Καλμπατζάρ

Το 1930 σχηματίστηκε η επαρχία Καλμπατζάρ με έκταση 1.936 τ.χλμ., τμήμα της Αζερικής ΣΣΔ. Το διοικητικό της κέντρο ήταν η πόλη του Καλμπατζάρ, η οποία απέκτησε καθεστώς πόλης το 1980.^[1]

Η πόλη καταλήφθηκε από τις τοπικές αρμενικές δυνάμεις κατά την διάρκεια της μάχης του Καλμπατζάρ, κοντά στο τέλος του πολέμου του Ναγκόρνο-Καραμπάχ και όλοι οι Αζέροι κάτοικοι του υποχρεώθηκαν να το εγκαταλείψουν.^[2] Στη συνέχεια απορροφήθηκε στην αυτοανακηρυχθείσα Δημοκρατία του Αρτσάχ και εντάχθηκε στην επαρχία Σαχουμιάν όπου μετονομάστηκε σε Καρβατσάρ (αρμενικά: Քարվաճառ‎‎). Η πόλη επανοικίστηκε εν μέρει από Αρμένιους από την περιοχή του ανατολικού Σαχουμιάν και του Γκιουλιστάν που έφυγαν κατά τον πόλεμο του Ναγκόρνο-Καραμπάχ.^[3]

Το Παρατηρητήριο ανθρωπίνων Δικαιωμάτων συμπέρανε ότι κατά την διάρκεια της μάχης στο Καλμπατζάρ οι Αρμενικές δυνάμεις διέπραξαν πολλά εγκλήματα πολέμου, συμπεριλαμβανομένης της αναγκαστικής φυγής του άμαχου πληθυσμού, της ρίψης πυρών αδιάκριτα και της ομηρίας κατοίκων.^[4]

Τον Απρίλιο του 1993, το Συμβούλιο Ασφαλείας των Ηνωμένων Εθνών ενέκρινε το Ψήφισμα 822 το οποίο ζητούσε την αποχώρηση των κατοχικών δυνάμεων από την επαρχία Καλμπατζάρ συμπεριλαμβανομένης της ομώνυμης πόλης.^[5]

Όλα οι Αζέροι κάτοικοι της πόλης αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν την πόλη κατά τον πόλεμο του Ναγκόρνο-Καραμπάχ και εποικίστηκε από Αρμενίους από αλλού. Στις αρχές της δεκαετίας του 2000, το Καρβατσάρ άρχισε να ανοικοδομείται. Οι υποδομές ανοικοδομήθηκαν και η πόλη είχε σύνδεση με το ηλεκτρικό ρεύμα και ένα κοντινό αυτοκινητόδρομο που το συνέδεε με την Αρμενία. Το 2018, το σχολείο της πόλης είχε 177 μαθητές.^[6]

Μετά το τέλος του πολέμου του Ναγκόρνο-Καραμπάχ το 2020 οι Αρμένιοι πολίτες και στρατιώτες άρχισαν να εγκαταλείπουν την περιοχή του Καρβατσάρ στις 11 Νοεμβρίου 2020 σε προετοιμασία για την μεταφορά της σε αζερικό έλεγχο στις 15 Νοεμβρίου 2020.^[7] Έχει αναφερθεί ότι κάποιοι κάτοικοι καίνε τα σπίτια, τα σχολεία και τα δάση στην περιοχή, ενώ κατεγράφησαν κοπές δέντρων και καλωδίων ηλεκτροδότησης πριν την μεταφορά.^[8][9] Μερικοί Αρμένιοι κάτοικοι έχουν επίσης αναφερθεί να έχουν αφήσει απειλητικά μηνύματα με στόχο τους Αζέρους εκτοπισμένους κατοίκους που σχεδιάζουν να επιστρέψουν στις ιδιαίτερες πατρίδες τους στην περιοχή.^[10]

Ως μέρος μιας συμφωνίας που έληξε τον πόλεμο του Ναγκόρνο-Καραμπάχ το 2020 η πόλη και η επαρχία της επρόκειτο να επιστραφεί στο Αζερμπαϊτζάν στις 15 Νοεμβρίου 2020 αλλά η προθεσμία παρατάθηκε για τις 25 Νοεμβρίου 2020.^[11][12][13]

Υπάρχουν 13 λίμνες στις τοπικές πεδιάδες και βουνά.

Ο μεγαλύτερος ποταμός του Καλμπατζάρ είναι το Ταρτάρ. Οι παραπόταμοί του είναι ο Τουτχούν, ο Λεβ, ο Ζάιλικ, ο Αλολάρ και ο Γκαραρχάτζ (Σαρκάρ).

Υπάρχουν επίσης 20 γνωστές πηγές νερού στη πόλη.

Το 70-80% της επαρχίας του Καλμπατζάρ είναι ορεινό και καθένα από αυτά έχει όνομα. Δεδομένου ότι η κυκλοφορία των οχημάτων στα βουνά είναι περιορισμένη, οι ντόπιοι έχουν χωρίσει την περιοχή σε διαφορετικές ζώνες:

1. Άνω ζώνη – εδάφη που εκτείνονται από το κέντρο και προς τα δυτικά

2. Ζώνη Αϊρίμ – στα βορειοδυτικά

3. Ζώνη Γκαμισλί-Λεβ – στα βορειοανατολικά

4. Ζώνη Τουτγκού – η περιοχή γύρω από το Ζουλφουγκαρλί-Μπασλιμπέλ

5. Ζώνη Σαρσάνγκ ΣΕΣ – τα δάση στα ανατολικά

6. Ζώνη Νταλιντάγκ-Σαριγιέρ-Κεϊτί, αποτελούμενη από γυμνά βουνά και πεδιάδες

• 
  Παιδιά στο Καρβατσάρ παίζουν ποδόσφαιρο
• 
  Δρόμος στο χωριό
• 
  Δρόμος στο χωριό
• 
  Σπηλιές κοντά στο Καρβατσάρ γνωστή και ως "συμφωνία των βράχων" από τους ντόπιους
• 
  Ηλιοτρόπια στην ύπαιθρο
• 
  Νταστάκ κοντά στο χωριό
• 
  Φαράγγι κοντά στο Καλμπατζάρ