Βασιλευόμενη Κοινοβουλευτική Δημοκρατία

Η Βασιλευόμενη Κοινοβουλευτική Δημοκρατία είναι μια μορφή αντιπροσωπευτικής Κοινοβουλευτικής Δημοκρατίας που αποτελεί τη σύγχρονη εξέλιξη της Απόλυτης Μοναρχίας.

Βασιλευόμενη Δημοκρατία

Στο πολίτευμα αυτό οι εξουσίες ασκούνται γενικά από το κοινοβούλιο και την κυβέρνηση, η οποία και φέρει την απόλυτη ευθύνη όλων των πράξεων της και εφόσον απολαύει της εμπιστοσύνης του Κοινοβουλίου. Στον Βασιλιά ανήκουν μόνο αντιπροσωπευτικές αρμοδιότητες και κυρίως οι επικυρώσεις νόμων και διαταγμάτων. Η θέση του συνήθως είναι κληρονομική.^[1]^[2]

Το πολίτευμα ιστορικά αποτελεί εξέλιξη της Απόλυτης Μοναρχίας. Οι μονάρχες μέσα στο πέρασμα των αιώνων, είτε ειρηνικά, είτε λόγω επαναστάσεων, παραχώρησαν σταδιακά τις εξουσίες τους στους αντιπροσώπους των υπηκόων τους. Έτσι τα Κοινοβούλια ως έκφραση της λαϊκής βούλησης έγιναν ο μοναδικός πόλος εξουσίας εγκαθιδρύοντας την Κοινοβουλευτική Δημοκρατία (ο λαός κυβερνά δια των αντιπροσώπων του).^[3]^[4]

Συνταγματική Μοναρχία

Η Συνταγματική Μοναρχία είναι το πολίτευμα όπου ο ρόλος του μονάρχη δεν είναι συμβολικός, καθώς διαθέτει αρκετές και σημαντικές πολιτικές αρμοδιότητες αν και οι εξουσίες του περιορίζονται σε έναν βαθμό. Η Ελλάδα είχε συνταγματική μοναρχία την περίοδο 1844 έως το 1862 όπου αντικαταστάθηκε από το πολίτευμα της Βασιλευόμενης Δημοκρατίας.^[5] Στις μέρες μας υπάρχουν λίγες συνταγματικές μοναρχίες (π.χ. Ιορδανία, Μαρόκο, Κουβέιτ, Μπαχρέϊν κ.α.) στις οποίες υπάρχει εκλεγμένο κοινοβούλιο, κυβέρνηση και πρωθυπουργός, αλλά ο βασιλιάς έχει ενεργό ρόλο στην πολιτική ζωή και διαθέτει εκτελεστικές αρμοδιότητες σε ορισμένα θέματα π.χ. δυνατότητα διάλυσης του κοινοβουλίου, επιλογή πρωθυπουργού ή και υπουργών, αρνησικυρία στα νομοσχέδια, καθώς και σε ορισμένες περιπτώσεις προώθηση νομοσχεδίων στη Βουλή.^[6] Στο Νεπάλ η Συνταγματική Κοινοβουλευτική Μοναρχία καταργήθηκε τον Μάιο του 2008. Στην Ευρώπη Συνταγματική Κοινοβουλευτική Μοναρχία είναι το Μονακό και εν' μέρει το Λιχτενστάϊν. ^{[εκκρεμεί παραπομπή]}π