Γεώργιος Πετράκης
Ο Γεώργιος Πετράκης (1890 – 14 Σεπτεμβρίου 1972), περισσότερο γνωστός ως Πετρακογιώργης, ήταν Έλληνας επιχειρηματίας, αντιστασιακός και πολιτικός. Την περίοδο 1941-44 αποτέλεσε ηγετική μορφή της Κρητικής Αντίστασης εναντίον των κατοχικών δυνάμεων του Άξονα και έμεινε γνωστός για τον πατριωτισμό, το θάρρος, την τιμιότητα και τον αλτρουισμό του.[2]
| Γεώργιος Πετράκης | |
|---|---|
| Γέννηση | 1890 Μαγαρικάρι Ηρακλείου |
| Θάνατος | 14 Σεπτεμβρίου 1972 Ηράκλειο, Κρήτηπαρατσούκλι = Πετρακογιώργης |
| Χώρα | Ελλάδα |
| Κλάδος | Οπλαρχηγός |
| Διοικήσεις | Φρούραρχος Ηρακλείου (1944-1945[1]) |
| Μάχες/πόλεμοι | Μάχη της Κρήτης, Εθνική Αντίσταση |
| Ιδιότητα | Βουλευτής Ελληνικού Κοινοβουλίου |
| δεδομένα () | |
Πριν τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο
Γεννήθηκε στο χωριό Μαγαρικάρι της Μεσαράς, γιος του Εμμανουήλ Πετράκη και της Αντιόπης Παπαστεφανάκη. Πολέμησε ως αξιωματικός στην Μικρασιατική Εκστρατεία και μετά το 1922 εργάστηκε ως έμπορος, σε ελαιοτριβείο και σε σαπωνοποιείο.
Αντιστασιακή δράση
Αν και ήταν 50 χρονών, όταν ξέσπασε ο πόλεμος, ο Πετρακογιώργης οργάνωσε τον αντιστασιακό πυρήνα στην Κρήτη στα 1941. Ο ίδιος πήρε μέρος στη Μάχη της Κρήτης, όπου έχασε και τον γιο του, Μανόλη. Αφοσιώθηκε στον απελευθερωτικό αγώνα, με την οικογένειά του να καταφεύγει στη Μέση Ανατολή. Ήταν φίλα προσκείμενος στους Βρετανούς.[3] Είχε την κωδική ονομασία Selfridge εξαιτίας του ότι το ελαιοτριβείο του μπορούσε να παρομοιαστεί με την μεγάλη επιχείρηση (των Σέλφριτζις).[3] Η ομάδα του ονομαζόταν "Ψηλορείτης" και ήταν ενεργή στο όρος Ίδη, στο Όρος Κέδρος και στην ΄Κοιλάδα του Αμαρίου, ερχόμενη πολύ συχνά σε μάχες εκ του συστάδην με τις κατοχικές δυνάμεις σε διάφορες τοποθεσίες (Παπά το Πέραμα, Κουρουπητός, Κουτσουνάρες, Πόρος Σταυρού, Τραχήλι, Μαδαρή).[4] Επίσης, η ομάδα του Πετρακογιώργη έλαβε μέρος σε σαμποτάζ και στην απαγωγή του στρατηγού Κράιπε. Η δράση του προκάλεσε την οργή των Ναζί, που κατέκαυσαν το χωριό του και άλλα χωριά της Μεσαράς και εκτέλεσαν πολλούς Κρητικούς.[1]
Μεταπολεμικά
Στις 11 Οκτωβρίου 1944, ημέρα απελευθέρωσης του Ηρακλείου, ο Πετρακογιώργης εισήλθε θριαμβευτικά στην πόλη και από το 1944 ως το 1945 υπηρέτησε ως Φρούραρχος. Αργότερα εξελέγη βουλευτής Ηρακλείου με το Κόμμα Φιλελευθέρων τα έτη 1946, 1950, 1951 και 1952. Το 1950 η τρίτη κόρη του Πετρακογιώργη, Τασούλα (Αναστασία Αδαμίδου, 1930-2022), απήχθη από τον Κώστα Κεφαλογιάννη με σκοπό τον γάμο.[5] Ο Κεφαλογιάννης (1916 - 1988) είχε επίσης πάρει μέρος στην αντίσταση και ο αδερφός του, Μανόλης, ήταν βουλευτής του αντίπαλου κόμματος, του Λαϊκού Κόμματος. Ο Πετρακογιώργης προσβλήθηκε από την ενέργεια αυτή και ο πληθυσμός της Κρήτης χωρίστηκε σε δύο αντίπαλα στρατόπεδα. Ο φόβος για αναπόφευκτη πολεμική σύρραξη είχε ως αποτέλεσμα να ανασταλούν ορισμένα άρθρα του Συντάγματος, να κηρυχθούν απαγορευμένη ζώνη τα βουνά του Ψηλορείτη και να παραταχθούν περισσότεροι από 2.000 στρατιώτες και χωροφύλακες για να διασφαλιστεί η τάξη. Στο επεισόδιο της απαγωγής ενεπλάκησαν η πολιτική, στρατιωτική και εκκλησιαστική ηγεσία και τα εγχώρια αλλά και διεθνή ΜΜΕ ασχολήθηκαν εκτενώς με το θέμα.[6][7] Το ζευγάρι παντρεύτηκε, έπειτα χώρισε και έκαναν άλλο γάμο. Δεν ξανασυναντήθηκαν ποτέ ως τον θάνατό τους.
Ο Πετρακογιώργης πέθανε στις 14 Σεπτεμβρίου 1972. Το 2009 ανεγέρθηκε προς τιμήν του ένας χάλκινος ανδριάντας κοντά στο Μαγαρικάρι.