Cilijarni mišić

Cilijarni mišić razvija se iz mezenhima unutar rožnjače i smatra se izvedenicom kranijskog nervnog grebena.^[5]

Cilijarni mišić prima parasimpatička vlakna iz kratkih cilijarnih živaca koja proizlaze iz cilijarne ganglije. Simpatička postganglijska vlakna dio su kranijslog živca V₁ (nazocilijarni nerv trigeminusa), dok su presinaptička parasimpatička vlakna do ciliarnih ganglija iz okulomotornog nerva.^[6] > Postganglijska simpatička inervacija proizlazi iz gornjih vratnih ganglija.^[7]

Presinapsni parasimpatički signali koji potiču iz Edinger-Vestfalovog jezgra prenose kranijski nerv III (okulomotorni nerv) i putuju kroz cilijarnu gangliju postganglijskih parasimpatičkih vlakana, koja putuju u kratke cilijarne nerve i opskrbljuju cilijarno tijelo i šarenicu. Kontrakciju ciliarnog mišića pokreće parasimpatička aktivacija M3 muskarinskih receptora. Učinak kontrakcije je smanjenje prečnika prstena cilijarnog mišića, uzrokujući opuštanje vlakana zonule, zbog čega sočivo postaje okruglije, povećavajući svoju moć da lomi svjetlost za vid iz blizine.

Parasimpatički ton je dominantan kada je potreban viši stepen prilagodbe sočiva, poput čitanja knjige.^[8]

Ciliarna vlakna imaju kružni oblik (Ivanoff),^[9] uzdužne (meridijanske i radijalne orijentacije .^[10]

Prema teoriji Hermanna von Helmholtza, kružna ciliarna mišićna vlakna utiču na zonulska vlakna u oku (susprnzorska, tj. podržavajuća vlakna sočiva u položaju tokom akomodacije), omogućavajući promjene oblika sočiva za fokusiranje svjetlosti. Kada se ciliarni mišić stegne, povuče se prema naprijed i pomiče frontalno područje prema osi oka. Ovo oslobađa napetost na sočivu, uzrokovanu zonulskim vlaknima (vlakna koja leću drže ili izravnavaju). Ovo oslobađanje napetosti zonulskih vlakana dovodi do toga da sočivo postane sferičnije, prilagođavajući se fokusu kratkog dometa. Suprotno tome, opuštanje ciliarnog mišića dovodi do zatezanja zonulskih vlakana, poravnavajući sočivo, povećavajući fokusnu daljinu,^[11] povećavajući fokusiranje na daljinu. Iako je Helmholtzova teorija široko prihvaćena od 1855. godine, njen mehanizam i dalje ostaje kontroverzan. Alternativne teorije akomodacije predložili su drugi, uključujući L. Johnsona, M. Tscherninga, a posebno Ronald A. Schachara.^[2]

Kontrakcija i opuštanje uzdužnih vlakana koja se umetnu u trabekulsku mrežicu u prednjoj očnoj komori, uzrokuju povećanje i smanjenje veličine pora mreže, olakšavajući i ometajući protok vodene tečnosti protok u Schlemmov kanal.^[12]

Otvorenougaoni (OAG) i zatvorenougaoni glaukom (CAG) mogu se liječiti agonistima muskarinskih receptora (npr. Pilokarpin), koji uzrokuju brzu miozu i kontrakciju cilijarnih mišića, otvaranje trabekulske mreže, olakšavajući odvod vodene otopine u Schlemmov kanal i na kraju smanjujući unutaročni pritisak.^[13]

Riječ „cilijarni“ potiče od cilia (=treplja), od oko 1685–1695.^[14] Termin cilia nastao je nekoliko godina kasnije, 1705–1715, i predstavlja novolatinsku množinu od cilium što znači trepavica. Na latinskom, "cilia" znači gornji kapak.^[15] Zajedno, cili(ja) -rno odnosi se na različite anatomske strukture u i oko oka, odnosno cilijarno tijelo i prstenasti suspenzot očnog sočiva.^[16]

• 
  Arterije sudovnjače i šarenice. Uklonjen je veći dio bionjače.
• 
  Šarenica, čeoni izgled

• Akomodacijski refleks
• Cilijarno tijelo
• Cikloplegija
• Presbiopija

• Lens, zonule fibers, and ciliary muscles—SEM Arhivirano 28. 9. 2011. na Wayback Machine