Палеозой
Палеозой эри, палеозой, PZ (ав.гр. πᾰλαιός — аваллӑ, ав.гр. ζωή — пурнӑҫ) — Ҫӗр планетан кун-ҫулӗнчи геологиллӗ эра, авалхи пурнӑҫӑн эри пек паллӑ. Фанерозой эонӗн пӗрремӗш эри. Неопротерозой эри хыҫҫӑн тата мезозой эринчен маларах пырать. 541,0 ± 1,0 миллион ҫул каялла пуҫланнӑ та 251,902 ± 0,024 млн ҫул каялла вӗҫленнӗ. Ҫапла вара, вӑл 289 млн ҫул патне тӑсӑлнӑ. 6 тапхӑра: кембрий, ордовик, силур, девон, карбон тата пермь ҫине пайланать.
![](http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/b/ba/Devonianscene-green.jpg/250px-Devonianscene-green.jpg)
Эра пуҫламӑшӗнче кӑнтӑр материксем пӗрлӗхлӗ Гондвана тенӗ суперконтинента кӗнӗ, вӗҫӗнче вара унӑн ҫумне ытти континентсем те ҫыпӑҫса ларсан, Пангея тенӗ суперконтинент пулса тӑнӑ.
Палеозоя тишкернин кун-ҫулӗ
Вуламалли
- Иорданский Н. Н. Развитие жизни на Земле. — М.: Просвещение, 1981.
- Короновский Н. В., Хаин В. Е., Ясаманов Н. А. Историческая геология : Учебник. — М.: Академия, 2006.
- Сорохтин О. Г., Ушаков С. А. Развитие Земли. — М.: Изд-во МГУ, 2002. — 506 с.
- Поленов Б. К. Палеозойская эра // Энциклопедический словарь Брокгауза и Ефрона : в 86 т. (82 т. и 4 доп.). — СПб., 1890—1907.
- Ушаков С. А., Ясаманов Н. А. Дрейф материков и климаты Земли. — М.: Мысль, 1984.
- Ясаманов Н. А. Древние климаты Земли. — Л.: Гидрометеоиздат, 1985.
- Ясаманов Н. А. Популярная палеогеография. — М.: Мысль, 1985.
Каҫӑсем
- Палеозой 2019 ҫулхи Ҫӗртме уйӑхӗн 9-мӗшӗнче архивланӑ.
- Поздний палеозой
- Палеозойская группа (эра)
- Природные условия палеозойской эры
🔥 Top keywords: Тĕп страница164170987175819381395Иккĕмĕш Тĕнче вăрçи494510 çулÇу, 2400 çулИншааллахВикипедиВикипеди:Википеди çинченНибелунг унки4071280Пулăшу:Тупмалли5931228ПулăшуЯтарлă:Свежие правкиДрозд Максим Георгиевич660Википеди:Википеди ăшлăхĕВикипеди:ХыпарсемВикипеди:КанашлуГотсемЛазер1210.myВикипеди:ПорталПельш Валдис Эйженович1282ЙĕкевIКăшăл (спорт хатĕрĕ)