Роберт Вудра Вільсан

Роберт Вудра Вільсан (англ.: Robert Woodrow Wilson; нар. 10 студзеня 1936, Х’юстан, ЗША) — амерыканскі фізік, лаўрэат Нобелеўскай прэміі па фізіцы (1978) «за адкрыццё мікрахвалевага рэліктавага выпраменьвання» (сумесна з Арно Аланам Пензіясам. Пётр Леанідавіч Капіца атрымаў Нобелеўскую прэмію за гэты ж год па іншай тэме).

Роберт Вільсан
англ.: Robert Woodrow Wilson
Дата нараджэння	10 студзеня 1936(1936-01-10)[1][2][…] (88 гадоў)
Месца нараджэння	Х’юстан, Тэхас, ЗША
Грамадзянства	ЗША
Род дзейнасці	астраном, фізік, даследчык
Навуковая сфера	фізіка
Месца працы	Смітсанаўская астрафізічная абсерваторыя[3] Каліфарнійскі тэхналагічны інстытут[3]
Альма-матар	Каліфарнійскі тэхналагічны інстытут Універсітэт Райса Lamar High School[d] Каліфарнійскі тэхналагічны інстытут (1 сакавіка 1962)[4] Універсітэт Райса (10 чэрвеня 1957)[4]
Вядомы як	першаадкрывальнік мікрахвалевага рэліктавага выпраменьвання
Член у	Нацыянальная акадэмія навук ЗША Амерыканская акадэмія мастацтваў і навук Таварыства Phi Beta Kappa Амерыканскае астранамічнае таварыства[5] Амерыканскае фізічнае таварыства[5]
Узнагароды	медаль Генры Дрэйпера[d] (1977) Herschel Medal[d] (1977) лекцыя Карла Янскага[d] (1984)
Медыяфайлы на Вікісховішчы

Працуючы над новым тыпам антэн у лабараторыях Бэла ў Нью-Джэрсі, Вільсан і Пензіяс выявілі крыніцу шумавога сігналу ў атмасферы, якую яны не маглі растлумачыць. Пасля ліквідацыі ўсіх патэнцыйных крыніц шуму, уключаючы пасадку галубоў на антэну, шум прыйшлося прызнаць мікрахвалевым рэліктавым выпраменьваннем, што было зроблена Дзікэ з вучнямі ў артыкуле, які тэарэтычна абгрунтоўваў вынік Вільсана - Пензіяса. Гэта адкрыццё паслужыла важным фактам для пацверджання гарачай мадэлі Сусвету, канчаткова абвергнуўшы халодную мадэль у рамках тэорыі вялікага выбуху.

Студэнтам Вільсан вучыўся ва ўніверсітэце Райса. У гэтым універсітэце ён паступіў у таварыства Фі-Бэта-Капа. Аспірантуру Вільсан прайшоў у Каліфарнійскім тэхналагічным інстытуце.

Вільсан і Пензіяс атрымалі медаль імя Генры Дрэпера ў 1977 годзе.