Ανάντι Γκοπάλ Τζόσι

Η Τζόσι γεννήθηκε, μεγάλωσε και παντρεύτηκε στο Kalyan, όπου η οικογένειά της ήταν γαιοκτήμονες, πριν βιώσουν οικονομικές απώλειες, ενώ το όνομά της αρχικά ήταν Yamuna. Όπως συνηθιζόταν εκείνη την εποχή και μετά από πιέσεις της μητέρας της, παντρεύτηκε στην ηλικία των εννέα ετών με τον Gopalrao Joshi, έναν χήρο, σχεδόν είκοσι ετών μεγαλύτερό της. ^[9] Μετά το γάμο, ο σύζυγος της Yamuna άλλαξε το όνομά της σε «Ανάντι» (Anandi). ^[10] Ο Gopalrao Joshi εργαζόταν ως υπάλληλος στο ταχυδρομείο του Kalyan . Αργότερα, μεταφέρθηκε στο Alibag και, τέλος, στο Kolhapoor ( Kolhapur ). Ήταν προοδευτικός στοχαστής και, πράγμα ασυνήθισο για εκείνη την εποχή, υποστήριζε την εκπαίδευση των γυναικών. ^[11]

Στα δεκατέσσερα χρόνια της, η Αναντιμπάι γέννησε ένα αγόρι, αλλά το παιδί έζησε μόνο δέκα ημέρες, λόγω έλλειψης ιατρικής περίθαλψης. Αυτό αποδείχθηκε ένα σημείο καμπής στη ζωή της Anandi και την ενέπνευσε να γίνει γιατρός. ^[12] Αφού ο Gopalrao προσπάθησε ανεπιτυχώς να την εγγράψει σε ιεραποστολικά σχολεία, μετακόμισαν στην Καλκούτα. Εκεί έμαθε να διαβάζει και να μιλά σανσκριτικά και αγγλικά.

Ο σύζυγός της την ενθάρρυνε να σπουδάσει ιατρική. Το 1880 έστειλε μια επιστολή στον Royal Wilder, έναν πολύ γνωστό Αμερικανό ιεραπόστολο, δηλώνοντας το ενδιαφέρον της συζύγου του να σπουδάσει ιατρική στις Ηνωμένες Πολιτείες και ρωτώντας αν υπήρχε και για τον ίδιο κάποια κατάλληλη θέση στις ΗΠΑ. ^[13] Ο Γουίλντερ δημοσίευσε την αλληλογραφία τους στο Princeton's Missionary Review. Η Theodicia Carpenter, κάτοικος της Roselle, New Jersey, έτυχε να το διαβάσει ενώ περίμενε να δει τον οδοντίατρό της. Εντυπωσιασμένη τόσο από την επιθυμία της Αναντιμπάι να σπουδάσει ιατρική όσο και από την υποστήριξη του Gopalrao για τη σύζυγό του, έγραψε στην Αναντιμπάι. Η Carpenter και η Αναντιμπάι ανέπτυξαν μια στενή φιλία και αποκαλούσαν η μία την άλλη "θεία" και "ανιψιά". Αργότερα, η Carpenter θα φιλοξενούσε τον Anandibai στο Rochelle κατά τη διάρκεια της παραμονής της Τζόσι στις ΗΠΑ. ^{[14] [9]}

Όσο το ζεύγος Τζόσι διέμενε στην Καλκούτα, η υγεία της Αναντιμπάι επιδεινώθηκε. Υπέφερε από αδυναμία, συνεχείς πονοκεφάλους, περιστασιακούς πυρετούς και μερικές φορές δύσπνοια. Η Theodicia της έστειλε φάρμακά από την Αμερική, χωρίς όμως σημαντικά αποτελέσματα. Το 1883, ο Gopalrao μεταφέρθηκε στο Serampore και αποφάσισε να στείλει μόνη της την Αναντιμπάι στην Αμερική για τις ιατρικές της σπουδές, παρά την κακή κατάσταση της υγείας της. Αν και διστακτικός, o Gopalrao την έπεισε να γίνει παράδειγμα για άλλες γυναίκες, επιδιώκοντας την τριτοβάθμια εκπαίδευση.

Ένα ζεύγος γιατρών με την ονομασία Thorborn πρότεινε η Αναντιμπάι να θέσει υποψηφιότητα στο Woman's Medical College of Pennsylvania. Μόλις έγινε γνωστή η πρόθεση της Αναντιμπάιινα συνεχίσει την τριτοβάθμια εκπαίδευσή της στη Δύση, η ορθόδοξη ινδική κοινωνία την καταδίκασε πολύ έντονα.

Η Anandibai απευθύνθηκε στην κοινότητα στο Serampore College Hall, εξηγώντας την απόφασή της να πάει στην Αμερική και να πάρει το ιατρικό της πτυχίο. ^[15] Συζήτησε μαζί τους τη δίωξη που είχε υποστεί η ίδια και ο άντρας της. Τόνισε την ανάγκη να υπάρχουν γυναίκες γιατροί στην Ινδία, τονίζοντας ότι οι γυναίκες ινδουίστριες θα μπορούσαν να λειτουργούν καλύτερ ως γιατροί για γυναίκες ινδουίστριες. ^[14] Η ομιλία της έλαβε δημοσιότητα και οικονομικές συνεισφορές άρχισαν να ρέουν από όλη την Ινδία.

Τη δεκαετία του 1800, ήταν πολύ ασυνήθιστο οι άντρες να επικεντρώνονται στην εκπαίδευση των συζύγων τους. Στον Gopalrao έγινε έμμονη η ιδέα η εκπαίδευση της Αναντιμπάι και ήθελε να αυτή μάθει ιατρική και να δημιουργήσει τη δική της ταυτότητα στον κόσμο. Μια μέρα, μπήκε στην κουζίνα και την βρήκε να μαγειρεύει με τη γιαγιά της και είχε μία έκρηξη θυμού. Ήταν πολύ ασυνήθιστο οι άντρες να χτυπούν τις συζύγους τους επειδή μαγείρευαν αντί να διαβάζουν. Καθώς η εμμονή του Gopalrao στην εκπαίδευση του Joshi μεγάλωσε, την έστειλε με την κυρία Carpenter, μια ιεραπόστολο από τη Φιλαδέλφεια, στην Αμερική για να σπουδάσει ιατρική. Το 1883, πριν από το ταξίδι της, μίλησε δημόσια. Έθιξε το θέμα της έλλειψης γυναικών γιατρών και είπε: «Εγώ δηλώνω εθελοντικά ως μία». ^[16] Ανέφερε επίσης πως η μαιευτική δεν ήταν σε καμία περίπτωση επαρκής και ότι οι εκπαιδευτές που διδάσκουν αυτά τα μαθήματα έχουν συντηρητικές απόψεις. Ο Gopalrao μετακόμισε τελικά στην Αμερική όταν ένιωσε δυσαρεστημένος από τις προσπάθειές της. Μέχρι αυτός να φτάσει στη Φιλαδέλφεια, η Αναντιμπάι είχε ήδη ολοκληρώσει τις σπουδές της και ήταν γιατρός. Από εκεί, επιβιβάστηκαν μαζί στο πλοίο και επέστρεψαν στο σπίτι.

Η Αναντιμπάι ταξίδεψε στη Νέα Υόρκη από την Καλκούτα με πλοίο, συνοδευόμενη από δύο αγγλίδες ιεραποστόλους, γνωριμίες των Thorborns. Στη Νέα Υόρκη, η Theodicia Carpenter την καλωσόρισε τον Ιούνιο του 1883. Η Αναντιμπάι έγραψε επιστολή στο Woman's Medical College της Πενσυλβανίας, ζητώντας να γίνει δεκτή στο ιατρικό τους πρόγραμμα ^[17], το οποίο ήταν το δεύτερο γυναικείο ιατρικό πρόγραμμα στον κόσμο. Η Ρέιτσελ Μπόντλεϋ, η πρύτανης του κολεγίου, αποδέχθηκε την αίτησή της.

Η Αναντιμπάι ξεκίνησε την ιατρική της εκπαίδευση σε ηλικία 19 ετών. Στην Αμερική, η υγεία της επιδεινώθηκε λόγω του κρύου καιρού και καθώς δεν ήταν εξοικειωμένη με τις τοπικές διατροφικές συνήθειες. Έπαθε φυματίωση . ^[12] Παρ 'όλα αυτά, αποφοίτησε με διδακτορικό το Μάρτιο του 1886. Το θέμα της διατριβής της ήταν "Μαιευτική μεταξύ των Αρίων Hindoos." Η διατριβή χρησιμοποίησε αναφορές τόσο από κείμενα Ayurvedic όσο και από αμερικανικά ιατρικά εγχειρίδια. ^[14] Μετά την αποφοίτησή της, η βασίλισσα Βικτώρια της έστειλε ένα συγχαρητήριο μήνυμα. ^[18]

Στα τέλη του 1886, η Αναντιμπάι επέστρεψε στην Ινδία, όπου την υποδέχθηκαν με ενθουσιασμό. ^[19] Το πριγκιπικό κράτος της Κολχαπούρ την διόρισε ως υπεύθυνη γιατρού της γυναικείας πτέρυγας του τοπικού νοσοκομείου Albert Edward . ^[20]

Η Αναντιμπάι πέθανε από φυματίωση στις αρχές του επόμενου έτους στις 26 Φεβρουαρίου 1887 πριν κλείσει τα 22 της χρόνια στο Pune. Χρόνια πριν από το θάνατό της, ήταν κουρασμένη και ένιωθε συνεχή αδυναμία. Της στάλθηκαν φάρμακα από την Αμερική, αλλά χωρίς αποτελέσματα, οπότε συνέχισε να μελετά ιατρική μέχρι το θάνατο. Ολόκληρη η Ινδία θρήνησε τον θάνατό της. Οι στάχτες της στάλθηκαν στη Theodicia Carpenter, η οποία τις έβαλε στο οικογενειακό νεκροταφείο της στο Poughkeepsie Rural Cemetery στο Poughkeepsie της Νέας Υόρκης . Η επιγραφή αναφέρει ότι η Ανάντι Τζόσι ήταν ένα κορίτσι ινδουίστρια Brahmin, η πρώτη Ινδή που έλαβε εκπαίδευση στο εξωτερικό και απέκτησε ιατρικό πτυχίο. ^[19]

Το 1888, η αμερικανίδα φεμινίστρια συγγραφέας Caroline Wells Healey Dall έγραψε τη βιογραφία της Τζόσι. ^[21] Η Ντάλ γνώρισε την Τζόσι και την θαύμαζε πολύ. Ωστόσο, ορισμένα σημεία της βιογραφίας, ιδιαίτερα η σκληρή μεταχείριση του Gopalao Joshi, προκάλεσαν αντιπαραθέσεις μεταξύ των φίλων του Τζόσι. ^[14]

Το Doordarshan, ένας ινδικός δημόσιος ραδιοτηλεοπτικός οργανισμός έκανε μια σειρά Χίντι βασισμένη στη ζωή της, με την ονομασία "Anandi Gopal" και σκηνοθεσία Kamlakar Sarang. Η Shrikrishna Janardan Joshi έγραψε μια φανταστική αφήγηση της ζωής της στο μυθιστόρημα Μαράθι Anandi Gopal, το οποίο μεταφέρθηκε στην οθόνη σε ένα έργο με το ίδιο όνομα από τον Ram G. Joglekar. ^[20]

Ο Δρ. Anjali Kirtane έχει ερευνήσει εκτενώς τη ζωή της Δρ Αναντιμπάι Τζόσι και έχει γράψει ένα βιβλίο Μαράθι με τίτλο "डॉ. (जोशी काळ आणि कर्तृत्व " ("Dr Anandibai Joshi, Kaal ani Kartutva: Δρ Αναντιμπάι Τζόσι, οι χρόνοι και τα επιτεύγματά της ") που περιέχει σπάνιες φωτογραφίες της Δρ Anandibai Joshi. ^[22]

Το Ινστιτούτο Έρευνας και Τεκμηρίωσης στις Κοινωνικές Επιστήμες (IRDS), μια μη κυβερνητική οργάνωση από το Lucknow, απονέμει το βραβείο Anandibai Joshi Για Ιατρική, προς τιμήν των πρώτων συνεισφορών της στην πρόοδο της επιστήμης της ιατρικής στην Ινδία. ^{[23] [20]} Επιπλέον, η κυβέρνηση της Μαχαράστρα έχει καθιερώσει μια υποτροφία στο όνομά της για τις νέες γυναίκες που εργάζονται για την υγεία των γυναικών . ^[24] Ένας κρατήρας στην Αφροδίτη ονομάστηκε προς τιμήν της. Ο κρατήρας διαμέτρου 34.3 χιλιομέτρων στην Αφροδίτη, που ονομάζεται «Joshee», βρίσκεται σε γεωγραφικό πλάτος 5,5 ° Β και μήκος 288,8 ° Α.

Στις 31 Μαρτίου 2018, η Google την τίμησε με ένα Google Doodle για να σηματοδοτήσει τα 153α γενέθλιά της. ^{[25] [26]}

Μια ταινία στα Μαράθι με θέμα τη ζωή της δημιουργήθηκε το 2019 με το όνομα Anandi Gopal . ^[27] Το 2017, το έργο με τίτλο Dr. Anandibai Joshi: Like, Comment, Share, στα Γκουτζαράτι, σε σκηνοθεσία Manoj Shah, έκανε πρεμιέρα στο Εθνικό Κέντρο Παραστατικών Τεχνών . ^{[28] [29]}