Γιόρις Ίβενς
| Το λήμμα δεν περιέχει πηγές ή αυτές που περιέχει δεν επαρκούν. |
Ο Γκεόργκ Χένρι Άπτον "Γιόρις" Ίβενς (George Henri Anton, 18 Νοεμβρίου 1898 - 28 Ιουνίου 1989), γνωστός ως Γιόρις Ίβενς (Joris Ivens) ήταν Ολλανδός σκηνοθέτης, πρωτοπόρος στον τομέα του ντοκιμαντέρ και συγγραφέας.
Γεννήθηκε στις 18 Νοεμβρίου 1898 σε ένα μικρό μέρος της Ολλανδίας, το Νάιμεχεν, και απεβίωσε στις 28 Ιουνίου 1989, στο Παρίσι της Γαλλίας. Είναι γνωστός ως ο "παθιασμένος εραστής της ανθρωπότητας" και "πολίτης του κόσμου", [18]καθώς ήταν ένας περιπλανώμενος ταξιδιώτης. Ήταν πανταχού παρών όταν συνέβαιναν τα μεγάλα γεγονότα. Έχει ταξιδέψει στη Σοβιετική Ένωση κατά τη δεκαετία του '30, προσκεκλημένος από τον Βλάντιμιρ Πουντόβκιν,καταγράφοντας τους τρόπους καταστολής μιας απεργίας(Το τραγούδι των ηρώων,1932). Πήγε στην Ισπανία για να καταγράψει ένα ντοκιμαντέρ υπέρ των δημοκρατών, κατά τη διάρκεια του Ισπανικού Εμφυλίου(Ισπανική γη, 1938). Μιλά για την ηρωική αντίσταση του κινέζικου λαού εναντίον της Ιαπωνικής εισβολής(400 εκατομμύρια, 1939),συνεργάζεται με τον Φρανκ Κάπρα για τη σειρά ντοκιμαντέρ Γιατί πολεμάμε(1943).[19]Δημιουργεί μαζί με τα αδέρφια Πάολο και Βιτόριο Ταβιάνι το ντοκιμαντέρ Η Ιταλία δεν είναι μία χώρα φτωχή(1960), επιστρατεύοντας πολλά κινηματογραφικά είδη, ακόμα και το κινούμενο σχέδιο.Συμπάσχει τις μάχες διαφόρων λαών και χωρών(Αύριο στη Ναγκίλα,1960-Ένοπλος λαός,1961-Το τρένο της νίκης,1964).Περιγράφει γλαφυρά την πολύπλοκη καθημερινότητα ενός λιμανιού(Βαλπαραϊσο,1962), συμμετέχει στο συλλογικό ντοκιμαντέρ Μακριά από το Βιετνάμ(1967) μαζί με τον Γκοντάρ, τον Ρενέ, την Βαρντά και πολλούς άλλους σκηνοθέτες.Εκφράζει την αισιοδοξία του για την επανάσταση(Ο λαός και τα όπλα του,1969), καταγράφει την Κίνέζικη Πολιτιστική Επανάσταση στο -πάνω από 12 ώρες- (763 λεπτά)ντοκιμαντέρ Πως ο Γιουκόνγκ μετακίνησε τα βουνά[20] (1977) και συνοψίζει με όλη τη σοφία του σπουδαίου πολυταξιδεμένου ουμανιστή το σύνολο της φιλμογραφίας του, με τις Ιστορίες του ανέμου(1988). Υπήρξε υποστηρικτής του Κομμουνισμού καθ'όλη τη διάρκεια της ζωής του.[21][22] [19] Βραβεύτηκε με το ειδικό βραβείο στο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου Βενετίας για το σύνολο του έργου του (1988)[23], καθώς και τον Χρυσό Φοίνικα μικρού μήκους στο Φεστιβάλ Καννών, το 1958.[24]