Timozin

Zimozini su otkriveni sredinom 1960-tih, istraživanjem uloge grudne žlijezde u razvoju imunskog sistema kičmenjaka. Pretpostavljalo se da taj organ ima hormonsko dejstvo. Iz timusnog tkiva je izoliran biološki aktivna tvar, poznata kao timozinska frakcija 5, koja je imala sposobnost obnavljanja pojedinih dijelova imunskih funkcija kod životinja bez grudne žlijezde. Utvrđeno je da frakcija 5 sadrži preko 40 malih peptida (sa rasponom molekulskih težina od 1.000 do 15.000 Da).^[1] Na bazi ponašanja u električnom polju, klasificirani kao α, β i γ timozini. Iako su nađeni zajedno u frakciji 5, oni su strukturno i genetički različiti. Utvrđeno je da je timozin β₁ ubikvitin (skraćen za dva –C-krajnja glicina).^[2]

Kad su individualni timozini izolirani iz frakcije 5 i karakterisani, postalo je očigledno da imaju veoma raznovrsna i važna biološka svojstva.^[1][2][3]

Timozin beta-4 navodno koristili neki igrači u raznim australijskim fudbalskim klubovima i pod istragom su Australskog sportskog antidoping tijela zbog kršenja pravila antidopinga.^[4][5]

Proces rasta dlake počiva na mnogim ćelijskim i molekulskim mehanizmima koji su zajednički u angiogenezi i zacjeljivanju rana. Dok su proučavali uticaj timozina beta-4 (Tβ4) na zarastanje rana, Philp i sur. slučajno su otkrili da kosa brže raste oko ivica rana. Vremenom su pokazali da Tβ4 izaziva brzi rast dlaka na leđnoj koži zdravih miševa.^[6]

• Timus
• Beta timozini

Izvori

• Koh, B. (2013). Cronulla Sharks and thymosin beta-4 … is it doping? Retrieved from http://theconversation.edu.au/cronulla-sharks-and-thymosin-beta-4-is-it-doping-12694

• thymosin na US National Library of Medicine Medical Subject Headings (MeSH)

Commons ima datoteke na temu: Timozin