprite un po’ quegli occhi # Deh, vieni, non tardar |
1787 | Don Giovanni (Δον Τζοβάννι) | Μότσαρτ | Ένα έργο για τον Δον Ζουάν που προβλημάτισε συγγραφείς και φιλοσόφους.[20] Η μοναδική όπερα του Μότσαρτ που παιζόταν τακτικά κατά τον 19ο αιώνα.[28] | Madamina, il catalogo è questo # La ci darem la mano # Batti, batti, ο bel Masetto # Vedrai, carino # Don Giovanni, a cenar teco m'invitasti |
1790 | Così fan tutte, ossia La scuola degli amanti (Έτσι κάνουν όλες ή Σχολή εραστών) | Μότσαρτ | Έργο που δεν πολυπαίχθηκε τον 19ο αιώνα γιατί η υπόθεσή του θεωρήθηκε ανήθικη.[29] Με τα λιγότερα έξοδα, πρόσωπα και σκηνικά, είναι η αντιπροσωπευτική του πνεύματος του Μότσαρτ όπερα.[30] | Overture # Smanie implacabili # E amore un ladroncello |
1791 | La clemenza di Tito (Η μεγαλοψυχία του Τίτου) | Μότσαρτ | Έργο εξαιρετικά δημοφιλές μέχρι το 1830, έχασε την αίγλη του μετά και την ξαναβρήκε μόνο μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο.[20] | Ah, perdona al primo affetto |
1791 | Die Zauberflote (Ο Μαγικός Αυλός) | Μότσαρτ | Έργο που χαρακτηρίστηκε ως η αποθέωση του Singspiel. Επικρίθηκε τον 19ο αιώνα για έλλειψη ευκρίνειας.[31] Θεωρήθηκε ως η έκφραση των αρχών του Τεκτονισμού[32] και «ξανανακαλύφθηκε» μεταπολεμικά. | Ο zittre nicht, mein lieber Sohn # Dies Bildnis ist bezaubernd schön # In diesen heil'gen Hallen # Pa-Pa- Pa-Papagena! |
1792 | Il matrimonio segreto (Ο μυστικός γάμος) | Domenico Cimarosa (Ντομένικο Τσιμαρόζα) | Θεωρείται η καλύτερη όπερα του Τσιμαρόζα[33] και έχει το μεγαλύτερο encore στην ιστορία της Όπερας: Ο Λεοπόλδος Β΄ (αν και όχι φιλόμουσος), μετά την τρίωρη πρεμιέρα, διέταξε να γευματίσει ο θίασος και να επαναλάβει την παράσταση αμέσως μετά.[34] | Senza, senza cerimonie # Son lunatico, bilioso # Or che vedo io resto estatico |
1797 | Médeé (Μήδεια) | Λουίτζι Κερουμπίνι | Η μόνη γαλλική όπερα της περιόδου της Επανάστασης που παίζεται τακτικά σήμερα. Μια μεγάλη ευκαιρία επίδειξης για σοπράνο όπως η Μαρία Κάλλας.[35] | E che? Io son Medea! |
1800-1850
Έτος | Τίτλος έργου | Συνθέτης | Σχόλια | Τα περιφημότερα μέρη |
---|---|---|---|---|
1805 | Fidelio (Φιντέλιο) | Λούντβιχ βαν Μπετόβεν | Η μοναδική όπερα του Μπετόβεν. Εκφράζει τις φιλελεύθερες πολιτικές του απόψεις.[36] Συγκλονιστικό το χορωδιακό των φυλακισμένων | Overture # O Welche Lust # Heil sei dem Tag, heil sei der Stunde |
1807 | La vestale (Η Εστιάς) | Gaspare Spontini (Γκασπάρε Σποντίνι) | Το έργο αυτό υπήρξε πρόδρομος της γαλλικής grand opera και επηρέασε πολύ τον Μπερλιόζ.[37] | Balletto della marcia # Ο Nume Tutelar # La marcia al supplizio |
1812 | La scala di seta (Η μεταξένια σκάλα) | Τζοακίνο Ροσσίνι | Πρώιμο έργο του Ροσσίνι, μια farsa comica επηρεασμένη από τον Τσιμαρόζα.[38] Η εισαγωγή της παίζεται συχνά σαν κοντσέρτο.[39] | Overture |
1813 | L’ Italiana in Algeri (Η Ιταλίδα στο Αλγέρι) | Τζοακίνο Ροσσίνι | Το πρώτο buffo αριστούργημα του Ροσσίνι.[40] | Sinfonia # Languir per una bella # Cruda sorte! Amor tiranno # Oh! Che muso, che figura ! # Per lui che adoro |
1813 | Tancredi (Ταγκρέδος) | Τζοακίνο Ροσσίνι | Η πρώτη όπερα σέρια του Ροσσίνι, που τον έκανε ευρύτατα γνωστό. | Tu che accendi questo core...Di tanti palpiti # Giusto Dio che umile adoro |
1814 | Il Turco in Italia (Ο Τούρκος στην Ιταλία) | Τζοακίνο Ροσσίνι | Έργο που διακρίνεται για συχνά ensembles και την απουσία άριας.[38] | Bella Italia, alfin ti miro # Squallida veste bruna |
1816 | Il Barbiere di Siviglia, ossia L' inutile precauzione (Ο κουρέας της Σεβίλλης ή Οι ανώφελες προφυλάξεις) | Τζοακίνο Ροσσίνι | Το δημοφιλέστερο έργο του Ροσσίνι, η δημοφιλέστερη opera buffa, ακμαιότατη μέχρι σήμερα. Υπέροχη αλληλοδιαδοχή αριών, ντουέτων και χορωδιακών.[41] | Overture # Largo al factotum # All' idea di quel metallo...Numero quindici # La calunnia # Una voce poco fa # Di si felice inesto! |
1816 | Otello, ossia Il Moro di Venezia (Οθέλλος ή Ο Μαυριτανός της Βενετίας) | Τζοακίνο Ροσσίνι | Ειδική παραχώρηση προς το κοινό της Ρώμης : happy end ![42] | Assisa a pie d' un salice |
1817 | La Cenerentola, ossia La bonta in trionfo (Η Σταχτοπούτα ή Ο θρίαμβος της καλοσύνης) | Τζοακίνο Ροσσίνι | Παρά το ότι συνετέθη σε τρεις εβδομάδες, θεωρείται ότι περιέχει από τις καλύτερες άριες και φωνητικά σύνολα του συνθέτη.[43] | Nacqui all'affano...Non piu mesta |
1817 | La gazza ladra (Η κλέφτρα κίσσα) | Τζοακίνο Ροσσίνι | Όπερα «σωτηρίας» (Rescue opera, Rettungsoper),[38] ιδιαίτερα γνωστή για την εισαγωγή της. | Overture |
1818 | Mose in Egitto (Ο Μωυσής στην Αίγυπτο) | Τζοακίνο Ροσσίνι | Πρόθεση του Ροσσίνι ήταν να γράψει ένα ιερό δράμα που να παριστάνεται τη Μεγάλη Σαρακοστή.[38] | Dal tuo stellato soglio |
1819 | La donna del lago (Κυρά της λίμνης) | Τζοακίνο Ροσσίνι | Μία από τις πρώτες όπερες που όφειλαν την έμπνευσή τους σε έργα του Ουώλτερ Σκοτ.[38] | Tantti affetti |
1821 | Der Freischütz (Ο ελεύθερος σκοπευτής) | Καρλ Μαρία φον Βέμπερ | Το αριστούργημα του Βέμπερ, η πρώτη μεγάλη γερμανική ρομαντική όπερα.[44] Εθνικός προσδιορισμός και συναισθηματική φόρτιση. Η πλοκή βασίζεται σε λαϊκό γερμανικό μύθο και πολλές από τις μελωδίες προέρχονται από λαϊκά μουσικά θέματα. Περίφημο το χορικό των κυνηγών (Jägerchor).][45] | Walzer # Jägerchor |
1823 | Euryanthe (Ευρυάνθη) | Βέμπερ | Έργο που πολύ επηρέασε τη γερμανική όπερα και ειδικά τον Λόενγκριν του Βάγκνερ.[44] | Λαϊκοί χοροί |
1823 | Semiramide (Σεμίραμις) | Τζοακίνο Ροσσίνι | Η τελευταία όπερα που συνέθεσε ο Ροσσίνι στην Ιταλία.[38] | Overture |
1825 | La dame blanche (Η λευκή κυρία) | François-Adrien Boieldieu (Φρανσουά Αντριάν Μπουαλντιέ) | Η πιο επιτυχημένη κωμική όπερα του Μπουαλντιέ, εμπνευσμένη κι αυτή από τον Ουώλτερ Σκοτ.[46] | Viens, gentille dame |
1826 | Le Siege de Corinthe (Η Πολιορκία της Κορίνθου) | Τζοακίνο Ροσσίνι | Παρισινή αναθεώρηση του Maometto II (1820).[42] | L'heure fatale approche...juste ciel |
1826 | Oberon (Όμπερον) | Βέμπερ | Η τελευταία όπερα του πρόωρα θανόντος Βέμπερ. Έργο «κλειδί» για τη γερμανική ρομαντική όπερα και πρόδρομος των βαγκνερικών δραμάτων. Δεν ανεβαίνει συχνά λόγω σκηνικών δυσκολιών.[47] | Overture |
1827 | Il pirata (Ο Πειρατής ) | Βιντσέντσο Μπελλίνι | Η δεύτερη επαγγελματική όπερα του Μπελλίνι, που τον καθιέρωσε διεθνώς.[48] | Nel furor delle tempeste |
1828 | Der Vampyr (Βαμπίρ) | Heinrich Marschner (Χάινριχ Μάρσνερ) | «Γοτθική» όπερα, που συνδέει τον Βέμπερ με τον Βάγκνερ.[49] | Ha! Noch einen ganzen Tag |
1828 | Le comte Ory (Ο Κόμης Ορύ) | Τζοακίνο Ροσσίνι | Έργο του Ροσσίνι με ενθουσιώδεις κριτικές.[38] | |
1829 | La straniera (Η ξένη) | Βιντσέντσο Μπελλίνι. | Έργο που, παραδόξως για τις μπελκάντο όπερες, προσφέρει λίγες ευκαιρίες για φωνητικές επιδείξεις. | Ciel pietoso in sì crudo momento |
1829 | Guillaume Tell (Γουλιέλμος Τέλλος) | Τζοακίνο Ροσσίνι | Η τελευταία όπερα του Ροσσίνι (αν κι έζησε άλλα σαράντα χρόνια). Βοήθησε στην καθιέρωση της γαλλικής Grand Opéra.[50] | Overture # Sombre forêt # Sois immobile |
1830 | Anna Bolena (Άννα Μπολένα) | Γκαετάνο Ντονιτσέτι | Η πρώτη διεθνής επιτυχία του Ντονιτσέττι.[51] | Giudici! ad Anna! |
1830 | Fra Diavolo (Φρα Διάβολο) | Daniel Auber (Ντανιέλ Ωμπέρ) | Μια από τις δημοφιλέστερες κωμικές όπερες του 19ου αιώνα.[52] | Si, domani! |
1830 | I Capuleti e i Montecchi (Οι Καπουλέτοι και οι Μοντέγοι) | Βιντσέντσο Μπελλίνι | Μερικά από τα καλύτερα κομμάτια του Μπελλίνι περιέχονται στο έργο αυτό.[53] | |
1831 | La Sonnambula (Υπνοβάτις) | Βιντσέντσο Μπελλίνι | Αγροτικό ειδύλλιο με το οποίο ο συνθέτης έφτασε στην ωριμότητα.[53] | Come per me sereno # Prendi, l' anel ti dono # Ah! non giunge uman pensiero |
1831 | Norma (Νόρμα) | Βιντσέντσο Μπελλίνι | To πιο γνωστό έργο του Μπελλίνι, υπόδειγμα ρομαντικής όπερας.[54] Απ' όλες τις άριες που έχουν γραφεί μέχρι σήμερα ίσως η περιφημότερη να είναι η Casta diva. | Casta diva # Va, crudele # Guerra! Guerra! |
1831 | Robert le Diable (Ροβέρτος ο Διάβολος) | Giacomo Meyerbeer (Τζάκομο Μέγιερμπεερ) | Η πρώτη Grand Opéra του Μέγιερμπεερ. Μεγάλη αίσθηση προκάλεσε το μπαλέτο των νεκρών καλογριών.[55] | |
1832 | L' Elisir d' Amore (Το ελιξίριο του έρωτα) | Γκαετάνο Ντονιτσέττι | Μεγάλη επιτυχία του Ντονιτσέττι, ειδικά κατά τον 19ο αιώνα.[51] Αλλά και σήμερα ακόμη δεν λείπει από τα δραματολόγια. Καλύτερη στιγμή της η άρια Una furtiva lagrima. | Io son ricco, e tu sei bella...Adorata Barcaruola # Una furtiva lagrima # Prendi; per me sei libero |
1833 | Beatrice di Tenda (Βεατρίκη ντι Τέντα) | Βιντσέντσο Μπελλίνι | Έργο αξιοσημείωτο για την εκτεταμένη χρήση της χορωδίας.[56] | Angiol di pace all' anima |
1833 | Hans Heiling (Χανς Χάιλινγκ) | Heinrich Marschner (Χάινριχ Μάρσνερ) | Μία ακόμη «Γοτθική» όπερα του Μάρσνερ.[57] | An jenem Tag |
1833 | Lucrezia Borgia (Λουκρητία Βοργία) | Γκαετάνο Ντονιτσέττι | Από τις δημοφιλέστερες μουσικές του Ντονιτσέττι.[58] | Il segreto per esser felici |
1834 | Maria Stuarda (Μαρία Στιούαρτ) | Γκαετάνο Ντονιτσέττι | Αγνοημένο κατά τον 19ο αιώνα, αναβίωσε το 1958 και παρουσιάζεται συχνά από τότε.[59] | Morta al mondo...Figlia impura di Bolena |
1835 | I Puritani (Οι Πουριτανοί) | Βιντσέντσο Μπελλίνι | Από τις μεγαλύτερες επιτυχίες του Μπελλίνι.[60] Οι μελωδίες και η ενορχήστρωσή της αιχμαλώτισαν όλη την Ευρώπη, του Βάγκνερ συμπεριλαμβανομένου.[61] | Son vergin vezzosa # Suoni la tromba |
1835 | La Juive (Η Εβραία) | Fromental Halévy (Φρομεντάλ Αλεβύ) | Grand Opéra που ανταγωνιζόταν τα έργα του Μέγερμπερ σε δημοτικότητα. Περίφημη η άρια "Rachel quand du seigneur".[62] | Rachel quand du seigneur |
1835 | Lucia di Lammermoor (Λουτσία ντι Λάμερμουρ) | Γκαετάνο Ντονιτσέττι | Η περιφημότερη σοβαρή όπερα του Ντονιτσέττι. Εξαίρετη η σκηνή της τρέλλας.[63] | Per te d’ immenso giubilo...Per poco fra le tenebre # Scena della pazzia |
1836 | Жизнь за царя ή Иван Сусанин (Μια Ζωή για τον Τσάρο ή Ιβάν Σουσάνιν) | Μιχάιλ Γκλίνκα | Απαρχή της ρωσικής όπερας.[64] | Σλάβσγια |
1836 | Les Huguenots (Οι Ουγενότοι) | Giacomo Meyerbeer (Τζάκομο Μέγιερμπεερ) | Ίσως η περιφημότερη από τις γαλλικές μεγάλες όπερες, το αριστούργημα του Μέγιερμπεερ.[65] Τεράστια επιτυχία στην εποχή της, παίχτηκε εκατοντάδες φορές στα μεγαλύτερα θέατρα της Ευρώπης.[66] | Gloire, gloire au grand Dieu vengeur! |
1837 | Roberto Devereux ossia Il conte di Essex (Ρομπέρτο Ντεβερέ ή Ο κόμης του Έσσεξ) | Γκαετάνο Ντονιτσέττι | Nunzio son del Parlamento | |
1838 | Benvenuto Cellini (Μπενβενούτο Τσελίνι) | Εκτόρ Μπερλιόζ | Η πρώτη και πιο δύσκολη σε παρουσίαση όπερα του Μπερλιόζ.[67] | |
1839 | Oberto (Ομπέρτο) | Τζουζέπε Βέρντι | Η πρώτη όπερα του Βέρντι. Ένα αισθηματικό μελόδραμα.[68] Μεγάλη επιτυχία στη Σκάλα.[69] | |
1840 | La Favorite (Η ευνοουμένη) | Γκαετάνο Ντονιτσέττι | Μία «μεγάλη όπερα» κατά τη γαλλική παράδοση.[70] | Ο mio Fernando |
1840 | La fille du régiment (Το κορίτσι του συντάγματος) | Γκαετάνο Ντονιτσέτι | Μία κωμική όπερα κατά τη γαλλική παράδοση. | Ah! mes amis |
1840 | Un Giorno di Regno (Μια μέρα βασιλιάς) | Βέρντι | Η μόνη κωμική όπερα του Βέρντι (εκτός από την τελευταία του, τον "Φάλσταφ"). Παταγώδης αποτυχία.[71] | |
1842 | Der Wildschutz oder Die Stimme der Natur (Ο λαθροκυνηγός ή Η φωνή της Φύσης) | Albert Lorzing (Άλμπερτ Λόρτσινγκ) | Κωμική όπερα του Λόρτσινγκ, ανταγωνιζόμενη με επιτυχία την ιταλική όπερα μπούφα και τη γαλλική όπερα κομίκ.[72] | |
1842 | Nabucco (Ναμπούκο ή Ναβουχοδονόσορ) | Βέρντι | Ο συνθέτης είπε γι' αυτή την όπερα ότι ήταν η πραγματική αρχή της καλλιτεχνικής του σταδιοδρομίας.[73] Ο Βέρντι με το έργο αυτό συνέδεσε το όνομά του με την ιταλική εθνεγερσία.[74] | Va, pensiero |
1842 | Rienzi (Ριέντσι) | Ρίχαρντ Βάγκνερ | Η συνεισφορά του Βάγκνερ στην παράδοση της μεγάλης όπερας.[75] | |
1842 | Руслан и Людмила (Ρουσλάν και Λουντμίλλα) | Μιχάιλ Γκλίνκα | Έργο που επηρέασε πολύ τους μετέπειτα Ρώσους συνθέτες.[76] | Αραβικός χορός # Λεσγκίνκα |
1843 | Der fliegende Hollander (Ο ιπτάμενος Ολλανδός) | Ρίχαρντ Βάγκνερ | Γερμανική ρομαντική όπερα, την οποία ο Βάγκνερ θεωρούσε ως την πραγματική απαρχή της σταδιοδρομίας του.[77] | Jo, ho, hoe # Steuermann! Laß die Wacht |
1843 | Don Pasquale (Ντον Πασκουάλε) | Γκαετάνο Ντονιτσέττι | Κωμικό αριστούργημα του Ντονιτσέττι, μία από τις τελευταίες μεγάλες opera buffa.[78] | Che interminabili andrivieni # Com'e gentil |
1843 | I Lombardi alla Prima Crociata (Oi Λομβαρδοί στην Πρώτη Σταυροφορία) | Βέρντι | Προσπάθεια να επαναληφθεί η επιτυχία (και το πολιτικό μήνυμα[79]) του Nabucco. Αξιοσημείωτη η ικανότητα του Βέρντι για ανανέωση.[80] | |
1843 | The Bohemian Girl (Η τσιγγανοπούλα) | Michael William Balfe (Μάικλ Ουίλιαμ Μπαλφ) | Μία από τις λίγες αξιόλογες όπερες του 19ου αιώνα στην Αγγλική γλώσσα.[81] | |
1844 | Ernani (Ερνάνης) | Τζουζέπε Βέρντι | Το καλύτερο από τα πρώτα έργα του Βέρντι. Διαρκής επιτυχία επί 80 χρόνια, ξεχάστηκε μετά, για να επενεμφανιστεί μετά το 1970.[82] | |
1845 | Tannhäuser (Τανχόυζερ) | Ρίχαρντ Βάγκνερ | Το «μεσαιωνικότερο» έργο του Βάγκνερ.[83] | Overture # Einzug der Gaste |
1846 | Attila (Αττίλας) | Τζουζέπε Βέρντι | Έργο που έγινε δεκτό με «συγκρατημένο ενθουσιασμό» και πέρασε γρήγορα στη λήθη.[84] | |
1846 | La Damnation de Faust (Καταδίκη του Φάουστ) | Εκτόρ Μπερλιόζ | Προορισμένο για παίζεται ως κοντσέρτο, ανεβαίνει τα τελευταία χρόνια ως όπερα.[85] | Marche Hongroise |
1847 | Macbeth (Μάκβεθ) | Τζουζέπε Βέρντι | Η πρώτη επαφή του Βέρντι με τον Σαίξπηρ. | Si colmi i calici...Tu di sangue # Patria oppressa |
1847 | Martha (Μάρθα) | Friedrich von Flotow (Φρίντριχ φον Φλότοβ) | Κωμικό και συναισθηματικό έργο, προσαρμοσμένο κατάλληλα στα γούστα του κοινού.[86] Χιλιάδες παραστάσεις στην εποχή του,[87] σήμερα όμως μόνο η άρια Ach, so fromm ακούγεται σε ρεσιτάλ. | Ach, so fromm |
1849 | Die lustigen Weiber von Windsor (Οι εύθυμες κυράδες του Ουίνδσορ) | Otto Nicolai (Όττο Νικολάι) | Η μόνη γερμανική όπερα του Νικολάι, και η μεγαλύτερή του επιτυχία.[88] | Als Büblein klein an der Mutter Brust |
1849 | Le Prophète (Ο Προφήτης) | Giacomo Meyerbeer (Τζάκομο Μέγιερμπεερ). | Εμβατήριο της στέψης # Pour Berthe moi je soupire | |
1849 | Luisa Miller (Λουίζα Μίλλερ) | Βέρντι | Όπερα υποτιμημένη, κατά πολλούς θαυμαστές του Βέρντι.[89] Αστικό (όχι πια ηρωϊκό) δράμα, βασισμένο στο έργο του Σίλλερ Kabale und Liebe. | Lo vidi e'l primo palpito |
1850-1875
Έτος | Τίτλος έργου | Συνθέτης | Σχόλια | Τα περιφημότερα μέρη |
---|---|---|---|---|
1850 | Genoveva (Γενοβέφα) | Ρόμπερτ Σούμαν | Η μοναδική όπερα του Σούμαν. Η αποτυχία της τον απέτρεψε από άλλες συνθέσεις του είδους. | |
1850 | Lohengrin (Λόενγκριν) | Ρίχαρντ Βάγκνερ | Το τελευταίο από τα έργα της μέσης περιόδου του Βάγκνερ. | Brautchor |
1850 | Stiffelio (Στιφέλιο) | Τζουζέπε Βέρντι | «Αληθινό φιάσκο» κατά τους κριτικούς της εποχής.[90] | |
1851 | Rigoletto (Ριγκολέττο) | Βέρντι | Το πρώτο -και πιο ανανεωτικό- από τα τρία έργα της μέσης περιόδου του Βέρντι, τα εκ των ων ουκ άνευ των δραματολογίων.[91] Ένα δράμα πάθους, απάτης, αγάπης πατέρα- κόρης και εκδίκησης. Περίφημη η άρια La donna è mobile.[92] | Questa ο quella # Caro nome che il mio cor # La donna è mobile # Bella figlia dell' amore |
1853 | Il Trovatore (Τροβατόρε) | Βέρντι | Ρομαντική όπερα, από τις μελωδικότερες του Βέρντι.[93] Οι κριτικοί αναγορεύουν τώρα τον Βέρντι «Καίσαρα της Τέχνης».[94] | Deserto sulla terra # Vedi ! le fosche notturne # Stride la vampa # D’ amor sull’ ali rosee |
1853 | La Traviata (Τραβιάτα) | Βέρντι | Ο ρόλος της παραστρατημένης (traviata) Βιολέττας είναι από τους σημαντικότερους για μία σοπράνο.[95] Λίγες όπερες παίχτηκαν όσο αυτή.[96] | Brindisi # Un di, felice, eterea # Sempre libera # Addio, del passato # Prendi, quest’ e l’ immagine |
1855 | Les vêpres siciliennes (Ο Σικελικός Εσπερινός) | Βέρντι | Έργο που φανερώνει την ισχυρή επίδραση του Μέγερμπερ επί του Βέρντι.[97] | Merci, jeunes amies |
1858 | Der Barbier von Bagdad (Ο κουρέας της Βαγδάτης) | Peter Cornelius (Πέτερ Κορνέλιους) | Μια ανατολίτικη κωμωδία στην παράδοση της γερμανικής ρομαντικής όπερας.[98] | |
1858 | Orphée aux enfers (Ο Ορφέας στον Άδη) | Ζακ Όφενμπαχ | Η πρώτη οπερέτα• σάτιρα με εξαιρετική δημοτικότητα μέχρι σήμερα,[99] ενδεχομένως λόγω καν-καν. | Overture |
1858 | Les Troyens (Οι Τρώες) («πρώτη» του έργου πλήρους το 1890 | Εκτόρ Μπερλιόζ | Η σημαντικότερη όπερα του Μπερλιόζ, το αποκορύφωμα της γαλλική κλασσικής παράδοσης.[85] | Gloire à Didon # Nuit d'ivresse |
1859 | Faust (Φάουστ) | Σαρλ Γκουνώ | Από όλες τις μουσικές εκδοχές του Φάουστ, αυτή ήταν η δημοφιλέστερη, ειδικά στη Βικτωριανή περίοδο.[100] | Le veau d' or est toujours debout # Deposons les armes # La nuit de Walpurgis |
1859 | Un ballo in maschera (Χορός Μεταμφιεσμένων) | Βέρντι | Έργο «ανακεφαλαιωτικό» των μουσικών τάσεων του συνθέτη και συνέχιση του αλυτρωτικού μηνύματος.[101] | Volta la terrea fronte |
1860 | Robin Hood (Ρομπέν των δασών) | George Alexander Macfarren (Τζορτζ Αλεξάντερ Μακφάρεν) | Overture # True love, true love # Englishmen by birth | |
1862 | Béatrice et Bénédict (Βεατρίκη και Βενέδικτος) | Εκτόρ Μπερλιόζ | Η τελευταία όπερα του Μπερλιόζ, καρπός του μεγάλου θαυμασμού του για τον Σαίξπηρ.[102] | |
1862 | La Forza del Destino (Η δύναμη του πεπρωμένου) | Βέρντι | Έργο προορισμένο για τη ρωσική αυτοκρατορική σκηνή. Πιθανόν σ' αυτό το έργο ο Βέρντι να επηρεάστηκε από τη ρωσική μουσική παράδοση.[103] | La vergine degli angeli # Rataplan |
1863 | Les pecheurs de perles (Αλιείς μαργαριταριών) | Georges Bizet (Ζωρζ Μπιζέ) | Μάλλον αποτυχία κατά την πρεμιέρα, είναι σήμερα το δεύτερο σε συχνότητα ανεβάσματος έργο του Μπιζέ.[104] | Au fond du temple saint # Je crois entendre encore |
1864 | La belle Helene (Η Ωραία Ελένη) | Ζακ Όφενμπαχ | Ακόμη μια οπερέτα του Όφενμπαχ που διακωμωδεί θέματα της ελληνικής μυθολογίας. | Lorsque la Grece est un champ de carnage |
1864 | Mireille (Μιρέιγ) | Σαρλ Γκουνώ | Έργο στο οποίο ο Γκουνώ χρησιμοποιεί Προβηγκιανές λαϊκές μελωδίες. | Ο legere hirondelle |
1865 | L' Africaine (Η Αφρικανή) | Giacomo Meyerbeer (Τζάκομο Μέγιερμπεερ) | Η τελευταία Μεγάλη Όπερα του Μέγιερμπεερ. Μεγάλη επιτυχία μέχρι τη δεκαετία του '30, εξαφανίστηκε μετά και σήμερα μόνο η άρια Ο paradiso ακούγεται σε ρεσιτάλ. Επηρέασε τους Πονκιέλλι και Βέρντι στη σύνθεση των Gioconda και Αΐντα.[105] | O paradiso |
1865 | Tristan und Isolde (Τριστάνος και Ιζόλδη) | Ρίχαρντ Βάγκνερ | Το ριζοσπαστικό αυτό έργο του Βάγκνερ σήμανε την απαρχή της κατάρρευσης του παραδοσιακού τονικού συστήματος.[106] | |
1866 | Mignon (Μινιόν) | Ambroise Thomas (Αμπρουάζ Τομά) | Η πιο επιτυχημένη, μαζί με τον Άμλετ, όπερα του Τομά.[107] Σχεδόν ξεχασμένη όμως σήμερα, παρά το ότι οι μελωδίες της είχαν γοητεύσει την Ευρώπη.[108] | |
1866 | Prodaná nevěsta (Η πουλημένη μνηστή) | Μπέντριχ Σμέτανα | Λαϊκή κωμωδία του Σμέτανα, το πιο επιτυχημένο του έργο.[109] | Polka # Χορός των κωμωδών |
1867 | Don Carlos (Δον Κάρλος) | Βέρντι | Γαλλική μεγάλη όπερα του Βέρντι, ένα από τα περισσότερο εκτιμώμενα σήμερα έργα του.[110] | Αutodafe |
1867 | La jolie fille de Perth (Η ωραία κόρη του Περθ) | Georges Bizet (Ζωρζ Μπιζέ) | Αν και στο στάδιο της αναζήτησης ακόμη, ο Μπιζέ δείχνει σ' αυτό το έργο ότι διαθέτει μια φλέβα εξευγενισμένου λυρισμού.[111] | Scènes bohémiennes |
1867 | Roméo et Juliette (Ρωμαίος και Ιουλιέτα) | Σαρλ Γκουνώ | Το δεύτερο σε δημοτικότητα έργο του Γκουνώ.[112] | Je veux vivre dans ce |
1868 | Dalibor (Ντάλιμπορ) | Μπέντριχ Σμέτανα | Από τις πιο επιτυχημένες όπερες του Σμέτανα, με περιορισμένη όμως απήχηση στην υπόλοιπη Ευρώπη.[113] | |
1868 | Die Meistersinger von Nurnberg (Οι αρχιτραγουδιστές της Νυρεμβέργης) | Βάγκνερ | Η μοναδική κωμωδία του Βάγκνερ ανάμεσα στα έργα της ωριμότητάς του αναφέρεται στη σύγκρουση της καλλιτεχνικής παράδοσης και ανανέωσης.[114] Ενθουσιασμένος ο Βάγκνερ συνέθεσε τελικά τη μακρύτερη όπερα της ιστορίας (πέντε ώρες). | Prelude # Wach Auf! |
1868 | Hamlet (Άμλετ) | Ambroise Thomas (Αμπρουάζ Τομά) | Μίμηση της όπερας του Γκουνώ Ρωμαίος και Ιουλιέτα (1867), επιτυχία πάντως.[115] | Ο vin, dissipe la tristesse |
1868 | La Perichole (Λα Περισόλ) | Όφενμπαχ | Ah quel diner # Tu n'es pas beau, tu n'es pas riche | |
1868 | Mefistofele (Μεφιστοφελής) | Arrigo Boito (Αρρίγκο Μπόιτο) | Ο διάσημος λιμπρεττίστας του Βέρντι, τώρα και ως συνθέτης. | Dai campi dai prati |
1869 | Das Rheingold (Ο χρυσός του Ρήνου) | Ρίχαρντ Βάγκνερ | Η εισαγωγή στον επικό κύκλο του «Δαχτυλιδιού των Νιμπελούνγκεν». Πριν ακόμη σηκωθεί η αυλαία, η μουσική φέρνει το κοινό σ' ένα κόσμο φανταστικών πλασμάτων. | Vorspiel # Lugt, Schwestern |
1870 | Die Walkure (Βαλκυρία) | Βάγκνερ | Το δεύτερο μέρος του «Δαχτυλιδιού». Ο καλπασμός των αθάνατων πολεμιστριών είναι από τις υψηλότερες στιγμές της ιστορίας της μουσικής.[116] | Walkürenritt |
1871 | Aida (Αΐντα) | Βέρντι | Έργο που συνετέθη για τα εγκαίνια της Διώρυγας του Σουέζ. Υπέροχη μουσική και υπερθέαμα. Μέσα σε δέκα χρόνια ανέβηκε σε 155 θέατρα σε όλο τον κόσμο.[117] | Celeste Aida # Ritorna vincitor # Gloria all'Egitto # Ο patria mia # Morir! Si pura e bella |
1874 | Борис Годунов (Μπορίς Γκοντουνόφ (όπερα)) | Μοντέστ Μουσσόργκσκι | Μεγάλο ιστορικό δράμα με λαϊκά και θρησκευτικά τραγούδια.[118] | Πρόλογος, σκηνή της στέψης |
1874 | Dvĕ vdovy (Οι δύο χήρες) | Σμέτανα | Ακόμη μια κωμωδία του Σμέτανα, το μόνο του έργο που δεν έχει τσέχικο θέμα. | |
1874 | Die Fledermaus (Η νυχτερίδα) | Γιόχαν Στράους υιός | Πιθανότατα η δημοφιλέστερη από όλες τις οπερέτες.[119] Στις 31 Δεκεμβρίου ανεβαίνει στην Όπερα της Βιέννης -κάθε χρόνου. | Trinke, Liebchen, trinke schnell # Mein Herr Marquis # Brüderlein und Schwesterlein # Unter Donner und Blitz # Φινάλε |
1875 | Carmen (Κάρμεν) | Georges Bizet (Ζωρζ Μπιζέ) | Ίσως η περιφημότερη γαλλική όπερα.[120] Και όμως ξεκίνησε άσχημα ![121] | L'amour est un oiseau rebelle # Pres des remparts de Seville # Les tringles des sistres tintaient # Votre toast # La fleur que tu m’ avais jetee |
1876-1899
Έτος | Τίτλος έργου | Συνθέτης | Σχόλια | Τα περιφημότερα μέρη |
---|---|---|---|---|
1876 | Siegfried (Ζίγκφριντ) | Ρίχαρντ Βάγκνερ | Το τρίτο μέρος του «Δαχτυλιδιού των Νιμπελούνγκεν», γραμμένο είκοσι χρόνια μετά τα δύο πρώτα. Εξελιγμένο ύφος και εξαίρετη μουσική.[122] | |
1876 | Götterdämmerung (Το λυκόφως των Θεών) | Ρίχαρντ Βάγκνερ | Το τελευταίο μέρος της τετραλογίας. Ολοκληρώνεται η αφήγηση της καταστροφής των αρχαίων θεών, απ' όπου θ' αρχίσει μια νέα περίοδος της ιστορίας του κόσμου.[123] | Siegfrieds Rheinfahrt # Trauermarsch |
1876 | La Gioconda (Τζοκόντα) | Amilcare Ponchielli (Αμιλκάρε Πονκιέλλι) | Η μοναδική (πλην Αϊντα) ιταλική μεγάλη όπερα που παραμένει στο διεθνές δραματολόγιο.[124] Περίφημο το μπαλέτο «Ο χορός των Ωρών» | Pescator’ affonda l’ esca # Danza delle Ore # Suicidio |
1877 | L’ Etoile (Το αστέρι) | Emmanuel Chabrier (Εμανουέλ Σαμπριέ) | Ειπώθηκε γι' αυτό το έργο ότι «είναι ένας σταθμός μεταξύ Κάρμεν και Τζίλμπερτ & Σάλλιβαν με πολύ Όφφενμπαχ μέσα του».[125] | Couplets du mari et de l'Eternuement |
1877 | Samson et Dalila (Σαμψών και Δαλιδά) | Καμίγ Σαιν-Σανς | Έργο επηρεασμένο έντονα από τον Βάγκνερ.[126] | Mon coeur s'ouvre à ta voix. |
1879 | Ευγένιος Ονέγκιν | Πιότρ Ίλιτς Τσαϊκόφσκι | Η δημοφιλέστερη όπερα του Τσαϊκόφσκι. Έντονη ταύτιση του συνθέτη με την ηρωίδα του έργου Τατιάνα.[127] | Polonaise |
1881 | Hérodiade (Ηρωδιάς) | Jules Massenet (Ζυλ Μασνέ) | Έργο που επισκιάστηκε τελικά από τη Σαλώμη του Ρίχαρντ Στράους (1905).[128] | A ne me refuse pas |
1881 | Les contes d’ Hoffmann (Τα παραμύθια του Χόφμαν) | Ζακ Όφενμπαχ | Προσπάθεια του Όφενμπαχ για σοβαρότερο έργο. Δεν πρόλαβε να την ολοκληρώσει αλλά είναι η συχνότερα παιζόμενη όπερά του σήμερα,[129] ένα έργο με υπέροχη μουσική | Les oiseaux dans la charmille # Barcarolle # Scintille diamant # C'est une chanson d'amour |
1881 | Simon Boccanegra (Σίμον Μποκανέγκρα) | Βέρντι | Plebe, patrizi, popolo | |
1882 | Parsifal (Πάρσιφαλ) | Ρίχαρντ Βάγκνερ | Η τελευταία όπερα του Βάγκνερ, με θέμα τον μύθο του Άγιου Δισκοπότηρου. Μεσαιωνισμός, Βουδδισμός, Χριστιανισμός και φιλοσοφία απαρτίζουν, σύμφωνα με τον ίδιο τον Βάγκνερ, ένα ιερό σκηνικό φεστιβάλ.[130] | Geleiten wir im bergenden |
1882 | Το κορίτσι του χιονιού | Νικολάι Ρίμσκυ-Κόρσακοφ | Από τα λυρικότερα έργα του συνθέτη.[131] | Ο χορός των ακροβατών |
1883 | Lakme (Λακμέ) | Leo Delibes (Λεό Ντελίμπ) | Οπερά κομίκ, περίφημη για τις μελωδίες της[132] | Duo des fleurs # Air des clochettes. |
1884 | Le Villi (Λε Βιλλί) | Πουτσίνι | Πρώιμο έργο του Πουτσίνι, με άφθονες ευκαιρίες για χορό.[133] | Torna ai felici di |
1884 | Manon (Μανόν) | Jules Massenet (Ζυλ Μασνέ) | Έργο που παραμένει αμείωτα δημοφιλές μέχρι τις μέρες μας.[134] | Je marche sur tous les chemins # Toi! Vous!... N'est-ce plus ma main ? |
1885 | Der Zigeunerbaron (Ο βαρώνος Ατσίγγανος) | Γιόχαν Στράους υιός | Μια πολύ προσεκτική ανάμειξη κωμικής όπερας και οπερέττας με έντονα ρομαντικά στοιχεία, το έργο που διαμόρφωσε τη βιεννέζικη οπερέττα στην πρώτη της φάση.[135] | Als flotter Geist # Einzugsmarsch # Schatz-Walzer |
1886 | Χοβανστσίνα | Μοντέστ Μουσσόργκσκυ | Το δεύτερο μεγάλο επικό έργο του Μουσσόργκσκυ με θέμα από τη ρωσική ιστορία.[136] | Χορός των Περσίδων σκλάβων |
1887 | Le roi malgre lui (Βασιλιάς με το στανιό) | Emmanuel Chabrier (Εμανουέλ Σαμπριέ) | Παρά το χαώδες του λιμπρέττου, ο Ραβέλ δήλωσε ότι θα προτιμούσε να είχε συνθέσει αυτή την κωμική όπερα παρά την Τετραλογία του Βάγκνερ [137] (!) | Fete Polonaise |
1887 | Otello (Οθέλλος) | Βέρντι | Το πρώτο (ύστερα από δεκαέξι χρόνια σιωπής) από τα τελευταία δύο αριστουργήματα του Βέρντι σε έξοχα λιμπρέττα του Αρρίγκο Μπόιτο.[73] | Dio mi potevi scagliar # Niun mi tema |
1888 | Le Roi d’ Ys (Ο βασιλιάς του Υς) | Édouard Lalo (Εντουάρ Λαλό) | Ακόμη ένα έργο έντονα επηρεασμένο από τον Βάγκνερ.[138] | Vainement, ma bien-aimée |
1890 | Cavalleria Rusticana (Καβαλερία Ρουστικάνα) | Pietro Mascagni (Πιέτρο Μασκάνι) | Η πρώτη όπερα του Μασκάνι, μια διαχρονική επιτυχία, μουσικό σύμβολο του βερισμού.[139] Το παράπονο του συνθέτη ήταν ότι η φήμη της επισκίασε τα άλλα έργα του. | Gli aranci olezzano # Regina Coeli # Intermezzo Sinfonico # No,no,Turiddu # Mamma, quel vino e generoso |
1890 | Πρίγκηπας Ίγκορ | Αλεξάντερ Μποροντίν | Επί 17 έτη εργαζόταν -μεταξύ άλλων- ο Μποροντίν πάνω στην όπερα αυτή, αλλά δεν μπόρεσε να την τελειώσει. Περίφημοι πάντως οι «Πολοβτσιανοί χοροί» της.[140] | Πολοβτσιανοί χοροί |
1890 | Ντάμα πίκα | Πιότρ Ίλιτς Τσαϊκόφσκι | Ο Τσαϊκόφσκι είχε τη γνώμη ότι η όπερά του αυτή ήταν αριστούργημα.[141] | Uzh vecher |
1891 | L' amico Fritz (Ο φίλος Φριτς) | Pietro Mascagni (Πιέτρο Μασκάνι) | Από τα τελευταία δείγματα της opera semiseria [142] (κατά λέξιν : μισοσοβαρή). | Non mi resta che il pianto |
1892 | La Wally (Λα Βάλλυ) | Alfredo Catalani (Αλφρέντο Καταλάνι) | Θεωρείται το αριστούργημα του Καταλάνι.[143] | Ebben, ne andro lontana |
1892 | Pagliacci (Παλιάτσοι) | Ρουτζέρο Λεονκαβάλλο | Μία από τις περιφημότερες όπερες του βερισμού.[144] | Din, don. Suona vespero # Vesti la giubba |
1892 | Werther (Βέρθερος) | Jules Massenet (Ζυλ Μασνέ) | Το δημοφιλέστερο (μαζί με τη Μανόν) έργο του Μασνέ.[145] | Pourquoi me reveiller |
1893 | Falstaff (Φάλσταφ) | Βέρντι | Η τελευταία όπερα του Βέρντι. Κωμωδία κι αυτή όπως και η Un giorno di regno, πενήντα τρία χρόνια πριν. | Và vecchio John # Alfin t' ho colto, raggiante fior # Φινάλε |
1893 | Hänsel und Gretel (Χάνσελ και Γκρέτελ) | Engelbert Humperdinck (Ένγκελμπερτ Χούμπερντινγκ) | Το γνωστό παραμύθι σε βαγκνερική προσαρμογή.[146] και με επιδράσεις βερισμού. Φολκλορικά στοιχεία και λαϊκά τραγούδια της Βεστφαλίας.[147] | Abends will ich schlafen gehn |
1893 | Manon Lescaut (Μανόν Λεσκώ) | Πουτσίνι | Το έργο που θεμελίωσε τη φήμη του Πουτσίνι.[124] Ο Πουτσίνι ανακηρύσσεται «διάδοχος» του Βέρντι.[148] | Donna non vidi mai # Sola, perduta, abbandonata |
1894 | Thaïs (Θαΐς) | Jules Massenet (Ζυλ Μασνέ) | Μεγάλη επιτυχία στην εποχή της. Επιβιώνει τώρα χάρη στο κομμάτι για βιολί "Méditation de Thaïs".[149] | Méditation |
1896 | Andrea Chénier (Αντρέα Σενιέ) | Umberto Giordano (Ουμπέρτο Τζορντάνο) | Η δημοφιλέστερη όπερα του Τζορντάνο.[124] | Come un bel dì di Maggio |
1897 | La Bohème (Λα Μποέμ) | Τζάκομο Πουτσίνι | Η τέταρτη συχνότερα παιζόμενη όπερα, παρά τις αντιφατικές κριτικές της πρεμιέρας.[150] Ο ιδανικός συνδυασμός μιας συγκινητικής ιστορίας και μιας μελωδικής παρτιτούρας.[151] | Che gelida manina # Si, mi chiamano Mimi # Quando m'en vo # Ο Mimi, tu piu non torni |
1897 | Königskinder (Βασιλόπουλα) | Engelbert Humperdinck (Ένγκελμπερτ Χούμπερντινγκ) | Η δεύτερη μεγάλη επιτυχία Χούμπερντινγκ | |
1898 | Fedora (Φεντόρα) | Umberto Giordano (Ουμπέρτο Τζορντάνο) | Η δεύτερη σε δημοφιλία όπερα του Τζορντάνο.[124] | Amor ti vieta |
1898 | Σάντκο | Νικολάι Ρίμσκυ-Κόρσακοφ | Δημοφιλέστατο στη Ρωσία το τραγούδι των Βίκινγκ εμπόρων.[141] Εξαίρετο το «Τραγούδι της Ινδίας». | To τραγούδι της Ινδίας |
1899 | Cendrillon (Σταχτοπούτα) | Jules Massenet (Ζυλ Μασνέ) | Μεγάλη επιτυχία στην πρεμιέρα. Μόνο μέσα στο 1899 πενήντα παραστάσεις.[145] | |
1899 | Čert a Káča (Ο Διάβολος και η Κατερίνα) | Αντονίν Ντβόρζακ | Το πρώτο έργο του Ντβόρζακ που είχε κάποια διεθνή επιτυχία.[152] | Ο χορός του δερβίση |
1900-1920
Έτος | Τίτλος έργου | Συνθέτης | Σχόλια | Τα περιφημότερα μέρη |
---|---|---|---|---|
1900 | Louise (Λουίζ) | Gustave Charpentier (Γκουστάβ Σαρπαντιέ) | Προσπάθεια για ένα γαλλικό αντίστοιχο του βερισμού. Η δράση εκτυλίσσεται σε εργατική συνοικία του Παρισιού.[153] | Depuis le jour |
1900 | Tosca (Τόσκα) | Πουτσίνι | Η πιο βαγκνερική από τις όπερες του Πουτσίνι λόγω της συχνής χρήσης του λάιτμοτίφ.[124] | Recondita armonia # Quale occhio al mondo # Va, Tosca # Vissi d’ arte # E lucevan le stelle # Com’ e lunga l' attesa |
1901 | Rusalka (Ρουσάλκα) | Αντονίν Ντβόρζακ | Η πιο επιτυχημένη όπερα του Ντβόρζακ, με διεθνή σταδιοδρομία.[154] | |
1902 | Adriana Lecouvreur (Αντριάνα Λεκουβρέρ) | Francesco Cilea (Φραντσέσκο Τσιλέα) | Η μόνη από τις όπερες του Τσιλέα που ανεβαίνει ακόμη στις μέρες μας.[124] | |
1902 | Pelleas et Melisande (Πελλέας και Μελισσάνθη) | Κλωντ Ντεμπυσί | Το λανθανόντως συμβολιστικό έργο του Ντεμπυσσύ είναι μία από τις σημαντικότερες όπερες του 20ου αιώνα.[155] | |
1902 | Saul og David (Σαούλ και Δαυίδ) | Carl Nielsen (Καρλ Νίλσεν) | Η πρώτη από τις δύο όπερες του Νίλσεν. | |
1904 | Její pastorkyňa [Jenufa] (Γενούφα) | Leoš Janáček (Λέος Γιάνατσεκ) | Η πρώτη μεγάλη επιτυχία του Γιάνατσεκ, μια νατουραλιστική απεικόνιση της τσέχικης αγροτικής ζωής.[156] | |
1904 | Madama Butterfly (Μαντάμ Μπατερφλάι) | Πουτσίνι | Ο Πουτσίνι κατηγορήθηκε μετά την πρεμιέρα της δημοφιλέστατης σήμερα όπεράς του για λογοκλοπή.[124] Παταγώδης αποτυχία στην πρώτη της μορφή, έκανε τον γύρο του κόσμου μέσα σε τρία χρόνια.[157] | Bimba dagli occhi pieni di malia # Un bel di vedremo # coro a bocca chiusa # Addio fiorito asil |
1905 | Die lustige Witwe (Η εύθυμη χήρα) | Φραντς Λέχαρ | Μια από τις περιφημότερες βιεννέζικες οπερέττες.[158] | Da geh'ich zum Maxim # Oh kommt ihr Ballsirenen # Viljalied # Lippen Schweigen |
1905 | Salome (Σαλώμη) | Ρίχαρντ Στράους | Όπερα παρακμής βασισμένη στο ομώνυμο έργο του Όσκαρ Ουάιλντ, με σκανδαλώδη επιτυχία στην πρεμιέρα και εξαιρετικά δημοφιλής μέχρι σήμερα.[159] Το σκάνδαλο αναβιώνει κατά διαστήματα και στις μέρες μας, όταν διάσημες σοπράνο (Malfitano, Ewing) αποβάλλουν απροσχημάτιστα και τον έβδομο πέπλο. | Tanz der sieben Schleier |
1906 | Maskarade (Μασκαράτα) | Carl Nielsen (Καρλ Νίλσεν) | Πνευματώδης κωμωδία του Νίλσεν, μια αναδρομή στον κόσμο των Γάμων του Φίγκαρο, κλασσικό πλέον έργο στην πατρίδα του Δανία.[160] | |
1907 | A Village Romeo and Juliet (Ρωμαίος και Ιουλιέτα του χωριού) | Frederick Delius (Φρέντερικ Ντήλιους) | Ερωτική τραγωδία στην Ελβετία. Περίφημο το ιντερλούδιο Ο περίπατος στον κήπο του Παραδείσου.[161] | Walk to the Paradise Garden |
1907 | Ariane et Barbe-Bleue (Αριάδνη και ο Κυανοπώγων) | Paul Dukas (Πωλ Ντυκά) | Η μόνη σωζόμενη όπερα του Ντυκά, βασισμένη κι αυτή (όπως και το Πελλέας και Μελλισάνθη του Ντεμπυσσύ) σ' ένα συμβολιστικό δράμα του Μαίτερλινγκ.[162] | |
1907 | Ο Θρύλος της αόρατης πολιτείας Κιτέζ | Νικολάι Ρίμσκι-Κόρσακοφ | Η αναβίωση ενός παλιού εθνικού μύθου. Κάποιοι αποκάλεσαν το έργο αυτό «Ρωσικό Πάρσιφαλ».[163] | |
1909 | Elektra (Ηλέκτρα) | Ρίχαρντ Στράους | Μουσική στα όρια της ατονικότητας. Η πρώτη από πολλές συνεργασίες του συνθέτη με τον Ούγκο φον Χόφμάνσταλ.[164] | |
1909 | Il segreto di Susanna (Το μυστικό της Σουζάννας) | Ermanno Wolf-Ferrari (Ερμάννο-Βολφ Φερράρι) | Κωμικό ιντερμέδιο. Το φοβερό μυστικό της Σουζάννας είναι ότι καπνίζει. | |
1909 | Ο Χρυσός Πετεινός | Νικολάι Ρίμσκυ-Κόρσακοφ | Σάτιρα της πολεμικής ανεπάρκειας που προκάλεσε προβλήματα στον συνθέτη μετά την ήττα της Ρωσίας στον Ρωσοϊαπωνικό πόλεμο. Θεωρείται το σημαντικότερο έργο του Ρίμσκυ-Κόρσακοφ.[165] | Ύμνος στον ήλιο |
1910 | Don Quichotte (Δον Κιχώτης) | Jules Massenet (Ζυλ Μασνέ) | Η τελευταία μεγάλη επιτυχία του Μασνέ.[166] | |
1910 | La fanciulla del West (Το κορίτσι της Δύσης) | Τζιάκομο Πουτσίνι | Η ατμόσφαιρα του Φαρ Ουέστ εναρμονισμένη με τη φινέτσα του ιταλικού μπελκάντο.[167] Κατά τον ίδιο τον συνθέτη, το καλύτερο έργο του.[124] Πολλοί διαφωνούν βέβαια. | Ch'ella mi creda |
1911 | Der Rosenkavalier (Ο ιππότης με το Ρόδο) | Ρίχαρντ Στράους | Το δημοφιλέστερο έργο των Στράους και Χόφμάνσταλ.[168] | Marie Theres'! Hab' mir's gelobt |
1911 | L’ Heure espagnole (Η ισπανική ώρα) | Μωρίς Ραβέλ | Η πρώτη όπερα του Ραβέλ. Φάρσα κρεβατοκάμαρας.[169] | |
1912 | Ariadne auf Naxos (Αριάδνη στη Νάξο) | Ρίχαρντ Στράους | Τραγικο-κωμωδία, με όπερα μέσα στην όπερα.[170] | |
1913 | La vida breve (Η σύντομη ζωή) | Manuel de Falla (Μανουέλ ντε Φάλια) | Η σειρά της Ισπανίας να επηρεαστεί από τον βερισμό.[171] | Danza española nº 1 |
1914 | To Αηδόνι | Ιγκόρ Στραβίνσκι | Ραγδαία αλλαγή στυλ από παραδοσιακό σε υπερμοντέρνο κατά τη σύνθεση αυτής της όπερας.[172] | |
1917 | Arlecchino (Αρλεκίνος) | Ferruccio Busoni (Φερρούτσιο Μπουζόνι) | Μονόπρακτο έργο, στην παράδοση της commedia dell' arte.[173] | |
1917 | Eine florentinische Tragödie (Μία φλωρεντινή τραγωδία) | Αλεξάντερ φον Τσεμλίνσκυ | Όπερα παρακμής κι αυτή, βασισμένη επίσης σε έργο του Όσκαρ Ουάιλντ.[174] | |
1917 | La Rondine (Το χελιδόνι) | Πουτσίνι | Χωρίς επιτυχία αρχικά. Ο Πουτσίνι την αναθεώρησε εκ βάθρων δύο φορές.[124] | Bevo al tuo fresco sorriso |
1917 | Palestrina (Παλεστρίνα) | Hans Pfitzner (Χανς Πφίτσνερ) | Βαγκνερικό δράμα. Αναφέρεται κι αυτό στη σύγκρουση παράδοσης και ανανέωσης στη μουσική.[175] | |
1918 | A kékszakállú herceg vára (Ο πύργος του Κυανοπώγωνα) | Μπέλα Μπάρτοκ (Béla Bartók) | Η μοναδική όπερα του Μπάρτοκ. Έντονο ψυχολογικό δράμα, από τις καλύτερες δημιουργίες του.[176] | |
1918 | Gianni Schicchi (Τζάννι Σκίκκι) | Πουτσίνι | Το τρίπτυχο του Πουτσίνι, μαζί με τα άλλα δύο μονόπρακτα που ακολουθούν. | O mio babbino caro |
1918 | Il Tabarro (Μανδύας) | Πουτσίνι | Συναισθηματική τραγωδία[177] | |
1918 | Suor Angelica (Αδελφή Αγγελική) | Πουτσίνι | Από τα έργα του «τριπτύχου» αυτό ήταν το αγαπημένο του Πουτσίνι.[124] | Senza mamma |
1919 | Die Frau ohne Schatten (Η γυναίκα χωρίς σκιά) | Ρίχαρντ Στράους | Παρά το ότι ο Χόφμάνσταλ έδινε μεγάλη σημασία στο έργο αυτό, η συνεργασία συνθέτη και λιμπρεττίστα δεν απέδωσε τώρα τα αναμενόμενα.[135] | |
1920 | Die tote Stadt (Η νεκρή πόλη) | Erich Wolfgang Korngold (Έριχ Βόλφγκανγκ Κόρνγκολντ) | Το γνωστότερο σκηνικό έργο του Κόρνγκολντ.[178] |
1921-1944
Έτος | Τίτλος έργου | Συνθέτης | Σχόλια | Τα περιφημότερα μέρη |
---|---|---|---|---|
1921 | Káťa Kabanová (Κάτια Καμπάνοβα) | Leoš Janáček (Λέος Γιάνατσεκ) | Η πρώτη από τις μεγάλες όπερες της ωριμότητας του Γιάνατσεκ.[179] | |
1921 | L' amour des trois oranges (Η αγάπη των τριών πορτοκαλιών) | Σεργκέι Προκόφιεφ | Κωμική όπερα βασισμένη σ' ένα παραμύθι του Κάρλο Γκότσι,[180] του «γεννήτορα» της Τουραντό. | |
1922 | Der Zwerg (Ο νάνος) | Alexander von Zemlinsky (Αλεξάντερ φον Τσεμλίνσκυ) | ||
1924 | Intermezzo (Ιντερμέτζο) | Ρίχαρντ Στράους | Αυτοβιογραφικό έργο του Στράους.[135] | |
1924 | Příhody lišky Bystroušky (Η πονηρή αλεπουδίτσα) | Leoš Janáček (Λέος Γιάνατσεκ) | Από τα δημοφιλέστερα έργα του Γιάνατσεκ, βασισμένο σε σειρά κόμικ.[181] | |
1925 | Doktor Faust (Δόκτωρ Φάουστ) | Ferruccio Busoni (Φερρούτσιο Μπουζόνι) | Έργο που επεινέθηκε για ευγένεια και ομορφιά, παρά τη λιτότητα που το διακρίνει.[182] | |
1925 | L’ enfant et les sortilèges (Το παιδί και τα μάγια) | Μωρίς Ραβέλ | Η δεύτερη -και τελευταία- όπερα του Ραβέλ. «Αριστουργήματα σε μινιατούρα».[183] | |
1925 | Wozzeck (Βότσεκ) | Άλμπαν Μπεργκ | Μια από τις πιο καθοριστικές στιγμές της όπερας στον 20ο αιώνα. Βασισμένος σε μια εντυπωσιακά ηρωική πλοκή, ο Μπεργκ αναμειγνύει τεχνικές ατονικότητας με παραδοσιακές.[184] | |
1926 | Cardillac (Καρντιγιάκ) | Πάουλ Χίντεμιτ | Ένα έργο στο νεοκλασσικό ύφος του Χίντεμιτ.[185] | |
1926 | Háry János (Χάρυ Γιάνος) | Ζόλταν Κόνταλυ | Ζίνγκσπηλ με ενσωματωμένους πολλούς ουγγρικούς χορούς και δημοτικά τραγούδια.[186] | |
1926 | Król Roger (Βασιλιάς Ρογήρος) | Karol Szymanowski (Κάρολ Συμανόφσκι) | Μια από τις σπουδαιότερες πολωνικές όπερες, γεμάτη από ανατολίτικες αρμονίες.[187] | |
1926 | Věc Makropulos (Υπόθεση Μακρόπουλος) | Leoš Janáček (Λέος Γιάνατσεκ) | Λιτή παρτιτούρα, περίπλοκη υπόθεση, λαμπρά έξυπνο έργο.[188] | |
1926 | Turandot ((Πουτσίνι)) | Πουτσίνι | Η τελευταία όπερα του Πουτσίνι. Δεξιοτεχνικά δομημένη, το ανώτερο επίτευγμα του Πουτσίνι.[177] Ο συνθέτης δεν πρόλαβε να την ολοκληρώσει και, βέβαια, να δει την πρεμιέρα της. Η σταδιοδρομία της όμως εκτυφλωτική. | Signore, ascolta # Non piangere, Liu # Ah! Per l’ ultima volta # Nessun dorma # Tu che di gel sei cinta |
1927 | Οιδίπους Τύραννος | Ιγκόρ Στραβίνσκι | Λαμπρά σχεδιασμένο έργο που συγχωνεύει όπερα και ορατόριο.[189] | |
1927 | Jonny spielt auf (Ο Τζόνυ αρχίζει να παίζει) | Ernst Krenek (Ερνστ Κρένεκ) | Τζαζ όπερα με τρομερή επιτυχία στην εποχή της.[190] | |
1928 | Die Dreigroschenoper (Η όπερα της πεντάρας) | Κουρτ Βάιλ | Μοντέρνα προσαρμογή της «Όπερας του ζητιάνου» του Πέπους. | |
1930 | Η μύτη | Ντμίτρι Σοστακόβιτς | Σάτιρα βασισμένη στο ομώνυμο διήγημα του Γκόγκολ. | |
1930 | Aufstieg und Fall der Stadt Mahagonny (Άνοδος και πτώση της πόλης Μαχαγκόνυ) – | Κουρτ Βάιλ | ||
1930 | Z mrtvého domu (Από το σπίτι των πεθαμένων) | Leoš Janáček (Λέος Γιάνατσεκ) | Αν και το έργο στερείται πλοκής (βασίζεται στις «Αναμνήσεις από το σπίτι των πεθαμένων» του Ντοστογιέφσκι), η μουσική απόδοση των χαρακτήρων είναι δεξιοτεχνική.[188] | |
1932 | Moses und Aron (Μωυσής και Ααρών) (πρεμιέρα το 1957) | Άρνολντ Σένμπεργκ | Η επικοινωνία με τον Θεό και πώς η αλήθεια φτάνει στον άνθρωπο παραμορφωμένη.[191] | |
1933 | Arabella (Αραμπέλλα) | Ρίχαρντ Στράους | Η τελευταία συνεργασία με τον Χόφμάνσταλ (πέθανε το 1929), μια ακόμη βιεννέζικη κωμωδία[192] | |
1934 | Η Λαίδη Μάκβεθ του Μτσενσκ | Ντμίτρι Σοστακόβιτς | Έργο που επικρίθηκε σφοδρά από κομματικά έντυπα για τη μουσική και το θέμα της, με αποτέλεσμα ν' ανακοπεί η περαιτέρω πορεία του Σοβιετικού συνθέτη.[193] | |
1935 | Die schweigsame Frau (Η σιωπηλή γυναίκα) | Ρίχαρντ Στράους | Πρώτη και -αναγκαστικά- τελευταία συνεργασία με τον Στέφαν Τσβάιχ. Μια συγκινητική δεύτερη πράξη.[192] | |
1935 | Porgy and Bess (Πόργκυ και Μπες) | Τζορτζ Γκέρσουιν | Μελωδικός πλούτος, χρώμα, χιούμορ και δραματική ζωντάνια.[194] | Summertime |
1937 | Lulu (Λούλου) | Άλμπαν Μπεργκ | Δωδεκαφωνική όπερα για όλεθρο προκαλούμενο από την ωμή γυνακεία σεξουαλικότητα.[195] | |
1938 | Daphne (Δάφνη) | Ρίχαρντ Στράους | Όπερα με λυρική, ποιμενική μουσική.[196] | |
1938 | Julietta (Ιουλιέτα) | Bohuslav Martinů (Μποχουσλάβ Μαρτινού) | Έργο με αξιοσημείωτη λυρική ένταση.[197] | |
1938 | Mathis der Maler (Ματίας ο ζωγράφος) | Πάουλ Χίντεμιτ | Η περισσότερο εκτιμώμενη όπερα του Χίντεμιτ, μια αλληγορία για την επιβίωση του καλλιτέχνη σε περίοδο κρίσης, που απηχεί την εμπειρία του συνθέτη υπό τον Ναζισμό.[198] | |
1942 | Capriccio (Καπρίτσιο) | Ρίχαρντ Στράους | Η τελευταία όπερα του Στράους : μια συζήτηση για την Όπερα.[199] | |
1943 | Der Kaiser von Atlantis (Ο Αυτοκράτορας της Ατλαντίδος) (πρεμιέρα το 1975) | Viktor Ullmann (Βίκτορ Ούλμαν) | Ο συνθέτης κι ο λιμπρεττίστας Peter Kien έγραψαν την όπερα αυτή στο στρατόπεδο συγκέντρωσης της Τερεζίενσταντ. Θανατώθηκαν το 1944 στο Άουσβιτς.[200] |
1945 κ.ε
Έτος | Τίτλος έργου | Συνθέτης | Σχόλια | Τα περιφημότερα μέρη |
---|---|---|---|---|
1945 | Peter Grimes (Πήτερ Γκράιμς) | Μπέντζαμιν Μπρίτεν | Ένα ορόσημο στην ιστορία της Βρεταννικής όπερας και η είσοδος του Μπρίττεν στη διεθνή μουσική σκηνή.[201] | To hell with all your mercy |
1945 | Πόλεμος και Ειρήνη | Σεργκέι Προκόφιεφ | Επιστροφή του Προκόφιεφ στην παραδοσιακή ρωσική, ιστορική όπερα.[202] | |
1946 | The Medium (Το μέντιουμ) | Gian Carlo Menotti (Τζαν Κάρλο Μενόττι) | Θεωρείται από πολλούς ως το καλύτερο έργο του Μενόττι.[203] | |
1946 | The Rape of Lucretia (Ο βιασμός της Λουκρητίας) | Μπέντζαμιν Μπρίτεν | Η πρώτη «όπερα δωματίου» του Μπρίττεν.[204] | |
1947 | Albert Herring (Άλμπερτ Χέρρινγκ) | Μπέντζαμιν Μπρίτεν | Όπερα που βασίζεται κυρίως στα φωνητικά σύνολα.[204] | |
1947 | Dantons Tod (Ο θάνατος του Δαντών) | Gottfried von Einem (Γκότφριντ φον Άινεμ) | ||
1947 | Les mamelles de Tirésias (Οι μαστοί του Τειρεσία) | Φρανσίς Πουλένκ | Σουρρεαλιστική κωμωδία του Πουλένκ.[205] | |
1949 | Il prigioniero (Ο φυλακισμένος) | Luigi Dallapiccola (Λουίτζι Νταλλαπίκκολα) | Μεγάλο μέρος της μουσικής αυτής της όπερας βασίζεται σε τρεις τονικές σειρές από 12 νότες, που εκφράζουν τα θέματα προσευχής, ελπίδας και ελευθερίας που κυριαρχούν.[206] | |
1950 | The Consul (Ο Πρόξενος) | Gian Carlo Menotti (Τζαν Κάρλο Μενόττι) | Η όπερα αυτή περιέχει την πιο παράτονη μουσική του Μενόττι.[203] | |
1951 | Amahl and the Night Visitors (Ο Αμάλ και οι νυχτερινοί επισκέπτες) | Gian Carlo Menotti (Τζαν Κάρλο Μενόττι) | Χριστουγεννιάτικη ιστορία. Η πρώτη όπερα που γράφηκε ειδικά για την τηλεόραση.[207] | |
1951 | Billy Budd (Μπίλλυ Μπαντ) | Μπέντζαμιν Μπρίτεν | Όπερα χωρίς γυναικείους ρόλους, μια και το έργο διαδραματίζεται πάνω σ' ένα πολεμικό πλοίο.[208] | |
1951 | The Rake's Progress (Η πορεία του ασώτου) | Ιγκόρ Στραβίνσκι | Το σημαντικότερο σκηνικό έργο του Στραβίνσκι, στα ίχνη του Μότσαρτ και εμπνευσμένο από χαρακτικά του Χόγκαρθ.[209] | |
1954 | The Turn of the Screw (Το στρίψιμο της βίδας) | Μπέντζαμιν Μπρίτεν | Όπερα δωματίου. Αξιοσημείωτος ο ενεργός ρόλος της ορχήστρας.[204] | |
1954 | Troilus and Cressida (Τρωίλος και Χρυσηίς) | William Walton (Ουίλιαμ Ουώλτον) | Όπερα με θέμα τον Τρωικό πόλεμο. Αρχικά μια αποτυχία.[210] | |
1955 | Πύρινος άγγελος | Σεργκέι Προκόφιεφ | Η πιο προχωρημένη μουσικά σύνθεση του Προκόφιεφ, που την πρώτη της δεν πρόλαβε να δει.[141] | |
1956 | Candide (Καντίντ) | Leonard Bernstein (Λέοναρντ Μπέρνστάιν) | ||
1957 | Dialogues des Carmélites (Διάλογοι Καρμηλιτισσών) | Φρανσίς Πουλένκ | Η σπουδαιότερη όπερα του Πουλένκ, με θέμα ένα επεισόδιο της Γαλλικής Επανάστασης.[211] Συγκλονιστικό το φινάλε με τη σκηνή του αποκεφαλισμού των καλογριών | Φινάλε |
1958 | Vanessa (Βανέσσα) | Samuel Barber (Σάμιουελ Μπάρμπερ) | Όπερα σε υστερορομαντικό ύφος.[212] | |
1959 | La voix humaine (Η ανθρώπινη φωνή) | Φρανσίς Πουλένκ | Σύντομη όπερα για μία φωνή : μια απελπισμένη γυναίκα τηλεφωνεί στον εραστή της. Μουσική απόδοση του μονόπρακτου του Κοκτώ. | |
1960 | A Midsummer Nights Dream (Όνειρο θερινής νυκτός) | Μπέντζαμιν Μπρίτεν | Κατάδυση στον κόσμο του ύπνου : νεράιδες, πρίγκιπες και χωριατοπούλες.[208] | |
1961 | Elegy for Young Lovers (Ελεγεία για νεαρούς εραστές) | Hans Werner Henze (Χανς Βέρνερ Χέντσε) | ||
1962 | King Priam (Βασιλιάς Πρίαμος) | Michael Tippett (Μάικλ Τίπετ) | «Η μυστηριώδης φύση της ανθρώπινης επιλογής» και λυρική στιχομυθία Αχιλλέα και Πρίαμου για το σώμα του Έκτορα.[213] | |
1965 | Der junge Lord (Ο νεαρός λόρδος) | Hans Werner Henze (Χανς Βέρνερ Χέντσε) | Η τελευταία σύνθεση του Χέντσε στην Ιταλία και το πιο ιταλίζον από τα σκηνικά του έργα.[214] | |
1965 | Die Soldaten (Οι στρατιώτες) | Bernd Alois Zimmermann (Τσίμερμαν) | Όπερα που προκάλεσε πολλές συζητήσεις και έγινε επιτυχία σε διάφορες χώρες.[215] | |
1966 | Antony and Cleopatra (Αντώνιος και Κλεοπάτρα) | Samuel Barber (Σάμιουελ Μπάρμπερ) | Ακόμη ένα έργο του Μπάρμπερ σε υστερορομαντικό ύφος.[212] | |
1966 | The Bassarids (Οι Βασσαρίδες) | Hans Werner Henze (Χανς Βέρνερ Χέντσε) | Επανεπεξεργασία των «Βακχών» του Ευριπίδη. Προϊούσα αποδοχή της γερμανικής μουσικής παράδοσης.[216] | |
1969 | Die Teufel von Loudun (Οι διάβολοι του Λουντέν) | Krzysztof Penderecki (Κρύστοφ Πεντερέτσκι) | Η πρώτη και δημοφιλέστερη όπερα του Πεντερέτσκι.[217] | |
1973 | Death in Venice (Θάνατος στη Βενετία) | Μπέντζαμιν Μπρίτεν | Η τελευταία όπερα του συνθέτη. | |
1978 | Le grand macabre (Η μεγάλη μορφή του θανάτου ή Ο μεγάλος θανατικός) | Γκιέργκι Λίγκετι | ||
1978 | Lear (Ληρ) | Aribert Reimann (Άριμπερτ Ράιμαν) | Εξπρεσιονιστική όπερα. Ο ρόλος του βασιλιά Ληρ ειδικά γραμμένος για τον βαρύτονο Dietrich Fischer-Dieskau.[218] | |
1983 | Saint-François d’ Assise (Άγιος Φραγκίσκος της Ασίζης) | Ολιβιέ Μεσιάν | 120 μουσικοί και ανάλογου μεγέθους χορωδία απαιτούνται γι' αυτήν την όπερα.[219] | |
1984 | Akhnaten (Ακενατόν) | Φίλιπ Γκλας | ||
1987 | Nixon in China (Ο Νίξον στην Κίνα) | Τζον Άνταμς | Όπερα «μινιμαλιστικού» στυλ.[220] |
Παραπομπές
Πηγές
- A-Z of Opera by Keith Anderson, Naxos, 2000.
- Alier, Roger. Guia Universal de la ópera. Barcelona, 2007, Ediciones Robinbook. ISBN 978-84-96924-03-1
- Bourne, Joyce. Who's Who in Opera: a guide to opera characters by (Oxford University Press, 1998). ISBN 0-19-210023-8
- Boyden, Matthew. The Rough Guide to Opera (2002 edition). ISBN 1-85828-749-9.
- Davies, Norman. Europe: a History||The Standard Repertoire of Grand Opera 1607–1969", (OUP, 1996; paperback edition Pimlico, 1997). ISBN 0-7126-6633-8.
- Encyclopædia Britannica: Macropedia Volume 24, 15th edition. "Opera" in "Musical forms and genres". ISBN 0-85229-434-4
- Grove Music Online ed. L. Macy (Accessed 19 January 2007), grovemusic.comΑρχειοθετήθηκε 2008-05-16 στο Wayback Machine., subscription access.
- The Metropolitan Opera Guide to Recorded Opera ed. Paul Gruber (Thames and Hudson, 1993). ISBN 0-393-03444-5
- Metropolitan Opera Stories of the Great Operas ed. John W Freeman (Norton, 1984). ISBN 0-393-01888-1
- The New Kobbe's Opera Book, ed. Lord Harewood (Putnam, 9th ed., 1997). ISBN 0-370-10020-4
- Orrey, Leslie & Milne, Rodney. Opera: A Concise History. World of Art, Thames & Hudson. ISBN 0-500-20217-6.
- The Oxford Illustrated History of Opera'. Operas appearing in the chronology by Mary Ann Smart (OUP, 1994). ISBN 0-19-816282-0.
- The Penguin Guide to Opera on Compact Discs ed. Greenfield, March and Layton (1993 edition). ISBN 0-14-046957-5.
- Riding, Alan & Dunton-Downer, Leslie. Ópera (στα Ισπανικά). Ed. Espasa Calpe. pàg. 290. ISBN 978-84-670-2605-4
- Rosenthal, Harold & Warrack, John. (1992) The concise Oxford dictionary of Opera. Oxford: Oxford University Press. ISBN 0-19-311321-X
- The Viking Opera Guide (1993). ISBN 0-670-81292-7 Contributions are by noted specialists in their fields.
- Warrack, John & Ewan West. (1992) The Oxford Dictionary of Opera. Oxford: Oxford University Press. ISBN 0-19-869164-5.
- Who's Who in British Opera ed. Nicky Adam (Scolar Press, 1993). ISBN 0-85967-894-6
- Δρόσος, Γεώργιος Ν. Βέρντι, τ.Α΄, εκδ. Σ.Ι.Ζαχαρόπουλος, Αθήνα, 1988
- Δρόσος, Γεώργιος Ν. Μότσαρτ, τ.Α΄, εκδ. Σ.Ι.Ζαχαρόπουλος, Αθήνα, 1989
- Δρόσος, Γεώργιος Ν. Πουτσίνι, τ.Α΄, εκδ. Σ.Ι.Ζαχαρόπουλος, Αθήνα, 1988
Δείτε επίσης
![]() ![]() | Στο λήμμα αυτό έχει ενσωματωθεί κείμενο από το λήμμα List of important operas της Αγγλικής Βικιπαίδειας, η οποία διανέμεται υπό την GNU FDL και την CC-BY-SA 4.0. (ιστορικό/συντάκτες). |
🔥 Top keywords: Πύλη:ΚύριαΕυρωπαϊκό Πρωτάθλημα ποδοσφαίρουΕιδικό:ΑναζήτησηΜιχάλης ΔημητρακόπουλοςΕυρωπαϊκό Πρωτάθλημα Ποδοσφαίρου 2024Σερζ ΙμπάκαΘανάσης ΠαπακωνσταντίνουΣεβίτσεΛορένζο ΜπράουνΆμλετΑλέξης ΚούγιαςΠαναθηναϊκός (καλαθοσφαίριση ανδρών)ΣλοβακίαΝηλ ΆρμστρονγκΚιλιάν ΕμπαπέΠρωτάθλημα Ελλάδας καλαθοσφαίρισης ανδρώνΚώστας ΣλούκαςΕυρωπαϊκό Πρωτάθλημα Ποδοσφαίρου 2020Ιβάν ΓιοβάνοβιτςΝατάσα ΓιάμαληΔημήτρης ΣταρόβαςΕυρωπαϊκό Πρωτάθλημα Ποδοσφαίρου 2004Τζεφ ΜπέζοςΕυρωλίγκα ανδρώνΠαλαιών Πατρών Γερμανός Γ΄Ρόμελου ΛουκάκουΕλλάδαΕθνική Γαλλίας (ποδόσφαιρο ανδρών)Λένα ΜαντάΔημήτρης ΓιαννακόπουλοςΟλυμπιακός Σ.Φ.Π. (καλαθοσφαίριση ανδρών)Τα Μυαλά που Κουβαλάς 2Παγκόσμιο Κύπελλο ΠοδοσφαίρουΠαγκόσμιο Κύπελλο Ποδοσφαίρου 2026Πρωτάθλημα Ελλάδας χειροσφαίρισης ανδρώνΟλυμπιακός Σ.Φ.Π. (ποδόσφαιρο)Ν'Γκολό ΚαντέΕθνική Ελλάδας (ποδόσφαιρο ανδρών)Ορθογραφία της Γαλλικής γλώσσας