Διαγωνισμός Τραγουδιού Eurovision 1990
Ο Διαγωνισμός Τραγουδιού Eurovision 1990 ήταν η 35η έκδοση του ετήσιου Διαγωνισμού Τραγουδιού της Eurovision. Πραγματοποιήθηκε στο Ζάγκρεμπ της Γιουγκοσλαβίας στις 5 Μαΐου 1990. Οι παρουσιαστές ήταν οι Χέλγκα Βλάχοβιτς Μπρνόβιτς και Όλιβερ Μλακάρ.[1]
| Διαγωνισμός Τραγουδιού Eurovision 1990 | |
|---|---|
 | |
| Ημερομηνίες | |
| Τελικός | 5 Μαΐου 1990 |
| Διοργάνωση | |
| Χώρος διεξαγωγής | Μέγαρο Μουσικής Βατοσλάβ Λισίνσκι, Ζάγκρεμπ, Γιουγκοσλαβία |
| Παρουσιαστές |
|
| Μουσική διεύθυνση | Νέναντ Πουχόφσκι |
| Εκτελεστικός επόπτης | Φρανκ Νεφ |
| Εκτελεστικός παραγωγός | Γκόραν Ράντμαν |
| Διοργανωτής | Γιουγκοσλαβική Ραδιοτηλεόραση (JRT) |
| Ιστοσελίδα | Επίσημος ιστότοπος |
| Έναρξη διαγωνισμού | Ταινία μικρού μήκους: "Ζάγκρεμπ: Πόλη της Μουσικής". |
| Ενδιάμεση πράξη | Yugoslav Changes – μία ταινία για τον τουρισμό στη χώρα. |
| Συμμετέχοντες | |
| Αριθμός συμμετοχών | 22 |
| Πρώτη εμφάνιση | Καμία |
| Επιστρέφουν | Καμία |
| Αποχωρούν | Καμία |
 | |
| Ψηφοφορία | |
| Σύστημα ψηφοφορίας | Κάθε χώρα απένειμε 12, 10, 8-1 βαθμούς σε 10 τραγούδια |
| Μηδέν βαθμοί | Καμία |
| Νικητής |
|
Ήταν ο πρώτος Διαγωνισμός Τραγουδιού της Eurovision που πραγματοποιήθηκε στα Βαλκάνια, σε ένα σοσιαλιστικό κράτος, σε μια Σλαβόφωνη χώρα και σε μια χώρα που ήταν μέλος του Κινήματος των Αδεσμεύτων.
Ο Τότο Κουτούνιο ήταν ο νικητής αυτού του διαγωνισμού με τη δική του σύνθεση, το "Insieme: 1992". Αυτή ήταν η δεύτερη νίκη για την Ιταλία, η πρώτη ήταν το "Non ho l'età", που ερμήνευσε η Τζιλιόλα Τσινκουέτι το 1964. Ο Κουτούνιο ήταν ηλικίας 46 ετών και 302 ημερών τη στιγμή της νίκης του, καθιστώντας τον τον γηραιότερο νικητή του διαγωνισμού μέχρι σήμερα, ο πρώτος που ήταν ηλικίας σαράντα από το 1958. Κατείχε το ρεκόρ μέχρι το 2001.[2]
Οι στίχοι πολλών συμμετοχών γιόρτασαν την επανάσταση και τον εκδημοκρατισμό που σημειώθηκε στην Κεντρική και Ανατολική Ευρώπη τους προηγούμενους μήνες, εστιάζοντας ιδιαίτερα στην πτώση του Τείχους του Βερολίνου το Νοέμβριο του 1989, όπως στις Νορβηγικές και Αυστριακές συμμετοχές. Ωστόσο, το τραγούδι που κέρδισε ήταν μια ακόμη πιο έντονη πρόκληση της ευρωπαϊκής ενότητας, εν αναμονή της ολοκλήρωσης της ευρωπαϊκής ενιαίας αγοράς, που θα λήξει στα τέλη του 1992.
Μέχρι το 2019, ο διαγωνισμός του 1990 ήταν η τελευταία φορά που οι πέντε χώρες που αργότερα θα ήταν γνωστές ως οι "Μεγάλες Πέντε", η Ιταλία, η Γαλλία, η Ισπανία, το Ηνωμένο Βασίλειο και η Γερμανία, τερμάτισαν όλες στην πρώτη δεκάδα (η Ιταλία κέρδισε, η Γαλλία βγήκε δεύτερη σε ισοπαλία, η Ισπανία ήρθε πέμπτη, το Ηνωμένο Βασίλειο έκτο και η Γερμανία κατέλαβε την ένατη θέση).
Η Μάλτα επιθυμούσε να επιστρέψει στον διαγωνισμό για πρώτη φορά μετά από 15 χρόνια, αλλά οι κανόνες της Eurovision τους εμπόδισαν να επιστρέψουν λόγω του μέγιστου επιτρεπόμενου ορίου 22 συμμετοχών στο διαγωνισμό, ένας κανόνας που έκτοτε έχει αφαιρεθεί. Ένας εθνικός τελικός πραγματοποιήθηκε στη Μάλτα, τον οποίο κέρδισε η Maryrose Mallia με το "Our Little World of Yesterday".[3]
Υπήρξε μια ελαφρώς άβολη αρχή για την εβδομάδα των προβών, όταν, προσβεβλημένοι από σχόλια του Τύπου σχετικά με τις ηλικίες τους (η Μπρνόβιτς ήταν 45 εκείνη τη στιγμή και ο Μλακάρ ήταν 54), οι δύο παρουσιαστές παραιτήθηκαν από την παρουσίαση. Αντικαταστάθηκαν εν συντομία από τους Ρενέ Μεντβεσέκ και Ντουμπράβκα Μάρκοβιτς, όπου οι οποίοι ήταν πολύ νεότεροι, αλλά οι παρεξηγήσεις τελικά μετριάστηκαν και οι Μπρνόβιτς και Μλακάρ επέστρεψαν στο διαγωνισμό.
Τοποθεσία
Το Ζάγκρεμπ, η πρωτεύουσα της ΣΔ Κροατίας, ήταν η δεύτερη μεγαλύτερη πόλη στη Γιουγκοσλαβία. Το μέγαρο μουσικής Βατοσλάβ Λισίνσκι επιλέχθηκε για να φιλοξενήσει το διαγωνισμό. Η αίθουσα συναυλιών και το συνεδριακό κέντρο πήρε το όνομά του από τον Βατοσλάβ Λισίνσκι, έναν Κροάτη συνθέτη του 19ου αιώνα.[4] Το κτίριο έχει μια μεγάλη αίθουσα με 1.841 θέσεις και μια μικρή αίθουσα με 305 θέσεις.[4]
Προκειμένου να φιλοξενήσει το διαγωνισμό του 1990, ο χώρος προχώρησε στην πρώτη του μεγάλη ανακαίνιση το 1989.[5] Το 1992, το χάλκινο κάλυμμα της αίθουσας αντικαταστάθηκε πλήρως.[5] Περαιτέρω εργασίες ανοικοδόμησης και ανακαίνισης πραγματοποιήθηκαν το 1999 και το 2009.[6][7]
Μορφή
Ο διαγωνισμός τραγουδιού της Eurovision 1990 ήταν ο πρώτος στον οποίο εφαρμόστηκε ένας κανόνας ηλικίας. Η Ευρωπαϊκή Ραδιοτηλεοπτική Ένωση (EBU) αναγκάστηκε να θεσπίσει έναν κανόνα περιορισμού μετά την κριτική που έγινε για τις ηλικίες δύο ερμηνευτών στο διαγωνισμό του 1989, που ήταν μόλις 11 και 12 ετών. Από το 1990, κανένας καλλιτέχνης κάτω των 16 ετών την ημέρα του διαγωνισμού δεν μπορούσε να εμφανιστεί στη σκηνή. Αυτός ο κανόνας σήμαινε ότι το ρεκόρ για τον νεότερο νικητή της Eurovision δεν θα μπορούσε ποτέ να σπάσει, καθώς η Σάντρα Κιμ, που κέρδισε για το Βέλγιο στον διαγωνισμό του 1986, ήταν μόλις 13 ετών.
Ένα περίφημο "ατύχημα" εμφανίστηκε στην αρχή του πρώτου τραγουδιού, όταν μια αισθητά μεγάλη καθυστέρηση που προκλήθηκε από προβλήματα με το ορχηστρικό κομμάτι, ακολούθησαν οι Ισπανοί τραγουδιστές Azúcar Moreno που έλειπαν. Έφυγαν από τη σκηνή με ελάχιστα κρυμμένη ενόχληση και το κοινό έμεινε σε σύγχυση για μια στιγμή, αλλά στη συνέχεια το τραγούδι επανεκκινήθηκε χωρίς περαιτέρω προβλήματα.
Για να πρστεθεί περισσότερη σύγχυση, το προηγούμενο κομμάτι του τηλεοπτικού ήχου ξεκίνησε σωστά με την πρώτη προσπάθεια. Έτσι, οι τηλεοπτικοί θεατές άκουσαν την ορχήστρα να παίζει, αλλά είδαν τον διευθυντή ορχήστρας (και την ορχήστρα) να στέκεται δίπλα. Επιπλέον, αυτό το περιστατικό αποκάλυψε στους θεατές ότι η μεγάλη ορχήστρα ήταν μόνο για πλέιμπακ.
Από μουσικολογική άποψη, τόσο το "Bandido" της Ισπανίας όσο και το "White and Black Blues" της Γαλλίας μπορούν να θεωρηθούν ως οι πρώτες συμμετοχές που σηματοδοτούν μια νέα τάση στο Eurovision, με τα δύο τραγούδια να συνδυάζουν τη σύγχρονη χορευτική μουσική με εθνοτικές επιρροές, από το φλαμένκο και το calypso αντίστοιχα.
Για πρώτη φορά, υπήρχε μασκότ, η Eurocat (Ευρωγάτα), δημιούργημα του Γιόσκο Μαρούσιτς. Η άτακτη μοβ γάτα έκανε την εμφάνισή της κάθε φορά στη διάρκεια της προβολής των "ταχυδρομικών καρτών" για καθεμιά από τις 22 συμμετοχές και συμπεριελάμβανε ταξιδιωτικούς προλόγους της χώρας που θα ερμήνευε, σε συνδυασμό με το Ευρωπαϊκό Έτος Τουρισμού 1990.
Διευθυντές ορχηστρών
Ισπανία – Εδουάρδο Λέιβα
Ελλάδα – Μιχάλης Ροζάκης
Βέλγιο – Ρόνι Μπρακ
Τουρκία – Ουλμίτ Έρογλου
Ολλανδία – Χάρι βαν Χουφ
Λουξεμβούργο – Τιερί Ντιρμπέ
Ηνωμένο Βασίλειο – Έλιν Έινσγουορθ
Ισλανδία – Γιον Κιελ Σέλεσιεθ
Νορβηγία – Πιτ Κνούτσεν
Ισραήλ – Ραμί Λεβίν
Δανία – Χένρικ Κρόγκσγκαρτ
Ελβετία – Μπέλα Μπάλιντ
Γερμανία – Ράινερ Πιτς
Γαλλία – Ρεζί Ντιπρέ
Γιουγκοσλαβία – Στέπαν Μιχάλινεκ
Πορτογαλία – Κάρλος Αλμπέρτο Μονίζ
Δημοκρατία της Ιρλανδίας – Νόελ Κίλιαν
Σουηδία – Κουρτ Έρικ Χόλμκβιστ
Ιταλία – Τζιάνι Μαντονίνι
Αυστρία – Ρίχαρντ Εστεράιχερ
Κύπρος – Στάνκο Σέλακ
Φινλανδία – Όλι Αβένλαχτι
.svg){kind=small}
Αποτελέσματα
| Σειρά | Χώρα | Καλλιτέχνης | Τραγούδι | Γλώσσα | Θέση | Βαθμοί |
|---|---|---|---|---|---|---|
| 01 |  Ισπανία | Azúcar Moreno | "Bandido" | Ισπανικά | 5 | 96 |
| 02 |  Ελλάδα | Χρήστος Κάλοου & Wave | "Χωρίς Σκοπό" | Ελληνικά | 19 | 11 |
| 03 |  Βέλγιο | Φιλίπ Λαφοντέν | "Macédomienne" | Γαλλικά | 12 | 46 |
| 04 |  Τουρκία | Καγιαχάν | "Gözlerinin hapsindeyim" | Τούρκικα | 17 | 21 |
| 05 |  Ολλανδία | Maywood | "Ik wil alles met je delen" | Ολλανδικά | 15 | 25 |
| 06 |  Λουξεμβούργο | Σελίν Καρζό | "Quand je te rêve" | Γαλλικά | 13 | 38 |
| 07 |  Ηνωμένο Βασίλειο | Έμα | "Give a Little Love Back to the World" | Αγγλικά | 6 | 87 |
| 08 |  Ισλανδία | Stjórnin | "Eitt lag enn" | Ισλανδικά | 4 | 114 |
| 09 |  Νορβηγία | Κέτιλ Στόκαν | "Brandenburger Tor" | Νορβηγικά | 21 | 8 |
| 10 |  Ισραήλ | Ρίτα | "Shara ba-rchovot" (שרה ברחובות) | Εβραϊκά | 18 | 16 |
| 11 |  Δανία | Λόνι Ντεβάντιρ | "Hallo Hallo" | Δανικά | 8 | 64 |
| 12 |  Ελβετία | Έγκον Έγκεμαν | "Musik klingt in die Welt hinaus" | Γερμανικά | 11 | 51 |
| 13 |  Γερμανία | Κρις Κέμπερς & Ντάνιελ Κόβατς | "Frei zu leben" | Γερμανικά | 9 | 60 |
| 14 |  Γαλλία | Ζοέλ Ουρσούλ | "White and Black Blues" | Γαλλικά | 2 | 132 |
| 15 |  Γιουγκοσλαβία | Τάϊτσι | "Hajde da ludujemo" (Хајде да лудујемо) | Σερβο-Κροάτικα | 7 | 81 |
| 16 |  Πορτογαλία | Νούτσα | "Há sempre alguém" | Πορτογαλικά | 20 | 9 |
| 17 |  Ιρλανδία | Λίαμ Ρέιλι | "Somewhere in Europe" | Αγγλικά | 2 | 132 |
| 18 |  Σουηδία | Έντιν-Ώνταλ | "Som en vind" | Σουηδικά | 16 | 24 |
| 19 |  Ιταλία | Τότο Κουτούνιο | "Insieme: 1992" | Ιταλικά | 1 | 149 |
| 20 |  Αυστρία | Σιμόνε | "Keine Mauern mehr" | Γερμανικά | 10 | 58 |
| 21 |  Κύπρος | Χάρης Αναστασίου | "Μιλάς πολύ" | Ελληνικά | 14 | 36 |
| 22 |  Φινλανδία | Μπιτ | "Fri?" | Σουηδικά | 22 | 8 |
Πίνακας βαθμολογίας
| Αποτελέσματα | ||||||||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Ισπανία | 96 | 8 | 1 | 10 | 2 | 1 | 4 | 5 | 6 | 12 | 5 | 3 | 5 | 8 | 8 | 8 | 10 | |||||||
| Ελλάδα | 11 | 5 | 6 | |||||||||||||||||||||
| Βέλγιο | 46 | 7 | 4 | 1 | 4 | 8 | 8 | 2 | 1 | 7 | 4 | |||||||||||||
| Τουρκία | 21 | 3 | 2 | 4 | 5 | 7 | ||||||||||||||||||
| Ολλανδία | 25 | 1 | 3 | 1 | 4 | 2 | 3 | 6 | 1 | 2 | 2 | |||||||||||||
| Λουξεμβούργο | 38 | 4 | 3 | 3 | 12 | 2 | 3 | 1 | 5 | 5 | ||||||||||||||
| Ηνωμένο Βασίλειο | 87 | 7 | 5 | 12 | 3 | 10 | 3 | 10 | 1 | 10 | 10 | 6 | 6 | 1 | 3 | |||||||||
| Ισλανδία | 124 | 4 | 3 | 10 | 1 | 8 | 12 | 10 | 8 | 10 | 7 | 4 | 12 | 7 | 8 | 3 | 10 | 7 | ||||||
| Νορβηγία | 8 | 4 | 1 | 3 | ||||||||||||||||||||
| Ισραήλ | 16 | 4 | 2 | 4 | 1 | 5 | ||||||||||||||||||
| Δανία | 64 | 6 | 3 | 2 | 7 | 7 | 7 | 1 | 7 | 4 | 3 | 7 | 6 | 4 | ||||||||||
| Ελβετία | 51 | 1 | 12 | 6 | 2 | 12 | 1 | 5 | 8 | 1 | 3 | |||||||||||||
| Γερμανία | 60 | 8 | 6 | 12 | 7 | 1 | 4 | 10 | 4 | 5 | 3 | |||||||||||||
| Γαλλία | 132 | 5 | 4 | 4 | 12 | 12 | 12 | 6 | 5 | 12 | 10 | 12 | 4 | 8 | 5 | 2 | 7 | 12 | ||||||
| Γιουγκοσλαβία | 81 | 3 | 12 | 5 | 10 | 3 | 12 | 7 | 2 | 5 | 1 | 10 | 10 | 1 | ||||||||||
| Πορτογαλία | 9 | 7 | 2 | |||||||||||||||||||||
| Ιρλανδία | 132 | 10 | 7 | 7 | 5 | 10 | 6 | 10 | 8 | 8 | 8 | 5 | 7 | 7 | 6 | 12 | 12 | 4 | ||||||
| Σουηδία | 24 | 2 | 2 | 6 | 6 | 6 | 2 | |||||||||||||||||
| Ιταλία | 149 | 12 | 10 | 8 | 8 | 8 | 10 | 3 | 1 | 6 | 8 | 6 | 4 | 6 | 10 | 12 | 10 | 7 | 12 | 8 | ||||
| Αυστρία | 58 | 2 | 7 | 1 | 5 | 8 | 6 | 3 | 8 | 2 | 2 | 12 | 2 | |||||||||||
| Κύπρος | 36 | 6 | 5 | 2 | 5 | 2 | 6 | 4 | 6 | |||||||||||||||
| Φινλανδία | 8 | 5 | 3 | |||||||||||||||||||||
12 βαθμοί
Παρακάτω είναι μια περίληψη όλων των 12 βαθμών του τελικού:
| N. | Συμμετέχων | Χώρα που ψηφίζει |
|---|---|---|
| 6 | Γαλλία | Γιουγκοσλαβία, Ελβετία, Ισλανδία, Νορβηγία, Ολλανδία, Φινλανδία |
| 3 | Ιταλία | Ιρλανδία, Ισπανία, Κύπρος |
| 2 | Ισλανδία | Ηνωμένο Βασίλειο, Πορτογαλία |
| Ιρλανδία | Αυστρία, Σουηδία | |
| Ελβετία | Δανία, Ελλάδα | |
| Γιουγκοσλαβία | Ισραήλ, Τουρκία | |
| 1 | Αυστρία | Ιταλία |
| Γερμανία | Λουξεμβούργο | |
| Λουξεμβούργο | Γαλλία | |
| Ισπανία | Γερμανία | |
| Ηνωμένο Βασίλειο | Βέλγιο |
Καλλιτέχνες που επέστρεψαν
| Καλλιτέχνης | Χώρα | Χρονιά προηγούμενης συμμετοχής |
|---|---|---|
| Κέτιλ Στόκαν |  Νορβηγία | 1986 |
| Pepel In Kri (φωνητικά με τον Τότο Κοτούνιο) |  Ιταλία | 1975 (για τη  Γιουγκοσλαβία) |
Σχολιαστές και εκπρόσωποι βαθμολογίας
Εκπρόσωποι βαθμολογίας
- Ισπανία - Ματίλντε Χαρίν
- Ελλάδα - Φωτεινή Γιαννουλάτου[26]
- Βέλγιο – Ζακ Ολιβιέ
- Τουρκία – Κορχάν Αμπάι (παρουσιαστής του διαγωνισμού το 2004)
- Ολλανδία – Γιοπ βαν Ος
- Λουξεμβούργο – Ζαν Λικ Μπερτράν
- Ηνωμένο Βασίλειο – Κόλιν Μπέρι
- Ισλανδία – Άρνι Σνέβαρ[15]
- Νορβηγία – Σβέρε Κριστόφερσεν[27]
- Ισραήλ – Γιτζχάκ Σιμόνι[28]
- Δανία – Μπεντ Χένιους[17]
- Ελβετία – Μισέλ Στοκέρ[29]
- Γερμανία – Κέρστιν Σβάιγκχεφερ
- Γαλλία – Βαλερί Μορίς
- Γιουγκοσλαβία – Ντράγκο Τσούλινα
- Πορτογαλία – Ζοάο Αμπέλ Φονσέκα [20]
- Δημοκρατία της Ιρλανδίας – Έιλιν Νταν
- Σουηδία – Γιαν Έλερος[21]
- Ιταλία – Πάολο Φραγιέζε
- Αυστρία – Τίλια Χέρολντ
- Κύπρος – Άννα Παρτελίδου[24]
- Φινλανδία – Σολβέιγκ Χέρλιν[30]
Μέλη εθνικής κριτικής επιτροπής
- Ισπανία – Αμπάρο Μεντιγούρεν (οικοκυρά), Πέδρο Καγιέχα (υπάλληλος κλινικής), Παλόμα Γκόμεθ (ηθοποιός), Χοσέ Ραμόν Γκάμο (φοιτητής), Τερέζα ντελ Ρίο (ηθοποιός), Εμίλιο ντε Βιγιότα (οδηγός αγώνων), Φιορέγια Φαλτοϊάνο (ηθοποιός), Χουλιάν Λάγο (δημοσιογράφος στην Tribuna), Ρακέλ Ρεβουέλτα (μοντέλο και Μις Ισπανία 1990), Χουάν Κάρλος Αρτέτσε (ποδοσφαιριστής και επιχειρηματίας), Κοντσίτα ντε λος Σάντος (δημοσιογράφος), Αλφρέντο Ρολντάν (ανώτερος πολιτικός υπάλληλος), Μαργαρίτα Χιρόν (δημόσιες σχέσεις), Χοσέ Σανχουάν (διδάκτωρ Χημείας), Μαρία Χοσέ Ολμεντίγια (δικηγόρος), Χαβιέρ Μορέρα (δικηγόρος)[31]
- Τουρκία – Μουράτ Τούρκογλου, Σελντά Γκιουνές, Μιτχάτ Καγιά, Οζλέμ Σεν, Σίλα Γιαβούζ, Ναζίφ Εκέ, Χιούλια Οκτσάι, Καντίρ Γκιοκντεμίρ, Αϊντάν Οζμπέι, Οζλέμ Τσελίκ, Ζίγια Φιράτ Ντογαντσάι, Μελτέμ Αλτινόρς, Νιχάλ Μουφτούογλου, Ζεκί Τατλιγκίλ, Αχμέτ Χουσεΐν Ουλουτσάι, Μουσταφά Σαρικότς[32]
- Ηνωμένο Βασίλειο – Λόρα Γκούντιμ,Ρόλαντ Γκονζάλες-Άτγουελ
- Πορτογαλία – Μανουέλ Πινιέιρο
- Ελλάδα – Αλέξανδρος Ι. Ρούσσος, Αθανασία Τσουλφά, Στυλιανός Πεσματζόγλου, Λίτσα Παππά, Νικόλαος Δεσύπρης, Μαριλίζ Ριτσάρδη
Παραπομπές
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
- Η επίσημη ιστοσελίδα της Eurovision (Αγγλικά)