Όνσλεϊ Ντάνμπαρ

Ο Ντάνμπαρ γεννήθηκε τον Απρίλιο του 1946 στο Λίβερπουλ και ξεκίνησε να παίζει τύμπανα σε ηλικία έντεκα ετών. Τέσσερα χρόνια αργότερα, εντάχθηκε στο τζαζ συγκρότημα Leo Rutherford και στα δεκαεπτά του χρόνια στους Merseysippi Jazz Band.^[4]

Τον Αύγουστο του 1963, έγινε μέλος των Pressmen, οι οποίοι διαλύθηκαν τον Ιανουάριο της επόμενης χρονιάς και τέσσερα μέλη του σχήματος, μεταξύ αυτών και ο Ντάνμπαρ, σχημάτισαν τους The Flamingos.^[5] Μετά από μία σύντομη περιοδεία στη Γερμανία, εντάχθηκε στο συγκρότημα ο Φρέντι Σταρ, πριν ο Ντάνμπαρ γίνει μέλος των Excheckers και των Stu and the Mojos,^[6] οι οποίοι είχαν σημειώσει επιτυχία με το σινγκλ "Everything's All Right".^[7]

Αφού αποχώρησε από τους Mojos, εντάχθηκε στους John Mayall & the Bluesbreakers, με τους οποίους ηχογράφησε συνολικά τέσσερις δίσκους.^[8] Στη συνέχεια, έγινε μέλος του προσωπικού σχήματος του Τζεφ Μπεκ, όπου συνεργάστηκε με μουσικούς όπως ο Ροντ Στιούαρτ και ο Ρον Γουντ.^[9] Πριν αποχωρήσει από το συγκρότημα, όλα τα μέλη των Jeff Bek Group εμφανίστηκαν στον δίσκο "Barabajagal" του Donovan.^[10]

Το 1967, ο Ντάνμπαρ σχημάτισε τους Aynsley Dunbar Retaliation, με τον κιθαρίστα και τραγουδιστή Τζον Μούρσεντ, τον κιμπορντίστα Τόμι Έιρ, τον μπασίστα Άλεξ Ντμοτσόφσκι, κ.α..^[11] Μετά τη διάλυση των Retaliation, ο Ντάνμπαρ σχημάτισε τους Blue Whale, οι οποίοι ηχογράφησαν μόνο το ομώνυμο τους άλμπουμ.^[12] Ακολούθησε η συμμετοχή του στο συγκρότημα του Φρανκ Ζάπα, όταν και μετακόμισε στο Λος Άντζελες. Περιόδευσε μαζί του το 1970 και ηχογράφησε τα άλμπουμ "Chunga's Revenge", "Fillmore East - June 1971", "200 Motels", "Just Another Band from L.A.", "Waka/Jawaka", "The Grand Wazoo" και "Apostrophe (')", μέχρι τα μέσα της δεκαετίας του '70.^[13]

Το 1973, έγινε μέλος του προσωπικού σχήματος του Ντέιβιντ Μπόουι, ηχογραφώντας μαζί του δύο δίσκους, ενώ παράλληλα συμμετείχε στο άλμπουμ "Berlin" του Λου Ριντ, μαζί με τους Τζακ Μπρους, Στιβ Γουίνγουντ και Τόνι Λέβιν. Στη συνέχεια, έγινε μέλος των Journey, με τους οποίους συνέγραψε και ηχογράφησε τέσσερις δίσκους, πριν αποχωρήσει λόγω αλλαγής στον ήχο του συγκροτήματος.^[14]

Το 1976, συνεργάστηκε με τον Σάμι Χάγκαρ για τον δίσκο "Nine on a Ten Scale" και τον Νιλς Λόφγκρεν για τον ομώνυμο δίσκο του και το "Cry Tough".^[15] Δύο χρόνια αργότερα, εντάχθηκε στους Jefferson Starship, με τους οποίους κυκλοφόρησε τα άλμπουμ "Freedom at Point Zero" (1979), "Modern Times" (1981) και "Winds of Change" (1982).^[16]

Στη συνέχεια, αποσύρθηκε από τη μουσική βιομηχανία, αλλά το 1985 ο Ντέιβιντ Κόβερντεϊλ τον έπεισε να επιστρέψει στη μουσική και να γίνει μέλος των Whitesnake. Μαζί τους ηχογράφησε το "Whitesnake", το οποίο περιείχε τις μεγάλες επιτυχίες "Still of the Night", "Is This Love" και "Here I Go Again".^[17]

Αποχώρησε από το συγκρότημα για να ασχοληθεί με την οικογένεια του, πριν συνεχίσει το 1994 παίζοντας και ηχογραφώντας με ονόματα όπως οι Pat Travers, UFO, Μίκαελ Σένκερ και Τζον Λι Χούκερ.^[18] Δύο χρόνια αργότερα, έγινε μέλος των Best of British Blues μαζί με τους Άλβιν Λι και Έρικ Μπάρντον, πριν συμμετάσχει στους Mother's Army με τον Τζο Λιν Τέρνερ, τον Μπομπ Ντέισλι και τον κιθαρίστα Τζεφ Γουάτσον, ηχογραφώντας τον δίσκο "Fire on the Moon".^[19]

Τον Οκτώβριο του 1996, εντάχθηκε στους The New Animals του Μπάρντον, με τους οποίους κυκλοφόρησε τρεις δίσκους και ένα ζωντανά βιντεοσκοπημένο DVD.^[20]

Μετά την αλλαγή της χιλιετίας, συμμετείχε στις ηχογραφήσεις του "Retraced" του Τζέικ Λι και του μπλουζ άλμπουμ "The Bluesmasters featuring Mickey Thomas",^[21][22] ενώ κυκλοφόρησε τον προσωπικό του δίσκο "Mutiny", το 2008.^[23]

• The Official Aynsley Dunbar Web Site - Biography
• The Aynsley Dunbar Retaliation | Biography & History - Allmusic
• Drummerworld: Aynsley Dunbar

• The Official Aynsley Dunbar Web Site