Ειρηνούπολη (Κιλικία)

Ευρίσκεται στην θέση του σημερινού Ντιουζιτσί (παλαιότερα Χαρουνιγιέ) στην Επαρχία του Οσμανιγιέ. Ευρίσκεται στην είσοδο του Περάσματος Νταρμπ αλ-Αΐν, το οποίο οδηγούσε από την αλ-Χαρουνίγια στη Γερμανίκεια, 104 χμ. νοτιοανατολικά των Αδάνων και 29,5 χμ. βορειοανατολικά του Οσμανιγιέ. Η ταυτοποίηση από τον Ε. Χόνιγκμαν της Ειρηνούπολης με το Μπαγκντατσίκ, την ”μικρή Ειρηνούπολη” (σε αντιπαράθεση με την “μεγάλη Ειρηνούπολη”), 25 χμ. βορειοανατολικά του Οσμανιγιέ επί της διαδρομής προς το Χασανμπεϊλί, είναι εσφαλμένη καθώς η περιοχή αποκαλείται Μπουγνταϊτσίκ^[2][3]Η τοποθεσία ευρίσκεται σε ολίγον μεγαλύτερο υψόμετρο από την Ιεράπολη, τα Καστάβαλα και την Ανάζαρβο, επί του όρους, εμποδίζοντας την πρόσβαση στην κοιλάδα της Κιλικίας από τα ανατολικά.

Πιστεύεται πως ιδρύθηκε από τον Αντίοχο Δ΄ της Κομμαγηνής. Τα προερχόμενα από την πόλη νομίσματα καταδεικνύουν πως ο Ασκληπιός και η Υγεία λατρεύονταν στην πόλη κατά την διάρκεια της παγανιστικής περιόδου. Η λατρεία των παραπάνω δύο θεών στην πόλη πιθανώς να σχετίζεται με την με την ύπαρξη φυσικής πηγής στην περιοχή.

Ο Θεοδώρητος ο Κύρου επιβεβαιώνει το γεγονός πως οι δύο ονομασίες, Ειρηνούπολη και Νερωνιάς, φαίνεται να αναφέρονται στην ίδια πόλη.^[4] Η ονομασία Νερωνιάς αναφέρεται σε τιμές που αποδόθηκαν στην πόλη από τον Νέρωνα. Η πόλη αναφέρεται από τον Ιεροκλή^[5], τον Νικηφόρο και τον Κάλλιστο.^[6][7] Η πόλη πέρασε υπό Μουσουλμανικό έλεγχο έπειτα από την Μάχη του Μαντζικέρτ το 1071.

Ο Χριστιανισμός εμφανίστηκε για πρώτη φορά στην περιοχή κατά την διάρκεια του 1ου αιώνα, ενώ η στρατηγική της τοποθεσία εντός των ορεινών περασμάτων, καθώς και το έργο του Αγίου Παύλου την κατέστησαν από νωρίς ως υποψήφιο προορισμό των ιεραποστόλων. Η πόλη αποτέλεσε έδρα επισκοπής κατά την διάρκεια της περιόδου της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας.

Γνωστοί εδρεύοντες επίσκοποι

• Ο Επίσκοπος Νάρκισσος συμμετείχε στις συνόδους της Άγκυρας και της Νεοκαισάρειας το 314 μ.Χ. και της Νίκαιας το 325 μ.Χ., καθώς και στην Σύνοδο της Αντιόχειας όπως υποστηρίζεται ορισμένες φορές.^[3]

Τιμητικοί Καθολικοί επίσκοποι

• Στέφανο Μισσίρ (1837 - 1863)^[8]
• Λουίτζι Τσιούρτσια (1866 - 1881)
• Λουίτζι Ματέρα (1882 - 1891)
• Ανατόλ Βινσέντι Νόβακ (1900 - 1924)
• Αλφρεντ-Ζυλ Μελισόν (1925 - 1925)
• Αλεξάντρ-Φιλιμπέρ Πουαριέ (1925 - 1927)
• Άντονι Βλαντισλάβ Σλαγκόβσκι (1928 - 1945)
• Άλεν Τζέιμς Μπάμπκοκ (15 Φεβρουαρίου 1947 - 1954) ^[9]
• Όσκαρ ντε Ολιβέιρα ( 1954 - 1959)
• Ζωρζ Ζακό (20 Μαΐου 1959 - 1961)
• Γκαετάνο Μικέττι (1961 - 1975)

Η πόλη έκοβε δικό της νόμισμα, από το 92/93 μ.Χ., κατά την διάρκεια της περιόδου βασιλείας του Δομιτιανού, έως και την περίοδο βασιλείας του Γαλλιηνού (253-268 μ.Χ.).

• Καστάβαλα
• Κιρμιτλί
• Επαρχία Οσμανιγιέ

• (Αγγλικά) Panagopoulou, Katerina (21 Σεπτεμβρίου 2002). «Eirenopolis». Εγκυκλοπαίδεια Μείζονος Ελληνισμού - Μικρά Ασία. Μτφρ. Velentzas, Georgios. Ίδρυμα Μείζονος Ελληνισμού. Ανακτήθηκε στις 19 Απριλίου 2012. 
•  Το συγκεκριμένο λήμμα περιλαμβάνει περιεχόμενο από πηγή, η οποία αποτελεί, πλέον, κοινό κτήμα: 
  (Αγγλικά) Smith, William, επιμ. (1854–1857). «Irenopolis». Dictionary of Greek and Roman Geography. Λονδίνο: John Murray.