Полістырол

Цвёрдае аморфнае бясколернае або жаўтаватае рэчыва. Ступень палімерызацыі 600—2500. Малекулярная маса 50 000—200 000^[1]. Шчыльнасць 1060 кг/м³ (пры тэмпературы 20 °C). Тэмпература шклавання 93 °C. Пры тэмпературы 220 °C полістырол пачынае раскладацца.
Раствараецца ў араматычных і хларыраваных аліфатычных вуглевадародах (у стыроле, ацэтоне, талуоле, хлараформе, тэтрахлорметане і інш.^[1]), не раствараецца ў вадзе, набухае ў бензоле, стойкі да ўздзеяння кіслот, шчолачаў (разбураецца ў канцэнтраванай азотнай і ледзяной воцатнай кіслотах^[2]). Полістыролу ўласцівы нізкая механічная трываласць і цеплаўстойлівасць (каля 100 °C па Віка). Дыэлектрычныя ўласцівасці полістыролу добрыя і мала залежаць ад тэмпературы і частаты току.

Полістырол у прамысловасці атрымліваюць палімерызацыяй стыролу^[2]:

• тэрмічнай палімерызацыяй у масе па няспыннай схеме;
• суспензійнай палімерызацыяй па перыядычнай схеме;
• эмульсійнай палімерызацыяй па перыядычнай схеме.

Полістырол выкарыстоўваецца ў якасці таннага матэрыялу ў вытворчасці карпусоў бытавой тэхнікі, тары і упакоўкі, цацак, фурнітуры, пенаполістыролу і інш.
У выпадках, калі патрабуецца большая трываласць вырабаў, выкарыстоўвацца супалімеры стыролу з акрыланітрылам і бутадыенам (АБС-пластыкі), супалімеры стыролу з бутадыенавым каўчуком (ударатрывалы полістырол)^[3], супалімер стыролу з малеінавым ангідрыдам^[2].

• Хімічны слоўнік навучэнца: Дапаможнік для вучняў / Б. Н. Качаргін, В. М. Макарэўскі, Л. Я. Гарнастаева, В. С. Аранская. — Мн.: Народная асвета, 2003. — С. 191. — 287 с. — 1 000 экз. — ISBN 985-12-0621-8.
• Беларуская энцыклапедыя: У 18 т. Т. 12: Палікрат — Праметэй / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў і інш. — Мн. : БелЭн, 2001. — Т. 12. — С. 477. — 10 000 экз. — ISBN 985-11-0035-8. — ISBN 985-11-0198-2 (т. 12).

	Полістырол на Вікісховішчы

• Рабинович В. А., Хавин З. Я. Краткий химический справочник Л.: Химия, 1977. — С 212. // ХиМиК.ру (руск.)
• Артыкул на ХиМиК.ру (руск.)
• Полистирол (руск.) — артыкул з Вялікай савецкай энцыклапедыі