Έντμουντ Χάλλεϋ
Ο Έντμουντ Χάλλεϋ ή Εδμόνδος Χάλλεϋ (αναφέρεται και ως Έντμουντ Χάλεϋ) ήταν Άγγλος μαθηματικός και αστρονόμος (8 Νοεμβρίου 1656 - 14 Ιανουαρίου 1742).[4][5]
| Έντμουντ Χάλλεϋ | |
|---|---|
 | |
| Όνομα στη μητρική γλώσσα | Edmond Halley (Αγγλικά) |
| Γέννηση | 29 Οκτωβρίουιουλ. / 8 Νοεμβρίου 1656γρηγ. (πιθανώς)[1] Haggerston |
| Θάνατος | 14ιουλ. / 25 Ιανουαρίου 1742γρηγ.[2][3] Γκρίνουιτς |
| Υπηκοότητα | Βασίλειο της Αγγλίας και Βασίλειο της Μεγάλης Βρετανίας |
| Σπουδές | Σχολείο Σέιντ Πολ, Κολλέγιο Κουήνς και Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης |
| Σύζυγος | Mary Tooke |
| Βραβεύσεις | Εταίρος της Βασιλικής Εταιρίας |
| Επιστημονική σταδιοδρομία | |
| Ερευνητικός τομέας | γεωφυσική, μετεωρολογία, δημογραφία, μαθηματικός, μετεωρολόγος, φυσικός, αστρονομία και αστρονόμος |
| Αξίωμα | Βασιλικός Αστρονόμος της Μεγάλης Βρετανίας (1720, 1742) |
| Ιδιότητα | μαθηματικός, γεωφυσικός, αστρονόμος, μετεωρολόγος, χαρτογράφος, φιλόσοφος, μάγειρας, φυσικός, διδάσκων πανεπιστημίου και κλιματολόγος |
| Φοιτητές του | James Pound |
| δεδομένα () | |
Βιογραφία
Το 1678 δημοσίευσε κατάλογο με 341 αστέρες του νοτίου ουράνιου ημισφαιρίου,[6] την θέση των οποίων και παρατήρησε κατά την υπηρεσία του στην Αγία Ελένη, καθώς και τη διάβαση του πλανήτη Ερμή προ του δίσκου του Ήλιου το 1677.[7][8] Ο Χάλλεϋ είναι ο πρώτος που διαπίστωσε ότι οι αστέρες δεν διατηρούν σταθερή μεταξύ τους θέση και ότι καθένας εξ αυτών έχει δική του κίνηση, επιβεβαιώνοντας εκείνες των Λαμπάδιου, Σείριου και Αρκτούρου.[9]
Μελέτησε επίσης τον γήινο μαγνητισμό,[10] την διανομή των ανέμων στη επιφάνεια της Γης[11] καθώς και το φαινόμενο των παλιρροιών.[12] Το 1703 ανέλαβε την έδρα των Μαθηματικών στο Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης όπου και μεταξύ των ετών 1710-1712 χάρις των γνώσεών του στην ελληνική, λατινική, εβραϊκή και αραβική γλώσσα εξέδωσε τα συγγράμματα του Απολλώνιου του Περγαίου εκ των οποίων τα 4 πρώτα βιβλία εσώθηκαν στην ελληνική, τα 3 επόμενα μόνο στην αραβική, ενώ το τελευταίο αποκατέστησε ο ίδιος.
Υπήρξε μέλος της Βασιλικής Εταιρείας του Λονδίνου από το 1678. Το δε 1720 διορίσθηκε διευθυντής στο Αστεροσκοπείο του Γκρήνουιτς.
Δείτε επίσης
- Με το όνομά του φέρεται σχετικός κομήτης που είχε ενσπείρει πανικό την νύχτα της 19 Απριλίου του 1910 παρόλο ότι από το 467 π.Χ. μέχρι και το 1910 είχαν εξακριβωθεί 29 εμφανίσεις.