Εθνική Βιβλιοθήκη της Κολομβίας
Η Εθνική Βιβλιοθήκη της Κολομβίας (ισπανικά: Biblioteca Nacional de Colombia)[1] είναι μια εθνική βιβλιοθήκη που βρίσκεται στην Μπογκοτά της Κολομβίας. Η βιβλιοθήκη είναι τμήμα του Υπουργείου Πολιτισμού της Κολομβίας.
 | |
 Εθνική Βιβλιοθήκη της Κολομβίας | |
| Ίδρυση | 1777 |
|---|---|
| Τοποθεσία | Κολομβία, Μπογκοτά |
| Συντεταγμένες | 4°36′34.39″N 74°4′7.14″W / 4.6095528°N 74.0686500°W |
| Συλλογή | |
| Νόμιμη κατάθεση | Ναι |
| Άλλες πληροφορίες | |
| Διευθυντής | Consuelo Gaitán Gaitán |
| Ιστότοπος | www.bibliotecanacional.gov.co |
Το σημερινό κτίριο σχεδιάστηκε από τον αρχιτέκτονα Αλμπέρτο Γουίλς Φέρο το 1933 και ανακηρύχθηκε Εθνικό Μνημείο της Κολομβίας με το Διάταγμα 287 της 24ης Φεβρουαρίου 1975[2]
Ίδρυση και ιστορία
Η Εθνική Βιβλιοθήκη της Κολομβίας θεωρείται μια από τις παλαιότερες βιβλιοθήκες στην Νότια Αμερική.
Ιδρύθηκε ως Βασιλική Βιβλιοθήκη από τον Αντιβασιλέα Μανουέλ ντι Γκιριόρ το 1776, αν και τελικά ήταν ο Αντιβασιλέας Μανουέλ Αντόνιο Φλόρες που άνοιξε τη βιβλιοθήκη στο κοινό στις 9 Ιανουαρίου 1777.
Η αρχική συλλογή της βιβλιοθήκης αποτελούνταν από βιβλία των Ιησουιτών, που εκδιώχθηκαν από την Ισπανία και την αυτοκρατορία της υπό τον Κάρολο Γ' το 1767.
Η Βασιλική Βιβλιοθήκη άρχισε να λειτουργεί στον οίκο του Σεμιναρίου, σημερινό Παλάτι του Σαν Κάρλος, και έδρα της καγκελαρίας, ένα κτίριο που είχε παραχωρηθεί στους Ιησουίτες το 1767.[3] Το 1789, δεκατρία χρόνια μετά την ίδρυσή της, ο Μανουέλ ντελ Σοκόρο Ροντρίγκεζ, ο οποίος διορίστηκε βιβλιοθηκάριος από τον αντιβασιλέα Ιωσήφ ντε Εζπελέτα οργάνωσε τη βιβλιοθήκη στο στυλ των ευρωπαϊκών βιβλιοθηκών [4] και παρέμεινε στη θέση του μέχρι το θάνατό του το 1819
Το 1823, χάρη στο έργο του Φρανσίσκο Ντι Πάουλα Σανταντέρ[5], η βιβλιοθήκη ιδρύθηκε στην πανεπιστημιούπολη του Colegio de San Bartolomé και άλλαξε το όνομά της σε Εθνική Βιβλιοθήκη της Κολομβίας.
Στις 25 Μαρτίου 1834, θεσπίστηκε ο πρώτος Νόμος περί Νομικών Καταθέσεων. Αυτό επέβαλε, την υποχρέωση αποστολής στη βιβλιοθήκη όλων των έντυπων εκδόσεων που παράγονται στη χώρα. Έτσι καθορίστηκε η αποστολή της βιβλιοθήκης, ως υπεύθυνο ίδρυμα για τη διαφύλαξη της βιβλιογραφικής και τεκμηριωτικής κληρονομιάς της Κολομβίας.[6]
Στις 20 Ιουλίου 1938, υπό τη διεύθυνση του Ντανιέλ Σαμπέρ Ορτέγα, η βιβλιοθήκη μεταφέρθηκε στη σημερινή της έδρα . Το κτίριο σχεδιάστηκε από τον αρχιτέκτονα Αλμπέρτο Γουίλς Φέρο.[7]
Το έτος 1954 στο υπόγειο της βιβλιοθήκης ξεκίνησε η λειτουργία της εθνικής τηλεόρασης. Ο εθνικός τηλεοπτικός σταθμός, και αργότερα η Inravisión, λειτούργησε εκεί μέχρι το 1993.
Συλλογές
Χάρη στον νόμο περί νομικών καταθέσεων, τις αγορές και τις δωρεές, η Εθνική Βιβλιοθήκη διαθέτει περισσότερα από τρία εκατομμύρια τεκμήρια, και μπορεί να βρει κανείς εξαίσια έργα της κολομβιανής και της παγκόσμιας ιστορίας.
Η συλλογή της περιλαμβάνει: 51 αρχέτυπα, 610 τόμους χειρογράφων, πολλά έργα από τις εκδόσεις Elzevir[8] και σχεδόν 30.000 βιβλία που εκδόθηκαν πριν από το 1800. Οι πρώτες κολομβιανές εκδόσεις, που χρονολογούνται από το 1738, ήταν μικρά θρησκευτικά διηγήματα, που τυπώθηκαν στο Σάντα Φε, στα τυπογραφία της Εταιρίας του Ιησού.
Η Βιβλιοθήκη Εφημερίδων Σοκόρο Ροντρίγκες διαθέτει μια ολοκληρωμένη συλλογή του κολομβιανού τύπου που περιλαμβάνει μία ειδοποίηση για σεισμό, την πρώτη γνωστή δημοσίευση ειδήσεων στην ιστορία της Κολομβίας που χρονολογείται από το 1785. Περισσότεροι από 3.500 τίτλοι του 19ου αι. και δημοσιεύσεις από τις κύριες πόλεις του 20ου και 21ου αι.
Αποστολή
Η κύρια αποστολή της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Κολομβίας είναι η προστασία της γραπτής κληρονομιάς της Κολομβίας. Συντονίζει το δίκτυο των δημόσιων βιβλιοθηκών στην Κολομβία. Παρέχει επίσης εκπαίδευση σε Κολομβιανούς βιβλιοθηκονόμους.