Άγιος Γεώργιος (Συλίκου)

Ο Άγιος Γεώργιος Απέχει από την πόλη της Λεμεσού περίπου 25 χιλιόμετρα.^[12] Το χωριό είναι κτισμένο στα αριστερά της κοιλάδας του Κούρρη^[12] σε ένα υψόμετρο 550 μέτρων πάνω από την επιφάνεια της θάλασσας.^[13] Στα νότια και δυτικά συνορεύει με τη Λόφου, στα ανατολικά με τον Δωρό και το Μονάγρι, στα βορειοανατολικά με τη Λάνια, στα βόρεια με τη Συλίκου.

Το χωριό δημιουργήθηκε αρχές του 1800 από ένα κάτοικο του χωριού Άγιος Γεώργιος Πάφου, ο οποίος ήταν βοσκός. Επειδή την περίοδο εκείνη στην περιοχή του χωριού του υπήρχε ανομβρία, πήρε την οικογένεια και τα ζώα του και αναζήτησε νέο τόπο να ζήσουν. Μετά από πολλές αναζητήσεις έφτασε στον ποταμό Δκιόνισο (περιοχή μεταξύ του Αγίου Γεωργίου και της Συλίκου) που είχε πολύ νερό και πολλές ακαλλιέργητες εκτάσεις και εγκαταστάθηκε εκεί. Ακολούθως έφερε και μια συγγενική οικογένεια του από το χωριό του στην Πάφο. Ονόμασαν την περιοχή Άγιος Γεώργιος, όπως ήταν και το χωριό τους στην Πάφο. Οι απόγονοι τους έφτιαξαν την εκκλησία του Αγίου Γεωργίου η οποία υπάρχει μέχρι και σήμερα και σε αυτήν φυλάγονται λείψανα του Αγίου Γεωργίου. Απόγονοι των δύο αυτών οικογενειών ζουν ακόμη και σήμερα στο χωριό.^[12]

Το χωριό είναι γνωστό και ως Άγιος Γεώργιος Συλίκου λόγω της γειτνίασης του με το χωριό Συλίκου. Επιπλέον, είναι γνωστό και σαν Άγιος Γεώργιος Αγκαθιώτης. Η παράδοση αναφέρει ότι την περίοδο της Τουρκοκρατίας ο Άγιος Γεώργιος ήταν το μόνο χωριό της περιοχής που δεν κατέκτησαν οι Τούρκοι. Μια μέρα πλησίασαν στο χωριό από το απέναντι χωριό Μονάγρι, αλλά αντί να δουν την πλούσια βλάστηση του χωριού, αντίκρισαν μια πυκνή βλάστηση από αγκάθια η οποία τους εμπόδισε να προχωρήσουν προς τον Άγιο Γεώργιο και έτσι οπισθοχώρησαν. Προς τιμή του Αγίου Γεωργίου, ο οποίος ήταν και είναι ο προστάτης Άγιος του χωριού, ονομάστηκε Άγιος Γεώργιος Αγκαθιώτης.^[12]

Από την περιοχή του Αγίου Γεωργίου κυλά ο ποταμός Κούρης. Στη διαδρομή του ποταμού υπάρχουν πλατάνια, καλαμιώνες και σκλήδρα. Γύρω από το χωριό υπάρχουν βουνά με πευκώδη δάση και άγρια φυσική βλάστηση.^[14]

Στην περιοχή καλλιεργούνται μαύρα σταφύλια και η σουλτανίνη. Ακόμη, καλλιεργούνται σιτηρά, χαρουπιές και αμυγδαλιές.^[12] Ακόμη, καλλιεργούνται ελιές και φρουτόδεντρα (όπως μηλιές και φορμοζιές).^[14]

Σύμφωνα με τις απογραφές πληθυσμού που πραγματοποιήθηκαν στην Κύπρο, ο πληθυσμός του χωριού από το 1881 έως το 1960 αυξανόταν. Στη συνέχεια ο πληθυσμός ξεκίνησε να μειώνεται λόγω αστυφιλίας.^[12] Ωστόσο, στην τελευταία απογραφή του 2011 ο πληθυσμός του χωριού παρουσιάζεται αυξημένος. Ο πίνακας που ακολουθεί παρουσιάζει τον πληθυσμό του Αγίου Γεωργίου όπως καταγράφηκε στις απογραφές πληθυσμού που έγιναν στην Κύπρο.

Στο χωριό υπάρχουν 4 ναοί:

• Η παλιά εκκλησία του Αγίου Γεωργίου, η οποία κτίστηκε το 1830. Στην είσοδο της εκκλησίας υπάρχει χαραγμένη στην πέτρα η χρονολογία 1886 που είναι το έτος επέκτασης της. Είναι πετρόκτιση, με άσπρους τοίχους εσωτερικά και χωρίς τοιχογραφίες.^[32]
• Η νέα εκκλησία του Αγίου Γεωργίου, η οποία κατασκευάστηκε λόγω της πληθυσμιακής αύξηση του χωριού. Τα θεμέλια τοποθετήθηκαν το 1928 αλλά η εκκλησία πρωτολειτούργησε το 1955. Είναι πετρόκτιση, χωρητικότητας 500 περίπου ατόμων.Από το 1981 βρίσκονται φυλαγμένα στην εκκλησία οστά του Αγίου Γεωργίου τα οποία έφερε η εκκλησιαστική επιτροπή από την Παλαιστίνη.^[33] 
• Το εξωκλήσι του Αγίου Παντελεήμονα, το οποίο κτίστηκε το 2007 στη θέση παλαιότερου εξωκλησιού. Πριν την οικοδόμηση του, οι κάτοικοι έκαναν λειτουργία στα ερείπια του παλιού εξωκλησιού.^[34]
• Το εξωκλήσι Παναγιά Συρκάς. Το συγκεκριμένο επώνυμο της Παναγίας οφείλεται σε ένα παλιό οικισμό που βρισκόταν στον Άγιο Γεώργιο. Το εξωκλήσι κτίστηκε το 1897.^[35][36]

Παραδοσιακό προϊόντα του χωριού είναι το κρασί, η ζιβανία, ο παλουζές, ο σιουσιούκος και τα σταφύδια.^[37]

Σύμφωνα με την ιστοσελίδα του κοινοτικού συμβουλίου από το χωριό κατάγεται ο Κύπρος Τόκας, ο Μάριος Τόκας και ο Κωνσταντίνος Χριστοφόρου.^{[38][39][40][41]}

• Καρούζης, Γιώργος (2001). Περιδιαβάζοντας την Κύπρο: Λεμεσός (πόλη και επαρχία) (πρώτη έκδοση). Λευκωσία: ΣΕΛΑΣ Κεντρο Μελετων Ερευνων & Εκδοσεων. σελ. 184-185. ISBN 9963-566-67-7. 

• Ιστοσελίδα Κοινοτικού Συμβουλίου
• «Άγιος Γεώργιος, Επαρχίας Λεμεσού!». www.eprovoli.com. 18 Σεπτεμβρίου 2013. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 6 Ιανουαρίου 2018. Ανακτήθηκε στις 6 Ιανουαρίου 2018. 
• «Άγιος Γεώργιος Συλίκου: Η Κοινότητα με την καθαρή ατμόσφαιρα και τους φιλόξενους ανθρώπους». www.elemesos.com. 29 Νοεμβρίου 2013. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 10 Απριλίου 2014. Ανακτήθηκε στις 6 Ιανουαρίου 2018.