Люк дэ Клап’е Вавенарг

Люк дэ Клап’е Вавенарг (6 жніўня 1715, Экс-ан-Праванс — 28 мая 1747) — французскі пісьменнік-мараліст, філосаф. Майстар афарыстычнага жанру.

Люк дэ Клап’е Вавенарг
фр.: Luc de Clapiers, marquis de Vauvenargues
Дата нараджэння	6 жніўня 1715(1715-08-06)[1][2][…]
Месца нараджэння	Экс-ан-Праванс, canton of Aix-en-Provence-Nord-Est[d], arrondissement of Aix-en-Provence[d], дэпартамент Буш-дзю-Рон, Францыя
Дата смерці	28 мая 1747(1747-05-28)[1][3][…] (31 год)
Месца смерці	Парыж, Каралеўства Францыя
Грамадзянства	Францыя
Род дзейнасці	пісьменнік, эсэіст, ваенны, філосаф
Навуковая сфера	філасофія
Альма-матар	Collège des Jésuites[d]
Асноўныя інтарэсы	этыка
Цытаты ў Вікіцытатніку
Творы ў Вікікрыніцах
Медыяфайлы на Вікісховішчы

Першы літаратурны досвед — «Разважанне пра свабоду» (напісаны ў 1737 годзе), пазней разгорнуты ў «Трактаце пра свабоду волі». З 1743 года перапісваўся з Вальтэрам. У 1745 годзе напісаў «Разважанне пра няроўнасць багаццяў». У 1746 годзе выдаў адзіную прыжыццёвую кнігу «Уводзіны ў пазнанне чалавечага розуму, а таксама Роздумы і максімы на розныя тэмы», дапоўненую «Парадоксамі і новымі роздумамі і максімамі». У цэнтры ўвагі — чалавечая прырода, якую ён лічыць зыходным пунктам чалавечых пачуццяў, інстынктаў, імпульсаў паводзін, з ёй ён звязвае ўяўленне пра спрадвечную дабрыню чалавека. Пачуццё ён супрацьпастаўляе розуму, сцвярджае перавагу першага і шукае шляхі прымірэння паміж імі.