Γέφυρα των στεναγμών
| Το λήμμα δεν περιέχει πηγές ή αυτές που περιέχει δεν επαρκούν. |
12°20′26″E / 45.434°N 12.3406°EΗ Γέφυρα των στεναγμών (στα Ιταλικά Ponte dei Sospiri) είναι μια ονομαστή γέφυρα στη Βενετία, μια μικρή γέφυρα σκεπαστή και κλειστή του "Ρίο ντι Παλάτσιο" που συνδέει το "Παλάτσο Ντουκάλε", δουκικό ανάκτορο, με τις φοβερές φυλακές της τότε Ενετίας.
| Γέφυρα των στεναγμών | |
|---|---|
.jpg) | |
 | |
| Είδος | πεζογέφυρα και αξιοθέατο |
| Γεωγραφικές συντεταγμένες | 45°26′3″N 12°20′27″E |
| Διοικητική υπαγωγή | Βενετία |
| Τοποθεσία | ιστορικό κέντρο της Βενετίας |
| Χώρα | Ιταλία |
| Έναρξη κατασκευής | 1614 |
| Μήκος | 11 μέτρα |
| Υλικά | πέτρα |
| Αρχιτέκτονας | Antonio Contin[1] |
 Πολυμέσα | |
| δεδομένα (π) | |
Κτίστηκε τον 16ο αιώνα σύμφωνα με το σχέδιο του αρχιτέκτονα Αντονίνο Κοντίνο ως στεγασμένος διάδρομος με μάλλον μικρές πολεμίστρες αντί παραθύρων. Από αυτό το διάδρομο - γέφυρα οδηγούνταν οι φυλακισμένοι στο θρυλικό δωμάτιο του ανακτόρου "θάλαμο των τριών ιεροεξεταστών του κράτους" (Σαλέτα ντέι τρέ Ινκουϊζιτόρι ντέλο στάτο) όπου και διεξάγονταν «εν κρυπτώ» η δίκη, πριν της οποίας ή ακόμη και κατά τη διάρκειά της φέρονταν ο φυλακισμένος δια μυστικής σκάλας από τη Σαλέτα στο υπόγειο δωμάτιο των βασανιστηρίων στη "Κάμερα ντελ τορμέντο".
Κατά τη παράδοση το δράμα της μεταφοράς των φυλακισμένων προς τα μαρτύρια, χωρίς σχεδόν καμία ελπίδα επιστροφής «εν ζωή» μαρτυρούνταν από τους στεναγμούς και τα βογκητά που ακούγονταν από εκείνα τα παράθυρα - πολεμίστρες εξ ου και το όνομα της γέφυρας αυτής.
Για τη γέφυρα των στεναγμών έχουν γραφτεί πλήθος αφηγήσεων με προεξέχουσα θέση το λαϊκό μυθιστόρημα του Μιχαήλ Ζεβακό, ενώ όλως περιέργως ο διάσημος μουσικοσυνθέτης Όφενμπαχ συνέθεσε το 1861 υπό τον αυτό (ίσως μακάβριο) τίτλο μια ξεκαρδιστική κατά τ' άλλα οπερέτα.