Усходні калідор

«Усхо́дні калідо́р» (руск.: Восточный коридор) — беларускі мастацкі фільм, зняты на кінастудыі «Беларусьфільм» у 1966 годзе рэжысёрам Валянцінам Вінаградавым.[1] У фільме ўпершыню ў савецкім кінематографе ўзнімаецца тэма Халакоста.

Усходні калідорM:
Постар фільма
Жанрваенны фільм[d]
Рэжысёр
Сцэнарыст
Аператар
Кампазітар
КінакампаніяБеларусьфільм
Краіна
Моваруская
Год1966
IMDbID 0348327

Сюжэт

Фантазія аб беларускім падполлі ў гады вайны. Кінуўшы цень здрады на аднаго з падпольшчыкаў, фашысты спрабуюць раскалоць адзінства арыштаваных. Перш чым падпольшчыкі канчаткова пераканаюцца ў тым, што здраднікаў сярод іх усё ж такі няма і будуць гатовыя да ўцёкаў, яны перажывуць неймаверна цяжкія дні сумеснага быцця.

У галоўных ролях

АкцёрРоля
Р. Адамайціс
В. Нехарошава
Л. Абрамава
В. Плют
Г. Глебаў
Е. Рысіна
В. Цітова
Б. Маркаў
В. Кашпур
Н. Барабанаў
Б. Бабкаўскас
В. Акуратэрс

У эпізодах

АкцёрРоля
Н. Трусаў
А. Мелдуціс
С. Паска
Е. Шулдайтэ
А. Іваноў
В. Уральскі
І. Матвееў
І. Лазарыдзі
Л. Даброва
Л. Баранчык
Л. Шыфрын
С. Лук’янчыкаў

Здымачная група

  • аўтары сцэнарыя — Алесь Кучар, Валянцін Вінаградаў
  • рэжысёр-пастаноўшчык — Валянцін Вінаградаў
  • галоўны аператар — Юрый Марухін
  • мастак-пастаноўшчык — Яўген Ігнацьеў
  • кампазітары — Мікаэл Тарыверыеў, Эдуард Хагагарцян
  • рэжысёр — В. Рыбараў
  • аператар — Д. Зайцаў
  • гукааператар — С. Шухман
  • мастак па касцюмах — А. Грыбава
  • мастак-грымёр — Л. Емельянаў
  • мантажор — П. Засухіна
  • рэдактар — В. Гузанаў
  • Дзяржаўны сімфанічны аркестр кінематаграфіі — дырыжор Э. Хачатуран
  • дырэктар карціны — І. Філаненка

Прэм’ера і пракат

На IV кінафестывалі рэспублік Прыбалтыкі, Беларусі і Малдовы ў горадзе Кішынёве карціна была аднадушна прызнана антымастацкай з’явай і выведзена журы з твораў, падлеглых абмеркаванню. Фільм быў абвінавачаны ў манернасці, вычварнасці, халодным эстэцтве, дасведчанасці ў прылівах і адлівах сучаснага кінематографу, эстэтычным і этычным цынізме. У масавы пракат стужка не выйшла.

Крытыка

Меркаванне на конт кінастужкі, якое выказана ў дакументальным фільме Андрэя Кудзіненкі «Валянцін Вінаградаў, альбо беларускае кіно, якога няма» (2018):

Падзея незвычайная для беларускага кіно. Фільм дзіўны, нечаканы, эклектычны, фільм-кентаўр, фільм на ўзбочыне традыцый. Ні да гэтае карціны, ні пасля яе ў беларускім кіно не з’яўлялася твораў, у якіх гэтак аголена, з такой шчырасцю праводзіліся канцэпцыі, настолькі чужыя нашаму разуменню гісторыі. Гэта яскравы прыклад таго, куды здольны завесці сляпая, несвядомая пагоня за модаю, не толькі ў фармальным дачыненні, але і ў трактоўцы падзей.

Зноскі

Спасылкі