Sančo VII, kralj Navare
Sančo VII (bas. Antso VII.a Nafarroakoa; latinski: Sanctius; španski: Sancho VII de Navarra; engleski: Sancho VII of Navarre) bio je kralj Navare.[1][2][3] Ovaj vladar je poznat i kao Sančo Snažni (španski: Sancho El Fuerte) ili Sančo Umni.
| Sančo | |
|---|---|
 Sančo | |
| Supružnik | Konstanca Tuluška Klemencija, kraljica Navare |
| Djeca | Ramiro, biskup Pamplone |
| Otac | Sančo VI, kralj Navare |
| Majka | Sanča od Kastilje (navarska kraljica) |
| Rođenje | ? |
Porodica
Njegovi roditelji su bili Sančo VI, kralj Navare[4] i njegova supruga, Sanča od Kastilje (navarska kraljica).[5]
Njegove najpoznatije sestre su bile Berengarija od Navare (kraljica Engleske, žena Rikarda I) i Blanka od Navare (grofica),[6] čiji sin je bio Teobald I, kralj Navare. Sančo i Rikard od Engleske bili su veoma dobri prijatelji. Berengarija je bila poznata po ljepoti, a udala se za Rikarda na Kipru.
Biografija
Sančo je kao infant najvjerovatnije rođen 17. aprila 1154. u Tudeli. Vrlo vjerovatno je bio najstarije dijete svojih roditelja.
15. augusta 1194. Sančo je okrunjen za kralja (španski: rey) u Pamploni, nakon očeve smrti.
Danas je kralj Sančo najpoznatiji po tome šta je sudjelovao u bitci kod Las Navasa de Tolose (bitka kod Al-Uqaba) 16. jula 1212.[7] Kršćani, koje su vodili nadbiskup Rodrigo Jiménez de Rada, Alfonso VIII, kralj Kastilje, Petar II, kralj Aragonije i sam Sančo, sukobili su se sa muslimanima, koje je predvodio almohadski halifa Maroka, Muhammed El-Nasir.[8] Snage kršćana su pobijedile.
Sančo je nastavio izgradnju katedrale u Pamploni te je navodno dao sagraditi jedan gotički most.
Premda je u mladosti bio vitak, poslije je obolio te se udebljao, zbog čega se povukao u dvorac u Tudeli te je njegova sestra Blanka došla i de facto preuzela vlast u Navari.
Jevreji su uživali sva prava kao i kršćani tokom Sančove vladavine. Sančo je imao veliku biblioteku.[9]
Lični život
Sančo je imao barem dvije supruge. Njegova prva supruga bila je Konstanca Tuluška, kćerka jednog grofa.[10] Vjenčali su se 1195, ali su se rastali 1200; nisu imali djece.[11] Konstanca se preudala za jednog plemića.
Druga Sančova žena možda je bila Klemencija (kći cara Fridrika I). Navodno je njihov sin bio infant Fernando.[12] On je umro u dobi od 15 godina.
Neki izvori spominju da je Sančo oženio i jednu muslimanku, kćerku halife Ebu Jusufa Jakuba Mensura, šta je malo vjerovatno.
Prema teorijama, Sančo je bio biseksualac te ga neki historičari pokušavaju seksualno povezati sa njegovim šogorom Rikardom.[13]
Sančo je imao barem jednu konkubinu te trojicu sinova rođenih izvan braka;[14] jedan od njih je bio Ramiro, biskup Pamplone.