Αϊντιντζίκ

Το Αϊντιντζίκ είναι η τοποθεσία της αρχαίας Ελληνικής πόλης Κελένδερις, ένα λιμάνι και φρούριο στην αρχαία Κιλικία και αργότερα στην Ισαυρία. Ήταν ένα από τα καλύτερα λιμάνια αυτής της ακτής στην αρχαιότητα και επίσης πολύ ισχυρή αμυντική θέση. Ο Αρτεμίδωρος, μαζί με άλλους γεωγράφους, θεώρησαν αυτόν τον τόπο ως την αρχή της Κιλικίας. ^[1] Πρέπει να υπήρχε παλαιότερος οικισμός, που χρονολογείται από τους Χετταίους και τους Ασσύριους, αλλά μέχρι στιγμής δεν έχει αποκαλυφθεί κανένα στοιχείο.

Σύμφωνα με το μύθο, η πόλη ιδρύθηκε από τον Σάνδοκο, εγγονό του Φαέθωνα, ο οποίος μετανάστευσε εδώ από τη Συρία.^[2] Παντρεύτηκε τη Φαρνάκη, την πριγκίπισσα της Υρίας. Ο γιος τους Κινύρας ίδρυσε την Πάφο. ^[3] Οι ιστορικοί ανέφεραν ότι η πόλη ήταν όντως φοινικικός οικισμός, που αργότερα επεκτάθηκε από μια ιωνική αποικία από τη Σάμο. ^[4] Οι ανασκαφές που έγιναν από το 1986 έχουν αποκαλύψει ευρήματα, που χρονολογούνται από τον 8ο αιώνα π.Χ., όταν έφτασαν οι Σάμιοι.

Η πόλη άκμασε κατά τον 4ο και 5ο αιώνα π.Χ. Ήταν μια στάση στις ναυτιλιακές διαδρομές μεταξύ του Αιγαίου στα δυτικά, της Κύπρου στα νότια και της Συρίας στα ανατολικά. Στη δεκαετία του 450 π.Χ. οι στόλοι της Αθήνας πέρασαν στο δρόμο τους, για να υποστηρίξουν τις εξεγέρσεις κατά της Αχαιμενιδικής Αυτοκρατορίας στην Κύπρο και την Αίγυπτο. Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, η Κελένδερις έγινε η πιο ανατολική πόλη, που απέτισε φόρο τιμής στη Δηλιακή ένωση υπό την ηγεσία των Αθηναίων. Οι πληρωμές έγιναν μόνο από το 460 π.Χ. έως το 454 π.Χ. ^[5] προτού η Αθήνα εγκαταλείψει και τις δύο εκστρατείες και αποδεχτεί μια ειρηνευτική συμφωνία, που άφησε την Κελένδερις στο Βασίλειο της Κιλικίας, που είχε συμμαχήσει με τους Αχαιμενίδες.

Κατά την ελληνιστική εποχή (1ος αιώνας π.Χ.) η Κελένδερις ήταν σε πολιτικό συνασπισμό με το βασίλειο των Πτολεμαίων της Αιγύπτου και αντιμετώπιζε σοβαρές δυσκολίες από την πειρατεία. Αυτό το πρόβλημα παρέμεινε έως ότου η Αρχαία Ρώμη ανέλαβε στρατιωτικές ενέργειες κατά των πειρατών και η Κελένδερις απολάμβανε μια δεύτερη περίοδο πλούτου καθώς οι Ρωμαίοι εξασφάλιζαν τους εμπορικούς δρόμους της Μεσογείου. Έφτιαξαν μια πόλη γύρω από το λιμάνι με βίλες, παλάτια, υδρευτικά και λουτρά. Κατά τον Μεσαίωνα, το μεγαλείο παρέμεινε καθώς η πόλη ελεγχόταν από το Βυζάντιο και τον 11ο αιώνα οι Αρμένιοι.

Το 1228, το κάστρο Κελένδερις καταλήφθηκε από τους Αρμένιους από το μπεϊλίκι Καραμάνογλου και η ακτή εποικίστηκε από Τούρκους. Το όνομα της πόλης μεταλλάχθηκε σε Gilindere και συνέχισε να είναι σημαντικό λιμάνι μεταξύ Ανατολίας και Κύπρου μέχρι τις αρχές του εικοστού αιώνα. Μετονομάστηκε σε Αϊντιντζίκ το 1965.

Η πόλη έδωσε το όνομά της σε μια περιοχή, που ονομαζόταν Κελενδερίτις, ^[6] και κατασκεύασε εκείνα τα ασημένια τετράδραχμα, τα οποία παρέχουν μερικά από τα αρχαιότερα και καλύτερα δείγματα της νομισματικής τέχνης. ^[7] Υπάρχουν επίσης νομίσματα των Σύριων βασιλιάδων, και των μεταγενέστερων Ρωμαίων αυτοκρατόρων.

Τα ερείπια της αρχαίας πόλης είναι πολύ λίγα και τα ερείπια σήμερα επικαλύπτονται κυρίως από το διευρυνόμενο σύγχρονο Αϊντιντζίκ. Ενδέχεται να εντοπιστούν οχυρώσεις γύρω από τον σύγχρονο φάρο στο μικρό ακρωτήρι, που σχηματίζει το λιμάνι. Υπάρχει ένας κόλπος με την περίφημη πηγή 1.6 χλμ δυτικά στο Σογκουκσού. Εδώ υπάρχουν αρχαία ερείπια, κυρίως ένα λουτρό στην κορυφή του κόλπου και αρχαιολογικά συντρίμμια στη χερσόνησο στο στόμιό του. Υπάρχουν όμορφοι αλλά πολύ κατεστραμμένοι λαξευμένοι σε βράχο τάφοι στο Ντουρουχάν 9.6 χλμ προς Βορρά.

Το 2002, υπολείμματα ενός λιμανιού 2400 ετών ανακαλύφθηκαν υποβρύχια γύρω από το νησί Γιλανλί.

Κτίστηκε πιθανότατα κατά τον τέταρτο ή τον πέμπτο αιώνα μ.Χ. Το κάστρο στο σημείο και το θέατρο ανήκουν προφανώς στη ρωμαϊκή εποχή. ^[8]

Στα νεκροταφεία της πόλης διακρίνονται βραχώδεις τάφοι, θολωτοί τάφοι και πυραμιδόστεγοι μνημειακοί τάφοι, που εκτείνονται σε μια περίοδο από την έκτη χιλιετία π.Χ. έως τον τέταρτο αιώνα. Η πλειοψηφία των αντικειμένων, που εκτίθενται στο μουσείο είναι από αυτούς τους τάφους.

Το μωσαϊκό, που ανακαλύφθηκε κοντά στο λιμάνι το 1992 είναι ένα εξαιρετικό παράδειγμα για την απεικόνιση του πανοράματος της πόλης όπως ήταν τον πέμπτο αιώνα.

Υπάρχει ένα μεγάλο ρωμαϊκό κενοτάφιο με τέσσερις κίονες του 2ου αι. Σημειώθηκε ως CENOTAPH (ένα μνημείο που στήθηκε ως μνημείο ενός νεκρού ή νεκρών που θάφτηκαν αλλού, ειδικά των ανθρώπων, που σκοτώθηκαν σε έναν πόλεμο) στον χάρτη του λιμανιού Τσελιντρέχ, που ετοίμασε ο υποναύαρχος Σερ Φράνσις Μποφόρ. Πρόκειται για ένα τετράπυλο από ασβεστόλιθους με ορθογώνιο ταφικό δωμάτιο στο κάτω μέρος, τέσσερις πυλώνες στημένους πάνω σ' αυτό και πυραμιδοειδή στέγη, που στηρίζεται από τις καμάρες των τεσσάρων πυλώνων. Αυτός ο τύπος είναι κοινός στην Ρωμαϊκή περίοδο και μπορεί να χρονολογηθεί στο δεύτερο μισό του δεύτερου ή στις αρχές του τρίτου αιώνα μ.Χ.

Το σπήλαιο Γκιλιντιρέ απέχει περίπου μία ώρα βόλτα κατά μήκος της ακτής με ένα μικρό σκάφος. Έχει 555 μέτρα μήκος και 46 μέτρα βάθος. Στο σπήλαιο υπάρχουν αρκετοί σταλαγμίτες και σταλακτίτες.^[9]