Ζαν Λουί Μπαρό
- Λήμμα
- Συζήτηση
Εργαλεία
Γενικά
Εκτύπωση/εξαγωγή
Σε άλλα εγχειρήματα
Το λήμμα παραθέτει τις πηγές του αόριστα, χωρίς παραπομπές. Βοηθήστε συνδέοντας το κείμενο με τις πηγές χρησιμοποιώντας παραπομπές, ώστε να είναι επαληθεύσιμο. Το πρότυπο τοποθετήθηκε χωρίς ημερομηνία. Για τη σημερινή ημερομηνία χρησιμοποιήστε: {{χωρίς παραπομπές|9|07|2024}} |
Ζαν Λουί Μπαρό | |
---|---|
Όνομα στη μητρική γλώσσα | Jean-Louis Barrault (Γαλλικά) |
Γέννηση | 8 Σεπτεμβρίου 1910[1][2][3] Λε Βεζινέ |
Θάνατος | 22 Ιανουαρίου 1994[1][2][3] 16ο δημοτικό διαμέρισμα του Παρισιού[4] |
Αιτία θανάτου | έμφραγμα του μυοκαρδίου |
Συνθήκες θανάτου | φυσικά αίτια |
Τόπος ταφής | Κοιμητήριο του Πασί |
Χώρα πολιτογράφησης | Γαλλία |
Σπουδές | Λύκειο Σαπτάλ |
Ιδιότητα | ηθοποιός[5][6], θεατρικός σκηνοθέτης, μίμος, σκηνοθέτης κινηματογράφου, ηθοποιός θεάτρου, ηθοποιός ταινιών, σεναριογράφος[7], συγγραφέας[6][8] και σκηνοθέτης[6] |
Σύζυγος | Madeleine Renaud (1940–1994) |
Συγγενείς | Μαρί Κριστίν Μπαρό (θείος) |
Σημαντικά έργα | Bizarre, Bizarre και Τα Παιδιά του Παραδείσου |
Σχετικά πολυμέσα | |
δεδομένα (π • σ • ε) |
Ο Ζαν Λουί Μπαρό (γαλλική γλώσσα: Jean-Louis Barrault, Παρίσι, 8 Σεπτεμβρίου 1910 - 22 Ιανουαρίου 1994) ήταν Γάλλος καινοτόμος ηθοποιός, μίμος και σκηνοθέτης του θεάτρου. Γεννήθηκε στο Βεσινέ και υπήρξε μαθητής των Σαρλ Ντιλέ και Ετιέν Ντεκρού. Σπούδασε στη Σχολή του Λούβρου, ενώ παράλληλα εργαζόταν ως χειρωνάκτης στην παρισινή αγορά του Αλ. Το 1940 έγινε μέλος της Κομεντί Φρανσέζ, ενώ παράλληλα δημιούργησε το θέατρο του Μαρινί. Έργα που σκηνοθέτησε με επιτυχία: Η Δίκη (Κάφκα, 1947), Κατάσταση Πολιορκίας (Καμί, 1948), Ο κλήρος του μεσημεριού (Κλοντέλ, 1948), Τιμωρημένος έρωτας (Ανούιγ, 1950), Βάκχος (Κοκτό, 1951), Ρινόκερος (Ιονέσκο, 1960), Ευτυχισμένες μέρες (Μπέκετ, 1964), Τα παραβάν (Ζενέ 1966)κ.α. Το 1958 ο Γάλλος υπουργός πολιτισμού Αντρέ Μαλρό του παραχώρησε τη χρήση του ημικρατικού θεάτρου "Οντεόν", αλλά ο ίδιος του την αφαίρεσε δέκα χρόνια αργότερα, όταν ο Μπαρό υποστήριξε τη φοιτητική εξέγερση του Μαϊου του 1968. Διατέλεσε διευθυντής του δεύτερου κρατικού θεάτρου της Γαλλίας (1959-1968) και του λαϊκού θεάτρου (από το 1968). Το 1981, μαζί με τη σύζυγό του Μαντλέν Ρενό, επίσης ηθοποιό, ίδρυσαν το θέατρο "Ρον Πουέν" του οποίου τη διεύθυνση διατήρησε μέχρι το τέλος της ζωής του.
|