Ιωάννης Μακρόπουλος
Ο Ιωάννης Γρηγ. Μακρόπουλος (1883- Αθήνα, 30 Ιανουαρίου 1954) ήταν Έλληνας δικηγόρος και πολιτικός, που υπηρέτησε ως πρόεδρος της Βουλής, βουλευτής, υπουργός και δήμαρχος.
| Ιωάννης Μακρόπουλος | |
|---|---|
| Πρόεδρος της Βουλής των Ελλήνων | |
| Περίοδος 15 Δεκεμβρίου 1952 – 16 Νοεμβρίου 1953 | |
| Πρωθυπουργός | Κυβέρνηση Αλέξανδρου Παπάγου 1952 |
| Προκάτοχος | Δημήτριος Γόντικας |
| Διάδοχος | Κωνσταντίνος Ροδόπουλος |
| Υπουργός Παιδείας και Θρησκευμάτων | |
| Περίοδος 20 Νοεμβρίου 1933 – 20 Μαρτίου 1935 | |
| Πρωθυπουργός | Κυβέρνηση Παναγή Τσαλδάρη 1933 |
| Προκάτοχος | Θεόδωρος Τουρκοβασίλης |
| Διάδοχος | Δημήτριος Χατζίσκος |
| Υπουργός Κρατικής Υγιεινής και Αντιλήψεως | |
| Περίοδος 10 Μαρτίου 1933 – 21 Μαρτίου 1934 | |
| Πρωθυπουργός | Κυβέρνηση Παναγή Τσαλδάρη 1933 |
| Προκάτοχος | Γεώργιος Πανάς |
| Διάδοχος | Μιχαήλ Κύρκος |
| Υπουργός Γεωργίας | |
| Περίοδος 6 Ιανουαρίου 1945 – 8 Απριλίου 1945 | |
| Πρωθυπουργός | Κυβέρνηση Νικολάου Πλαστήρα 1945 |
| Προκάτοχος | Ιωάννης Γκλαβάνης |
| Διάδοχος | Παναγιώτης Κουτσομητόπουλος |
| Δήμαρχος Λαμιέων | |
| Περίοδος 25 Οκτωβρίου 1925 – 4 Αυγούστου 1929 | |
| Προσωπικά στοιχεία | |
| Γέννηση | 1883, Λαμία |
| Θάνατος | 30 Ιανουαρίου 1954 Αθήνα |
| Εθνότητα | Ελληνική |
| Πολιτικό κόμμα | Λαϊκό Κόμμα - ΕΡΕ |
| Σύζυγος | ανύπαντρος |
| Παιδιά | άτεκνος |
| Σπουδές | Νομικά |
| Επάγγελμα | Δικηγόρος |
| Στρατιωτική υπηρεσία | |
| Πίστη | Στρατός Ξηράς |
| Μάχες/πόλεμοι | Α΄ Βαλκανικός πόλεμος |
Βιογραφία
Γεννήθηκε στη Λαμία και ήταν γιος του Γρηγόρη Μακρόπουλου από την Υπάτη. Σπούδασε νομικά στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και ιδιώτευσε ως δικηγόρος. Από το 1925 έως το 1929 υπηρέτησε ως Δήμαρχος Λαμιέων.[1]
Εξελέγη βουλευτής Φθιωτιδοφωκίδας, με το Λαϊκό Κόμμα, τα έτη 1932 και Φθιώτιδας 1933[2] και επανεξελέγη στη Φθιώτιδα με τον Ελληνικό Συναγερμό, στις εκλογές του 1952, συγκεντρώνοντας 10.598 ψήφους[3].
Ανέλαβε υπουργός Κρατικής Υγιεινής και Αντιλήψεως στην κυβέρνηση του Τσαλδάρη, από τις 10 Μαρτίου 1933 έως τις 21 Μαρτίου 1934, και υπουργός Παιδείας και Θρησκευμάτων (αρχικώς προσωρινά, από τις 20 Νοεμβρίου 1933 έως τις 21 Μαρτίου 1934, παράλληλα με το χαρτοφυλάκιο Υγιεινής και Κρατικής Αντιλήψεως και στη συνέχεια αποκλειστικά ως υπουργός Παιδείας και Θρησκευμάτων, από τις 21 Μαρτίου 1934 ως τις 18 Φεβρουαρίου 1935). [4]Από τις 6 Ιανουαρίου 1945 έως τις 8 Απριλίου 1945 χρημάτισε υπουργός Γεωργίας στην κυβέρνηση του Πλαστήρα.[5]
Από τις 15 Δεκεμβρίου 1952 έως τις 16 Νοεμβρίου 1953 χρημάτισε πρόεδρος της Βουλής. Πέθανε από πνευμονική εμβολή στο νοσοκομείο "Ευαγγελισμός" τον Ιανουάριο του 1954[3]. Η κηδεία έγινε από το ναό της Μητρόπολης, με τιμές υπουργού εν ενεργεία. Μετά το θάνατό του έγιναν αναπληρωματικές εκλογές και την έδρα του κατέλαβε ο Στέφανος Μακρόπουλος.