Βίλα Λουντοβίζι
Η Βίλα Λουντοβίζι, ιταλ.: Villa Ludovisi, ήταν μία προαστιακή βίλα στη Ρώμη, που κτίστηκε τον 17ο αι. στην περιοχή, που κάποτε καταλάμβαναν οι Κήποι του Σαλούστιου (Horti Sallustiani) κοντά στην Πόρτα Σαλάρια. [1] Σε ένα σύνολο αμπελώνων που αγοράστηκαν από τον Τζοβάννι-Αντόνιο Ορσίνι, τον καρδινάλιο Φραντσέσκο-Μαρία ντελ Μόντε και άλλους, ο καρδινάλιος Λουντοβίκο Λουντοβίζι έκτισε τη δεκαετία του 1620 το κύριο κτίριο της βίλας σε σχέδια του Ντομενικίνο. Η βίλα ολοκληρώθηκε μέσα σε τριάντα μήνες, εν μέρει για να στεγάσει τη συλλογή του από τις ρωμαϊκές αρχαιότητες, [2] αυξημένη εντωμεταξύ από τις αρχαιότητες που ανακαλύφθηκαν κατά τη διάρκεια της κατασκευής στην τοποθεσία, η οποία είχε επαύλεις των πατρικίων των ρωμαϊκών χρόνων. Στη συλλογή εκπροσωπήθηκαν επίσης σύγχρονα έργα, με πιο διάσημα τον Πλούτωνα και την Περσεφόνη του Τζαν-Λορέντσο Μπερνίνι. Η χαλκογραφία της περιοχής από τον Τζοβάννι-Μπατίστα Φάλντα (1683) [3] δείχνει μία σύντομη λεωφόρο πρόσβασης από μία δεντρόφυτη εξέδρα στη Βία ντι Πόρτα Πιντσιάνα και λεωφόρους με κυπαρίσσια στο κέντρο κάθε μίας από τις προσόψεις της κύριας βίλας. Ανοιχτά χωράφια, οι κύριες προσεγγίσεις τόσο προς τη βίλα όσο και προς το Καζίνο ντελ' Αουρόρα [4] συγκλίνουν σε πύλες στα Αυρηλιανά Τείχη, που αποτελούσαν τα βόρεια όρια του πάρκου. Συμμετρικά παρτέρια συμβατικής μορφής, συμπεριλαμβανομένων δενδροστοιχιών (bosquet) με αγάλματα [5] πλαισίωναν την κύρια λεωφόρο του Καζίνο, και υπήρχε ένα απομονωμένο βυθισμένο παρτέρι, αν και αυτά τα χαρακτηριστικά δεν ήταν ενσωματωμένα σε ένα ενιαίο συνολικό σχέδιο. [6] Οι κατάφυτες λεωφόροι, σε αντίθεση με τα ρομαντικά ρωμαϊκά τείχη, ενέπνευσαν τον Σταντάλ να δηλώσει το 1828, ότι οι κήποι της Βίλα Λουντβίζι ήταν από τους πιο όμορφους στον κόσμο. [7]
| Βίλα Λουντοβίζι | |
|---|---|
| Villa Ludovisi | |
 | |
 | |
| Είδος | έπαυλη |
| Αρχιτεκτονική | μπαρόκ αρχιτεκτονική |
| Γεωγραφικές συντεταγμένες | 41°54′27″N 12°29′14″E |
| Διοικητική υπαγωγή | Ρώμη |
| Χώρα | Ιταλία |
| Έναρξη κατασκευής | 1622 |
| Κατεδάφιση | 1885 |
| Αρχιτέκτονας | Αντρέ Λε Νοτρ |
 Πολυμέσα | |
| δεδομένα (π) | |
Οι νωπογραφίες στη βίλα πραγματοποιήθηκαν από τους Ντομενικίνο, Γκουερτσίνo, Τζιοβανμπατίστα Βιόλα και άλλους. Ένα καζίνο προστέθηκε, σε μεγάλο βαθμό για να στεγάσει αυξανόμενη συλλογή του καρδιναλίου με ρωμαϊκά γλυπτά και επιγραφές, στα οποία ο Αλεσάντρο Αλγκάρντι έκανε -μερικές φορές εκτεταμένη- αποκατάσταση.
Η βίλα πέρασε στην ιδιοκτησία της οικογένειας Μπονκομπάνι-Λουντιβίζι, η οποία το 1872 την ενοικίασε στον Βίκτωρα-Εμμανουήλ Β΄ της Ιταλίας. Ο βασιλιάς χρησιμοποίησε τη βίλα ως κατοικία για την ερωμένη του Ρόζα Βερτσελάνα. [8]
Το 1885, παρά τις μεγάλες διαμαρτυρίες μεταξύ των διανοουμένων, ο τελευταίος ιδιοκτήτης της, ο ντον Ροντόλφο Μπονκομπάνι-Λουντοβίζι, πρίγκιπας του Πιομπίνo, αντιμετώπισε σοβαρά οικονομικά προβλήματα και αποφάσισε να πωλήσει το ακίνητο στη Σοσιετά Τζενεράλε Ιμομπιλιάρε. Η Βίλα χωρίστηκε σε οικόπεδα. [9] Τα γλυπτά [10] διασκορπίστηκαν σε συλλογές και τα περισσότερα κτίρια κατεδαφίστηκαν· το μόνο που παρέμεινε ήταν το Καζίνο ντελ' Αουρόρα. [11]
Η Βία Βένετο περνούσε από τους πρώην χώρους, μέρος των οποίων καταλαμβάνεται από την Αμερικανική Πρεσβεία στο Παλάτσο Μαργκεριτα, και το Ριόνε Λουντοβίζι διαμορφώθηκε, δανειζόμενο το όνομα της περιοχής του από τον καρδινάλιο και τη βίλα του.
Οι κήποι της βίλας και τα Αυρηλιανά Τείχη στις αρχές της δεκαετίας του 1880, σε έναν πίνακα του Έτορε Ρέσλερ Φρανζ
"Οι κήποι της Βίλας", της Λουίζ Μπεγκάς-Παμεντιέ
Η σύγχρονη Βία Βένετο οδηγεί στην καρδιά του πάρκου της Βίλα Λουντοβίζι
