Διηλεκτρική σταθερά

Η διηλεκτρική σταθερά ή ηλεκτρική επιτρεπτότητα είναι μία σταθερά της φυσικής, η οποία συνδέει τις μονάδες του ηλεκτρισμού με τις μονάδες της μηχανικής. Συμβολίζεται με ε ενώ στην περίπτωση που αναφέρεται στο κενό συμβολίζεται με ε₀ και ισούται περίπου με:ε₀ ≈ 8,854× 10⁻¹² A²·s⁴·kg⁻¹·m^−3[1]. Ως μονάδα της διηλεκτρικής σταθεράς χρησιμοποιείται συχνά το F/m (Φαράντ/μέτρο)

Η διηλεκτρική σταθερά εμφανίζεται στην ηλεκτροστατική στον νόμο του Κουλόμπ:

${\displaystyle \ F_{C}={\frac {1}{4\pi \varepsilon _{0}}}{\frac {q_{1}q_{2}}{r^{2}}}}$

όπου q₁ και q₂ τα φορτία 2 σωμάτων και r η μεταξύ τους απόσταση.Παράλληλα στην μαγνητοστατική ο νόμος του Αμπέρ εισήγαγε την μαγνητική διαπερατότητα (μ₀), την αντίστοιχή σταθερά του μαγνητισμού. Οι εξισώσεις του Μάξγουελ συνέδεσαν τις δύο παραπάνω σταθερές και την ταχύτητα του φωτός στην παρακάτω σχέση από την οποία ορίζεται πλέον η διηλεκτρική σταθερά του κενού:

${\displaystyle \varepsilon _{0}={\frac {1}{\mu _{0}c^{2}}}}$

• μ₀= μαγνητική διαπερατότητα του κενού (μ₀=4 π 10⁻⁷ kg·m·A⁻²·s⁻²)
• c = ταχύτητα του φωτός (c = 299.792.458 m/s ≈ 300.000.000 m/s)