Διαγωνισμός Τραγουδιού Eurovision 1961
Ο Διαγωνισμός Τραγουδιού Eurovision 1961 έλαβε χώρα στις Κάννες της Γαλλίας, μετά τη νίκη της χώρας στο Λονδίνο. Στον διαγωνισμό αυτό για πρώτη φορά στην ιστορία της Eurovision την πρώτη θέση πήρε το Λουξεμβούργο με το τραγούδι Nous les amoureux που το ερμήνευσε ο Ζαν Κλοντ Πασκάλ. Ακολούθησε στην 2η θέση το Ηνωμένο Βασίλειο και στην 3η θέση η Ελβετία. Οι χώρες που έκαναν ντεμπούτο ήταν η Φινλανδία, η Ισπανία και η Γιουγκοσλαβία. Επίσης, για πρώτη φορά ο διαγωνισμός διεξήχθη το Σάββατο το βράδυ, θεσμός που συνεχίζεται ως τις μέρες μας. Καθώς ο διαγωνισμός υπερέβη τον προβλεπόμενο χρόνο, και η εκπομπή μεταδιδόταν ζωντανά, η επανάληψη του νικητήριου τραγουδιού στο τέλος του διαγωνισμού δεν προβλήθηκε στο Ηνωμένο Βασίλειο.[1]
Διαγωνισμός Τραγουδιού Eurovision 1961 | |
---|---|
![]() | |
Ημερομηνίες | |
Τελικός | 18 Μαρτίου 1961 |
Διοργάνωση | |
Χώρος διεξαγωγής | Παλάτι Φεστιβάλ και Συνεδριών Κάννες, Γαλλία |
Παρουσιαστές | Ζακλίν Ζουμπέρ |
Μουσική διεύθυνση | Φρανκ Πουρσέλ |
Σκηνοθέτης | Μαρσέλ Κραβέν |
Διοργανωτής | Radiodiffusion-Télévision Française (RTF) |
Ιστοσελίδα | Επίσημος ιστότοπος |
Ενδιάμεση πράξη | Τεσσά Μπωμόν και Μαξ Μποτσόνι |
Συμμετέχοντες | |
Αριθμός συμμετοχών | 16 |
Πρώτη εμφάνιση | |
Επιστρέφουν | Καμία |
Αποχωρούν | Καμία |
![]() | |
Ψηφοφορία | |
Σύστημα ψηφοφορίας | Κάθε χώρα είχε δεκαμελή επιτροπή, κάθε μέλος της οποίας απένειμε 1 βαθμό στο τραγούδι που επέλεγε |
Μηδέν βαθμοί | Καμία |
Νικητής |
|
Τοποθεσία
![](http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/5/56/Cannes_Palais_des_Festivals_et_des_Congr%C3%A8s.jpg/220px-Cannes_Palais_des_Festivals_et_des_Congr%C3%A8s.jpg)
Η εκδήλωση πραγματοποιήθηκε στις Κάννες της Γαλλίας με το χώρο της διοργάνωσης να είναι το κύριο κτίριο από το Παλάτι Φεστιβάλ και Συνεδριών, αφού η Γαλλία κέρδισε το δικαίωμα να φιλοξενήσει αυτή την έκδοση του διαγωνισμού τραγουδιού της Eurovision από την προηγούμενη χρονιά με το τραγούδι "Tom Pillibi" από την Jacqueline Boyer. Οι Κάννες, μια πόλη που βρίσκεται στη Γαλλική Ριβιέρα, είναι ένας πολυάσχολος τουριστικός προορισμός και είναι γνωστός παγκοσμίως για τη διοργάνωση του ετήσιου Φεστιβάλ Κινηματογράφου των Καννών, με το Palais des Festivals et des Congrès που φιλοξενεί επίσης το Φεστιβάλ Κινηματογράφου. Το αρχικό κτίριο χτίστηκε το 1949 και βρίσκεται στη λεωφόρο Promenade de la Croisette, στον σημερινό χώρο της JW Marriott Cannes. Επίσης φιλοξένησε την έκδοση του Διαγωνισμού τραγουδιού της Eurovision του 1959.
Μορφή
Όπως και το 1959, τον διαγωνισμό παρουσίασε η Ζακλίν Ζουμπέρ. Αξίζει να σημειωθεί ότι στη διάρκεια της ψηφοφορίας, το Λουξεμβούργο έδωσε στο Ηνωμένο Βασίλειο 8 βαθμούς, όσους και η Νορβηγία στη Δανία. Ήταν οι περισσότεροι βαθμοί που δόθηκαν στον διαγωνισμό από το 1958, όταν η Γαλλία είχε λάβει 9 βαθμούς από τη Δανία. Το ρεκόρ εκείνο ισοφαρίστηκε το 1970, όταν η Ιρλανδία πήρε 9 βαθμούς από το Βέλγιο.[1]
Συμμετοχή
Ο αριθμός των χωρών που έλαβαν μέρος αυξήθηκε στις 16.
Διευθυντές ορχηστρών
Για κάθε ερμηνεία υπήρχε και ένας διευθυντής ορχήστρας.[2]
Ισπανία – Ραφαέλ Φερέρ
Μονακό – Ραϊμόν Λεφέβρ
Αυστρία – Φρανκ Πουρσέλ
Φινλανδία – Τζορτζ ντε Γκοτζίνσκι
Γιουγκοσλαβία – Γιόζε Πρίβζεκ
Ολλανδία – Ντολφ βαν ντερ Λίντεν
Σουηδία – Ουίλιαμ Λιντ
Γερμανία – Φρανκ Πουρσέλ
Γαλλία – Φρανκ Πουρσέλ
Ελβετία – Φερνάντο Πάτζι
Βέλγιο – Φράνσις Μπαΐ
Νορβηγία – Έιβιντ Μπεργκ
Δανία – Κάι Μόρτενσεν
Λουξεμβούργο – Λεό Σολιάκ
Ηνωμένο Βασίλειο – Χάρι Ρόμπινσον
Ιταλία – Τζιανφράνκο Ίντρα
Καλλιτέχνες που επέστρεψαν
Στις Κάννες επέστρεψαν 2 καλλιτέχνες που είχαν πάρει μέρος και σε προηγούμενους διαγωνισμούς. Ήταν ο εκπρόσωπος του Βελγίου, Μπομπ Μπενί, ο οποίος είχε πάρει μέρος και στον διαγωνισμό του 1959, και η Νόρα Μπρόκστεντ, συμμετοχή της Νορβηγίας, που επανήλθε έπειτα από το 1960.[1]
Αποτελέσματα
Σειρά | Χώρα | Καλλιτέχνης | Τραγούδι | Γλώσσα[3] | Θέση | Βαθμοί |
---|---|---|---|---|---|---|
01 | ![]() | Κοντσίτα Μπαουτίστα | "Estando contigo" | Ισπανικά | 9 | 8 |
02 | ![]() | Κολέτ Ντερεάλ | "Allons, allons les enfants" | Γαλλικά | 12 | 6 |
03 | ![]() | Τζίμης Μακούλης | "Sehnsucht" | Γερμανικά | 16 | 1 |
04 | ![]() | Λάιλα Κίνουνεν | "Valoa ikkunassa" | Φινλανδικά | 10 | 6 |
05 | ![]() | Λιλιάνα Πέτροβιτς | "Neke davne zvezde" | Σερβικά | 8 | 9 |
06 | ![]() | Γκρέτγιε Κάουφελντ | "Wat een dag" | Ολλανδικά | 11 | 6 |
07 | ![]() | Λιλ-Μπαμπς | "April, April" | Σουηδικά | 14 | 2 |
08 | ![]() | Λάλε Άντερσεν | "Einmal sehen wir uns wieder" | Γερμανικά, Γαλλικά | 13 | 3 |
09 | ![]() | Ζαν-Πολ Μορίκ | "Printemps, avril carillonne" | Γαλλικά | 4 | 13 |
10 | ![]() | Φράνκα ντι Ριέντσο | "Nous aurons demain" | Γαλλικά | 3 | 16 |
11 | ![]() | Μπομπ Μπενί | "September, gouden roos" | Ολλανδικά | 15 | 1 |
12 | ![]() | Νόρα Μπρόκστεντ | "Sommer i Palma" | Νορβηγικά | 7 | 10 |
13 | ![]() | Ντάριο Καμπεότο | "Angelique" | Δανικά | 5 | 12 |
14 | ![]() | Ζαν Κλοντ Πασκάλ | "Nous les amoureux" | Γαλλικά | 1 | 31 |
15 | ![]() | The Allisons | "Are You Sure?" | Αγγλικά | 2 | 24 |
16 | ![]() | Μπέτι Κέρτις | "Al di là" | Ιταλικά | 6 | 12 |
Πίνακας βαθμολογίας
Κάθε χώρα είχε δεκαμελή επιτροπή, κάθε μέλος της οποίας απένειμε 1 βαθμό στο τραγούδι που επέλεγε.
Διεθνής μετάδοση και βαθμολογία
Παρακάτω παρατίθενται οι σχολιαστές βαθμών και οι παρουσιαστές ανά χώρα.[4]
Σχολιαστές βαθμών
Ιταλία – Έντσο Τορτόρα
Ηνωμένο Βασίλειο – Μάικλ Άσπελ[5]
Λουξεμβούργο – TBC
Δανία – Όλε Μόρτενσεν
Νορβηγία – Μέτε Γιάνσον[6]
Βέλγιο – Βαρτ Μπόγκερτ (Ward Bogaert)
Ελβετία – Μπόρις Ακουάντρο
Γαλλία – Αρμάν Λανού
Γερμανία – Χάιντς Σενκ
Σουηδία – Ρόλαντ Άιγουορθ[7]
Ολλανδία – Ζίμπε βαν ντερ Ζι[8]
Γιουγκοσλαβία – TBC
Φινλανδία – Πόπε Μπεργκ
Αυστρία – Εμίλ Κολπάχερ
Μονακό – TBC
Ισπανία – Ντιέγκο Ραμίρεθ Παστόρ
Όλες οι κριτικές επιτροπές (εκτός από την Αυστρία και το Ηνωμένο Βασίλειο) ανακοίνωσαν τις ψήφους τους στα γαλλικά.
Σχολιαστές
Παραπομπές
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
- Η επίσημη ιστοσελίδα της Eurovision (Αγγλικά)