Vimisoyeg
Ur yezh c'hermanek eus skourr germanek ar c'hornôg eo ar vimisoyeg (wymysöryś) komzet gant tro-dro da 100 den nemetken er gêr vihan anvet Wilamowice (vimisoyeg: Wymysoj) war ar vevenn etre Silezia ha Polonia Vihan.
| Vimisoyeg (Wymysöryś) | |
|---|---|
 | |
| Hogozik marv | |
| Perzhioù | |
| Komzet e : | Polonia |
| Rannved : | Wilamowice |
| Komzet gant : | ~ 100 |
| Familh-yezh : | Yezhoù indezeuropek
|
| Statud ofisiel | |
| Yezh ofisiel e : | - |
| Akademiezh : | - |
| Kodoù ar yezh | |
| ISO 639-1 | - |
| ISO 639-2 | - |
| ISO 639-3 | wym |
| Kod SIL | - |
| Sellit ivez ouzh ar pennad Yezh. | |
Istor
Diorroet e oa bet ar vimisoyeg war diazez yezhoù alamanek ar c'hreiz en XIIvet kantved, levezonet-don war an dro gant ar sakseg izel, an izelvroeg, ar frizeg, ar poloneg hag an hensaozneg.
An dud eus Wilamowice o deus lâret a-viskoazh ez eus Izelvroiz anezhe ha n'eo ket Alamaned. Komzet e veze vimisoyeg evel yezh voutin an dud e Wilamowice betek 1945-1949. Goude an eil brezel bed avat e voe difennet implijout ar yezh gant ar gouarnamant lec'hel ha daoust ma voe bet chomet a-sav da zifenn implij ar yezh e 1956 e oa aet kalz war wanaat dija ha kemeret e oa bet he flas gant ar poloneg tamm-ha-tamm, dreist-holl gant ar re yaouank.
Ur yezh en arvar an hini eo abalamour d'an diouer a dud barrek war ar yezh hag ivez dre ar fed ma'z eo kozh a-walc'h dre vras an dud a ra ganti.
Al lizherenneg vimisoyeg
| a, | ao, | b, | c, | ć, | d, | e, | f, | g, | h, | i, | j, | k, | ł, | l, | m, | n, | ń, | o, | ö, | p, | q, | r, | s, | ś, | t, | u, | ü, | v, | w, | y, | z, | ź, | ż |
| A, | AO, | B, | C, | Ć, | D, | E, | F, | G, | H, | I, | J, | K, | Ł, | L, | M, | N, | Ń, | O, | Ö, | P, | Q, | R, | S, | Ś, | T, | U, | Ü, | V, | W, | Y, | Z, | Ź, | Ż |
Mont pelloc’h ganti
- Ludwik Młynek, "Narzecze wilamowickie", Tarnów, 1907: J.Pisz.
- Józef Latosiński, "Monografia miasteczka Wilamowic", Kraków, 1909.
- Hermann Mojmir, "Wörterbuch der deutschen Mundart von Wilamowice" (Słownik niemieckiej gwary Wilamowic), Kraków, 1930-1936: Polska Akademia Umiejętności.
- Adam Kleczkowski, "Dialekt Wilamowic w zachodniej Galicji. Fonetyka i fleksja". Kraków, 1920: Polska Akademia Umiejętności.
- Adam Kleczkowski, "Dialekt Wilamowic w zachodniej Galicji. Składnia", Poznań, 1921: Uniwersytet Poznański.
- Maria Katarzyna Lasatowicz, "Die deutsche Mundart von Wilamowice zwischen 1920 und 1987". Opole, 1992: Wyższa Szkoła Pedagogiczna.
- Tomasz Wicherkiewicz, The Making of a Language: The Case of the Idiom of Wilamowice, Mouton de Gruyter, 2003, ISBN 3-11-017099-X