Hashimotov tireoiditis
Hašimoto tireoiditis je autoimuno oboljenje s nastankom strume te s povišenim titrom antitijela protiv tiroidne peroksidaze i tiroglobulina u krvi. Prvi put ga je opisao 1912. godine Hakaru Hašimoto.[1]
Epidemiologija
Pacijenti su u 90-95% slučajeva žene, obično između 45 i 65 godina starosti, i češće obolijevaju bijelci u odnosu na crnce i Japance.[2] Nema razlike između žena i muškaraca u učestalosti ovog oboljenja kod djece s Downovim sindromom.[3]
Klinički znaci
Odrasli pokazuju bezbolnu, postepenu insuficijenciju štitne žlijezde zbog autoimune destrukcije žljezdanog tkiva i u početku mogu imati prolazni hipertioroidizam (povišena produkcija hormona štitne žlijezde). Djeca pokazuju promjenljivi hipotireoidizam (smanjena produkcija hormona štitne žlijezde) i mogu pokazati remisiju do eutiroidizma (normalna produkcija hormona štitne žlijezde).[4] Hašimoto tiroiditis je asociran s dobro diferenciranim karcinomom štitnjače[5] i može se razviti u limfom štitnjače.[6] Kod pacijenata kojima se štitnjača odstrani zbog Hašimoto tiroiditisa, karcinom štitnjače je već prisutan u tkivu štitnjače, čak i ukoliko preoperativno nije postojala sumnja na njega.[7]
Laboratorijski nalazi
Antitijela:
- Anti-TSHR: Karakteristična za Hašimoto i Grave-tiroiditis, s naznakom da se ova antitijela u obje bolesti vežu za TSH-receptore, ali u Hašimoto-tiroiditisu ih blokiraju, a u Grave-tiroiditisu ih stimuliraju;[8]
- Anti-tiroglobulin: manje senzitivna, ali jednako specifična kao anti-tiroidperoksidaza;[9]
- Anti-tiroidperoksidaza (prethodno nazivana "antimikrozomalna antitijela"), senzitivna ali ne i specifična, jer 20% zdravih žena ima ova antitijela u krvi.
Terapija
Obično nije potrebna nikakva terapija. Ukoliko se pojavi hipotiroiditis, potrebno je nadomjestiti nedostatak hormona, a ukoliko štitnjača previše naraste, vrši se subtotalno hirurško odstranjenje štitnjače.[10]