Αλεξάνταρ Βούτσιτς

Ο Βούτσιτς γεννήθηκε στις 5 Μαρτίου 1970 και μεγάλωσε στο Νόβι Μπέογκραντ μαζί με τον αδερφό του, Αντρέι.^[14] Οι πατρικοί πρόγονοί του προέρχονταν από το Τσιπούλιτς, κοντά στο Μπουγκόινο, στην κεντρική Βοσνία. Εκδιώχθηκαν από τους Κροάτες φασίστες (Ούστασε) κατά τη διάρκεια του Β 'Παγκοσμίου Πολέμου και εγκαταστάθηκαν κοντά στο Βελιγράδι, όπου γεννήθηκε ο πατέρας του.^[15] Σύμφωνα με τον Βούτσιτς, ο παππούς του από τον πατέρα του, Αντσέλκο, και δεκάδες άλλοι στενοί συγγενείς του σκοτώθηκαν από τους Ούστασε.^[16]

Η μητέρα του γεννήθηκε στο Μπέτσεϊ στη Βοϊβοντίνα.^[15] Και οι δύο γονείς του ήταν απόφοιτοι οικονομικών. Ο πατέρας του εργάστηκε ως οικονομολόγος και η μητέρα του ως δημοσιογράφος.^[15]

Ο Βούτσιτς μεγάλωσε στο Νέο Βελιγράδι,^[15] όπου παρακολούθησε το δημοτικό σχολείο Μπράνκο Ράντισεβιτς και αργότερα γυμνάσιο στο Ζέμουν. Αποφοίτησε από τη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου του Βελιγραδίου. Έμαθε αγγλικά στο Μπράιτον της Αγγλίας και εργάστηκε ως έμπορος στο Λονδίνο για κάποιο διάστημα. Μετά την επιστροφή του στη Γιουγκοσλαβία, εργάστηκε ως δημοσιογράφος στο Πάλε της Βοσνίας-Ερζεγοβίνης. Εκεί, πήρε συνέντευξη από τον πολιτικό Ράντοβαν Κάραντζιτς και κάποτε έπαιξε σκάκι με τον στρατηγό Ράτκο Μλάντιτς.^[17] Ως νεαρός, ο Βούτσιτς ήταν οπαδός του Ερυθρού Αστέρα του Βελιγραδίου και παρακολουθούσε συχνά τους αγώνες τους,^[17] συμπεριλαμβανομένου αυτού που διεξήχθη μεταξύ της Ντιναμό Ζάγκρεμπ και του Ερυθρού Αστέρα στις 13 Μαΐου 1990, που μετατράπηκε σε τεράστια ταραχή.^[18]

Έγινε μέλος του Σερβικού Ριζοσπαστικού Κόμματος (SRS) το 1993 και στις εκλογές εκείνης της χρονιάς εξελέγη βουλευτής. Έπειτα από 2 χρόνια, σε ηλικία 24 ετών, έγινε γραμματέας του SRS. Μετά τη νίκη του κόμματός του στις τοπικές εκλογές στο Ζεμούν το 1996, έγινε διευθυντής του πολυαθλητικού κέντρου Πίνκι Χολ.^[19] Διεκδίκησε τη δημαρχία στο Βελιγράδι δύο φορές, το 2004 και το 2008, χάνοντας και τις δύο φορές από υποψηφίους του Δημοκρατικού Κόμματος (DS).

Το Μάρτιο του 1998 διορίστηκε υπουργός Πληροφοριών στην κυβέρνηση του πρωθυπουργού Μίρκο Μαριάνοβιτς.^[20] Οι μελετητές περιέγραψαν τον Βούτσιτς ως το κρίσιμο πρόσωπο στη διαμόρφωση των μέσων μαζικής ενημέρωσης του αιώνα, στη Σερβία.^[21] Μετά την αυξανόμενη δυσαρέσκεια εναντίον του Μιλόσεβιτς, ο Βούτσιτς επέβαλε πρόστιμα σε δημοσιογράφους που επέκριναν την κυβέρνηση και απαγόρευσε ξένα τηλεοπτικά δίκτυα.^[22] Το 2014 παραδέχτηκε ότι έπραξε λάθος και είχε αλλάξει, δηλώνοντας «δεν ντρέπομαι να ομολογήσω όλα μου τα πολιτικά λάθη».^[23]

Από τον Ιούλιο του 2012 ως τον Αύγουστο του 2013 υπηρέτησε ως υπουργός Άμυνας.

Έπειτα από τις βουλευτικές εκλογές του 2014 το Σερβικό Ριζοσπαστικό Κόμμα του Βούτσιτς κέρδισε 158 έδρες από τις συνολικά 250 στο Κοινοβούλιο και σχημάτισε κυβέρνηση συνασπισμού με το Σοσιαλιστικό Κόμμα της Σερβίας. Ο Βούτσιτς εξελέγη πρωθυπουργός της Σερβίας. Μετά τις πρόωρες βουλευτικές εκλογές του 2016 η κυβέρνηση του Βούτσιτς επαναδιορίστηκε τον Μάιο του 2016.

Τον Φεβρουάριο του 2017 ανακοίνωσε την υποψηφιότητά του για τις προεδρικές εκλογές, παρότι νωρίτερα είχε καταστήσει σαφές ότι δεν θα διεκδικούσε την προεδρία.^[24]

Ο Βούτσιτς, ο οποίος υποστηρίχθηκε από τον Τόμισλαβ Νίκολιτς, κέρδισε τις εκλογές από τον πρώτο γύρο, λαμβάνοντας ποσοστό 56,01% έναντι 16,63% για τον ανεξάρτητο υποψήφιο Σάσα Γιάνκοβιτς.^[25]

Η εκλογή του έγινε δεκτή με διαμαρτυρίες και διαδηλώσεις, καθώς κατηγορήθηκε ότι θα επέβαλλε αυταρχικό καθεστώς.^[26] Στις 31 Μαΐου 2017 ο Βούτσιτς ορκίστηκε πρόεδρος ενώπιον του Κοινοβουλίου.^[27]

Τον Απρίλιο του 2022 κέρδισε τις προεδρικές εκλογές και επανεξελέγη με το 60% των ψήφων, και η συμμαχία του Μαζί Μπορούμε Να Κάνουμε Τα Πάντα κέρδισε τις 120 από τις 250 έδρες της Εθνοσυνέλευσης.^[28]

• Πολυμέσα σχετικά με το θέμα Aleksandar Vučić στο Wikimedia Commons