Δικαιώματα ΛΟΑΤ στη Γερμανία
Τα δικαιώματα των λεσβιών, των ομοφυλόφιλων, των αμφιφυλόφιλων και των τρανς (ΛΟΑΤ+) ατόμων στη Γερμανία έχουν εξελιχθεί σημαντικά κατά τη διάρκεια των τελευταίων δεκαετιών. Κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 1920 και στις αρχές της δεκαετίας του 1930, οι λεσβίες και οι ομοφυλόφιλοι στο Βερολίνο ήταν γενικά αποδεκτοί από την κοινωνία και λειτουργούσαν πολλά μπαρ και κλαμπ που αφορούσαν κυρίως τους ομοφυλόφιλους άνδρες.[1] Αν και η ομόφυλη σεξουαλική δραστηριότητα μεταξύ ανδρών είχε ήδη γίνει παράνομη σύμφωνα με την Παράγραφο 175 από τη Γερμανική Αυτοκρατορία το 1871, κατά τη διάρκεια της Ναζιστικής Γερμανίας επεκτάθηκαν αυτοί οι νόμοι, γεγονός που είχε ως αποτέλεσμα τη συστηματική δίωξη και το θάνατο χιλιάδων ομοφυλόφιλων πολιτών. Οι ύποπτοι παραβάτες οδηγούσαν σε στρατόπεδα συγκέντρωσης, όπου οι περισσότεροι από αυτούς πέθαναν. Η ναζιστική δίωξη θεωρείται η πιο σοβαρή δίωξη ομοφυλόφιλων ανδρών στην ιστορία. Οι ναζιστικοί νόμοι καταργήθηκαν το 1950 και αποποινικοποιήθηκε τόσο στην Ανατολική όσο και στη Δυτική Γερμανία το 1968 και το 1969, αντίστοιχα. Η ηλικία συναίνεσης εξισώθηκε στα 14 στην Ανατολική Γερμανία το 1988 και στην ενοποιημένη Γερμανία το 1994.
| Δικαιώματα ΛΟΑΤ στην Γερμανία | |
|---|---|
 | |
| Aποποινικοποίηση: |  Νόμιμη από το 1968 (Ανατολική Γερμανία) και αποποινικοποιημένη από το 1969 (Δυτική Γερμανία)Η ηλικία συναίνεσης εξισώθηκε και πλήρης νομιμοποίηση το 1994 |
| Ταυτότητα φύλου: | Τα διεμφυλικά άτομα επιτρέπεται να αλλάζουν νόμιμα φύλο χωρίς χειρουργική επέμβαση (περιορισμοί ανεφάρμοστοι - εκκρεμεί πλήρης νομιμοποίηση) |
| Στρατός: | Τα ΛΟΑΤ άτομα επιτρέπεται να υπηρετούν ανοιχτά |
| Προστασία κατά των διακρίσεων: | Ναι, όλες οι διακρίσεις απαγορεύονται |
| Οικογενειακά δικαιώματα | |
| Αναγνώριση σχέσεων: | Ναι, ομοφυλοφιλικός γάμος επιτρέπεται από το 2017 Σύμφωνο συμβίωσης από το 2001 |
| Τεκνοθεσία: | Ναι, από το 2017 |
Ο γάμος ομοφύλων είναι νόμιμος από την 1η Οκτωβρίου 2017, αφού η Bundestag ψήφισε νομοθεσία που παρέχει στα ομόφυλα ζευγάρια πλήρη συζυγικά δικαιώματα και δικαιώματα υιοθεσίας στις 30 Ιουνίου 2017.[2] Πριν από αυτό, τα σύμφωνα συμβίωσης ήταν διαθέσιμα σε ομόφυλα ζευγάρια, αφού νομιμοποιήθηκαν το 2001. Αυτές οι σχέσεις παρείχαν τα περισσότερα αν και όχι όλα τα ίδια δικαιώματα με τους γάμους και έπαψαν να είναι διαθέσιμα μετά την καθιέρωση του γάμου ομοφύλων. Η υιοθεσία θετού παιδιού από το ίδιο φύλο έγινε για πρώτη φορά νόμιμη το 2005 και επεκτάθηκε το 2013 για να επιτρέψει σε κάποιον σε σχέση του ίδιου φύλου να υιοθετήσει ένα παιδί που είχε ήδη υιοθετήσει ο σύντροφός του.[3]
Η προστασία έναντι των διακρίσεων με βάση τον σεξουαλικό προσανατολισμό και την ταυτότητα φύλου ποικίλλει στη Γερμανία, αλλά οι διακρίσεις στην απασχόληση και στην παροχή αγαθών και υπηρεσιών απαγορεύονται σε εθνικό επίπεδο. Τα διεμφυλικά άτομα επιτρέπεται να αλλάξουν το νόμιμο φύλο τους από το 1980. Ο νόμος αρχικά τους απαιτούσε να υποβληθούν σε χειρουργική αλλοίωση των γεννητικών τους οργάνων προκειμένου να αλλάξουν τα βασικά έγγραφα ταυτότητας. Αυτό έκτοτε κηρύχθηκε αντισυνταγματικό.[4]
Τον Μάιο του 2020, η Γερμανία έγινε το πέμπτο έθνος στον κόσμο που θεσπίζει πανεθνική απαγόρευση της θεραπείας μετατροπής για ανηλίκους.[5] Παρά το γεγονός ότι το μεγαλύτερο κόμμα της αντιπολίτευσης -που ηγήθηκε της κυβέρνησης από το 2005 έως το 2021- είναι κοινωνικά συντηρητικό στα ζητήματα των δικαιωμάτων LGBT (CDU/CSU), η Γερμανία θεωρείται συχνά ως μια από τις πιο φιλικές προς τους ομοφυλόφιλους χώρες στον κόσμο.[6][7]
Πρόσφατες δημοσκοπήσεις έδειξαν ότι η μεγάλη πλειοψηφία των Γερμανών υποστηρίζει τους γάμους ομοφύλων.[8][9] Μια άλλη δημοσκόπηση, που διεξήχθη από το Pew Research Center, το 2013 έδειξε ότι το 87% των Γερμανών πίστευε ότι η ομοφυλοφιλία πρέπει να γίνει αποδεκτή από την κοινωνία, η οποία ήταν η δεύτερη υψηλότερη βαθμολογία στις 39 χώρες που συμμετείχαν στην έρευνα, μετά την Ισπανία (88%).[10] Το Βερολίνο αναφέρεται από δημοσιεύματα ως μια από τις πιο φιλικές προς τους ομοφυλόφιλους πόλεις στον κόσμο.[11] Διάσημοι ακτιβιστές για τα δικαιώματα των ομοφυλοφίλων περιλαμβάνουν τη Rosa von Praunheim, της οποίας η ταινία It Is Not the Homosexual Who Is Perverse, But the Society in Who He Lives (1971) πυροδότησε το σύγχρονο κίνημα για την απελευθέρωση των ομοφυλοφίλων στη Γερμανία.[12]
Ιστορία
Η ομοφυλοφιλία τιμωρούνταν με θάνατο στην Αγία Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία από το 1532 μέχρι τη διάλυσή της το 1806 και από το 1620 έως το 1794 στην Πρωσία. Η επιρροή του Ναπολεόντειου Κώδικα στις αρχές του 1800 πυροδότησε αποποινικοποιήσεις σε μεγάλο μέρος της Γερμανίας εκτός Πρωσίας. Ωστόσο, το 1871, τη χρονιά που σχηματίστηκε η ομοσπονδιακή γερμανική αυτοκρατορία, η παράγραφος 175 του νέου Ποινικού Κώδικα επαναποινικοποίησε τις ομοφυλοφιλικές πράξεις. Το πρώτο ομοφυλοφιλικό κίνημα έκανε ανεπιτυχή εκστρατεία για την κατάργηση του νόμου τόσο υπό τη Γερμανική Αυτοκρατορία όσο και στη Δημοκρατία της Βαϊμάρης.
Κάτω από τον ναζισμό, η δίωξη των ομοφυλόφιλων στη ναζιστική Γερμανία είχε ως αποτέλεσμα οι καταδίκες να πολλαπλασιάζονται. Το ναζιστικό καθεστώς θεωρούσε έναν από τους στόχους του την εξάλειψη όλων των ομοφυλοφιλίας στη Γερμανία. Είχε ως αποτέλεσμα τη συστηματική δίωξη και το θάνατο χιλιάδων ομοφυλόφιλων πολιτών. Οι ύποπτοι παραβάτες οδηγούσαν σε στρατόπεδα συγκέντρωσης, όπου οι περισσότεροι από αυτούς πέθαναν. Η ναζιστική δίωξη θεωρείται η πιο σοβαρή δίωξη ομοφυλόφιλων ανδρών στην ιστορία.
Οι ναζιστικοί νόμοι καταργήθηκαν στην Ανατολική Γερμανία το 1950, αλλά οι ομοφυλοφιλικές σχέσεις μεταξύ ανδρών παρέμειναν έγκλημα μέχρι το 1968. Η Δυτική Γερμανία κράτησε την πιο κατασταλτική εκδοχή του νόμου, νομιμοποιώντας την ομοφυλοφιλική δραστηριότητα των ανδρών ένα χρόνο μετά την Ανατολική Γερμανία, το 1969. Η ηλικία συναίνεσης έγινε ίση στην Ανατολική Γερμανία στα 14 έτη το 1989, και στην ενοποιημένη Γερμανία το 1994. Τώρα ηλικία συναίνεσης είναι 14 χρόνια (16/18 σε ορισμένες περιπτώσεις) για τη σεξουαλική δραστηριότητα σε όλους.
Το ροζ τρίγωνο
Το ροζ τρίγωνο ήταν σύμβολο για την LGBTQ+ κοινότητα, αρχικά προοριζόταν ως σήμα ντροπής, αλλά αργότερα ανακτήθηκε ως θετικό σύμβολο της ταυτότητας του εαυτού και της αγάπης για την queerness. Στη Ναζιστική Γερμανία τις δεκαετίες του 1930 και του 1940, ξεκίνησε ως ένα από τα σήματα των ναζιστικών στρατοπέδων συγκέντρωσης, διακρίνοντας αυτούς που φυλακίστηκαν επειδή είχαν αναγνωριστεί από τις αρχές ως ομοφυλόφιλοι άνδρες.[13][14] Στη δεκαετία του 1970, αναβίωσε ως σύμβολο διαμαρτυρίας ενάντια στην ομοφοβία και για την queer απελευθέρωση, και έκτοτε υιοθετήθηκε από τη μεγαλύτερη κοινότητα LGBTQ+ ως δημοφιλές σύμβολο της LGBTQ υπερηφάνειας και των δικαιωμάτων LGBTQ και των queer απελευθερωτικών κινημάτων.[15][16]
- Παραδείγματα μνημείων με το ροζ τρίγωνο
Μνημείο ροζ τριγώνου (Rosa Winkel στα γερμανικά) για τους ομοφυλόφιλους άνδρες που σκοτώθηκαν στο Buchenwald.
Το Homomonument του Άμστερνταμ χρησιμοποιεί ροζ τρίγωνα συμβολικά για να μνημονεύσει τους ομοφυλόφιλους άνδρες που σκοτώθηκαν στο Ολοκαύτωμα (και επίσης τα θύματα της βίας κατά των ομοφυλοφίλων γενικά).
Μνημείο ομοφυλόφιλων και λεσβιών του Ολοκαυτώματος του Σίδνεϊ
Το Pink Triangle πάρκο στην περιοχή Castro του Σαν Φρανσίσκο τιμά τα γκέι θύματα του ολοκαυτώματος
Μνημείο για τα ομοφυλόφιλα θύματα των ναζί στο Βερολίνο
Ένα μέλος της ACT UP που εμφανίζει το σήμα διαμαρτυρίας του οργανισμού με ένα ανεστραμμένο ροζ τρίγωνο που δείχνει προς τα πάνω.
.jpg)
Κίνημα για τα δικαιώματα των ΛΟΑΤ+ στη Γερμανία
Η πρώτη Ημέρα Christopher Street έλαβε χώρα στο Βερολίνο το 1979 με 400 μασκοφόρους συμμετέχοντες. Η προσέλευση αυξήθηκε στη συνέχεια, με 15.000 παρευρισκόμενους το 1990 και έφθασαν τους 100.000 παρευρισκόμενους στα τέλη της δεκαετίας του '90. Το 2005, η εκδήλωση προσέλκυσε περίπου 400.000 άτομα.[17] Σήμερα, το Berlin Pride είναι ένα από τα μεγαλύτερα γεγονότα της πόλης, προσελκύοντας περίπου ένα εκατομμύριο θεατές το 2019.[18] Εκτός Βερολίνου, παρελάσεις υπερηφάνειας πραγματοποιούνται επίσης σε πολλές πόλεις, όπως η Βρέμη και η Κολωνία που πραγματοποίησαν τις πρώτες τους εκδηλώσεις το 1979, και το Αμβούργο (γνωστό ως Hamburg Pride) και το Μόναχο των οποίων οι πρώτες εκδηλώσεις υπερηφάνειας διοργανώθηκαν το 1980. Το Φράιμπουργκ διοργάνωσε το πρώτο του pride εκδήλωση το 1985, ακολουθούμενη από τη Φρανκφούρτη το 1993, τη Δρέσδη το 1994, τη Ντόρτμουντ το 1996, το Κίελο το 1998 και τη Στουτγάρδη το 1999. Εκδηλώσεις πραγματοποιούνται επίσης στη Βόννη, Λειψία, Καρλσρούη, Αννόβερο, Νυρεμβέργη, Ντάρμσταντ, Ντύσελντορφ και Έσσεν μεταξύ πολλών άλλων.[19]
Συνοπτικός Πίνακας
| Ζήτημα | Κατάσταση |
|---|---|
| Η ομοφυλοφιλία είναι νόμιμη |  (Η απαγόρευση σταμάτησε να ισχύει στην Ανατολική Γερμανία το 1957, νόμιμη στην Ανατολική Γερμανία από το 1968, νόμιμη στη Δυτική Γερμανία από το 1969) |
| Ίσο όριο συγκατάθεσης | (Από το 1994 στην ενοποιημένη Γερμανία, στην Ανατολική Γερμανία από το 1988) |
| Νόμοι κατά των διακρίσεων στην εργασία | (Από 2006 σε όλη τη χώρα) |
| Νόμοι κατά των διακρίσεων στη παροχή αγαθών και υπηρεσιών | (Από το 2006 σε όλη τη χώρα) |
| Νόμοι κατά των διακρίσεων σε όλους τους άλλους τομείς (συμπερ. έμμεσης διάκρισης, ρητορικής μίσους) | |
| Νόμοι κατά των διακρίσεων σχετικά με την ταυτότητα φύλου | (Από το 2006 σε όλη τη χώρα) |
| Ο γάμος ομόφυλων ζευγαριών είναι νόμιμος | (Από το 2017) |
| Αναγνώριση ομοφυλοφιλικών σχέσεων | (Από το 2001) |
| Τεκνοθεσία παιδιού του άλλου συντρόφου σε ομόφυλα ζευγάρια | (Από το 2005) |
| Από κοινού τεκνοθεσία από ομόφυλα ζευγάρια | (Από το 2017) |
| ΛΟΑΤΚΙ+ υπηρετούν ανοιχτά στο στρατό | (Από το 2000 για λεσβίες, γκέι και αμφιφυλόφιλα άτομα και από το 2021 για τρανς και ίντερσεξ άτομα) |
| Δικαίωμα αλλαγής νόμιμου φύλου | / (Από το 1980. Ωστόσο, στα πιστοποιητικά γέννησης των παιδιών, οι βιολογικοί τρανσέξουαλ γονείς εξακολουθούν να χρησιμοποιούν το λάθος φύλο, χωρίς να υπάρχει δυνατότητα επανέκδοσης μιας προσαρμοσμένης έκδοσης.) |
| Απαγόρευση των "θεραπειών" μεταστροφής φύλου | (Από το 2022) |
| Εγχείρηση αλλαγής φύλου δεν απαιτείται για την αλλαγή του νόμιμου φύλου | / Το 2011 ο νόμος που το απαιτεί κηρύχθηκε αντισυνταγματικός και ανεφάρμοστος από το Bundesverfassungsgericht. ένας νόμος που επιτρέπει την αλλαγή του νόμιμου φύλου χωρίς στείρωση ή χειρουργική επέμβαση (Selbstbestimmungsgesetz) έχει προταθεί από την κυβέρνηση και πρόκειται να ψηφιστεί από την Bundestag |
| Επιλογή τρίτου φύλου | (Από το 2019) |
| Η ομοφυλοφιλία, ο και η τρανσεξουαλικότητα αποχαρακτηρίστηκε ως ασθένεια | |
| Πρόσβαση σε εξωσωματική γονιμοποίηση για ζευγάρια λεσβιών(IVF) | / (Δεν είναι νομικά δεσμευτικό, αλλά οι γιατροί και οι τράπεζες σπέρματος μπορούν να συνεργαστούν με λεσβιακά ζευγάρια εάν το επιθυμούν) |
| Παρένθετη μητρότητα για ζευγάρια ομοφυλόφιλων ανδρών |  (Από το 1994, η παρένθετη μητρότητα είναι παράνομη για όλα τα ζευγάρια ανεξαρτήτως σεξουαλικού προσανατολισμού) |
| Κατάργηση του σεξουαλικού προσανατολισμού ως κριτήριο αποκλεισμού από την εθελοντική αιμοδοσία | (Νόμιμη από το 2017, με περίοδος αναβολής 1 έτους και από το 2021, 4 μήνες) |