Конрад III Гогенштаўфен

Конрад III Гогенштаўфен (1093 — 15 лютага 1152) — першы кароль Германіі з дынастыі Гогенштаўфенаў. Сын Фрэдэрыка I. Разам з Людовікам Маладым прымаў удзел у крыжовым паходзе, які пацярпеў няўдачу.

Конрад III
ням.: Konrad der Dritte
18-ы кароль Германіі 7 сакавіка 1138 — 15 лютага 1152
Каранацыя	13 сакавіка 1138, Ахен, Германія
Папярэднік	Лотар II
Пераемнік	Фрыдрых I Барбароса
герцаг Франконіі 1115 — 7 сакавіка 1138
Нараджэнне	1093[1][2][…] Бамберг, Верхняя Франконія, Баварыя
Смерць	15 лютага 1152 Бамберг, Верхняя Франконія, Баварыя
Месца пахавання	Бамбергскі кафедральны сабор
Род	Гогенштаўфены
Бацька	Фрыдрых I[d][3]
Маці	Агнэса Нямецкая[d][3]
Жонка	Гертруда фон Комбург[d] і Гертруда фон Зульцбах[d][3][4]
Дзеці	Фрыдрых IV[d][5], Генрых Берэнгар[3], Агнеса фон Штаўфен[d] і Sophie Staufer[d][5]
Веравызнанне	хрысціянства
Медыяфайлы на Вікісховішчы

У 1115 Конрад быў назначаны герцагам Франконіі яго дзядзькам імператарам Генрыхам V, годам пазней ён стаў рэгентам Германіі, разам са сваім старэйшым братам, Фрэдэрыкам ІІ Швабскім. Пасля смерці Генрыха (1125), Конрад няўдала падтрымаў Фрэдэрыка як караля Германіі. Фрэдэрык быў змешчаны, а Конрад пазбаўлены Франконіі і Каралеўства Бургундыі. З падтрымкай імперскіх гарадоў Швабіі і Герцагства Аўстрыі, Конрад быў абраны антыкаралём у снежні 1127.

Конрад хутка перасёк Альпы, каб быць каранаваным каралём Італіі. За наступныя два года, ён не здолеў дасягаць якіх-небудзь палітычных поспехаў і ў 1130 вярнуўся ў Германію, застаючыся ў апазіцыі да імператара, якім у той час быў Лотар ІІ. У 1135 прысягае Лотару, за што атрымаў права на валоданне і кіраванне сваіх старых зямель.

Пасля смерці Лотара (снежань 1137), Конрад быў каранаваны ў Ахене, шасцю днямі пазней быў пацверджаны ў Бамбергу некалькімі пр IVынцамі паўднёвай Германіі. Супраць гэтага выступіў Генрых Ганарлівы (зяць і спадчыннік Лотара), ён адмаўляўся прызнаваць новага караля. З-за што Конрад пазбавіў яго ўсіх тэрытарыяльных валоданняў. Грамадзянская вайна, якая неўзабаве ўспыхнула, разглядаецца пачаткам дужання паміж Guelphs і Ghibellines. Пасля смерці Генрыха (кастрычнік 1139), вайна была працягнута яго сынам Генрыхам Львом, якога падтрымала Саксонія і яго дзядзька Велф VI. Конрад, пасля доўгай аблогі, перамог апошніх ў Вейнзбергу ў снежні 1140, і ў маі 1142, мірнае пагадненне было дасягнута ў Франкфурце. У 1146 годзе Конраду III атрымалася вярнуць герцагства Багемію выгнанаму адтуль Уладзіславу II, які прызнаў нямецкае вяршэнства, але спроба Конрада III зрабіць тое ж у Польшчы ў карысць свайго зяця Уладзіслава II Выгнанніка не атрымалася.