Βαλκυρίες

Στην σύγχρονη τέχνη οι βαλκυρίες συχνά απεικονίζονται ως όμορφες κοπέλες με ασπίδες σε φτερωτά άλογα, οπλισμένες με κράνη και ακόντια. Ωστόσο η φράση ίππος βαλκυρίας περιέγραφε τον λύκο, άρα αντίθετα με το στερεότυπο δεν ίππευαν φτερωτά άλογα. Μάλλον ίππευαν αγέλες λύκων που σύχναζαν στα πτώματα νεκρών πολεμιστών.

Οι ίδιες οι βαλκυρίες θεωρούνταν πως είχαν συγγένεια με τα κοράκια, τα οποία πετούσαν πάνω από τα πεδία μαχών και επέλεγαν πτώματα. Έτσι, οι αγέλες των λύκων και τα κοράκια που καθάριζαν το πεδίο μάχης μετά τη λήξη μπορεί να γίνονταν αντιληπτά ως υπηρέτες ενός υψηλότερου σκοπού.

Ο στόχος των βαλκυριών ήταν να επιλέγουν τους πιο ηρωϊκούς από αυτούς που είχαν σκοτωθεί σε μάχη και να τους μεταφέρουν στη Βαλχάλλα. Αυτό ήταν απαραίτητο γιατί ο Οντίν χρειαζόταν πολεμιστές να πολεμήσουν με το μέρος του στην προκαθορισμένη μάχη στο τέλος του κόσμου, το Ράγκναροκ.

Πολλές από τις βαλκυρίες αναφέρεται πως είχαν θνητούς γονείς.

Διάφορες βαλκυρίες εμφανίζονται ως μείζονες χαρακτήρες σε σωζόμενους μύθους όπως οι:

• Μπρύνχιλντρ (Brynhildr)
• Χιλντρ (Hildr)
• Σιγκρντρίφα (Sigrdrífa)
• Σιγκρούν (Sigrún)
• Σβάφα (Sváva)
• Θρουντρ (Þrúðr)

Άλλες πηγές δεικνύουν πως και κάποιες άλλες Βαλκυρίες ήταν σημαντικοί χαρακτήρες της Σκανδιναβικής μυθολογίας, όπως η Γκουννρ (Gunnr) και η Σκόγκουλ (Skögul). Έχουν σωθεί επίσης τα ονόματα πολλών άλλων βαλκυριών.

Ο Ρίχαρντ Βάγκνερ ενσωμάτωσε Σκανδιναβικές ιστορίες που περιελάμβαναν τη βαλκυρία Μπρύνχιλντρ και την τιμωρία της και τον επακόλουθο έρωτά της για τον Πολεμιστή Σίγκφριντ στις όπερές του Βαλκυρία (Die Walküre) και Το Λυκόφως των Θεών (Götterdämmerung). Στην βαγκνερική τους εκδοχή οι Βαλκυρίες είναι κόρες του Βοτάν (Wotan /Οντίν) και της Έρντα (Erda/Γιορντ, ‘Γη’) και ονομάζονται Brünnhilde, Helmwige, Ortlinde, Gerhilde, Waltraute, Siegrune, Rossweisse, Grimgerde και Schwertleite.

• Πολυμέσα σχετικά με το θέμα Valkyries στο Wikimedia Commons