Уладзімір Міхайлавіч Літвін

Уладзімір Міхайлавіч Літвін
Уладзімір Міхайлавіч Літвін
	укр.: Володимир Михайлович Литвин
старшыня Вярхоўнай Рады Украіны[d]
	28 мая 2002 — 6 ліпеня 2006
Папярэднік	Іван Сцяпанавіч Плюшч
Пераемнік	Аляксандр Аляксандравіч Мароз
старшыня Вярхоўнай Рады Украіны[d]
	9 снежня 2008 — 12 снежня 2012
Папярэднік	Oleksandr Lavrynovych[d]
Пераемнік	Volodymyr Rybak[d]
народны дэпутат Украіны
	14 мая 2002 — 25 мая 2006
народны дэпутат Украіны
	23 лістапада 2007 — 12 снежня 2012
народны дэпутат Украіны
	12 снежня 2012 — 27 лістапада 2014
народны дэпутат Украіны
	27 лістапада 2014 — 29 жніўня 2019
прадстаўнік у Парламенцкай асамблеі Савета Еўропы[d]
	21 студзеня 2008 — 26 студзеня 2009
кіраўнік Сакратарыята Прэзідэнта Украіны[d]
	22 лістапада 1999 — май 2002
Нараджэнне	28 красавіка 1956 (68 гадоў); Слабада-Раманіўска, Q120549424?, Наваград-Валынская гарадская рада[d], Жытомірская вобласць, УССР, СССР;
Бацька	Міхаіл Клімавіч Літвін (нар. 1930)
Маці	Вольга Андрэеўна Літвін (нар. 1929)
Жонка	Таццяна Канстаўцінаўна (нар. 1960)
Дзеці	Алена (нар. 1982), Іван (нар. 1989)
Веравызнанне	праваслаўе
Партыя	For United Ukraine[d]; беспартыйны; People's Party[d];
Член у	Нацыянальная акадэмія навук Украіны; Вярхоўная Рада Украіны VIII склікання[d]; Вярхоўная Рада Украіны VII склікання[d]; Вярхоўная Рада Украіны VI склікання[d]; Вярхоўная Рада Украіны IV склікання[d];
Адукацыя	гістарычны факультэт Кіеўскага ўніверсітэта[d]; Дніпроўскі нацыянальны ўніверсітэт імя Алеся Ганчара;
Навуковая ступень	доктар гістарычных навук
Дзейнасць	палітыка і гісторыя
Месца працы	Кіеўскі нацыянальны ўніверсітэт імя Тараса Шаўчэнкі;
Аўтограф
Узнагароды	;
	Медыяфайлы на Вікісховішчы

Уладзімір Міхайлавіч Літвін (укр.: Володимир Михайлович Литвин; нар. 28 красавіка 1956) — украінскі палітык, лідар Народнай партыі. Кандыдат на пост Прэзідэнта Украіны ў 2010 годзе (у 1-м туры заняў 7-е месца, атрымаўшы 2,35 % галасоў). Народны дэпутат Украіны (з 2002 года). У 2002—2006 гадах старшыня Вярхоўнай Рады Украіны. Падаў у адстаўку пасля прыняцця Вярхоўнай радай закона пра мовы 4 ліпеня 2012 года, але яна не была прынята.

Зноскі

[1]

[2]